Θα μιλήσουμε για την ΕΚΤ;

Ενώ είναι πολύ σαφής ο ρόλος της ΕΚΤ μέχρι σήμερα στο σκηνικό των διαπραγματεύσεων και στην ασφυξία που προκαλεί στην ελληνική οικονομία μέσω της μη παροχής εγγύησης στα ελληνικά κρατικά ομόλογα και της ουσιαστικής απαγόρευσης της δυνατότητας δανεισμού της χώρας και για τις διεθνείς υποχρεώσεις της, που ακόμα εξυπηρετούνται σαδιστικά μόνο από το υστέρημα μας,

ενώ είναι επίσης σαφές ότι με την στάση της συνεισφέρει στην αποσταθεροποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και στην μεταφορά των καταθέσεων, εκ του αποτελέσματος, από την Ελλάδα στον αξιόπιστο Ευρωπαϊκό Βορρά και ιδίως στην Γερμανία, που συνεχίστηκε και μετά τις εκλογές,

δεν έχουμε διαβάσει παρόλαυτα σοβαρή κριτική στην ελληνική ''ειδησεογραφία'' για το ρόλο της. 

Μίλησε χτες ο Πρωθυπουργός στη συνέντευξη του , ευθέως, αναλαμβάνοντας μάλιστα και την ευθύνη για το παιχνίδι του Ντράγκι αλλά και πάλι σιωπή εν τάφω. 

Χαρακτηριστικά δήλωσε: 

''Στις 18 του Φλεβάρη η ΕΚΤ πήρε απόφαση πολιτικά και ηθικά ανορθόδοξη. Μείωσε στα 9 εκατ. τα ομόλογα που κατείχαν οι τράπεζες ενώ το όριο ήταν 15 εκατ. Στις 20 έθεσα και εγώ και ο κ. Βαρουφάκης το θέμα αυτό και πήρα τη δέσμευση ότι με το που θα υπάρξει αυτή η συμφωνία θα αποκαθίστατο το όριο. Το λάθος ήταν ότι αρκεστήκαμε σε προφορική δέσμευση και δε ζητήσαμε γραπτή. Θεωρήσαμε καλή τη πίστη ότι θα εφαρμοστεί κατά γράμμα η απόφαση της 20ης Φλεβάρη''.

Το σημαντικό όμως πέρα από τα ανωτέρω είναι ότι η ΕΚΤ εξ αρχής και μέχρι και σήμερα θεωρεί ότι η συμφωνία της 20/2 στο Eurogroup δεν συνιστά συμφωνία οπότε έχει αποσύρει την εγγύηση της στα ελληνικά κρατικά ομόλογα, τη μοναδική δυνατότητα δανεισμού της χώρας, αφού άνευ της εγγυήσεως της τα ομόλογα ουσιαστικά δεν έχουν αγοραστικό ενδιαφέρον και τα spreads θα εκτιναχθούν αν εκτεθούν στις αγορές. 

Αυτά, αν και ο θεσμικός ρόλος της ΕΚΤ και του κ. Ντράγκι ενώ η αποστολή τους είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών και της αξίας του ευρώ, η ΕΚΤ σύμφωνα και με το καταστατικό της πρέπει να λειτουργεί ως ανεξάρτητη αρχή στην Ευρωζώνη που δεν πρέπει βέβαια, εκ του ρόλου της ως κεντρικής ανεξάρτητης τραπεζικής αρχής, να μετέχει σε πολιτικά παιχνίδια.

Ποιος όμως μπορεί να πει σήμερα ότι η ΕΚΤ τηρεί την ανεξαρτησία της, το θεσμικό της ρόλο και δεν μετέχει σε αυτό το ανορθόδοξο bullying κατά της Ελληνικής κυβέρνησης, μετέχοντας στις προσπάθειες εκφοβισμού και αναγκαστικής πειθαρχίας της ώστε να υποχωρήσει όσο το δυνατόν κατά τις διαπραγματεύσεις και στο πλαίσιο της συμφωνίας που είναι βέβαια ευκταία αλλά ζητούμενη και όχι δεδομένη; 

Τι κάνει η ΕΚΤ; Μπορεί πραγματικά να υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα; 

Θα μιλήσει κανείς; Το ''φιλοευρωπαϊκό'' τόξο θα το θέσει ως ζήτημα στο δημόσιο διάλογο ή και τα κόμματα στο Κοινοβούλιο για να ασκηθούν και πολιτικές πιέσεις προς όφελος της χώρας; 

Ή θα κάνουμε πάλι γαργάρες ;

Συζητώντας με τον Άγη Βερούτη, καθώς το ερώτημα είναι πράγματι γιατί δεν μπαίνει στο δημόσιο και ιδίως κοινοβουλευτικό λόγο ο ρόλος της και η στάση της EKT και απέναντι στην Ελλάδα αλλά και ως κεντρικού Ευρωπαϊκού τραπεζίτη συνολικά απέναντι στη διαχείριση της κρίσης και την τύχη του Ευρώ, είναι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που έχει γράψει για την ΕΚΤ.

Σε ένα από τα άρθρα του μάλιστα η ίδια η ΕΚΤ μπήκε στον κόπο, όχι τυχαία, να του απαντήσει.

Παραθέτω την σειρά των άρθρων για όποιον τον απασχολεί το ζήτημα και επειδη γενικά αυτή η συζήτηση λείπει από το δημόσιο αλλά και τον κοινοβουλευτικό λόγο, ενώ προφανώς και η αναφορά του Πρωθυπουργού χτες για την ΕΚΤ έχει τη σημασία της.

Η ΕΚΤ κλωτσά την ελληνική οικονομία στον Καιάδα;
Γιατί η ΕΚΤ αμφισβητεί τον εαυτό της;    
                         
και η απάντηση της ΕΚΤ στο τελευταίο άρθρο του Άγη

H EKT απαντά στον Άγη Βερούτη

Η απαρχή της δίκης της Χρυσής Αυγής

Όπως φαίνεται οι κατηγορούμενοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής δεν παρίστανται στη δίκη ώστε να απονομιμοποιήσουν επικοινωνιακά την απόφαση του δικαστηρίου. Επιλέγουν να εκπροσωπηθούν δια πληρεξουσίων δικηγόρων. Όλη η ηγετική ομάδα της οργάνωσης εκπροσωπήθηκε από συνηγόρους.

Η πολιτική αυτή απόφαση θα αποβεί σε βάρος τους δικαστικά. Οι δικαστές θα ήθελαν να ακούσουν τις εξηγήσεις τους, τις απολογίες τους και τι θα είχαν να πουν εν γένει για τις βαρύτατες κατηγορίες που τους αποδίδονται. 

Επίσης να κρίνουν τις προσωπικότητες τους. Στην ποινική δίκη κεντρικό πρόσωπο της διαδικασίας είναι ο κατηγορούμενος και εν προκειμένω οι κατηγορούμενοι επιλέγουν να είναι απόντες. Οι μάρτυρες κατηγορίες δε θα έχουν πειστικό αντίλογο με τους κατηγορούμενους απόντες. 

Εκτός αυτού η δίκη έχει πολλά ανοιχτά νομικά ζητήματα, ιδίως όσον αφορά την κατηγορία της σύστασης της εγκληματικής οργάνωσης, και η φυσική απουσία των κατηγορουμένων ευνοεί την θεμελίωση των κατηγοριών. Όχι την υπεράσπιση. Άγνωστο είναι βέβαια αν θα τηρήσουν την ίδια τακτική καθ΄ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας.

Η άρνηση της κατηγορίας πάντως όταν απουσιάζει ο κατηγορούμενος στην ποινική δίκη δεν είναι πειστική σχεδόν πάντα αποβαίνει σε βάρος του.

Ενδεχομένως μάλιστα μία συγγνώμη ή μεταμέλεια των κατηγορουμένων για κάποιες πράξεις που δεν αμφισβητούνται, θα λειτουργούσε υπέρ τους όχι μόνο επικοινωνιακά αλλά και δικονομικά σε σχέση με πιθανά ελαφρυντικά που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν. 

Οι κατηγορούμενοι φαίνεται λοιπόν ότι έχουν λάθος στόχευση αφού η στάση τους καθορίζεται με επικοινωνιακά και πολιτικά κριτήρια και όχι σε σχέση με τις έννομες συνέπειες και τα νομικά χαρακτηριστικά της ποινικής δίκης. 

Αυτό θα φανεί στην εξέλιξη της διαδικασίας αν ακολουθηθεί η ίδια τακτική μέχρι το τέλος αφού οι μόνες φωνές που θα ακούγονται θα είναι των μαρτύρων κατηγορίας χωρίς αντίλογο.

Η ιστορία δεν θα γράψει ότι υπήρχε πολιτική δίωξη. Η ιστορία θα γράψει την απόφαση του δικαστηρίου που θα έχει και έννομες συνέπειες. 

Ο περισσότερος κόσμος όπως και οι δικαστές θα σκεφτούν και θα πουν: Aν ήταν άδικες οι κατηγορίες γιατί δεν πήγατε στο δικαστήριο να τις αντιμετωπίσετε;

Τέλος να αναφέρουμε ότι όσο γράφονταν αυτές οι γραμμές υπήρχε η εξέλιξη της διακοπής της δίκης για τις 7 Μαΐου. 

Στα επεισόδια που εκτυλίχθηκαν εξάλλου στον περιβάλλοντα χώρο του δικαστηρίου δύο άτομα από το περιβάλλον του Παύλου Φύσσα, οι οποίοι αποτελούν βασικούς μάρτυρες κατηγορίας, δέχτηκαν επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής.

Η διαμόρφωση αυτού του κλίματος θα λειτουργήσει αρνητικά για τους κατηγορούμενους σε σχέση με την εξελισσόμενη υπόθεση. Υπήρχε όμως και προπηλακισμός ή βιαιοπραγία κατά μέλους της Χρυσής Αυγής.

Στα αξιοσημείωτα και η αποδοκιμασία του βουλευτή του Ποταμιού Νίκου Ορφανού που είχε προκαλέσει στο παρελθόν με δηλώσεις του το κοινό αίσθημα και θέλησε να ενσωματωθεί με το αντιφασιστικό κοινό που δεν τον αποδέχτηκε. 

Ελληνικός Λαός και Eυρωπαϊκοί Κανόνες

Αυτό το Σαββατοκύριακο η γαλλική Λιμπερασιόν κυκλοφόρησε με το εξώφυλλο της αφιερωμένο στην Ελλάδα. Υπάρχει ένα εκτενές αφιέρωμα με άρθρα και γνώμες για την πορεία των διαπραγματεύσεων. 

Μια γλαφυρή εικόνα στο εξώφυλλο δείχνει την Ελλάδα να "ξεφλουδίζεται" από την υπόλοιπη Ευρώπη. 

Όπως διαβάζω από το δημοσίευμα του Λευτέρη Σαββίδη, η γαλλική εφημερίδα εξερευνά τη δύναμη των ισχυρισμών της νέας ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη στάση και την επιμονή των Ευρωπαίων να εφαρμοστούν όλα όσα συμφώνησαν οι προκάτοχοί της.

Το βασικό αφιέρωμα της εφημερίδας μοιράζεται σε εκείνους που θεωρούν πως η Ελλάδα δικαιούται να ζητά αλλαγή στο πρόγραμμα, εφόσον αυτό επιθυμεί και ο ελληνικός λαός με την ψήφο του και εκείνους που προκρίνουν ως εκ των ουκ άνευ το σεβασμό των συμφωνιών. Είναι γεγονός ότι αυτό είναι πλέον το κύριο θέμα της διαπραγμάτευσης.

Η Ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε από τα αρχικά αιτήματα της. Δεν διεκδικεί πλέον κούρεμα του χρέους αλλά μια ελάφρυνση στους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος και ιδίως την δυνατότητα να θεσμοθετεί και να νομοθετεί η ίδια στο εσωτερικό της χώρας.

Πρότεινε την δική της ατζέντα και τις δικές τις μεταρρυθμίσεις, αποδεχόμενη όμως τα συμφωνηθέντα πλαίσια για τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας τα οποία εξάλλου έχει τηρήσει μέχρι στιγμής πληρώνοντας στο ακέραιο  2.1 δισ. τον Φεβρουάριο, 2.2 δισ. τον Μάρτιο και 0.8 δισ. τον Απρίλιο.

Με άλλα λόγια η Ελλάδα λέει. Τήρησα και θα τηρήσω τις διεθνείς υποχρεώσεις μου ως κράτος. Αφήστε να με νομοθετήσω για να είμαι σε αρμονία με το εκλογικό σώμα, να τηρήσω τις δεσμεύσεις μου και να καταπολεμήσω την ανθρωπιστική κρίση επιχειρώντας να οδηγήσω την χώρα σε αναπτυξιακή πορεία.

Χωρίς όμως τις δεσμεύσεις του προηγούμενου προγράμματος που οδήγησε σε συρρίκνωση κατά περίπου του 1/3 του ΑΕΠ της χώρας, εκτόξευσε το δημόσιο χρέος, προκάλεσε την μεγαλύτερη ανεργία σε περίοδο ειρήνης σε δυτικό κράτος και προκάλεσε μαζική φυγή κεφαλαίων αλλά και ανθρώπων εκτός της χώρας.

Αν και έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι η εσωτερική διαχείριση της κρίσης στη χώρα δεν στόχευε στην επίλυση των προβλημάτων αλλά στη συνέχιση της νομής της εξουσίας από τις ίδιες διαπλεκόμενες ελιτ που παρέμειναν αλώβητες στην κρίση και μετακύλησαν το βάρος στους μικρομεσαίους, το πρόβλημα παραμένει και το βασικό σκέλος του προβλήματος είναι ότι το πρόγραμμα που βασίστηκε στην εσωτερική υποτίμηση απέτυχε. Η συνταγή ήταν λάθος. 

Ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Λοράν Ζοφράν εκτιμά πως οι Ευρωπαίοι διαθέτουν όλα τα δομικά επιχειρήματα για να υποστηρίξουν τη θέση τους απέναντι στην Ελλάδα. 

''Οι συνθήκες που υπεγράφησαν από νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις, η μακροχρόνια βοήθεια προς την Ελλάδα, η αξία των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων της ΕΕ δεν είναι κατώτερη από εκείνη της κυβέρνησης Τσίπρα''. 

Συμπληρώνει όμως. ''Οι Ευρωπαίοι έχουν όλα τα επιχειρήματα εκτός από ένα: Ευφυΐα. Η μεταχείριση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την Ένωση και τους πιστωτές της, όλοι το αναγνωρίζουν σήμερα, υπήρξε ηλιθιωδώς σκληρή''.

Το ίδιο βεβαίωση και ο Γκάιτνερ. Ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ είπε ότι η Ευρώπη επεδίωξε και πέτυχε να συντρίψει τους Έλληνες με μια προτεσταντική διάθεση παραδειγματισμού για όλους. 

“We’re going to teach the Greeks a lesson. They are really terrible. They lied to us. They suck and they took advantage of the whole basic thing and we’re going to crush them.’ That was their basic attitude, all of them.”

Αυτά είπε ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ ότι άκουσε τον Φεβρουάριο του 2010 κατά τη σύνοδο της G7 στον Καναδά, όταν συζήτησαν με τον Σόιμπλε το ελληνικό πρόβλημα. 

Η σπατάλη όμως των Ελλήνων ήταν σε απόλυτη συμπαιγνία με την Ευρώπη όλα αυτά τα χρόνια. Το σπάταλο ελληνικό δημόσιο αγόραζε εξοπλιστικά συστήματα δισεκατομμυρίων ευρώ και από τη Γαλλία και από τη Γερμανία. 

Το σπάταλο ελληνικό δημόσιο εξέδιδε κρατικά ομόλογα που αγόραζαν οι γαλλογερμανικές τράπεζες που πληρώνονταν με τόκο. Το διακύβευμα άλλωστε στην υπογραφή του Μνημονίου το 2010 ήταν η πληρωμή των Ελληνικών ομολόγων στις γαλλογερμανικές τράπεζες. Αυτές σώθηκαν. Εμείς τιμωρηθήκαμε για τις σπατάλες μας. 

Επομένως οι Ευρωπαίοι έχουν μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κατάσταση της χώρας. Και όχι μόνο για την κατάσταση προ του μνημονίου.

Όπως λέει και ο Νίκος Ξυδάκης: ''Πουλήσαμε στους Ευρωπαίους πολίτες μια αφήγηση εντελώς ψευδή. Πίστεψαν πως πλήρωναν για να σώσουν τη χρεωμένη Ελλάδα, ενώ με την πρόφαση του σχεδίου διάσωσης δεν έσωζαν παρά τις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες που είχαν δανείσει με απερίσκεπτο τρόπο τις διεφθαρμένες ελληνικές κυβερνήσεις".

Έχουμε λοιπόν ένα λάθος πρόγραμμα, από δόλο ή από ανεπάρκεια ή και από συνδυασμό των δύο, και έναν λαό που στις εκλογές αποφασίζει να το ανατρέψει. Και όπως φαίνεται αν και δίνει σαφή εντολή στην κυβέρνηση του να αλλάξει τα δεδομένα , η Ε.Ε. στραγγαλίζει την κυβέρνηση. Έχουν περάσει 3 μήνες και η Ευρώπη δεν αποδέχεται την λίστα μεταρρυθμίσεων.

Ποια είναι λοιπόν τα όρια της δημοκρατικής νομιμοποίησης των εθνικών κυβερνήσεων στην Ευρώπη απέναντι στα θεσμικά fora της Ε.Ε. που έχουν τους μηχανισμούς να επιβάλλονται στα κράτη αποφασίζοντας ακόμα και αν θα τους επιτρέπουν να εκθέτουν κρατικά ομόλογα τους στις αγορές και να δανείζονται;

Τι συμβαίνει όταν ένα πρόγραμμα είναι πανθολογουμένως αποτυχημένο όπως στην περίπτωση της Ελλάδας και ένας λαός αποφασίζει να απεγκλωβιστεί από αυτό; Έχει το δικαίωμα ή η μοίρα του είναι προαποφασισμένη;

Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Αφορά τα κράτη όλης της Ευρώπης, σύντομα έχουμε εθνικές εκλογές σε Ισπανία και Γαλλία και το πρόβλημα αφορά την καρδιά της Ε.Ε.

Τις απαντήσεις δεν τις ξέρουμε. Η ιστορία γράφεται ακόμα. Ο Ελληνικός λαός ζητά αποκατάσταση για να επιβιώσει. Η Ευρώπη επιμένει στην τήρηση των συμφωνηθέντων σε ένα πρόγραμμα όμως αποτυχημένο, εκμεταλλευόμενη την θωράκιση της απέναντι στον συστημικό κίνδυνο που μπορεί να προκαλέσει ένα Grexit και ποντάροντας στο φόβο των Ελλήνων να απεγκλωβιστούν από το ευρώ.

Την λύση πρέπει να την βρουν όλοι μαζί. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να υποχωρήσει αλλά υποχωρεί σε ένα αποτυχημένο πρόγραμμα. Μέχρι που; Η Ελληνική κυβέρνηση έβαλε κάποια όρια. Η Ευρώπη έκανε λίγο πίσω αλλά βασικά επιμένει σε ένα πρόγραμμα που δεν προσφέρει λύσεις αλλά διαιωνίζει έναν θάνατο αργό.

Αυτή η εβδομάδα θα είναι η καθοριστική λόγω του Working Eurogroup. Δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου που είχε αποφασίσει να οδηγήσει την χώρα κάποτε σε δημοψήφισμα σχετικά με την βούληση των Ελλήνων να αποδεχτούν το πρόγραμμα της Ε.Ε. (οπότε και τον παραίτησαν).

Oι τελευταίες δηλώσεις του Βαρουφάκη και του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης που επιλέγει για πρώτη φορά να εκτεθεί δημοσίως, λένε ότι αν η κυβέρνηση βρεθεί στον άχαρο ρόλο να κληθεί οπωσδήποτε να διαχειριστεί μια πολιτική τύπου email Χαρδούβελη ενδεχομένως να αναζητήσει νομιμοποίηση από τον ελληνικό Λαό, αφού δεν εκλέχτηκε γι αυτό τον λόγο.

Σε αυτήν την περίπτωση που είναι βέβαια απευκταία, ο Ελληνικός Λαός θα πρέπει να αποφασίσει για τις σχέσεις του με τους Ευρωπαϊκούς κανόνες.

Μπορεί να είναι άδικοι, μπορεί να είναι σκληροί, μπορεί να είναι οτιδήποτε αναλόγως της γνώμης του καθενός αλλά ο κόσμος θα ξέρει τα όρια τους και ενδεχομένως κληθεί να πάρει θέση αν θέλει να ζει υπό τον ασφυκτικό εναγκαλισμό τους αλλάζοντας ενίοτε και κυβερνήσεις ως πουκάμισα. 

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές μόνο σε ένα φίλο του φατσοβιβλίου μετρώ 365 like και καμιά 170 share για το ''απίστευτο περιστατικό με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου'' σε ένα βενζινάδικο. Γίνεται  viral. 

Στα σχόλια διαβάζω παροτρύνσεις όπως: ''Μη μασάτε απέναντι στα φασισταριά του ΣΥΡΙΖΑ''. 

Το μίσος διοχετεύεται και φουντώνει. 

To ''απίστευτο περιστατικό'' καταγγέλλεται από κάποια Valia Panagiotidou. Το όνομα και το δημόσιο προφίλ της οποίας στο facebook εμφανίζεται και στα ειδησεογραφικά μέσα αφού πλέον το ''απίστευτο περιστατικό'' έχει καταστεί ''είδηση''. 

Εδώ, η ηλεκτρονική φυλλάδα, iefimerida, μας δείχνει της ανάρτηση της κυρίας. Όπως βλέπω στο ανοιχτό προφίλ της βέβαια η κυρία πάσχει από έντονο αντισυριζαϊκό μένος. Οι χυδαίες αναρτήσεις του Παρατηρητηρίου Τσίπρα Κανέλλη γεμίζουν κατά 90% τουλάχιστον το προφίλ της. 

Tο ''απίστευτο περιστατικό'' συνέβη κατά την διαδρομή του θύματος προς τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Η κυρία επικαλείται την Θεία Χάρη του, μαζί με τη χάρη της Παναγιάς, ώστε να φωτίσουν τους Έλληνες να ψηφίζουν καλύτερα.

Να δούμε την είδηση εν συντομία. Ένας βενζινάς πέφτει -και αυτός- θύμα τρομοκράτησης της Ζωής Κωνσταντοπούλου επειδή δεν της άλλαξε το λάστιχο. Γίνεται τσαμπουκάς. Πρωταγωνιστεί η περιγραφόμενη ως μαινάδα Ζωή Κωνσταντοπούλου απέναντι στον ανυπεράσπιστο παιδί του λαού και βενζινά. Η κυρία μας πληροφορεί ότι πριν ακόμα την δει, από απόσταση, καταλαβαίνει από την φωνή ότι η ωρυόμενη είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου! 

Παραθέτω την ανάρτηση.

Από τη φωνή κατάλαβα αμέσως ότι η γυναίκα ήταν η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, και σήκωσα το κινητό να τραβήξω τη σκηνή. Εκείνη την ώρα η κυρία Κωνσταντοπούλου έλεγε στον υπάλληλο "δεν με εξυπηρέτησες, δώσε μου τα στοιχεία σου, θα πάρω το αφεντικό σου, τώρα θα δεις τι έχει να γίνει". Ο τρίτος κύριος, που υπέθεσα ότι λόγω του αξιώματός της θα ήταν αστυνομικός, έλεγε "Ζωούλα, να πάρουμε την Αστυνομία;"  

Στη συνέχεια η Ζωή πηγαίνει στις κυρίες που βλέπουν το πρωτοφανές περιστατικό και το τραβούν με βίντεο και υποτίθεται ότι της ψαρώνει και τους παίρνει τα κινητά τηλέφωνα. Οπότε, ως δια μαγείας, δεν υπάρχει οπτικοακουστικό υλικό! 

Προφανώς επίσης και ως δια μαγείας, η κάμερα του βενζινάδικου, από το μπούλινγκ που κατέγραψε από την Ζωή Κωνσταντοπούλου έπαθε σοκ κι αυτή και διέγραψε τις σκηνές. Οπότε ούτε εκεί μπορούμε να βρούμε αποδείξεις του ''πρωτοφανούς περιστατικού'' πέρα από τις ''μαρτυρίες'' των πασχόντων από αντισυριζαϊκό μένος. 

Για το τελευταίο αρκεί μία επίσκεψη στο δημόσιο και ανοιχτό προφίλ της πρωταγωνίστριας. Ειλικρινά δεν έχω ξαναδιαβάσει πιο γελοία ανάρτηση ''πρωτοφανούς περιστατικού'' και μπουλινγκ μάλιστα. 

Πέρα από την γελοιότητα του ''πρωτοφανούς περιστατικού'' μπουλινγκ που έγινε ''είδηση'' και αναπαράγεται για να σφυρηλατήσει το μίσος ας πούμε επιτέλους τα εξής και επ' αφορμή όλων αυτών.

Κάποιοι έχουν σοβαρό πρόβλημα με τη Δημοκρατία. Σοβαρότατο. Και ιδίως έχουν πρόβλημα με τον κόσμο. 

Έχουν πρόβλημα με τις εκλογές, έχουν πρόβλημα με τις κάλπες, έχουν πρόβλημα με τη λαϊκή ετυμηγορία, έχουν πρόβλημα που η κυρίαρχη ιδεολογία των σοβαρών ''μεταρρυθμιστών'' που εκφράζονταν από την Βούλτεψη, τον Άδωνι, τον Μπαλτάκο και όλα τα καλόπαιδα, καταβαραθρώθηκε από τον κόσμο. 

Εκτός εξουσίας πλέον ή οπαδών που έγλυφαν την εξουσία αντιμετωπίζουν το σύνδρομο της στέρησης. Βέβαια για κάποιους το πρόβλημα σχετίζεται και με οικονομικά συμφέροντα. Είναι πολύ εύκολο να τους αναγνωρίσει κανείς. Φάσκουν, αντιφάσκουν, φωνάζουν, γκεμπελίζουν, αυτοναιρούνται. 

Είναι οι ίδιοι που έκαναν αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και 4 χρόνια. Κάνοντας αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση μπήκαν στο πετσί του ρόλου. Όταν δε αναπαράγεις την Μουρουτέϊκη αισθητική και τα επιχειρήματα της ''ομάδας αλήθειας'' αρχίζεις πλέον να μοιάζεις με αυτούς. Ο γκεμπελικός αντικατροπτισμός του κόσμου είναι μια αναγκαστική παρενέργεια. 

Είναι οι ίδιοι που εδώ και 2 μιση μήνες μας έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει την χώρα στα βράχια και πηγαίνει να συγκρουστεί με το βουνό επειδή αρνείται το εθνικοσωτήριο μνημόνιο. Και όταν μετά τελικά η χώρα δεν οδηγήθηκε στα βράχια αν και τα έβαλε με το βουνό, κατηγορούσαν την κυβέρνηση για κωλοτούμπα! Κανείς δεν κατάλαβε τελικά τι ακριβώς ήθελαν. Γιατί αυτό που ήθελαν ήταν άλλο αποτέλεσμα στις κάλπες. 

Είναι οι ίδιοι που κάθε εβδομάδα εδώ και δυόμιση μήνες μας πληροφορούν με τον πλέον σοβαρό τόνο ότι η χώρα πτωχεύει σε διάφορες ανανεούμενες διαρκώς ημερομηνίες. Διαβάζεις ξαφνικά στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, ΕΠΕΙΓΟΝ ΠΤΩΧΕΥΟΥΜΕ! Πρώτα τον Φλεβάρη, μετά τον Μάρτη, στις αρχές Απριλίου μετά, στα μέσα Απριλίου αργότερα κοκ. 

Είναι οι ίδιοι αυτοί που εύχονται την καταστροφή της χώρας για να δικαιωθούν οι ιδεοληψίες τους και που αποκαλούν τον κόσμο ευθέως ζώα επειδή αποφάσισε επιτέλους ότι δεν είναι προορισμένος να κυβερνάται αενάως από την ίδια φαυλοκρατία.

Είναι οι ίδιοι που εξεγείρονται κατά του μορφώματος ΣΑΝΕΛ όταν το έκτρωμα του ανίερου συνασπισμού της ακροδεξιάς με το φαυλοκρατικό ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου τους φαινόταν μια φυσιολογική και εκσυγχρονιστική μάλιστα συνθήκη σωτηρίας. 

Είναι οι ίδιοι που πλέον αντιφάσκουν μονίμως αυτοαναιρούμενοι σε καθεστώς σχοζοφρενικό. Οι ίδιοι που όταν αμφισβητείτο η νομιμότητα πράξεων στη Βουλή, όπως η κύρωση νομοσχεδίων που γινόταν σε καθεστώς φαρσοκωμωδίας και κατά κατάλυση κάθε ικμάδας κράτους δικαίου έλεγαν στον κόσμο: ''Μην αμφισβητείτε τους θεσμούς και τον Πρόεδρο της Βουλής''. Ακόμα και σε περιπτώσεις όπως αυτές! 

Και τώρα είναι οι ίδιοι που πανηγυρίζουν όταν ολόκληρες κοινοβουλευτικές ομάδες αποχωρούν από την Βουλή αμφισβητώντας τον Πρόεδρο της Βουλής (που παρεμπιπτόντως τον ψήφισαν κιόλας)! Ο γκεμπελισμός της πρωτοφανούς είδησης μπουλινγκ είναι σε αυτό το πλαίσιο κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου που εκφράζει τον αντικαθεστωτικό αγώνα! 

Ίτε παίδες του Γκέμπελς. 

Οι ίδιοι εσείς που κουνούσατε το δάχτυλο στον κόσμο τόσα χρόνια, με περισσή αυθάδεια, ως υπεύθυνο της πτώχευσης της χώρας επειδή ζούσε πάνω από τις δυνατότητες του. Δεν βγάλατε άχνα για τις εταιρείες της πυροβολαρχίας της συνασπισμένης διαπλοκής της τηλεόρασης και του τύπου που ακόμα σπέρνουν τρομοκρατία.

Δεν μας λέτε εσείς που κατηγορείτε τον κόσμο ότι δεν έκοβε αποδείξεις όταν έπαιρνε τυρόπιτες γιατί οι εταιρείες και τα μέσα στα οποία πολλοί από εσάς εργάζεστε κιόλας δεν πλήρωναν ποτέ στο κράτος ούτε τον προβλεπόμενο φόρο για τις διαφημίσεις εκατοντάδων συνολικά εκατομμυρίων ευρώ. 

Εσείς οι ίδιοι που ξαφνικά αγανακτήσατε με τις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια, που γίνονταν βέβαια εδώ και 20 χρόνια, αλλά τώρα κατηγορείτε τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν βάζει τα ΜΑΤ για να τις διαλύσει όπως έκανε ο ήρωας της δημοκρατίας Φορτσάκης που συνέκρινε ευθέως τον Τσίπρα με τον Παπαδόπουλο! 

Δεν βγάλατε κιχ όταν ο Φορτσάκης έλεγε ότι μόνον επί χούντας είχε ο δικτάτορας βεβηλώσει το βήμα της Αίθουσας Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών! Οι ίδιοι εσείς που θεωρείτε τον Φορτσάκη ότι εκπροσωπεί την φωνή της λογικής και του υγιούς ιδιωτικού και μεταρρυθμιστικού τομέα όταν ο Φορτσάκης είναι 13πλοθεσίτης και μετείχε σε ότι κινείτο γύρω από κάθε είδους διαπλοκή μέσα στο δημόσιο! 

Φτηνοί στα πίτουρα και ακριβοί στο αλεύρι οι ίδιοι εσείς που εξεγερθήκατε κατά του Κατρούγκαλου επειδή διόρισε ως συνεργάτες του κάποιους συναδέλφους του στο Υπουργείο, με διδακτορικά και πτυχία βέβαια, αλλά δεν βγάζατε κιχ όταν ο Κεδίκογλου διόριζε τις άνεργες γκόμενες του στην ΕΡΤ, την οποία βέβαια καταγγειλατε ως άντρο διαφθοράς! 

Πλάκα δεν έχετε; Δεν το καταλαβαίνετε. Οι ίδιοι εσείς που καταγγέλλετε την κυβέρνηση ότι θέλει να επανασυστήσει την δημόσια τηλεόραση όταν όταν δεν βγάζατε κιχ για τη ΝΕΡΙΤ που επισήμως διόριζε όποιον να ναι από τους κολλητούς χωρίς διαγωνισμούς και χωρίς καμία ούτε καν νομιμοφάνεια. 

Εσείς οι ίδιοι τελικά που τώρα αμφισβητείτε ευθέως την νομιμότητα επειδή απλά αυτή δεν θεσμοθετείται από τα κόμματα σας και τις παρέες τους. 

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη όμως. Καθώς μάλιστα και μία σχιζοειδή ασυνέπεια όσον αφορά τα ίδια πράγματα ακριβώς που πλέον καταγγέλλετε ως παράνομα, ανεπιθύμητα ή καταστρεπτικά για τον τόπο, αν και λίγες εβδομάδες πριν τα θεωρούσατε επιβεβλημένα και αρεστά επειδή γίνονταν από τα κόμματα σας ή σιωπούσατε γι αυτά σαν φρόνιμα παιδιά. 

Τέλος, αφιερωμένο σε εσάς και σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, σας παραθέτω την εικόνα του βενζινάδικου μετά την αντίδραση της Ζωής Κωνσταντοπούλου που εκνευρίστηκε από τον βενζινά, καθώς και τον πραγματικό πολιτικοποιημένο διάλογο μεταξύ αυτής και του υπαλλήλου της βενζινάδικου που την οδήγησε να εκμανεί (τον οποίο έκλεψα από τον Δημήτρη Τσίρκα) 

Υπάλληλος:Δεν ντρέπεστε, ρίχνετε τη χώρα στα βράχια.

Ζ.Κ: Άλλαξε μου το λάστιχο δουλικό

Υπάλληλος:Δεν σου αλλάζω τίποτα μέχρι να υπογράψετε μνημόνιο με τους εταίρους και να παραμείνει η χώρα στο ευρώ.

Ζ.Κ: Άλλαξε μου το λάστιχο αλλιώς θα σου κάνω εξεταστική επιτροπή.

Υπάλληλος: Λάστιχο χωρίς μνημόνιο δεν έχει.

Ζ.Κ.:Δώσε μου τα στοιχεία σου τώρα. Θα σου δείξω εγώ, θα δεις τι θα πάθεις.''

Η Εκκλησία και η περιουσία της απέναντι στο Δημόσιο συμφέρον

Η Ελλάδα απείχε πάντοτε από το πρότυπο της δυτικής δημοκρατίας στο ζήτημα διαχωρισμού Εκκλησίας - Κράτους. Ο θεσμοθετημένος διαχωρισμός του εθνικού κράτους με την οργανωμένη θρησκεία δεν απαντάται βέβαια μόνο στη Δύση αλλά στην Ανατολή, όπως λόγου χάρη στην Τουρκία από το 1925. Όχι στην χώρα μας.

Το Ελληνικό κράτος έχει πτωχεύσει δύο φορές στο παρελθόν. Η εκκλησία ποτέ. Είχε άλλωστε και χρήματα και ακίνητη περιουσία πριν την σύσταση του κράτους. Ανακατευόταν με τα ζητήματα της Πολιτείας. Πάντοτε αναδείκνυε πολιτικούς, βουλευτές, δημάρχους ή τοπικούς άρχοντες διοχετεύοντας ψήφους και ενισχύοντας την οικονομική και πολιτική επιρροή της. 

Με τα χρόνια απέκτησε τεράστια περιουσία. Κινητή και ακίνητη. Συγκρίνεται με αυτή του κράτους. Η ακίνητη δηλαδή γιατί οικονομικά είναι πολύ πιο ισχυρή από το κράτος. Στην πιο πρόσφατη έρευνα που διενήργησε η διακομματική επιτροπή της Βουλής, το 2013, αναδείχτηκε πως το κράτος μπορεί να κερδίσει πάνω από 3 δις ευρώ (!) από την φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας. Η μελέτη βέβαια έμεινε στα ράφια.

Η έκταση της εκκλησιαστικής γης εκτιμάται περίπου σε 1.700.000 στρέμματα. Η ίδια η εκκλησία όταν προσέφυγε στα δικαστήρια ενάντια στο νόμο Τρίτση, που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αποτιμούσε την αξία της σε περισσότερα από 22 δισεκατομμύρια ευρώ (8 τρισεκατομμύρια δραχμές)!

Η Εκκλησία τα νομικά της πρόσωπα και τα περίπου 2500 μοναστήρια κατέχουν επίσης μετοχές σε τράπεζες, δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις, περίπου 1000 κτήρια με γραφεία, καταστήματα και εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία πολυτελών κλινών σε τουριστικές τοποθεσίες, μισθωμένα βενζινάδικα σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.  

Παρολαυτά στην Ελλάδα το κράτος επιβαρύνεται και με τη μισθοδοσία των κληρικών. Ο σημερινός Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας κ. Κουράκης απεκάλυπτε το 2013 ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία) οι λειτουργοί των θρησκευμάτων δεν μισθοδοτούνται από το κράτος.

Αντιθέτως έχει επιβληθεί ο λεγόμενος "εκκλησιαστικός φόρος", που τον καταβάλλουν οι δεδηλωμένοι πιστοί κάθε θρησκείας και τον οποίο αποδίδει το κράτος στις αντίστοιχες Εκκλησίες καλύπτοντας εξ ολοκλήρου τα έξοδα τους. 

Ο κ. Παπαδημούλης το 2011 στη Βουλή (τότε που η κοινωνία διαμαρτυρόταν για την άρνηση της Εκκλησίας να πληρώσει ακόμα και το λεγόμενο χαράτσι) αποκάλυψε μέρος του σπιράλ των νομοθετικών χαριστικών διατάξεων για την Εκκλησία. 

Αποκάλυψε ότι από το 1945 που υπήρχε νόμος που επέβαλλε στο κράτος να αναλαμβάνει τη μισθοδοσία των κληρικών που κοστίζει στον προϋπολογισμό 220.000.000 ευρώ η Εκκλησία είχε συμφωνήσει να δίνει στο κράτος το 25% των ακαθάριστων εσόδων της από τους ναούς.

Το ποσοστό αυτό όμως με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το νόμο 3220/2004 έγινε μηδέν τοις εκατό! Ακολούθως, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το νόμο 3295 εκμηδένισε και την υποχρέωση της Εκκλησίας να δίνει φόρο 10% στα εισοδήματα από τις εμπορικές μισθώσεις γαιών και υποδομών.

Οι προκλητικές φοροαπαλλαγές της Εκκλησίας συνεχίστηκαν όμως και τα χρόνια της κρίσης.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2010 αναίρεσε την υποχρέωση να καταβάλλεται ΦΠΑ σε όσους ανεγείρουν νέες υποδομές για τις περιπτώσεις των ακινήτων που εγείρονται για εμπορική δραστηριότητα της Εκκλησίας. Με το νόμο μάλιστα 2459/2007 απαλλάχθηκαν από το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας η Εκκλησία, οι ναοί και τα μοναστήρια.

Η φοροαποφυγή της Εκκλησίας γίνεται νόμιμα λοιπόν. Και με πιέσεις προς την πολιτεία οι εκπρόσωποι της οποίας πάντοτε υποχωρούν έναντι της εκκλησίας για ευνόητους λόγους. Αλλά υπάρχει και παράνομη φοροδιαφυγή ακαθορίστου ύψους με διάφορους τρόπους. 

O Μητροπολίτης Αμβρόσιος στην εγκύκλιο της 20ης/4/2004 αποκάλυψε ένα μόνο από τα τρικ της εκκλησιαστικής φοροδιαφυγής. Δηλώστε, έλεγε στους ιερείς, από το 100% των ακαθαρίστων εσόδων των Εκκλησιών, τα 10% ως τακτικά έσοδα και τα 90% ως έσοδα από δωρεές.

Τι επιτυγχάνονταν έτσι; Το κράτος αδυνατούσε να φορολογήσει το 90% των δηλούμενων εσόδων των Εκκλησιών. Με τις δωρεές βέβαια εξομοιώνονται και τα δηλωθέντα εισοδήματα από τα παγκάρια το ποσό των οποίων αδυνατεί να ελέγξει το ΣΔΟΕ. Όσον αφορά τις χρηματικές δωρεές στις Μητροπόλεις και στις Μονές, αυτές, δια νόμου βέβαια, δεν καταχωρούνται καν στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.

Οι εκκλησιαστικές αυτές πρακτικές φοροδιαφυγής ακολουθούνται κατά κόρον από την Εκκλησία που αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να φορολογηθεί. Ακόμα και με τους μειωμένους συντελεστές που επιχαίρει. 

Τι μπορούμε να κάνει λοιπόν το κράτος με την Εκκλησία προς όφελος της χειμαζόμενης κοινωνίας αφού ουτε να την φορολογήσει μπορεί ενώ πληρώνει και το κόστος λειτουργίας της; 

Η λύση είναι απλή βέβαια. Το κράτος πρέπει να διαχωριστεί από την εκκλησία. Η τελευταία οφείλει να αυτοδιαχειριστεί όπως συμβαίνει σε όλα τα κοσμικά κράτη. Υπάρχει η δυνατότητα επιβολής εκκλησιαστικού φόρου που θα βαρύνει τους πιστούς αν και η Εκκλησία στην Ελλάδα δεν τον έχει καν ανάγκη. Αρκεί να αξιοποιήσει την τεράστια περιουσία της στην χώρα.

Ο άλλος τρόπος είναι ο δύσκολος τρόπος. Αν το κράτος συνεχίζει να συντηρεί την Εκκλησία θα πρέπει να την ελέγξει και να την φορολογήσει αποτελεσματικά. 

Εδώ όμως υπάρχει πρόβλημα. Η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας της εκκλησίας περιπλέκεται σε ένα σπιράλ χιλιάδων νομικών προσώπων που ελέγχονται από την Εκκλησία. Μόνον οι Μονές είναι 2.500 στην Ελλάδα. 

Πως μπορεί να επιτευχθεί όμως, έστω σε αυτές τις συνθήκες, η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας; Με το κτηματολόγιο. Όμως η Ελλάδα είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει ακόμα ολοκληρωμένο κτηματολόγιο. Παράξενο. Γιατί;  

Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ αποκάλυψε ότι ο μακαρίτης Χριστόδουλος της εξομολογήθηκε ότι για λόγους συμφερόντων της Εκκλησίας δεν θα υπάρξει ποτέ ολοκληρωμένο κτηματολόγιο στην Ελλάδα! Μιλάμε για συμφέροντα δισεκατομμυρίων ευρώ. Συνωμοσία; Ας μείνουμε στα γεγονότα. Μέχρι σήμερα ο Χριστόδουλος δικαιώνεται απόλυτα. 

Γιατί όμως να μην θέλει η Εκκλησία κτηματολόγιο; Για λόγους οικονομικούς αλλά και για λόγους ηθικούς. 

Κατ' αρχήν, με το Κτηματολόγιο θα ξεκαθαριστεί και θα οροθετηθεί το μέγεθος της ακίνητης περιουσίας της. Μιλάμε για 1.7 εκατομμύρια περίπου στρέμματα γης. 

Έπειτα θα πρέπει να βρεθούν οι νόμιμοι τίτλοι κτήσης της Εκκλησίας για την περιουσίας της. Έτσι όμως θα αποκαλυφθούν πολλά σχετικά με τους τρόπους που απέκτησε η Εκκλησία από το Βυζάντιο μέχρι και την εποχή της Τουρκοκρατίας την ακίνητη περιουσία της.

Βαθμηδόν θα οδηγηθούμε στη σχέση της Εκκλησίας με τα κατά καιρούς απολυταρχικά καθεστώτα της περιφέρειας αλλά και την κεντρική οθωμανική διοίκηση. Τα φιρμάνια δηλαδή, τα χρυσόβουλα, τις δωρεές, τις εισπράξεις φόρων, την «φεουδαρχική κοινοκτημοσύνη» που κέρδιζε για αιώνες η Εκκλησία.

Δεν είναι απορίας άξιο για ποιους λόγους ο Σουλτάνος δώριζε στην χριστιανική Εκκλησία γαίες με φιρμάνια; Δεν ταιριάζει με το μύθο του κρυφού σχολειού για παράδειγμα ...

Ας αφήσουμε όμως το αμαρτωλό παρελθόν, αν και κάποτε πρέπει να διαλύσουμε τους μύθους στη χώρα μας και αναζητήσουμε τις αλήθειες. Στη χειμαζόμενη Ελλάδα σήμερα, η Εκκλησία πρέπει να αναγκαστεί να μετέχει στην κρίση. Το πρόβλημα δεν ξεπερνιέται. Οι φωνές διαμαρτυρίας αυξάνονται και στην κοινωνία και στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος που ανέκαθεν πρέσβευε τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. 

Στους χαλεπούς αυτούς καιρούς για τα δημόσια έσοδα μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος επέλεξε προχθές, ενδεχομένως και υπό την πίεση των διαμαρτυριών για την πολυδάπανη μεταφορά του Αγίου Φωτός πάλι με κρατικές δαπάνες, με 16 πτήσεις και τρία αποκλειστικά αεροπλάνα μάλιστα (!), να δηλώσει ότι είναι έτοιμος να προχωρήσει μαζί με το κράτος στην αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας για την αποπληρωμή του χρέους.

Προφανώς υπήρχε παρασκήνιο. Ο Αρχιεπίσκοπος έχει καλές σχέσεις με τον Πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας ισορρόπησε με το δημόσιο αίσθημα ως Πρωθυπουργός της χώρας σε σχέση με τα θρησκευτική του στάση και το παρελθόν αλλά γνωρίζει ότι πρέπει να βρει και να επιβάλλει λύσεις.

Είναι άλλωστε ένας νέος πολιτικός που οφείλει να κάνει τις τομές και τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες έχει ανάγκη και η χώρα. Άλλως πρέπει να βρει χρήματα για να εξυπηρετηθεί το χρέος και να υπάρξει κοινωνική πολιτική. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις για την υποστήριξη του δημοσίου συμφέροντος και την ανακούφιση όλων των Ελλήνων. 

Φως εκ σκοτός αληθινό

Ένας από τους βασικότερους λόγους που συντριβήκαμε ως χώρα ήταν η έλλειψη πολιτισμού. Δεν είναι κλισέ.

Η διαφθορά, η διαπλοκή, η παρασιτική οικονομία, οι παθογένειες και οι στρεβλώσεις που κυριάρχησαν στις ζωές μας δεν θα επιβάλλονταν ή δεν θα διαχέονταν με τόση ευκολία, αν υπήρχε μια άλλη αισθητική και μια διαφορετική εθνική ταυτότητα με πιο ποιοτικά χαρακτηριστικά. 

Δεν την είχαμε, γι αυτό και δεν υπήρχαν αντιστάσεις ή σοβαρές κριτικές φωνές, σε ότι συνέβαινε.

Γι αυτό και εκτός από το οθωμανικό όραμα του να βολευτούμε στο δημόσιο, από το 1900 και μετά, τρέχαμε όλοι και πιο πρόσφατα να πάρουμε δανεικά όταν οι τράπεζες άρχισαν να μας στέλνουν πιστωτικές κάρτες στα σπίτια μας. 

Γι αυτό και τρέχαμε σαν ανόητοι να τζογάρουμε στο χρηματιστήριο όταν ο Σημίτης δίπλα στον Παπαδήμο μας ενθάρρυναν να εμπιστευτούμε τα λεφτά μας στις ''επενδύσεις''. Αν υπήρχε μια άλλη κυρίαρχη αισθητική στο συλλογικό μας υποσυνείδητο τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Αν επενδύαμε στο μέτρο και στον πολιτισμό, οι αντιστάσεις θα ήταν περισσότερες, ο δημόσιος λόγος θα ήταν διαφορετικός, η αισθητική της ίδιας της κοινωνίας δεν θα επέτρεπε την πλήρη άλωση της από κάθε είδους ευδαιμονικά παραληρήματα.

Στο τέλος φτάσαμε στην επικράτηση ενός ακροδεξιού συνοθυλεύματος και φαύλης συντήρησης που ανέδειξε όχι μόνο συμβολικά αλλά και ως πρόσωπα εξουσίας τον Μπαλτάκο, τον Άδωνι και τον Βορίδη.

Παρέα μάλιστα με κάποιους Μητροπολίτες, τύπου Αμβρόσιου και Άνθιμου, η ακροσυντηρητική ρητορική και αισθητική των οποίων κυριάρχησε και μπλέχτηκε μάλιστα και στη δημόσια ζωή. Οι τύποι αυτοί εκτός από τις business που έκαναν, είχαν φτάσει και στο σημείο να ζητούν και διορισμούς στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών όσων εκ των ποιμνίων τους δεν είχαν βολευτεί πουθενά αλλού.

Όλα αυτά έγιναν βαθμηδόν. Ο Χριστόδουλος που τα χρόνια της Χούντας δεν είχε καταλάβει τι γινόταν επειδή διάβαζε όπως μας πληροφόρησε, και ο οποίος πέθανε με μία αμύθητη περιουσία που θυμίζει παραληρηματικούς και ψυχωτικούς εγωμανείς και λάτρεις του πλούτου, είχε φτάσει στο σημείο να λατρεύεται επειδή είναι in! Τον γουστάραμε επειδή τα έλεγε ωραία, ακόμα και όταν καλούσε τους πολίτες να απέχουν από τις νέες ταυτότητες επειδή συνδέονταν με τον Αντίχριστο.

Την αισθητική αυτή την πληρώσαμε όλοι! Και την πληρώσαμε ποικιλοτρόπως. Είμαστε ένας λαός βαθύτατα συντηρητικός και οπισθοδρομικός. Κανένα κόμμα δεν θα μπορούσε να φλερτάρει με αξιώσεις την διακυβέρνηση της χώρας αν δεν τον αποδέχονταν πρώτα οι άρχοντες του κλήρου.

Σε αυτό το πλαίσιο και η αριστερά, και ο ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν βήματα συμφιλίωσης και αποδοχής με το πανίσχυρο θρησκευτικό συναίσθημα που διακατέχει τον Λαό. Ο διαχωρισμός εκκλησίας κράτους παραπέμπεται σταδιακά στις καλένδες ενώ η φορολόγηση της Εκκλησίας και των Μονών, ακόμα και στις καθαρά εμπορικές και κερδοσκοπικές τους δραστηριότητες, ισότιμα με τους υπόλοιπους Έλληνες απομακρύνεται από το προσκήνιο, αν και θα ανακούφιζε τα δημόσια έσοδα 

Ούτε λόγος βέβαια να μην επιβαρύνεται το Ελληνικό Δημόσιο την πληρωμή των παπάδων της χώρας, τους χριστιανικούς ορθόδοξους δηλαδή, αφού οι υπόλοιποι θρησκευτικοί λειτουργοί προφανώς έχει κριθεί ότι λατρεύουν λάθος Θεούς.

Στα πλαίσια του σκοταδισμού αυτού, που δεν έχει να κάνει με το θρησκευτικό συναίσθημα που πρέπει να τυγχάνει σεβαστό αλλά με την εθνική μας ταυτότητα, το ''Άγιο Φως'' ανακαλύφθηκε ως θαύμα το 1982 και πλημμύρισε έπειτα τις ζωές μας. Τότε βέβαια οι πιστοί το χαίρονταν μέσω χορηγών που αναλάμβαναν την μεταφορά του θαύματος από τον Άγιο τάφο στα εγκόσμια της χώρας.

Το 2002, ο εκσυγχρονιστής Σημίτης, μεταξύ των θαυμάτων που πέτυχε στην εθνική οικονομία, εγκαθίδρυσε και την μεταφορά του Άγιου Φωτός με κρατικά έξοδα και με ειδική πτήση στην Αθήνα με το κυβερνητικό αεροσκάφος, όπου γίνεται δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους. Τσολιάδες, Υπουργοί, στρατιωτικοί, παπάδες και πολίτες περιμένουν έμπλεοι δέους το Άγιο Φως να φτάσει στη χώρα για να μεταφερθεί στη λαμπάδα τους. 

Από την Αθήνα πάλι μεταφέρεται με ειδικές πτήσεις της πολιτικής και πολεμικής αεροπορίας σε διάφορες μητροπόλεις ανά την Ελλάδα όπου οι πιστοί χαίρονται και αγαλλιάζουν μετέχοντας κι αυτοί με τα κεράκια τους στο θαύμα. 

Με κάθε σεβασμό στο θρησκευτικό συναίσθημα, όλη αυτή η κωμωδία κοστίζει στο κράτος κάθε χρόνο περί τα 30 εκατομμύρια. Και κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Όχι μόνο για λόγους οικονομικούς αλλά κυρίως πολιτιστικούς και αισθητικής. Δεν συμβαίνει άλλωστε πουθενά αλλού!

Η εθνική συνείδηση δεν γίνεται να γαλουχείται ώστε να πιστεύει σε εξορκισμούς, θαύματα και Θείες Χάρες. Το κράτος και η κυβέρνηση που το εκπροσωπεί οφείλει να εμπνεύσει στον κόσμο ότι εμείς και η Πολιτεία είμαστε υπεύθυνοι για την τύχη και το μέλλον μας. 

Είτε λοιπόν το Άγιο Φως ανάβει με αναπτήρα είτε με το φύσημα της Θείας Χάρης, το κράτος δεν έχει καμία δουλειά να ανακατεύεται. Δεν γίνεται να προσβάλλουμε ούτε την κοινή λογική ούτε την αξιοπρέπεια των νοημόνων κατοίκων της χώρας. 

Όσοι πιστοί θέλουν να δοξάζουν το θαύμα ας αναλάβουν και το κόσμος μεταφοράς της εξάπλωσης του. Ας βρουν σπόνσορες, χορηγούς ή ας ζητήσουν από τα παγκάρια τα απαιτούμενα έξοδα για τη διάχυση του θαύματος. Είναι δικό τους θέμα και σεβαστό τους δικαίωμα. 

Το κράτος όμως δεν έχει δουλειά με τα θαύματα. Είναι κοσμικό. Και καλό είναι να παραμείνει κοσμικό μακριά από μεσαιωνικού τύπου προκαταλήψεις. Η παίδευση του Έλληνα οφείλει να αρχίσει να απομακρύνεται από τα παραμύθια του κρυφού σχολειού ή της μεταφοράς της Θείας Χάρης με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος. 

Αυτά αναλογίστηκα διαβάζοντας την απάντηση του εκπρόσωπου τύπου και δημοσίων σχέσεων (sic) του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στις λογικές αιτιάσεις του Προέδρου της Ένωσης Άθεων που απευθύνθηκε ευγενικά στο κράτος ζητώντας την κατάργηση αυτής της πολυτέλειας 30 εκατομμυρίων σε εποχές σκληρής κρίσης.

Μόνον οι άνθρωποι του σκότους φοβούνται το Άγιο Φως, απήντησε λακωνικά ο εκπρόσωπος τύπου του εκκλησιαστικού θαύματος και του Πατριαρχείου! 

Επειδή λοιπόν φαντάζομαι ότι οι πολεμιστές του Φωτός δεν έχουν ανάγκη περαιτέρω κρατικής χρηματοδότησης εκτός των μισθών τους για να διαδώσουν το θαύμα, φαντάζομαι ότι το κράτος και αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πάρουν τις αποστάσεις τους απέναντι σε όλο αυτό.  

Γιατί όπως λέγαμε και πριν τις εκλογές. 

''Αν όχι εμείς, ποιοί; Αν όχι τώρα, πότε; ''