Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Oι επενδυτικοί ορίζοντες των ΑΠΕ

Μια έξυπνη επένδυση ισορροπεί μεταξύ ρίσκου και ωφέλειας. Αν το ρίσκο είναι περιορισμένο και η απόδοση κεφαλαίου ικανοποιητική, τα χρήματα απελυθερώνονται προς ικανοποίηση της οικονομίας. 

Αποτελούν οι επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειες μια έξυπνη κίνηση; 


Για πολλά χρόνια η απάντηση ήταν μάλλον αρνητική. Το ποσοστό απόδοσης του επενδυμένου κεφαλαίου (IRR) ήταν μικρό. To ρίσκο μεγάλο. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι η αρχική επένδυση ήταν ακριβή σε όλες τις μορφές ΑΠΕ.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο σήμερα. Τα τελευταία 10-15 χρόνια τα δεδομένα άλλαξαν. Το κόστος της επένδυσης έπεσε αφού οι τεχνολογίες ωρίμασαν σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο. 

                      MIT Technology Review, Evan Schwartz, 
                           Is renewable energy a ''good'' investment?, 2011 
Από το 2011, πριν ακόμα απ' την έκρηξη των φωτοβολταϊκών, η ετήσια απόδοση κεφαλαίου στις επενδύσεις των ΑΠΕ άρχισε να προσεγγίζει το 15%. 

Οι επενδύσεις μάλιστα κρίθηκαν ασφαλείς, αφού ελάχιστες επιχειρήσεις απώλεσαν το επενδυμένο κεφάλαιο. 

Από το 2011 μέχρι σήμερα το ποσοστό απόδοσης κεφαλαίου στις επενδύσεις των ΑΠΕ αυξήθηκε ενώ το κόστος επένδυσης συμπιέστηκε σε όλες τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. 

Ευοίνωες παρουσιάζονται οι προοπτικές στις επενδύσεις των ΑΠΕ και μακροσκοπικά. 

Έχει καταστεί πλέον κοινός τόπος ότι η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας θα έχει δυσμενέστατες οικονομικές συνέπειες για τα περισσότερα κράτη. Γίνεται επίσης αντιληπτό ότι είναι προτιμότερο να δαπανηθούν μικρότερα κόστη άμεσα για τον περιορισμό του φαινομένου. 


Οι άμεσοι κίνδυνοι στην παγκόσμια οικονομία από την κλιματική αλλαγή αναγνωρίστηκαν και στην πρόσφατη Συμφωνία του Παρισιού, Παράγονται πλέον δεσμευτικά αποτελέσματα σε όλα τα κράτη για κοινές δράσεις ενίσχυσης των ΑΠΕ στο πλαίσιο αποτροπής της κλιματικής αλλαγής.

Η έκθεση προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δείχνει ότι οι δεσμευτικοί στόχοι βάσει της οδηγίας 2009/28/ΕΚ στην Ευρώπη για παραγωγή 20% της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και 10% της ενέργειας στον τομέα των μεταφορών από ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2020 θα ικανοποιηθούν. 

H πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την δυείσδυση των ΑΠΕ στο ποσοστό της συνολικής παραγόμενης ενέργειας αυξάνεται στο 30% για το 2030, γεγονός που αναμένεται να διατηρήσει το ποσοστό ενισχύσεων μέσω feed in premiums ή green certificates σε κάθε χώρα στον πράσινο ηλεκτρισμό. 

Στην Βόρεια Αμερική οι επενδύσεις στις ΑΠΕ θα συνεχίσουν να αυξάνονται όπως φαίνεται στους ήδη θεσμισμένους στόχους της Νέας Υόρκης να περιορίσει μέχρι το 2050 τις εκπομπές των ρύπων στα επίπεδα του 1990 ή της Καλιφόρνιας, που σχεδιάζει πώς θα καλύπτει το 50% των ενεργειακών της αναγκών από ΑΠΕ μέχρι το 2030. 
Επενδύσεις AΠΕ σε $bn μεταξύ ανεπτυγμένων και
αναπτυσσόμενων κρατών, Bloomberg, 2015 

Η διαπίστωση μάλιστα ότι το 2015 οι επενδύσεις στις ΑΠΕ ήσαν για πρώτη φορά μεγαλύτερες στις αναπτυσσόμενες χώρες (156 δισ. δολλάρια) από ότι στις ανεπτυγμένες (130 δισ.) δείχνει ότι οι επενδυτικές προοπτικές διευρύνονται σε νέες αγορές. 



Ξέρουμε ήδη τους λόγους για τους οποίους οι επενδύσεις στις ΑΠΕ αποτελούν σήμερα μια έξυπνη κίνηση για το μέλλον. 


  • Η πολιτική και οικονομική ενίσχυση του ρόλου των ΑΠΕ θα συνεχιστεί μέχρι να καταστούν οι κυριότερες πηγές ενέργειας στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. 


  • Η λειτουργία των ΑΠΕ ήδη θεσμοθετείται και οργανώνεται διεθνώς, σε μακροπρόθεσμη βάση και ισορροπημένα μεταξύ των ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων κρατών. 
Η ωρίμανση των τεχνολογιών θα αυξήσει την ζήτηση φορτίων πράσινου ηλεκτρισμού, μειώνοντας το επενδυτικό κεφάλαιο και αύξανοντας το ποσοστό επιστροφής του επενδυμένου κεφαλαίου. 

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Η κλιματική αλλαγή ως κοινή πολιτική στο λόγο του Ομπάμα

Στο λόγο του για την δημοκρατία ο Μπαράκ Ομπάμα έκανε μνεία στα επιτεύγματα της Προεδρίας του. Η πρόοδος των ΗΠΑ στην κλιματική αλλαγή είχε ξεχωριστή θέση.


"Ανέλαβα τα καθήκοντά μου σε μια δύσκολη εποχή. Κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε. Ζητήσαμε από τους πιο πλούσιους να πληρώσουν περισσότερους φόρους. Δεν θέλαμε κάτι τέτοιο να πλήξει την Wall Street. Είχαμε πέρυσι την μεγαλύτερη αύξηση μισθών. Μειώσαμε το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Η υγεία είναι ένα δικαίωμα για όλους. Διπλασιάσαμε την δική μας παραγωγή φιλική προς το περιβάλλον.

Σας λέω αυτά όχι επειδή επιλύσαμε όλα τα προβλήματα. Υπάρχουν άνθρωποι στην Αμερική που ανησυχούν για το μέλλον τους. Υπάρχουν άνεργοι. Αλλά οι πολιτικές που περιέγραψα είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουμε."

Η αύξηση (διπλασιασμός) της φιλικής παραγωγής στο περιβάλλον ορίζεται ως ένα από τα πέντε πιο σημαντικά πράγματα για τα οποία μπορεί να υπερηφανεύεται ο Μπαράκ Ομπάμα. 

Ταυτόχρονα ορίζεται ως ένα από τα μονοπάτια που πρέπει να ακολουθήσουμε ως κοινή πολιτική. Η Αμερική, η Ελλάδα, όλος ο πλανήτης. 

"Με την διπλωματία καταφέραμε να κάτσουμε γύρω από το ίδιο τραπέζι για την πιο φιλόδοξη συμφωνία στον πλανήτη για την κλιματική αλλαγή'' ανέφερε, δίνοντας έμφαση στη σημασία της κλιματικής αλλαγής ως common policy. 

Εξήγησε δε ότι η κλιματική αλλαγή δημιουργεί δεσμούς μεταξύ της δημοκρατίας και της επιστήμης.

Όπως η επιστήμη μας επιτρέπει να παρατηρούμε, να δοκιμάζουμε και να διορθώνουμε, έτσι και η δημοκρατία μας επιτρέπει μέσα από τις διαδικασίες της να βελτιωνόμαστε και να γινόμαστε πιο αποτελεσματικοί γύρω από κοινούς στόχους. 

Ο λόγος που εκφωνήθηκε στο ίδρυμα Στ. Νιάρχος ήταν ο τελευταίος του Ομπάμα εκτός Αμερικής. Αποτέλεσε μια παρακαταθήκη για την ουσιαστική έννοια της δημοκρατίας στο σημερινό παγκοσμοιημένο περιβάλλον. 

Το περιβάλλον και η κλιματική αλλαγή είναι ένας από τους συνδετικούς κρίκους που μπορεί να ενώσει όλα τα έθνη. Η φιλική παραγωγή ενέργειας προς το περιβάλλον μπορεί να είναι κοινός στόχος και πολιτική. 

Κάποιοι μπορεί να διπλασιάσουν την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, κάποιοι να την τριπλασιάσουν, κάποιοι άλλοι μπορεί να πετύχουν καλύτερους στόχους, κάποιοι χειρότερους.

Ο στόχος όμως είναι κοινός γιατί ενώνει όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως ιδεολογικών χαρακτηριστικών ή κυβερνητικών αποχρώσεων. Η ίδια η επιστήμη, η αναγκαία και κοινή συνθήκη για την επίτευξη του στόχου της κλιματικής αλλαγής, έχει τα ίδια γνωρίσματα. Μπορεί να προωθηθεί από όλους και ωφελεί όλους. 

Είμαστε στο ίδιο λεωφορείο με τον Μπαράκ Ομπάμα προς τον κοινό αυτό στόχο. Η επιστήμη γύρω από την κλιματική αλλαγή θα προσφέρει κοινό διαβατήριο και κοινή αγορά σε όλους όσους επενδύσουν σε αυτή αφού τα ωφέλη διαχέονται παντού.


Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Τραμπ. Οι θεσμοί ή ο άνθρωπος ;



Η εκλογική επικράτηση του Τραμπ στις Η.Π.Α. ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη για το Αμερικάνικο σύστημα. Για κάποιους, μια επικίνδυνη εξέλιξη. 

Αν και με λιγότερες συνολικά ψήφους, ο εκκεντρικός υποψήφιος εκμεταλλεύτηκε το σύστημα των εκλεκτόρων και θα είναι ο 45ος Πρόεδρος των Η.Π.Α. 

Στη ρητορική του Τράμπ επικράτησε η ρητορική και η καλλιέργεια του μίσους απέναντι σε μετανάστες και στους πολιτικούς του αντιπάλους. Η διαδικασία πολώθηκε από τον ίδιο τον Τράμπ. Τα πλακάτ στις συγκεντρώσεις του από τους φίλους του προειδοποιούσαν: ''We love Trump's hate.''

O Tράμπ είχε ξεκάθαρα δηλώσει ότι θα χτίσει ένα τοίχος στα σύνορα του Μεξικού για να εμποδίσει τους Μεξικάνους να εισέρχονται στη χώρα του. Ταυτόχρονα στοχοποίησε και τον λατινόφωνο πληθυσμό εντός των ΗΠΑ. 

Το βράδυ της εκλογής του δήλωσε στο NBC ότι θα θα διώξει τους παράνομους μετανάστες από τη χώρα του. Είναι περίπου 3.000.000 άνθρωποι. 

Σε ένα από τα πρώτα του tweet μετά την εκλογή του στράφηκε κατά των μίντια. Έγραψε ότι αυτά υποκίνησαν κόσμο να διαμαρτυρηθεί κατά της νίκης του σε μικροπορείες που έγιναν κατά της εκλογής του. Μετά από κάποιες ώρες έστειλε ένα πιο επεξεργασμένο και ενωτικό μήνυμα. 

Επίσης έκανε δηλώσεις υπέρ της αντιπάλου του Χίλαρυ Κλίντον. Μετριοπαθείς δηλώσεις υπήρχαν και μετά τη συνάντηση του με τον απερχόμενο Πρόεδρο Ομπάμα. 

Στο ίδιο πλαίσιο οι πολιτικοί του αντίπαλοι έριξαν τους τόνους λέγοντας ότι ο Τράμπ πρέπει να έχει την ευκαιρία του να κυβερνήσει και να κριθεί από τα έργα του. 

Η Αμερική προσπαθεί να ισορροπήσει και να εξασφαλίσει μια ομαλή μετάβαση και κυβερνησιμότητα. Στις δηλώσεις και τα πρόσωπα των δύο διαφορετικών Τράμπ όμως μπορούμε να δούμε την σημερινή αγωνία της Αμερικής. 

Υπάρχει πολύς κόσμος που θεωρεί ότι ο Τράμπ είναι ακατάλληλος να κυβερνήσει. Είτε λόγω της εκκεντρικής του ιδιοσυγκρασίας, είτε λόγω της μισαλλοδοξίας που εμπνέει ο λόγος του και κάποιες απόψεις του, είτε λόγω του απρόβλεπτου χαρακτήρα του. Η κυβερνησιμότητα απαιτεί σταθερότητα χαρακτήρα και ψυχραιμία. 

Από την άλλη υπάρχει κόσμος που εξέλεξε τον Τράμπ επειδή θέλκτηκε από αυτά ακριβώς τα προκλητικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Θέλει τα λόγια του να γίνουν πράξη. Και ο Τράμπ στήριξε την αναγνωρισιμότητα στις προκλητικές υποσχέσεις του. 

Η Αμερική είναι ένα τεράστιο κράτος με θεσμούς. Με μηχανισμούς και κανόνες. 

Έχει δικαιοσύνη. Δικαστικό πραγματικά ανεξάρτητο του οποίου οι αποφάσεις γίνονται σεβαστές έναντι όλων. Έχει την Γερουσία που περιορίζει τον έλεγχο του Προέδρου και η λειτουργία της βασίζεται στη συναίνεση. 

Έχει ακόμα χαραγμένους κανόνες στην εξωτερική της πολιτική. Στην οικονομία της. Σε βασικές αρχές της κουλτούρας της αμερικάνικης κοινωνίας. 

Το ερώτημα είναι αν το πλέγμα των πολιτικών και πολιτειακών θεσμών της Αμερικής μπορεί να εξισορροπήσει τον Τράμπ που έγινε πλανητάρχης με το προκλητικό εγώ του, ώστε να τον εξαναγκάσει να συμπεριφερθεί πιο επαγγελματικά στη διαχείριση της εξουσίας. 

Σεβόμενος τους συσχετισμούς του κράτους και των διαχρονικών στοιχείων της πολιτικής των Η.Π.Α. στο εσωτερικό και στο εξωτερικό τους. Υπάρχει μια 5ετια μπροστά. 

Η συμπεριφορά του Τράμπ ως Προέδρου των Η.Π.Α. αναγκαστικά θα ισορροπήσει μεταξύ των συσχετισμών που διαμορφώνουν οι θεσμοί στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής. Η άσκηση της πολιτικής στην Αμερική βασιζόταν και θα εξακολουθήσει να βασίζεται στη συναίνεση. 

Είναι έτσι δομημένη η άσκηση της νομοθετικής εξουσίας και στεγανός ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας. 

Ο εκρηκτικός χαρακτήρας του Τράμπ θα εκδηλωθεί κάποιες φορές αλλά στο τέλος θα γίνει αντιληπτό ότι δεν βοηθά στη διαχείριση της εξουσίας. 

Είναι πιο απλό να ασκείς εκλογική επιρροή με κάποιες ατάκες ή τοποθετήσεις κερδίζοντας ψήφους αλλά πολύ πιο σύνθετο να κυβερνάς μια αχανή και ισχυρή χώρα με πολλούς πόλους εξουσίας. 

Ο εξτρεμισμός του Τράμπ θα τιθασσευτεί. Από την πολυπλοκότητα της άσκησης εξουσίας στην παγκόσμια σκακιέρα αλλά και στο εσωτερικό των Η.Π.Α. Απαιτούνται ισορροπίες και συναινέσεις.

Ο χαρακτήρας του Τράμπ δεν θα αλλάξει. Θα αναγκαστεί όμως να αυτοπεριοριστεί αλλιώς η κυβερνησιμότητα θα είναι αναποτελεσματική. 

Οι ίδιοι οι θεσμοί της Αμερικής, αν χρειαστεί, θα δείξουν στον Πρόεδρο των Η.Π.Α. τα όρια που πρέπει να τύχουν σεβασμού και αποδοχής από όλους. Και από τον ίδιο τον Πρόεδρο της. 

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Πώς η ελιά μπορεί να αυξήσει τον εθνικό μας πλούτο κατά μισό δισεκατομμύριο ετησίως

Κύριες χώρες παραγωγής ελιάς και ελαιόλαδου (πηγή FAOSTAT)
ΘέσηΧώραΠαραγωγή
(σε τόνους)
Καλλιεργήσιμη περιοχή
(σε εκτάρια)
Απόδοση
(q/εκτάριο)





01Flag of Spain.svg Ισπανία7.820.0602.330.40029.781
02Flag of Italy.svg Ιταλία3.182.2041.144.42027.806
03Flag of Greece.svg Ελλάδα2.000.000850.00023.529
04Flag of Turkey.svg Τουρκία1.750.000798.49321.916

Συνολική Παγκόσμια παραγωγή19.845.3009.634.57620.598


Η συνολική ωφέλεια γύρω από την εκμετάλλευση της ελιάς, της εθνικής μας καλλιέργειας, μπορεί να αυξήσει το ΑΕΠ της χώρας κατά 0.1% ή να πολλαπλασιάσει τον εθνικό μας πλούτο κατά 600 εκατομμύρια ετησίως.

Aυτό μπορεί να γίνει με την τυποποίηση (branding) του ελαιόλαδου, την οργάνωση της καλλιέργειας και την εκμετάλλευση της βιομάζας από τα παραπροϊόντα του ελαιόδεντρου.

Η Ελλάδα είναι η τρίτη χώρα στην παραγωγή ελαιολάδου διεθνώς. Η πρώτη στην παραγωγή εξαιρετικά παρθένου ελαιόλαδου. Τυποποιούμε όμως και εκμεταλλευόμαστε μόνο το 4% από το ελαιόλαδο που παράγουμε.

Το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο που παράγουμε αγοράζεται χύμα από την Ιταλία. Κατόπιν αναμειγνύεται με τοπικό ελαιόλαδο και πωλείται ως ιταλικό προϊόν.

Υπάρχει η ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε την υπεραξία του 96% του εθνικού προϊόντος μας διαθέτοντας το τυποποιημένο.

Τα έσοδα θα υπερβούν το μισό δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως σε σχέση με τα 300 εκατομμύρια που κερδίζουμε σήμερα ως χώρα. 



Το νέο πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης ενισχύει μέχρι και με 500.000 ευρώ την τυποποίηση (branding) του ελαιολάδου για κάθε δικαιούχο. Η επιδότηση καλύπτει το σημαντικότερο μέρος του εξοπλισμού. 

Ο συνεταιρισμός των παραγωγών λόγω του κατακερματισμένου ελληνικού αγροτικού κλήρου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος.

Είναι όμως βέβαιο ότι η ζήτηση του ελληνικού ελαιολάδου είναι υπερπολλαπλάσια της παραγωγής του. 

Τα 140 εκατομμύρια ελαιόδεντρα της χώρας μας δεν θα προσφέρουν όμως τον μέγιστο πλούτο, αν δεν αξιοποιηθούν σε όλα τα προϊόντα ή παραπροϊόντα τους. 

Το ετήσιο κλάδεμα κάθε ώριμου ελαιόδεντρου αποφέρει περίπου 25 κιλά ξυλείας.
140.000.000 δέντρα Χ 25 κιλά ετησίως = 3.500.000 τόνοι ξυλώδους βιομάζας ανά έτος.

Η ωφέλεια της βιομάζας προσδιορίζεται κατά περίπου 50 ευρώ τον τόνο.

Άλλως, αν εκμεταλλευόμασταν σε απόλυτη μεγέθη την βιομάζα από τα κλαδέματα, η οικονομική ωφέλεια θα προσδιοριζόταν στο ποσό των 175 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως.

Ένας άλλος τρόπος άλλωστε εκμετάλλευσης της ξυλώδους βιομάζας της ελιάς είναι η μετατροπή της σε πράσινο ηλεκτρισμό. Αν και οι 3.500.000 τόνοι ξυλώδους βιομάζας μετατρέπονταν σε ενέργεια θα δημιουργούσαν περίπου 350MW πράσινου ηλεκτρισμού ετησίως.

Από περιβαλλοντική σκοπιά πάντως ακόμα πιο επιτακτική είναι η ανάγκη διαχείρισης των ελαιουργικών αποβλήτων (κατσίγαρου) των 3.000 τριφασικών ελαιοτριβείων της χώρας. Ο περιορισμένος εξοπλισμός των ελληνικών ελαιοτριβείων δεν επιτρέπει την επεξεργασία του κατσίγαρου που απελευθερώνεται στο οικοσύστημα.

Το εξαιρετικά επιβαλές για το περιβάλλον γεωργικό απόβλητο όμως μπορεί να μετατραπεί σε βιομάζα. Η ποσότητα των 1.800.000 περίπου ετήσιων τόνων κατσίγαρου μπορούν να δημιουργήσουν ωφέλεια περίπου 90.000.000 ευρώ ετησίως.

Αν άλλωστε μετατρέπονταν εξολοκλήρου σε ηλεκτρισμό θα προσέφερε 180MW πράσινης ενέργειας με ιδιαίτερος μάλιστα όφελος για το περιβάλλον.

Ένα ακόμα παραπροϊόν εκμετάλλευσης από το ελαιόδεντρο εξάλλου είναι και ο πυρήνας του κάθε καρπού. Το πυρηνόξυλο αποτελεί το 50% της ελιάς που αφού διαχωριστεί από την ψίχα της, μπορεί να λειτουργήσει ως εξαιρετική βιομάζα ή ανανεώσιμη πηγή ενέργειας.

Βάσει της αναλογίας παραγωγής ελαιόλαδου ανά ελαιόκαρπο (1:4) και παραγωγής πηρυνόξυλου ανά ελαιόκαρπο (1:5) μπορούμε να υπολογίσουμε την ωφέλεια από τους 500.000 χιλιάδες παραγόμενους τόνους πηρυνόξυλου σε 25.000.000 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. 

Άλλως προς την δημιουργία επιπλέον 50ΜW πράσινης ενέργειας.

Κατά την καύση άλλωστε και μετατροπή του πηρυνόξυλου σε ενέργεια δημιουργείται ένα είδος στάχτης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εδαφοβελτιωτικό (biochar) αυξάνοντας την προστιθέμενη αξία του πυρηνόξυλου. 

Τέλος, ο σωστός σχεδιασμός στη φύτευση των ελαιόδεντρων μπορεί να αυξήσει τον αριθμό των φυτών ανά στρέμμα, πολλαπλασιάζοντας την ποσότητα του παραγόμενου ελαιόλαδου και των παραπροϊόντων του κατά περίπου 20% άλλως κατά επιπλέον 100 εκατομμύρια ετησίως. 

Η συνολική ωφέλεια μπορεί να αυξηθεί ακόμα περισσότερα αν μεταξύ των ελαιόδεντρων καλλιεργηθούν φυτά, ακόμα και μελίσσια που μπορούν να μεγιστοποιήσουν το αγροτικό προϊόν σε κάθε φυτώριο. 

Τα οικονομικά της ελιάς σχετίζονται με τον βιώσιμο εθνικό πλούτο της χώρας.

Η τυποποίηση του ελαιολάδου, η οργάνωση της καλλιέργειας του ελαιόδεντρου και η εκμετάλλευση της βιομάζας από τα παραπροϊόντα του μπορούν να αυξήσουν το Α.Ε.Π. της χώρας κατά 600 εκατομμύρια άλλως κατά 0.1% ετησίως και με τρόπο αειφόρο.