Ξύπνησα από το λήθαργο μου. Προφανώς κοιμόμουν χρόνια τώρα. Έμαθα ότι στη χώρα των λωτοφάγων άλλαξαν πολλά. Είπα , λοιπόν, να πληροφορηθώ από τα έγκριτα μέσα τι είχε γίνει. Διάβασα όλους τους επιφανείς αρθογράφους. Μανδραβέλη, Δοξιάδη, Ζούλα, Παπαδημητρίου, Κασσιμάτη, Καρακούση, Πρετεντέρη, Μαυρίδη, Στούπα. Έμαθα πως στη χώρα μέχρι πρότινος, είμασταν όλοι βολεμένοι, διορισμένοι, κηφήνες, απατεώνες, κλέφτες και πολλά άλλα που δεν τα χωρεί ο νους σου. Κάτι με έπιασε. Μα όλοι οι φίλοι μου ήταν όλα αυτά; Πήρα μερικούς να τους ρωτήσω. Ρε σεις τρωκτικά τι κάνατε τόσα χρόνια; Γιατί μας καταστρέφατε; Πολλοί όμως έλειπαν. Είχαν πάει λέει στο εξωτερικό για δουλειές. Άλλοι γιατροί, άλλοι επιστήμονες, οι γυναίκες σερβιτόροι ή και καθαρίστριες έφευγαν για να επιβιώσουν. Καλά νέα λέω, εδώ θα έμειναν οι τίμιοι. Τα λαμόγια ας πάνε να διαφθείρουν τα ξένα κράτη.
Το ηθικό μου αναπτερώθηκε ιδίως, όταν σύμφωνα με όλα τα έγκριτα αναγνώσματα και ακούσματα, πληροφορήθηκα ότι κάποιες συμμορίες της δραχμής, κάποιοι λαϊκιστές που ήθελαν την Ελλάδα να μπει στο περιθώριο νικήθηκαν στις εκλογές αν και έπαιζαν παράξενα παιχνίδια. Χάρηκα! Επιτέλους, θα ζήσω σκέφθηκα, σε ένα δίκαιο κράτος, με θεσμούς, με δικαιοσύνη, με αξιοκρατία. Αυτοί οι φθηνοί λαϊκιστές που έλεγαν ότι δεν υπάρχει σωτηρία με τον τρόπο που κυβερνιόμαστε , το έλεγαν εκ του πονηρού. Το διασταύρωσα από όλους τους επιφανείς και έγκριτους δημοσιογράφους. Αυτοί με πληροφόρησαν ότι αυτά τα κόμματα της συμμορίας της δραχμής ήταν τα ίδια που τόσα χρόνια κυβερνούσαν! Αυτοί φθαίνε για όλα. Μου φάνηκε λογικό.
Άνοιξα την τηλεόραση να δω τα νέα πρόσωπα, τους νέους φορείς που διόρθωσαν τα κακώς κείμενα όλων των προηγουμένων ετών, που αναμφίβολα ήταν πολλά. Μα είδα τα ίδια πρόσωπα πάλι στην εξουσία. Λέω, δεν μπορεί, κάτι γίνεται, κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Ξαναδιάβασα πιο προσεχτικά. Μανδραβέλη, Δοξιάδη, Ζούλα, Παπαδημητρίου, Κασσιμάτη, Καρακούση, Πρετεντέρη, Μαυρίδη, Στούπα. Τελικώς το κατάλαβα. Δεν είταν αυτές ακριβώς οι συμμορίες της δραχμής που μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια αλλά οι πολιτικές τους. Τώρα οι πολιτικές άλλαξαν. Δηλαδή μας κυβερνούν οι ίδιοι που καταγγέλλουν ότι οι συμμορίες της δραχμής μας κυβερνούσαν από το παρασκήνιο. Τώρα πλέον δεν υπάρχει ευνοιοκρατία, δεν υπάρχει κομματικοποίηση του κράτους, δεν υπάρχει διαφθορά, δεν υπάρχουν χαριστικά εργολαβικά συμβόλαια σε κολλητούς, χαριστικά δάνεια, μαϊμού αναθέσεις υπερτιμολογημένων δημοσίων έργων. Αυτοί που πάντα ήταν στην εξουσία 30 χρόνια αλλά αναγκάζονταν να εφαρμόσουν πολιτικές που δεν ήθελαν, τώρα μπήκαν στον ίσιο δρόμο και έγιναν φορείς της δικαιοσύνης και της ανάπτυξης. Κυρίως της αξιοκρατίας.
Δεν μου φάνηκε λογικό. Ξαναδιάβασα λοιπόν τους έγκριτους μέχρι που πείστηκα. Οι κοινωνικά αλληλέγγυοι εταίροι μας, έχουν βαλθεί, λέει, να μας σώσουν. Η Ευρώπη είναι γνωστό ότι είναι διαχρονικά δίκαιη, ειρηνική δύναμη και σίγουρα ότι κάνει το κάνει για το καλό μας. Δεν ήξερε άλλωστε τόσα χρόνια τι γινόταν εδώ, δεν πουλούσε χρηματοοικονομικά προϊόντα , δάνεια και όπλα στην Ελλάδα, ενώ τρόμαξε κι αυτή από τις συμμορίες της δραχμής που απειλούν τη χώρα. Τότε και αυτή κατάλαβε ότι αυτοί που ήταν τόσες δεκαετίες στην Ελλάδα υπεύθυνοι για την κατάσταση της ήταν τελικά αξιόπιστοι συνομιλητές και συνέχισε να συναλλάσσεται μαζί τους σε διάφορα μέτωπα ιδιωτικοποίησης του κράτους. Εκπόνησε βέβαια σκληρά αλλά δίκαια μέτρα, μέσω ειδικών και τεχνοκρατών και φιλελευθέρων για την αναγκαία σωτηρία μας, που αν δεν τα υιοθετούσαμε θα μας πτωχεύανε. Κάποιος λέει Γιούνκερ, παρότι ήταν αρχηγός του Eurogroup μέχρι πρότινος, είπε, πριν λίγες ημέρες, ότι στην Ελλάδα πηγαίναμε στα τυφλά και δεν πρέπει να εφαρμοστεί ξανά τέτοιο καταστροφικό σχέδιο. Υπέθεσα πως είναι και αυτός μέλος της συμμορίας της δραχμής και πως σίγουρα δεν έχει διαβάσει Μανδραβέλη, Δοξιάδη, Ζούλα, Παπαδημητρίου, Κασσιμάτη, Καρακούση, Πρετεντέρη, Μαυρίδη, Στούπα.
Άρχισα να περπατώ. Κλειστά μαγαζιά ολούθε. Παντού «ενοικιάζεται» , «πωλείται». Μου θύμισε τα «ενοικιάζεται» , «πωλείται» του ελληνικού δημοσίου. Οπότε, λέω, δεν μπορεί καλό είναι αυτό. Κάπως έτσι πρέπει να ξεκινά η ανάπτυξη. Ο κόσμος όμως ήταν σκυθρωπός στους δρόμους. Είδα και κόσμο στα σκουπίδια. Όχι κλεφτά αλλά μέρα μεσημέρι να φλερτάρει με τους κάδους.
