Η Δικαιοσύνη, η μάχη των εξουσιών και ο ΣΥΡΙΖΑ

Η δικαστική εξουσία, ιδίως στο ανώτατο επίπεδο της, επέτρεψε κατά το παρελθόν το καθεστώς της φαυλότητας στη χώρα. Η απουσία ελέγχου της αφορούσε παραλείψεις απέναντι σε πολιτικούς και διαπλεκόμενους επιχειρηματίες σχετικά με οικονομικά αδικήματα που αφορούσαν την πολιτεία και το δημόσιο συμφέρον. Οι ευθύνες της δικαστικής εξουσίας 

Είχε στη διάθεση της δικογραφικό υλικό για να προχωρήσει. Στα συρτάρια των ανακριτικών αρχών καταχωνιάστηκαν και παραγράφηκαν σκανδαλωδώς μηνυτήριες αναφορές που στρεφόντουσαν κατά Υπουργών (Μήνυση για τα χρέη των νοσοκομείων), κατά εθνικών επιχειρηματιών για κραυγαλέες συμβάσεις προμηθειών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, (Παραγραφή για ΟΤΕ-Ιντρακόμ), για υποθέσεις δωροδοκιών πολλών πολιτικών όπως στην περίπτωση της Siemens, για πολιτικούς που δημοσίως ομολογούσαν ότι είχαν χάσει το μέτρημα μαύρων χρημάτων που κατέφθαναν σε σκουπιδοσακούλες σε γραφεία κομμάτων. Πρόσφατα μάλιστα έκρινε χρηματιστές, επιχειρηματίες και διαμεσολαβητές αθώους για το πολύκροτο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, ενώ ουδείς τιμωρήθηκε για τον τζόγο στα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων που εξαφανίστηκαν. Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά μόνο. 

Στα χρόνια των μνημονίων το ίδιο σύστημα το οποίο άρχισε να απειλείται από το ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να θωρακιστεί από ενδεχόμενη κυβέρνηση που θα οδηγούσε στη Δικαιοσύνη σκάνδαλα από τα οποία θα τιμωρούνταν στελέχη του. Η Βουλή άρχισε να ξεπλένει μέσα από ψηφοφορίες κομματικής πειθαρχίας αλλά και αλληλεγγύης προς ημέτερους, γνωστούς, συγγενείς και αρμόδιους που εμπλέκονταν σε ατασθαλίες, σκάνδαλα, μίζες, χρηματισμούς κ.τ.λ.

Άρχισαν να ψηφίζονται διάφοροι νόμοι όπου χαρίζονταν ευθύνες για οικονομικά αδικήματα κομμάτων, επιχειρηματιών, τραπεζιτών, πολιτικών. Η Βουλή ψήφισε την παραγραφή θαλασσοδανείων σε τραπεζίτες για παράνομα δάνεια σε κόμματα (Τροπολογία-σκάνδαλο παραγραφής ευθυνών για θαλασσοδάνεια), σκέπασε το σκάνδαλο για την υπόθεση της κατασπατάλησης εκατομμυρίων ευρώ από τον λογαριασμό του Ειδικού Φορέα Δασών, χάρισε τις ευθύνες σε μεγάλα σκάνδαλα όπως για τις υποθέσεις εξοπλιστικών, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά κ.ο.κ. 

Πρόσφατα μάλιστα και όσο ο καιρός της αποκαθήλωσης πλησιάζει η Βουλή εντείνει τις προσπάθειες της για να εξαφανίσει βασικές ευθύνες των συγκυβερνητικών στελεχών. Έτσι, υποβαθμίζεται το αδίκημα των καταχραστών του Δημοσίου ενώ θεσπίστηκε και η μη αναζήτηση αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών για επιδόματα τα οποία παρανόμως κατέβαλλαν οι Ο.Τ.Α. Κατ' αυτόν τον τρόπο η νομοθετική εξουσία φόρεσε το μανδύα και της δικαστικής για να χαρίσει ευθύνες όχι αμιγώς πολιτικές αλλά ποινικές. Φτιάχνουν νόμους κόντρα στο δημόσιο συμφέρον.

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο το ίδιο κλεπτοκρατικό σύστημα να χρησιμοποιεί το Νόμο για να καταστήσει νόμιμη την ανομία του και νομιμοφανή την φαυλότητα του.  Η αποκατάσταση του κράτους δικαίου όμως είναι αδύνατον να σημειώσει βήματα προόδου αν η δικαστική εξουσία δεν αναλάβει τον ρόλο της και αν δεν κονταροχτυπηθεί με αυτό το φαύλο σύστημα, το οποίο βέβαια έχει και θεσμικά την υποχρέωση να ελέγξει. 

Στις μέρες μας, οι δικαστές ίσως για πρώτη φορά αντιδρούν. Η Ένωση Εισαγγελέων κατήγγειλε την κυβέρνηση ότι εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα κι όχι το Δημόσιο και εξέφρασε ευθέως την ανησυχία της "για την ποιότητα της νομοθετικής παραγωγής και την προσήλωση του νομοθέτη στην εξυπηρέτηση της καθαρότητας της διοίκησης και της αδιάκριτης εφαρμογής του νόμου''.

Νωρίτερα και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για την διαφαινόμενη κατάργηση του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου, ενώ και η Ένωση των διοικητικών Δικαστών με αφορμή την άρνηση της κυβέρνησης να δεχτεί τις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών ανακοίνωσε αιχμηρά ότι οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να εφαρμόζονται. Η δικαστική εξουσία λοιπόν αρχίζει να διεκδικεί την αποκατάσταση του ρόλο της και των ευθυνών της για την μερική έστω αποκατάσταση του κοινού περί δικαίου αισθήματος. Η σύγκρουση μεταξύ των εξουσιών συνεχίζεται 

Η αποκατάσταση του κράτους δικαίου είναι η πιο βασική προϋπόθεση για την αρμονική μακροημέρευση μας. Όσο δεν αποκαθίσταται η δυσαρμονία στο κοινό περί δικαίου αίσθημα σχετικά με την απόδοση των ευθυνών για την οικονομική κατάντια της χώρας που συνδυάζεται και με την ενίσχυση των δημόσιων ταμείων, θα δυναμιτίζεται κάθε ελπίδα ομόνοιας, ηθικής και οικονομικής ανάτασης της χώρας. Η συνεργασία των πολιτών με τους κυβερνώντες είναι αναγκαία συνθήκη για την πρόοδο της χώρας. Δεν μπορεί να επιτευχθεί όσο διοικούμαστε από το ίδιο διαπλεκόμενο και φαυλοκρατικό σύστημα το οποίο όσο δεν ελέγχεται αποθρασύνεται και συνεχίζει να αυθαιρετεί καλύπτοντας και τα νώτα του μέσω της οικειοποίησης του Νόμου. 

Η δικαστική εξουσία χρειάζεται πολιτική κάλυψη για να προχωρήσει. Είναι αδύνατον να μάχεται μόνη της ένα ολόκληρο σύστημα το οποίο έχει χειραγωγήσει όχι μόνο την νομοθετική αλλά και την εκτελεστική εξουσία ενώ αποφασίζει και για τον διορισμό των Προέδρων των Ανώτατων Δικαστηρίων της χώρας. Ο σημερινός Υπουργός Δικαιοσύνης έχει την συνήθεια να μιλά, τουλάχιστον τηλεφωνικά με δικαστικούς λειτουργούς που χειρίζονται κρίσιμες υποθέσεις, γεγονός που δεν επιτρέπει την απεμπλοκή της δικαστικής εξουσίας από το πολιτικό σύστημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το αποκλειστικό πλεονέκτημα ως κόμμα εξουσίας τα στελέχη του οποίου δεν είναι αναμεμειγμένα και δεν φοβούνται πολιτειακά σκάνδαλα να παράσχει πολιτική κάλυψη στους δικαστές που θα επιχειρήσουν να βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο. Το συγκριτικό του πλεονέκτημα πρέπει να το αξιοποιήσει προς όφελος της χώρας και να το επικοινωνήσει ξεκάθαρα. Από αυτό θα βγουν όλοι κερδισμένοι. Ο ίδιος, η χώρα, η δημοκρατία, οι πολίτες και δικαστές και βέβαια η Δικαιοσύνη. 

Το νέο μας τσίρκο θα περιοδεύσει για λίγο

Η νέα ανασχηματισθείσα συγκυβέρνηση της χώρας είναι η φυσική συνέχεια μιας αστείρευτης γελοιότητας που υποτίθεται εδώ και χρόνια ότι εκφράζει την ''σοβαρή'' διακυβέρνηση της χώρας. Αποκαλύπτεται ότι ήσαν τουλάχιστον κοντόφθαλμοι και ανεπαρκείς πολιτικά όσοι εξ αρχής θεωρούσαν ότι από αυτό το τσίρκο μπορεί να προκύψει οτιδήποτε θετικό. 

Σήμερα, δεν έχουν απομείνει πλέον σοβαρά επιχειρήματα για όσους υποστηρίζουν ότι αυτά τα κωμικοτραγικά στελέχη του 2ου και του 4ου κόμματος είναι περισσότερο κατάλληλα για την διακυβέρνηση της χώρας και των κατοίκων της από ότι για την διασκέδαση τους. Όταν βέβαια δέχεσαι τον Άδωνι ως μεταρρυθμιστή Υπουργό, ο Ντινόπουλος αποτελεί έναν φυσικό αντικαταστάτη του στην αστειότητα. Όταν επίσης ξεκινάς με Σίμους και Παναγιωτόπουλους θα δεχτείς μετά φυσιολογικά και τους Γιακουμάτους όπως και τους Κουκοδήμους στην κυβέρνηση. Το πρόβλημα ξεκινά πολλά χρόνια πριν και μάλλον είναι δομικό.

Για τους ιδεοληπτικούς και εμμονικούς Έλληνες που κρύβονται πίσω από το επιχείρημα ότι τουλάχιστον μ' αυτούς υπάρχει κυβερνητική σταθερότητα οπότε είναι καλύτεροι απ' τον Λαφαζάνη και την παρέα του ας ξυπνήσουν επιτέλους. Κυβερνητική σταθερότητα σημαίνει επιμονή σε ένα έργο που έχει σχεδιαστεί και υλοποιείται. Δεν σημαίνει κωμικοτραγικούς, ακροδεξιούς πολιτευτές ή τυχάρπαστα λαμογιοειδή όντα τύπου Λοβέρδου που ανακυκλώνονται μεταξύ τους σε Υπουργιλίκια και σε ένα αυτιστικό και καλπονοθευτικό σύστημα για να επιτύχουν τον μαγικό αριθμό 151. 

Είναι τελείως υποκριτικό άλλωστε κάποιος να διατείνεται ότι απειλείται η σοβαρότητα της χώρας του από τον Λαφαζάνη και όχι από έναν γηρασμένο ακροδεξιό που περιφερόμενος στα κανάλια ονομάζει τον Σόιμπλε πράκτορα του ΣΥΡΙΖΑ και γίνεται Υπουργός. Ο όρος του ψεκασμένου Έλληνα βρίσκεται πολύ πλησιέστερα σε όσους εξακολουθούν να εκλέγουν και να στηρίζουν πολιτικούς φελλούς που υποδύονται τους σοβαροφανείς αξιωματούχους με τα χρήματα των πρώτων.

Το ζητούμενο πλέον για την χώρα είναι να εκφραστεί μια συγκεκριμένη εναλλακτική πρόταση για να ξεφύγουμε από το λήθαργο. Στην κουλτούρα βέβαια της αριστεράς ο πολίτης πρέπει να είναι πρωταγωνιστής στα πράγματα. Ο πολίτης όμως που δέχεται συνειδητά να εξουσιάζεται από πολιτικούς τσαρλατάνους εδώ και χρόνια θα πάει ήρεμα στην δουλειά του το επόμενο πρωί αν ακούσει τι θα του πει η επόμενη κυβέρνηση με τρόπο λιτό, σοβαρό και αυστηρό. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη ρεαλιστική εναλλακτική σήμερα. Είναι πλέον το πρώτο κόμμα, έχει την διακυβέρνηση Περιφερειών και Δήμων συμπεριλαμβανομένης και της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας και έχει τις ευκαιρίες να μιλήσει ευθέως και επί της ουσίας. Δεν χρειάζεται πλέον να περιμένει την διακυβέρνηση σαν ώριμο φρούτο. Πλέον πρέπει να αναλάβει τον ρόλο του όχι σαν αξιωματική αντιπολίτευση αλλά σαν η επόμενη διακυβέρνηση της χώρας. 

Ας μην αναλωθούμε λοιπόν στο αυτονόητο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος πια για να καταγγέλλεται η ανεπάρκεια, η ακροδεξιά, η γελοιότητα και όλα τα επίθετα που συνοδεύουν αυτόν τον κυβερνητικό θίασο. Ο περισσότερος κόσμος πια καταλαβαίνει συμπεριλαμβανομένων και πολλών που δεν ψήφισαν στις προηγούμενες Ευρωεκλογές ή ψήφισαν κόμματα που βρίσκονται εκτός των ορίων της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, αθροιστικά περί το 50% περίπου του εκλογικού σώματος. Υπάρχει μια τεράστια δεξαμενή ψήφων που αναζητά την πειστική εναλλακτική πρόταση. Δεν χωνεύει την Μέρκελ και τα μνημόνια αλλά αναζητά κάτι περισσότερο από την καταγγελία τους ή την διαπραγμάτευση τους για να προσφέρει την κυβερνησιμότητα στη χώρα σε μία ηγέτιδα πολιτική δύναμη. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συσπειρώσει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία συμμαχώντας με τα προοδευτικά κόμματα και ιδίως με την κοινωνία αν μιλήσει με γλώσσα καθαρή και δίκαιη για τα προβλήματα και την λύση τους. Ακόμα και γι αυτά που δεν αντιμετωπίζονται επειδή αποτελούν ταμπού. Ιδίως μάλιστα αν μιλήσει καθαρά γι αυτά. 

Η ανασυγκρότηση του κράτους είναι πάγιο αίτημα της αριστεράς και έφθασε η ώρα να γίνει πράξη. Χρειάζονται τομές αλλά ο κόσμος θα ακολουθήσει αυτόν που θα δώσει λύση και θα ανασυγκροτήσει την δημόσια διοίκηση ακόμα και αν κάποιοι ξεβολευτούν. Η οικονομική δικαιοσύνη περνά μέσα από την φορολογία που πρέπει να εξειδικευτεί. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει πως θα αντιμετωπίζεται για να μην φαντασιώνεται διάφορα. Η ανάπτυξη βέβαια είναι ζωτικής σημασίας για ένα χρεοπημένο κράτος και τους πολίτες ενώ ξεπερνά την ολοκληρωμένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η αποκατάσταση τέλος του κράτους δικαίου είναι αυτό που ζητά ο Έλληνας και μπορεί να γίνει με επιβολή όταν έχεις την στρογγυλή σφραγίδα. Ο Έλληνας θα δεχτεί την φωτιά και το τσεκούρι και θα την επιδοκιμάσει, ακόμα και με θαυμασμό, αν στραφεί κατά των υπαιτίων. 

Έχει φθάσει λοιπόν πλέον η ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την ευθύνη του. Να μιλήσει καθαρά, με πειθώ και λόγια συγκεκριμένα. Η πολυφωνία βέβαια είναι ίδιον της δημοκρατίας και είναι καλό να υπάρχει σε ένα κόμμα, μέχρι εκείνο το σημείο όμως που διατυπώνεται εν τέλει η πρόταση που αποτελεί συνάμα και υπόσχεση διακυβέρνησης. Από αυτό το σημείο και μετά η πρόταση είναι μία. Και αυτήν θα ακολουθήσουν οι περισσότεροι Έλληνες όταν την ακούσουν με τον τρόπο που πρέπει. Αυτό θα επιταχύνει τις διαδικασίες και θα καταλύσει την ακυβερνησία. 

Να μην ξεχάσουμε βέβαια να ευχηθούμε και καλά μπάνια στους νέους Υπουργούς. Είναι ότι καλύτερο μπορούν να κάνουν ενώ και η Βουλή είναι κλειστή. Ο Οκτώβρης βέβαια είναι κοντά...

Η Αριστερά στη νέα Ευρώπη

Οι Ευρωπαίοι πολίτες ψήφισαν στις Ευρωπαϊκές εκλογές με πρώτο μήνυμα την μειωμένη συμμετοχή (43%) στις κάλπες ως έκφραση απαξίας της ακολουθούμενης πολιτικής. Οι ετερόκλητοι πολίτες της γηραιάς Ηπείρου πάντως έστειλαν τα μηνύματα τους όχι μόνο δια της αποχής αλλά και δια της συμμετοχής. Μένει να δούμε πόσο θα εισακουστούν από το κέντρο των Βρυξελλών.

Σε όλη την Ευρώπη, πλην της Γερμανίας της οποίας το χρηματοπιστωτικό σύστημα ωφελείται από την κρίση, οι πολιτικές λιτότητας και ο νεοφιλελεύθερος τρόπος διακυβέρνησης καταδικάστηκαν σφόδρα. Οι Ευρωπαϊκοί Λαοί, οι άνθρωποι που μοχθούν και παράγουν τον πλούτο, αμφισβήτησαν την δικτατορία του χρηματοπιστωτικού συστήματος που καθορίζει τις τύχες τους. Καταδίκασαν με την ψήφο τους την μετάλλαξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα λόμπυ τραπεζιτών και τεχνοκρατών που διοικεί και αποφασίζει μέσα από κλειστές πόρτες για την τύχη του κόσμου μακριά από τις παραδοσιακές Ευρωπαϊκές αξίες.

Σε κάποιες χώρες η καταδίκη συνδυάστηκε με την άνοδο της λαϊκής δεξιάς. Η απόσχιση από την Ευρωπαϊκή Ένωση με την ανάδειξη του UKIP στη Βρετανία ήταν η λαϊκή εθνικιστική πλειοψηφική πρόταση των Βρετανών. Το 2017 θα υπάρξει δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Μ.Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση με μη αναστρέψιμες συνέπειες ενδεχομένως και για την ίδια την Ευρώπη. Οι αναλύσεις μάλιστα δείχνουν ότι το UKIP θα κρατήσει τις δυνάμεις του και στις επόμενες εθνικές εκλογές. UKIP threat won't go away. Poll suggests Voters will continue to support Nigel Farage at General Election.

Η ακροδεξιά συσπείρωσε την ευρωσκεπτικιστική κυρίαρχη τάση στην Γαλλία. Η Μαρί Λεπέν και η ακροδεξιά αναδείχτηκε σε πρώτη δύναμη αν και διαφοροποίησε τους Ευρωβουλευτές της από την Χρυσή Αυγή στο Ευρωκοινοβούλιο. Η εθνικιστική ρητορική συνδυασμένη με την αίσθηση ταπείνωσης του Γάλλου ψηφοφόρου που δεν θέλει η χώρα του να παραμένει ουρά της Γερμανίας και δέσμια μιας νεοφιλελεύθερης στρατηγικής που οδηγεί στην συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, συστατικά στοιχεία του Γαλλικού πολιτισμού, οδήγησαν στον θρίαμβο της Λεπέν Economist: Marine Lepen's triumph

Το Λαϊκό εθνικιστικό κόμμα θριάμβευσε και στη Δανία χτίζοντας την πολιτική ρητορική του στην ενίσχυση του αντιμεταναστευτικού ρεύματος. Δανία: Θρίαμβος του Λαϊκού Κόμματος Στην Φιλανδία οι Ευρωσκεπτικιστές αύξησαν τις δυνάμεις τους όντας οι μοναδικοί κερδισμένοι των εκλογών. Στην Ιρλανδία ο Πρόεδρος των Εργατικού Κόμματος Γκίλμορ υπέβαλε την παραίτηση του εκλαμβάνοντας τα απογοητευτικά αποτελέσματα του κόμματος του που μετέχει της διακυβέρνησης ως ψήφο αποδοκιμασίας στην πολιτική σκληρής λιτότητας. Ιρλανδία: Παραιτήθηκε ο αρχηγός των Εργατικών μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Η Ευρώπη σπαράσσεται.

Σε άλλες χώρες η αμφισβήτηση οδήγησε σε πιο γόνιμα πολιτικά μονοπάτια. Όπου αναδείχτηκε η Αριστερά οι εθνικιστικές, λαϊκίστικες ή ακροδεξιές δυνάμεις συρρικνώθηκαν. Στην Ιταλία, στην Ισπανία και στην Ελλάδα, στον Ευρωπαϊκό Νότο ενισχύθηκε η Αριστερά. Η δική της πολιτική αφήγηση και πρόταση είναι να αλλάξει την Ευρώπη θεσμικά και μέσα από τα fora της. Ο Αλέξης Τσίπρας συσπείρωσε επιτυχώς και ενέπνευσε την Ευρωπαϊκή Αριστερά κερδίζοντας κατά κράτος τις εντυπώσεις στο Ευρωπαϊκό debate και οδηγώντας την πρωτοεμφανιζόμενη λίστα Τσίπρα για πρώτη φορά στην Ιταλία να εισέλθει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και να εκλέξει 3 Ευρωβουλευτές.

Στην Ισπανία οι ηττημένοι σοσιαλιστές ξεκίνησαν διαδικασίες διαδοχής αποδεχόμενοι την συντριπτική ήττα τους, με τον γ.γ. του κόμματος Αλφρέδο Ρουμπαλκάμα να οδηγείται στην παραίτηση. Ισπανία: Εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό Το κίνημα Podemos στην Ισπανία, έκανε την έκπληξη. Το κίνημα των Αγανακτισμένων με Πρόεδρο τον 35χρονο καθηγητή πολιτικών επιστημών Πάμπλο Ιγκλέσιας συγκροτήθηκε υποτυπωδώς ως πολιτικός σχηματισμός πριν 4 μήνες και μετείχε στις εκλογές εκλέγοντας 5 ευρωβουλευτές.

Οι Podemos (Μπορούμε) προσέγγισαν χωρίς οργανωτική βάση το 7% στη χώρα, με 1.500.000 ψήφους περίπου. Ένωσαν τις δυνάμεις του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και τον Αλέξη Τσίπρα, αλλάζοντας ταυτόχρονα και τους συσχετισμούς στο εσωτερικό της χώρας. Το Podemos στηρίζει τον Τσίπρα. Η πλουραλιστική αριστερά, ο αντίστοιχος ΣΥΡΙΖΑ της Ισπανίας, είναι στο 10% και τρίτο κόμμα Συνεργαζόμενες οι δύο δυνάμεις που συγγενεύουν πολιτικά μπορούν να αναδειχτούν ως η πρώτη δύναμη στη χώρα και να καθορίσουν τις εξελίξεις. Το μήνυμα τους είναι να αμφισβητηθεί η «κοινή λογική» και η σημερινή κυρίαρχη ιδεολογία που εξαφανίζει τις φωνές των αδυνάτων θεωρώντας τις ακραίες. Podemos: Να αλλάξουμε τον τρόπο της πολιτικής 

Στην Ελλάδα τέλος είχαμε την ιστορική επικράτηση για πρώτη φορά του ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογές εθνικής εμβέλειας. Βέβαια το μιντιακό εν Ελλάδι σύστημα πασχίζει να μας πείσει ότι το δεύτερο και το τέταρτο κόμμα που υποστήριξαν ενεργά περίπου οι 2 στους 10 Έλληνες αποτελούν εγγύηση και έκφραση κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αλλά η Ελλάδα είναι η χώρα των θαυμάτων αν την βλέπει κανείς υπό το φακό του χρεοκοπημένου συστήματος. Γεγονός είναι πάντως ότι οι συσχετισμοί αλλάζουν με την φωνή του Τσίπρα να ακούγεται πιο δυνατά όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στο εσωτερικό της χώρας εκφράζοντας πλέον την πρώτη δύναμη της χώρας.

Ο νεοφιλελευθερισμός, η βίαιη και θεσμική επιβολή της υπεροχής του χρηματοπιστωτικού συστήματος στις ζωές των ανθρώπων που παράγουν τον πλούτο και η υποτέλεια αυτών στην εξυπηρέτηση της σπείρας χρέους που δημιούργησε το ίδιο το τραπεζικό σύστημα (Σόιμπλε: Τα κράτη πληρώνουν τις τράπεζες που προκάλεσαν την κρίση), η φτωχοποίηση και η συμπίεση της αστικής τάξης, η καλπάζουσα ανεργία και τα αδιέξοδα της νεολαίας δημιουργούν αδιέξοδα ενώ τα κοινωνικά κράτη συρρικνώνονται και αδυνατούν να απορροφήσουν τους κραδασμούς.

Το τοπίο φαίνεται να ξεδιαλύνει. Η Ευρώπη ή θα έρθει προς τα αριστερά για να ισορροπήσει ακολουθώντας πιο φιλολαϊκές και δημοκρατικές πολιτικές στο σχεδιασμό και την λειτουργία της ή θα συνεχίσει να ταλαντεύεται επικίνδυνα. Η Αριστερά οφείλει να λειτουργήσει εθνικά αλλά και πανευρωπαϊκά συνδυάζοντας τις δυνάμεις της, διευρύνοντας τις συνεργασίες της, ενδεχομένως και με άλλες προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης όπως τους Πράσινους, πολλαπλασιάζοντας τις φωνές της και παρουσιάζοντας συγκεκριμένες λύσεις και προτάσεις για μια άλλη διέξοδο από την κρίση ώστε να εισακουστεί από περισσότερο ακόμα κόσμο.

Ο βαθμός επιρροής της θα κρίνει αν οι εθνικιστικές και λαϊκίστικες δυνάμεις που εγείρονται και ανατέλλουν επικίνδυνα θα απειλήσουν το ίδιο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα ή αν η παρούσα σπείρα χρέους και η νεοφιλελεύθερη συστημική διαχείριση του θα συμπιέσει ακόμα περισσότερο τους πολίτες, μέχρι, με κάποιο τρόπο, να επέλθει η κάθαρση.