Με σούσι και Μπετόβεν

Η αίσθηση που κυριαρχεί στους δημοσιογραφικούς κύκλους για τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την Τρόικα είναι ότι οι καταστάσεις είναι οριακές. Το σχετικό κλίμα μεταφέρεται στη χώρα από τα μέσα ενημέρωσης. 

Για την άγρια νύχτα των αρχηγών στο Μέγαρο Μαξίμου και το ξέσπασμα του Πρωθυπουργού απέναντι στα παιχνίδια της Τρόικας μας πληροφορεί το Βήμα. Στο ρεπορτάζ διαβάζουμε ότι ''η ελληνική κυβέρνηση τελεί υπό την ασφυκτική πίεση της τρόικας αλλά και του χρόνου που πλέον εξαντλείται, καθώς οι ελεγκτές μοιάζουν να μετέρχονται στην αξιολόγηση του Mνημονίου κάθε μέσο πίεσης προς την ελληνική πλευρά.''

Σε παρόμοιους τόνους η Καθημερινή μας ενημερώνει για την σκληρή μάχη με την Τρόικα και τον χρόνο που δίνει η κυβέρνηση και τα αδιέξοδα των διαπραγματεύσεων. ''Η φόρτιση από την εξέλιξη της συνάντησης, η κόπωση αλλά και η αδιαλλαξία της τρόικας δημιούργησαν ένα εύφλεκτο πεδίο μεταξύ της ελληνικής πλευράς και των εκπροσώπων των δανειστών μας που ήταν θέμα χρόνου να πάρει φωτιά. Κάποια στιγμή οι Τροϊκανοί έθεσαν αιφνιδίως ζήτημα μεγαλύτερης μείωσης στους μισθούς. Σήμερα προγραμματίζεται (ώρα 15.00) συνάντηση των κ. Αντ. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλου για την επισκόπηση της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί''.

Kαι στα ηλεκτρονικά μέσα διαβάζουμε ότι η μάχη με την Τρόικα είναι δύσκολη, πολλά θέματα είναι ανοιχτά αλλά η Ελλάδα έχει όπλα σύμφωνα με τις δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών μας.

Όποιος αναγνώστης έχει φτάσει μέχρι αυτό το σημείο χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει ότι ο γράφων τον εξαπατά σημαίνει ότι παρασύρεται εύκολα στη διαχείριση της πληροφορίας. Υπάρχουν τρία άρθρα, με περιληπτικό σχολιασμό για τις διαπραγματεύσεις, εκ των οποίων μόνο το ένα αφορά το παρόν. Τα υπόλοιπα αφορούν διαπραγματεύσεις άλλων εποχών ξεκινώντας από το 2011. Τα σχόλια που συνοδεύουν τα άρθρα είναι επίσης ανακατεμένα. Φυσικά όλα είναι πανομοιότυπα μεταξύ τους. 

Η παρουσίαση της είδησης των σκληρών διαπραγματεύσεων με την Τρόικα παραμένει δραματικά όμοια από το 2010 μέχρι σήμερα. Τα ίδια κλισέ κείμενα στον ίδιο τόνο. Απλά αλλάζουν τα ονόματα των Υπουργών ή και των Πρωθυπουργών στις περιγραφές όπως του κ. Παπαδήμου που χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι λέγοντας στους ανθρωποφάγους Τροϊκανούς "Εμένα δεν θα με κοροϊδέψετε" κατά το ρεπορτάζ του Βήματος.

Όλο αυτό το σκηνικό αποτελεί έναν προαποφασισμένο τρόπο παρουσίασης μιας πληροφορίας που αποφασίζεται σε γραφεία, στέλνεται σε email δημοσιογράφων και μετά εμφανίζεται ως είδηση. Γεγονός είναι όμως ότι η διαχείριση της πληροφορίας δεν έχει καμία σχέση με την ίδια την πραγματικότητα. Με την συντονισμένη πρακτική παρουσίασης της ''πληροφορίας'' τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης παραπληροφορούν εσκεμμένα τον κόσμο. Τον κοροϊδεύουν. Και όταν κάποιος κοροϊδεύει κάποιον το κάνει με σκοπό να τον εκμεταλλευτεί. 

Σήμερα είναι γνωστό και κατανοητό πλέον ότι καμία απολύτως διαπραγμάτευση για το συμφέρον του ελληνικού λαού δεν υπήρξε από καμία ελληνική κυβέρνηση από το 2010 και μετά. Το εγχώριο πολιτικό σύστημα που πτώχευσε την χώρα και έπρεπε να εξοστρακιστεί έκανε ακριβώς ότι έπρεπε για να παραμείνει στην εξουσία, διασφαλίζοντας χρηματοδότηση για τις ανάγκες του και σε βάρος της χώρας.

Το 2010 δόθηκε η μάχη από κοινού με την Τρόικα και τα κόμματα εξουσίας ώστε να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση. Τότε οι γαλλογερμανικές τράπεζες κινδύνευαν, η κρίση μπορούσε να είναι συστημική και η Ελλάδα μπορούσε να διαπραγματευτεί απέναντι στους δανειστές τις με ισορροπημένο τρόπο. Οι δανειστές όμως προτίμησαν να έχουν μαζί τους και όχι απέναντι τους την ελληνική κυβέρνηση για να προστατέψουν τα συμφέροντα τους.

Έτσι προτίμησαν αυτούς τους οποίους είχαν προικισμένους σε διάφορες λίστες. Στη λίστα Ζίμενς, σε διάφορες λίστες γερμανικών εξοπλιστικών, σε υποβρύχια, σε λίστες που αφορούσαν προμήθειες στην υγεία κ.ο.κ. Όταν πλέον δεν υπήρχε κίνδυνος για τα συμφέροντα τους τότε μας τιμώρησαν συνειδητά όπως αποκάλυψε και ο πρώην Υφυπουργός Οικονομικών των Η.Π.Α. κ. Γκάιντερ.

Η Ελλάδα φορτώθηκε ένα απίστευτο χρέος το οποίο ήταν και είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να εξυπηρετηθεί ενώ της επιβλήθηκε για το ''καλό της'' ένα μείγμα ανόητης νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εστίασε στην εσωτερική υποτίμηση για να γίνουμε δήθεν ανταγωνιστικοί.

Ως ''μεταρρυθμίσεις'' βαφτίστηκαν ιδίως οι περικοπές μισθών, συντάξεων, η εξαφάνιση του κράτους πρόνοιας σε εποχές φτωχοποίησης και δοκιμασίας της κοινωνίας και βέβαια οι business των ιδιωτικοποιήσεων. Ακολούθως εγχώριοι λαθρέμποροι πετρελαίου πήραν σε εξευτελιστική τιμή κρατικά μονοπώλια, ο ορυκτός πλούτος της χώρας εκχωρήθηκε σε κάτι απίθανες αλλοδαπές εταιρείες που εδρεύουν σε φορολογικούς παραδείσους, δώσαμε όλα τα αεροδρόμια στον Κοπελούζο, χαρίσαμε το Ελληνικό στον Λάτση, τα σκουπίδια και το οδικό δίκτυο της χώρας στον Μπόμπολα, τα media στους γνωστούς εργολάβους της ενημέρωσης, ιδιωτικοποιήσαμε μέχρι και το σύστημα διαχείρισης της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, ιδιωτικοποιήσαμε αιγιαλούς και δάση, εκχωρήσαμε δάνεια των πολιτών μας σε τιμές ευκαιρίας σε αλλοδαπές, διώξαμε τα χρυσά και τα ασημικά μας σε τιμή πλιάτσικου. Και συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο.

Όλα αυτά έγιναν από κοινού σε απόλυτη συνεργασία Τρόικα και συγκυβέρνησης. Μπλέχτηκαν ιδεοληψίες, με συμφέροντα και λάθος συνταγές. Δεν υπάρχουν όμως φασαρίες μεταξύ τους ας μην κοροϊδεύουν.Ούτε κανένα σκληρό ροκ υπάρχει σε διαπραγματεύσεις ούτε κόκκινες γραμμές και άλλα παραμύθια που παρουσιάζονται. Δουλειές κανονίζουν οι τύποι και μας στέλνουν τον λογαριασμό.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Η γνωστή συνταγή. Τα νούμερα δεν βγαίνουν, θα κοπούν πάλι και μισθοί και συντάξεις οριζόντια μάλιστα ενώ διαβάζουμε ότι θα επιβληθεί αυξημένος Φ.Π.Α. σε φάρμακα, βιβλία, σε παραμεθόριες περιοχές, νησιά και σε υπηρεσίες που συνδέονται με τον τουρισμό ώστε να μην έχουμε πλέον κανένα συγκριτικό πλεονέκτημα ως χώρα.

Όλα αυτά γίνονται σε συνεργασία μεταξύ των συναλλασσομένων. Δεν υπάρχει καμία διαπραγμάτευση. Τα ποσοστά στα ισοδύναμα αλλάζουν. Τόσο της % μείωση σε μισθούς και συντάξεις, τόσο της % αύξηση ΦΠΑ στα τάδε προϊόντα, υπηρεσίες κ.τ.λ. Ήρεμα γίνονται αυτά. Πολιτισμένα, Με κομπιουτεράκια βγαίνουν. Με σούσι που έλεγε κι ο Στουρνάρας. Ίσως και Μπετόβεν.


Στιγμιότυπα από παλαιότερες σκληρές διαπραγματεύσεις με την Τρόικα. Ο Πρωθυπουργός και ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης με τον τότε Πρόεδρο του Eurogroup και σήμερα της Commission κ. Γιούνκερ.

Ο κ. Γιούνκερ ως Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου συμμετείχε στις ειδικές συμφωνίες φοροδιαφυγής 350 εταιρειών που θα μετέφεραν πλασματικά την έδρα τους στο Λουξεμβούργο για να φορολογούνται λιγότερο από ότι στα κράτη τους. Είχε συμφωνήσει και με Ελληνικές εταιρείες συμπεριλαμβανομένης της Eurobank που ανακεφαλαιοποιήθηκε υποχρεωτικά κατά δισεκατομμύρια από τους Έλληνες πολίτες και την Wind. Ένας κράτος off-shore στην καρδιά της Ευρώπης.


Το σκάνδαλο Lux Leaks αποκάλυψε ένα ανεξάρτητο μέσο το Press Project The Press Project: Lux Leaks. Τα κατεστημένα μέσα σχεδόν αποσιώπησαν την είδηση.

Η Κύπρος, αν και έκανε το ίδιο, εξασφάλιζε δηλαδή ένα προνομιακότερο καθεστώς φορολόγησης σε ξένες εταιρείες δεν είχε την τύχη με το Λουξεμβούργο. Χτυπήθηκε οικονομικά. Δεν φιλοξενούσε βέβαια ως επί των πλείστον επιχειρήσεις των εταίρων μας.

Βραδινή εντύπωση

Θυμάμαι μέχρι και λίγα χρόνια πριν, όταν ζούσαμε έξω από τις δυνατότητες μας και πριν τιμωρηθούμε γι αυτό, φεύγαμε από την δουλειά κατά τις 10 και υπήρχε κόσμος στο δρόμο. Συναντιόμασταν με φίλους και γνωστούς, μιλούσαμε για τα καθημερινά έστω και τα τετριμμένα΄ή και για άλλα πιο ευχάριστα. Βρίσκαμε μποτιλιάρισμα στο δρόμο κατά την επιστροφή στα σπίτια μας αφού ο κόσμος δούλευε μέχρι αργά όχι επειδή ήταν απατεώνες αλλά επειδή απλά υπήρχε δουλειά.

Τώρα που μάθαμε να ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητες μας και όπως προβλέπεται θα ισχύσει και για τις επόμενες γενιές, φεύγουμε 10 από το γραφείο και περπατάμε σε ερημωμένες πόλεις με ελάχιστες δυστυχείς φυσιογνωμίες που περιφέρουν την μιζέρια τους. Η χώρα ερήμωσε. Οι δρόμοι είναι άδειοι, ο κόσμος κρύβει την δυστυχία του στα σπίτια του.

Σχεδόν όλοι χρωστούν, οι περισσότεροι περιμένουν πλειστηριασμούς και κατασχέσεις, ανοίγουν την τηλεόραση για να ελπίσουν κάτι πληροφορούμενοι την εκάστοτε φτηνή προπαγάνδα μέχρι να τους ξαναχτυπήσει την πόρτα ο επιμελητής. Άλλοι ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για 700 ευρώ στο εξωτερικό και μόνο μερικά ζευγαράκια που αγαπιούνται στο δρόμο και περπατούν αγκαλιασμένα μας δείχνουν ότι η ζωή κυλά ακόμα και πως έχουμε χρέος να ξαναφτιάξουμε αυτή την χώρα που τόσο πολύ χυδαία ρημάξανε οι ίδιοι και οι ίδιοι τόσα χρόνια κουνώντας μας το δάχτυλο ακόμα

Τα αναδρομικά των δικαστών

Μέτωπο των δικαστών διαβάζουμε στην είδηση και μήνυμα στους βουλευτές: "Μην ψηφίσετε για τα αναδρομικά" Μέτωπο δικαστών Περισσό θράσος δηλαδή. Τα αναδρομικά μας τώρα με συνδικαλιστικούς δικαστικούς πυροβολισμούς και χαριτωμένες ανακοινώσεις με νομικό περιτύλιγμα. 

\\Με κοινή ανακοίνωσή τους, όλες οι δικαστικές Ενώσεις, καλούν τους βουλευτές να καταψηφίσουν την τροπολογία, με την οποία προβλέπεται η μερική αναδρομική καταβολή της διαφοράς των αποδοχών των δικαστών (από 1.8.2012 έως 30.6.2014). Αναλυτικότερα οι Ενώσεις, κατ' αρχήν καταγγέλλουν ότι «η κυβέρνηση για μια ακόμη φορά αποδεικνύει έμπρακτα ότι δεν σέβεται τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, τις οποίες αντιπαρέρχεται με ανεπίτρεπτες νομοθετικές παρεμβάσεις σε αμετακλήτως κριθέντα ζητήματα, παραβιάζοντας απροσχημάτιστα το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως αυτή ερμηνεύτηκε σχετικώς και με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου»//

Η δικαστική εξουσία αποτελεί πυλώνα του πολιτεύματος. Κρίμα.

Οι δικαστές με τις επίσημες ανακοινώσεις - προσκλήσεις προς τους βουλευτές, να μην ψηφίσουν την τροπολογία που τους δίνει μερικώς και όχι ολικώς και άμεσα τα αναδρομικά τους, καταργούν την διάκριση των εξουσιών την οποία πρέπει να σέβονται. Νωρύτερα είχαν καταλύσει την νομιμότητα κατά την απεργία τους που ρητώς απαγορεύεται από το Σύνταγμα. 

Το σαρκαστικό μάλιστα κατά την ανακοίνωση των δικαστών είναι ότι η τροπολογία γίνεται όπως διαβάζουμε ''εν είδει τιμωρίας ,των δικαστικών λειτουργών, επειδή στο πλαίσιο της αμερόληπτης άσκησης των συνταγματικών καθηκόντων τους προβαίνουν σε δικαστικές κρίσεις μη αρεστές στην εκτελεστική εξουσία''.

Εδώ κύριοι και κυρίες δικαστές προκαλείτε γέλιο. Ούτε καν εκνευρισμό. Θα ήταν εύκολο να αντιπαραθέσουμε τις θαυμάσιες και αναλυτικές αιτιολογίες των δικαστικών αποφάσεων για την αναγκαιότητα περικοπής της μισθοδοσίας όλων των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων εκτός των ιδίων. Σοβαρευτείτε λοιπόν ή πείτε της κ. Θάνου να σοβαρευτεί. Η υποχρέωση καταβολής των αναδρομικών των δικαστών άλλωστε ψηφίζεται αναγκαστικά στη Βουλή μετά από απόφαση δικαστηρίου, δηλαδή των ιδίων των δικαστών που έκριναν ότι οι δικές τους περικοπές είναι αντισυνταγματικές σε αντίθεση με τις περικοπές όλων των υπολοίπων επαγγελματικών κλάδων ή κοινωνικών τάξεων που θέλοντας και μη αναγκαστικά τις υπομένουν. 

Αν οι δικαστές και η πλειοψηφία τους αισθάνονται ότι δεν εκπροσωπούνται από αυτές τις ανακοινώσεις, ας οργανωθούν καλύτερα ας επιλέξουν άλλα πρόσωπα να τους εκπροσωπούν και ας περιφρουρήσουν το κύρος του επαγγέλματος τους. Αντίθετες φωνές δεν μπορεί να μην υπάρχουν στο δικαστικό σώμα. Αν είναι μειοψηφικές ζήτω που καήκαμε.

Η περιφρούρηση της δικαιοσύνης σε σχέση με τους δικαστές πρέπει να φανεί από τις αποφάσεις τους αλλά και από τον χρόνο απονομής της δικαιοσύνης στην Ελλάδα που είναι ο πλέον χρονοβόρος σε δυτική χώρα αγγίζοντας τα 8 χρόνια με πάμπολλες σχετικές καταδίκες του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Δικαιωμάτων που πληρώνουμε εμείς ως Ελληνικό Δημόσιο (αν είναι σωστό και δίκαιο να τον συγκρίνουμε με τις δυτικές κοινωνίες).

Αντί λοιπόν οι δικαστές να ασχολούνται με τις συνδικαλιστικές τους ανακοινώσεις και την συνδιαλλαγή τους με τους βουλευτές ας ασχοληθούν καλύτερα με το έργο τους και ας δουν τι συμβαίνει και γύρω τους στην υπόλοιπη κοινωνία. Το έργο τους είναι να ελέγχουν τις άλλες εξουσίες ιδίως την νομοθετική και όχι να συναλλάσσονται μαζί της για την εξυπηρέτηση αμοιβαίων συμφερόντων σε βάρος της κοινωνίας τις εποχές που αυτή μαστίζεται και ζητά απεγνωσμένα προστασία.

Ντροπή.

Οι επικεφαλής μας και οι 100 δόσεις

Διαβάζουμε ότι οι επικεφαλής της Τρόικα επέβαλαν στον Υπουργό Οικονομικών να αποσύρει το μέτρο της ρύθμισης των οφειλών προς το Δημόσιο σε 100 δόσεις. Οι επικεφαλής εκτιμούν ότι το δημοσιονομικό κόστος μετάθεσης της πληρωμής δεν μπορεί να γίνει ανεκτό αφού το κόστος του ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ για το 2015. Οι καταχρεωμένοι Έλληνες πολίτες λοιπόν δεν θα έχουν τρατο στα χρέη που τους επιβαρύνουν. Θα πρέπει να πληρώσουν άμεσα άλλως θα κυνηγηθούν με αναγκαστικά μέτρα εκτέλεσης.

Η Τρόικα βάζει φρένο στις 100 δόσεις

Η είδηση ασφαλώς αποδεικνύει για νιοστή φορά την πλήρη αδυναμία και ανικανότητα της συγκυβέρνησης να προστατεύσει την κοινωνία. Οι αχυράνθρωποι αυτοί ουδέποτε διαπραγματεύτηκαν ακόμα και τα πιο στοιχειώδη για τους Έλληνες πολίτες. Εν τω μεταξύ το όριο της φτώχειας ένεκα των σχεδιαζόμενων και ακολουθούμενων πολιτικών έχει εξαπλωθεί σχεδόν στο 50% του ενεργού πληθυσμού και συνεχώς επεκτείνεται 3.9 εκατομμύρια Έλληνες στο όριο της φτώχειας για το 2013 σύμφωνα με την Eurostat. Η φτώχεια όμως παραγγέλθηκε να είναι χωρίς διευκολύνσεις και τμηματικές καταβολές. Ντροπή. 

Αφού όμως είναι πλέον ξεκάθαρο ποιος αποφασίζει για την τύχη μας δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζουμε και με ποια κριτήρια λαμβάνονται οι αποφάσεις από τους επικεφαλής της Τρόικα και τους εδώ αχυράνθρωπους; Ή τους ''συμβούλους'' όπως απεκάλεσε ο Χαρδούβελης πρόσφατα την θεσμική ιδιότητα του ως Υπουργού Οικονομικών στην εκπομπή του προστατευόμενου εθνικού μας δημοσιογράφου.

Γιατί δηλαδή ενώ δεν επιτρέπονται ρυθμίσεις που επιχειρούν να ανακουφίσουν τους φτωχοποιημένους Έλληνες σε άλλες περιπτώσεις εφευρίσκονται και ψηφίζονται νομοθετήματα διαγραφών χρεών προς το Δημόσιο δισεκατομμυρίων ευρώ για τα οποία οι επικεφαλής της Τρόικα σιωπούν;

Γιατί; 

Αφού οι επικεφαλής της Τρόικα δεν μας επιτρέπουν να έχουμε το δικαίωμα να αποφασίζουμε για το πόσο σύντομα θα πληρώνουμε τις οφειλές μας για να μην αστοχήσουν τα οικονομικά του κράτους πως επιτρέπεται, ας πούμε, να χαρίζεται το χρέος ενός οργανισμού ύψους 229 εκατομμυρίων ευρώ στο ελληνικό δημόσιο; Χαρίζουν τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής. Αυτή η εξέλιξη δεν δημιουργεί δημοσιονομικό κενό; Δεν υπάρχει δημοσιονομική αστοχία εκεί για την οποία κόπτονται οι επικεφαλής της Τρόικα; Γιατί την επέτρεψαν αφού ουσιαστικά ασκούν και νομοθετική πολιτική στη χώρα; 

Πως επιτρέπουν οι επικεφαλής μας στις Βρυξέλες, το Βερολίνο και τα ευρωπαϊκά fora να πληρώνονται 350 εκατομμύρια από το Ελληνικό δημόσιο ως αποικιοκρατική αποζημίωση - ποινή στον Μπόμπολα και στον Κόκκαλη για την μειωμένη κίνηση στους αυτοκινητόδρομους; Αποζημίωση μαμουθ σε Μπόμολα και Κόκκαλη Δεν υπάρχει σκανδαλώδη επιβάρυνση εκεί του Ελληνικού Δημοσίου την οποία οι επικεφαλής μας πρέπει να απαγορέψουν; Οι 100 δόσεις μόνο τους πειράζουν; 

Γιατί δεν σκανδαλίστηκαν άραγε οι επικεφαλής μας με την γερμανική Hochtief που δεν απέδωσε το Φ.Π.Α. στο Ελληνικό Δημόσιο υψους 600 εκατομμυρίων ευρώ για την εκμετάλλευση του Ελευθέριος Βενιζέλος; Η Hochtief είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης του ελληνικού δημοσίου. Δεν εντόπισαν εκεί οι επικεφαλής μας το κόστος για τα δημόσια έσοδα που τους ενδιαφέρουν για να πληρώνουμε τα δανεικά;

Πως επιτρέπουν ακόμα οι επικεφαλής μας να παραγράφονται με νομοθετική ρύθμιση οι ευθύνες για τα θαλασσοδάνεια που χορήγησαν οι τράπεζες στα δύο εθνικά μας κόμματα ύψους 270 εκατομμυρίων ευρώ; Το σκάνδαλο της αθώωσης των τραπεζιτών για τα θαλασσοδάνεια σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με νομοθετική ρύθμιση. Γιατί δεν προστατεύουν τις τράπεζες μας που τις υποβάλλουν και σε stress test με ανησυχητικά αποτελέσματα και τους επιτρέπουν να χάνουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ;

Γιατί επιτρέπουν στην Eurobank να φορολογείται στο Λουξεμβούργο (!) και όχι στην Ελλάδα νομιμοποιώντας μια τεράστια εκροή δημόσιων εσόδων για το κράτος όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα; Μην ντρέπεστε λέγονται Eurobank, Λάτσης και Wind Το γνώριζαν βέβαια. Με τον Γιούνκερ έγιναν οι συμφωνίες φοροαποφυγής στην Ελλάδα. Τον πρώην επικεφαλής του Eurogroup. 

Ενδεικτικά, μόνο σε αυτά τα παραδείγματα -γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα- η απώλεια και η δημοσιονομική αστοχία είναι κατά πολύ μεγαλύτερη του 1 δισ. ευρώ το οποίο προστατεύεται με την απαγόρευση πληρωμής σε 100 δόσεις των οφειλών μας στο κράτος. Ποια είναι λοιπόν τα κριτήρια με τα οποία οι επικεφαλής μας συνεννοούνται με τους εδώ σφουγγοκωλάριους της εξουσίας για να αποφασίσουν τι θα πληρώνουμε και με ποιους όρους;

Ας μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες. Η Τρόικα και η εγχώρια φαυλοκρατία αποτελούν δύο διαφορετικά συστήματα εξουσίας τα οποία προωθούν τα συμφέροντα τους. Δεν έχουν τους ίδιους στόχους, έχουν άλλα χαρακτηριστικά και προτεραιότητες αλλά βρίσκονται σε ισορροπία μεταξύ τους σε ότι μας αφορά. Κοινός τους τόπος είναι ότι συμφώνησαν στο ποιος πρέπει να πληρώσει και την κρίση και τα ελλείμματα και τα φαγοπότια. Τα ιδιωτικά ομόλογα των γαλλογερμανικών και ιρλανδικών τραπεζών κατέστησαν κρατικό χρέος το οποίο μας μετακυλήθηκε, η Ευρώπη μας μάλωσε και μας τιμώρησε επειδή ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας ενώ στο εσωτερικό της χώρας μας κληροδότησε την εξακολούθηση της πλουσιοπάροχης σίτισης των πατρικίων μας. Και χωρίς πολλές δόσεις.