Το Brexit για την Ευρώπη και τη Μεγάλη Βρετανία

Oι Βρετανοί έχουν παραδοσιακά μια αίσθηση διαφορετικότητας καθώς και μια βαθιά πεποίθηση μοναδικότητας. 

Γι αυτό άλλωστε κάνουν τα περισσότερα ανάποδα από ότι ο υπόλοιπος κόσμος. 

Οδηγούν διαφορετικά, έχουν τις βρύσες τους διαφορετικά, τις πρίζες, πολλές πρακτικές στην καθημερινότητα τους που τους θυμίζουν ότι είναι ένας άλλος κόσμος. 

Επίσης, διατηρούν καλές σχέσεις με όλες τις πρώην αποικίες τους που απεδέχθησαν το σύστημα τους, ιδίως στη δημόσια διοίκηση, σε αντίθεση με τις άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις ή και την Αμερική, αν και δεν υπήρξαν καθόλου λιγότερο σκληροί.

Οι Βρετανοί αισθάνονται ότι ο κόσμος αποδέχεται την διαφορετικότητα τους. Όπου άφησαν τα χνάρια τους, ξέρουν ότι τους μιμήθηκαν. 

Είναι απολύτως φυσιολογικό λοιπόν για έναν κάτοικο της Μεγάλης Βρετανίας να μην θέλει να ανήκει και να μοιράζεται τα του οίκου του με άλλες ενώσεις. 

Γνωρίζει άλλωστε από τα βάθη της ιστορίας, ως κληρονόμος της πρώτης αποικιοκρατικής δύναμης ότι είναι μέρος μιας ισχυρής οικονομίας με ένα από τα πιο ανθεκτικά νομίσματα του κόσμου και το κέντρο του χρηματοπιστωτικού συστήματος σήμερα μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης.

Το Brexit, αν και είναι θέμα πρωτίστως οικονομικό, παραμένει όμως μια φυσιολογική πολιτισμική εξέλιξη για τους Βρετανούς, που νόμιζω δύσκολα μπορεί να κατανοήσει κάποιος αν δεν έχει ζήσει εκεί.

Ο κόσμος αποφασίζει με κριτήρια απλά και χωρίς ιδιαίτερη ανάλυση των δεδομένων. Το αποτέλεσμα του Brexit για κάποιους ήταν έκπληξη, μάλλον όμως ήταν οριακά αναμενόμενο. 

Η Ευρωπαϊκή ελίτ όπως και η Βρετανική, υποστήριξαν το Brexit. Την ιστορία την γράφουν οι λαοί. Και το αν θα παραμείνει ενωμένη η Ευρώπη θα το καθορίσουν οι λαοί και όχι οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ. 

Το Brexit πάντως θα αποδυναμώσει την Αγγλία οικονομικά και πολιτικά όπως και την Ε.Ε. Μένει να δούμε τι θα κυοφορήσει. 

Η στερλίνα θα υποτιμηθεί όπως και η χρηματοπιστωτική κατάσταση της χώρας. Οι οίκοι αξιολόγησης θα θεωρήσουν τη στερλίνα ως ένα πιο αδύνατο νόμισμα που αντιπροσωπεύει μια πιο αδύνατη οικονομία με λιγότερες προοπτικές ανάπτυξης. 

Μεγάλες εταιρείες, όπως η Morgan Stanley, θα αποχωρήσουν από την Αγγλία ή θα υποβαθμίσουν την παρουσία τους εκει. Η PWS εκτιμά ότι μέσα στο επόμενο 6μηνο 100.000 περίπου θέσεις εργασίας θα χαθούν από μεγάλες εταιρείες που θα αποχωρήσουν από το Λονδίνο. 

Επίσης, θα αλλάξουν και θα αναθεωρηθούν πολλά ως προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα του Σίτυ που ήταν βασικός παράγοντας συγκέντρωσης και διαχείρισης κεφαλαίων μεταξύ Ευρώπης και Η.Π.Α.

Και η Ευρώπη όμως θα αποδυναμωθεί οικονομικά και πολιτικά από την έξοδο της Μ. Βρετανίας. 

Θα χάσει έναν από τους ισχυρούς οικονομικά και με πολιτική επιρροή παράγοντα της. Το ειδικό βάρος της Ε.Ε. οικονομικά και πολιτικά θα είναι μικρότερο χωρίς την Μ. Βρετανία. 

Η στάση της πάντως θα είναι σκληρή απέναντι στη Μ.Βρετανία. 

Δεν θα την διευκολύνει στο Brexit ούτε θα το αφήσει να σέρνεται διαδικαστικά, αν και το άρθρο 50 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης προβλέπει ότι οι διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση ενός κράτους μπορεί να διαρκέσουν 2 χρόνια.

Η Ε.Ε. θα κινηθεί γρήγορα και για να στείλει το μήνυμα ότι μπορεί ως ισχυρή δύναμη να χειρίζεται όλες τις καταστάσεις αλλά και προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, φροντίζοντας να μην διευκολύνει οικονομικά την Αγγλία κατά την έξοδο της ή την μεταγενέστερη σχέση της με την Ε.Ε. 

Διαφορετική αντιμετώπιση θα άνοιγε το δρόμο ώστε τα κράτη να επιλέγουν την αποχώρηση ως μέσο πίεσης για να επιτύχουν ένα καλύτερο ειδικό καθεστώς στη σχέση τους με την Ε.Ε. 

Για την ίδια την Μ. Βρετανία υπάρχουν ακόμα μεγαλύτεροι κίνδυνοι. Είναι αμφίβολο το κατά πόσο θα πετύχει να παραμείνει ενωμένη αφού η Σκωτία ξεκάθαρα θα προτιμήσει την σύνδεση της με την Ε.Ε. ενώ η σχέση της με την Αγγλία είναι τώρα εμπόδιο. 

Η Μ.Βρετανία άνοιξε ένα δρόμο τον οποίο θα πρέπει να περπατήσει με προσοχή για να διασφαλίσει την πολιτική της σταθερότητα και την οικονομική της θέση. 

Όσον αφορά την Ε.Ε. 

 

Θα πρέπει να αναλύσει τις αιτίες του αποτελέσματος του Βρετανικού δημοψηφίσματος που θα μπορούσε να είναι παρόμοιο και σε άλλες χώρες. 

Θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι λαοί την κρίνουν. Και οι λαοί είναι αυτοί που θα αποφασίσουν τελικά αν μπορεί να παραμείνει ενωμένη ό,τι και να τους λένε οι ηγεσίες τους. 

Χρειάζεται άλλες προσεγγίσεις στην πολιτική της άλλως κινδυνεύει να χάσει από αυτογκόλ.

Παιχνίδια κρίκετ

Το διήμερο 28-29 Μαϊου παρακολουθήσαμε από κοντά το «Πρώτο Τουρνουά Κρίκετ Φιλίας μεταξύ Ελλάδας και Μπαγκλαντές» πραγματοποιήθηκε στην Αχαΐα στο γήπεδο του χωριού του Απιδεώνα. Λίγα χιλιόμετρα δηλαδή δίπλα από τη Μανωλάδα που πρόσφατα είχε συνδεθεί με άσχημες μνήμες, βίας και ρατσισμού κατά εργαζόμενων μεταναστών από τα αφεντικά τους. 

Η Πρεσβεία του Μπαγκλαντές, το χωριό του Απιδεώνα προσφυγικό επίσης που μετοικήτηκε από Πόντιους μετά την Μικρασιατική καταστροφή και η επιτροπή Κοινοβουλευτικής Φιλίας Ελλάδας-Μπαγκλαντες συνδιοργάνωσαν και συντόνισαν την κοινή προσπάθεια. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για την ωραία αυτή εκδήλωση!

Οι εικόνες ήταν ωραίες όπως συμβαίνει συνήθως σε ένα αθλητικό γεγονός. Ο Γιόχαν Χουιζίνγκα, ένας από τους αξιοσέβαστους ιστορικούς, είχε πραγματευτεί στο βιβλίο του ''Ο άνθρωπος και το παιχνίδι'' ότι το παιχνίδι προϋπάρχει του πολιτισμού και τον συγκροτεί. 

Γι αυτό οι άνθρωποι και τα ζώα, ενστικτωδώς και από βρεφική ηλικία παίζουν. Παίζουν για το παιχνίδι αλλά και δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους, προβάροντας μάχες, κυνήγι, τις βασικές λειτουργίες. 

Ο πολιτισμός, λέει ο Χουιζίνγκα, γεννιέται από την έμφυτη στον άνθρωπο τάση να παίζει, και οι διάφορες πολιτισμικές μορφές, από το δίκαιο και την φιλοσοφία ώς την ποίηση και την τέχνη, μπορούν να κατανοηθούν ως εκδηλώσεις ή μεταμορφώσεις της θεμελιώδους ορμής προς το παιχνίδι.

Έτσι και τα παιχνίδια κρίκετ στον Απιδεώνα. Οι μετανάστες έπαιξαν παρουσία επισήμων Ελλήνων και του Πρεσβευτή τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ταπεινή αυτή εκδήλωση σε ένα ξερό γήπεδο σε ένα μικρό προσφυγικό χωριό κάπου στο χάρτη παρευρέθησαν δύο Υπουργοί. Ο Υπουργός Εργασίας κ. Κατρούγκαλος και ο Υφυπουργός Αθλητισμού και Πολιτισμού κ. Κοντονής. 

Στην εκδήλωση παρευρέθη και μίλησε και ο Βασίλης Λαδάς για το βιβλίο του Παιχνίδια κρίκετ που το 2013 απέσπασε το Ειδικό Βραβείο σε Λογοτέχνη του Οποίου το Βιβλίο Προάγει Σημαντικά το Διάλογο Πάνω σε Ευαίσθητα Κοινωνικά Ζητήματα. Συμπτωματικά η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από ένα παιχνίδι κρίκετ μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών στην Αχαϊα. 

Οι μετανάστες ένιωσαν περήφανα. Τους τίμησε η Ελλάδα! Ένας είπε "είμαι 29 χρόνια στην Ελλάδα αλλά πρώτη φορά νιώθω ελεύθερος''. Οι Έλληνες βέβαια δεν ήξεραν κρίκετ αλλά οι εργοδότες των μεταναστών ήσαν μαζί τους. Φωτογραφήθηκαν στο τέλος, αγκαλιάστηκαν, γέλασαν εγκάρδια ανακατεμένοι. 

Ας μην ξεχνούμε ότι οι ίδιες οι σχέσεις ενέχουν ανταγωνισμό ακόμα και μεταξύ των ίδιων των εργαζομένων. Απαιτούν ισορροπίες και πολλές φορές είναι σκληρές. Το παιχνίδι όμως απελευθερώνει. 

Λίγες από τις ωραίες στιγμές , με την ευχή και του χρόνου!