Παιχνίδια κρίκετ

Το διήμερο 28-29 Μαϊου παρακολουθήσαμε από κοντά το «Πρώτο Τουρνουά Κρίκετ Φιλίας μεταξύ Ελλάδας και Μπαγκλαντές» πραγματοποιήθηκε στην Αχαΐα στο γήπεδο του χωριού του Απιδεώνα. Λίγα χιλιόμετρα δηλαδή δίπλα από τη Μανωλάδα που πρόσφατα είχε συνδεθεί με άσχημες μνήμες, βίας και ρατσισμού κατά εργαζόμενων μεταναστών από τα αφεντικά τους. 

Η Πρεσβεία του Μπαγκλαντές, το χωριό του Απιδεώνα προσφυγικό επίσης που μετοικήτηκε από Πόντιους μετά την Μικρασιατική καταστροφή και η επιτροπή Κοινοβουλευτικής Φιλίας Ελλάδας-Μπαγκλαντες συνδιοργάνωσαν και συντόνισαν την κοινή προσπάθεια. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για την ωραία αυτή εκδήλωση!

Οι εικόνες ήταν ωραίες όπως συμβαίνει συνήθως σε ένα αθλητικό γεγονός. Ο Γιόχαν Χουιζίνγκα, ένας από τους αξιοσέβαστους ιστορικούς, είχε πραγματευτεί στο βιβλίο του ''Ο άνθρωπος και το παιχνίδι'' ότι το παιχνίδι προϋπάρχει του πολιτισμού και τον συγκροτεί. 

Γι αυτό οι άνθρωποι και τα ζώα, ενστικτωδώς και από βρεφική ηλικία παίζουν. Παίζουν για το παιχνίδι αλλά και δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους, προβάροντας μάχες, κυνήγι, τις βασικές λειτουργίες. 

Ο πολιτισμός, λέει ο Χουιζίνγκα, γεννιέται από την έμφυτη στον άνθρωπο τάση να παίζει, και οι διάφορες πολιτισμικές μορφές, από το δίκαιο και την φιλοσοφία ώς την ποίηση και την τέχνη, μπορούν να κατανοηθούν ως εκδηλώσεις ή μεταμορφώσεις της θεμελιώδους ορμής προς το παιχνίδι.

Έτσι και τα παιχνίδια κρίκετ στον Απιδεώνα. Οι μετανάστες έπαιξαν παρουσία επισήμων Ελλήνων και του Πρεσβευτή τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ταπεινή αυτή εκδήλωση σε ένα ξερό γήπεδο σε ένα μικρό προσφυγικό χωριό κάπου στο χάρτη παρευρέθησαν δύο Υπουργοί. Ο Υπουργός Εργασίας κ. Κατρούγκαλος και ο Υφυπουργός Αθλητισμού και Πολιτισμού κ. Κοντονής. 

Στην εκδήλωση παρευρέθη και μίλησε και ο Βασίλης Λαδάς για το βιβλίο του Παιχνίδια κρίκετ που το 2013 απέσπασε το Ειδικό Βραβείο σε Λογοτέχνη του Οποίου το Βιβλίο Προάγει Σημαντικά το Διάλογο Πάνω σε Ευαίσθητα Κοινωνικά Ζητήματα. Συμπτωματικά η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από ένα παιχνίδι κρίκετ μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών στην Αχαϊα. 

Οι μετανάστες ένιωσαν περήφανα. Τους τίμησε η Ελλάδα! Ένας είπε "είμαι 29 χρόνια στην Ελλάδα αλλά πρώτη φορά νιώθω ελεύθερος''. Οι Έλληνες βέβαια δεν ήξεραν κρίκετ αλλά οι εργοδότες των μεταναστών ήσαν μαζί τους. Φωτογραφήθηκαν στο τέλος, αγκαλιάστηκαν, γέλασαν εγκάρδια ανακατεμένοι. 

Ας μην ξεχνούμε ότι οι ίδιες οι σχέσεις ενέχουν ανταγωνισμό ακόμα και μεταξύ των ίδιων των εργαζομένων. Απαιτούν ισορροπίες και πολλές φορές είναι σκληρές. Το παιχνίδι όμως απελευθερώνει. 

Λίγες από τις ωραίες στιγμές , με την ευχή και του χρόνου!