Σεπτεμβριανή κυκλοφοριακή συμφόρεση

Δημοσιευμένο στο protagon Εδώ Πάτρα, Χρήστου Λαδά - Παρκάρετε ελεύθερα, τζάμπα είναι

Το καλοκαίρι δεν έφυγε. Όμως ο Σεπτέμβρης ήρθε. Μαζί με την άχαρη συνήθεια της επιστροφής στην εργασία. Για όσους δεν πήγαν διακοπές ή δεν ξεκουράστηκαν πραγματικά, δηλαδή για πολλούς, αυτός ο Σεπτέμβρης τους βρίσκει με λιγότερες αντοχές.

Από τις πρώτες ημέρες του Σεπτέμβρη φάνηκε αμέσως ένα νέο πρόβλημα που θα προστεθεί στην ούτως ή άλλως δύσκολη καθημερινότητά μας. Ο ξαφνικός θεσμικός θάνατος της δημοτικής αστυνομίας συνδυασμένος με την παντελή έλλειψη τροχονόμων ή και αστυνομίας με σχετικά καθήκοντα στους δρόμους, δείχνει τον χαρακτήρα που θα έχει πλέον η πόλη στις κεντρικές της οδικές αρτηρίες: δηλαδή το -κυκλοφοριακό- χάος.

Οι κεντρικές οδικές αρτηρίες της πόλης δεν ήταν ούτως ή άλλως σχεδιασμένες να φιλοξενούν τον σημερινό όγκο οχημάτων. Η έλλειψη επαρκών χώρων στάθμευσης πέριξ του κέντρου δε λειτούργησε εκτονωτικά στο διογκούμενο εδώ και χρόνια πρόβλημα. Η ορθή πεζοδρόμηση της Ρήγα Φεραίου επέτεινε το πρόβλημα αφού δεν σχεδιάστηκαν τρόποι απορρόφησης της διέλευσης και της στάθμευσης οχημάτων πέριξ του κέντρου.

Ασφαλώς, στην ούτως ή άλλως κατάργηση θεσμών που χειροτερεύει τα πράγματα όσον αφορά τον έλεγχο της οδικής παραβατικότητας, θα πρέπει να εκτιμηθεί και η έλλειψη κυκλοφοριακής συνείδησης πολλών συμπολιτών μας. Η έλλειψη σεβασμού στον συνάνθρωπο, στον συμπολίτη, στον πεζό, στους ποδηλάτες.

Η οδός Κορίνθου κι η οδός Μαιζώνος φιλοξενούσαν δύο λωρίδες κυκλοφορίας και μια λωρίδα για θέσεις νόμιμης στάθμευσης. Η παρουσία της δημοτικής αστυνομίας, την οποία μέχρι πρότινος πολλοί αντιμετωπίζαμε ως ένα περιττό βάρος, προάσπιζε επιτυχώς φαινόμενα κατάχρησης διπλοπαρκαρισμάτων και εξασφάλιζε μια κυκλοφοριακή ευνομία. Ήλεγχε και τα εισιτήρια των σταθμευμένων αυτοκινήτων σε σχέση με τον χρόνο στάθμευσης που είχαν «αγοράσει», καταβάλλοντας το σχετικό αντίτιμο στον δήμο Πατρέων.

Η οδός Κορίνθου κι η οδός Μαιζώνος, πλέον φιλοξενούν μία λωρίδα κυκλοφορίας. Εννοείται ότι ουδείς καταβάλλει κανένα αντίτιμο στον δήμο Πατρέων αφού τα παρκόμετρα καταργήθηκαν εν τοις πράγμασι. Έλεγχος δεν υπάρχει.

Εννοείται ότι τα διπλοπαρκαρισμένα, παρανόμως σταθμευμένα αυτοκίνητα, δεν χρησιμοποιούν καν αλάρμ ώστε να έχεις έστω την ψευδαίσθηση ότι βρίσκονται παροδικά εκεί για κάποια έκτακτη ανάγκη. Οι οδηγοί παρκάρουν κανονικά βγαίνοντας χαλαροί και χαμογελαστοί από το αυτοκίνητο, κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου και έλλειψης σεβασμού, για να επισκεφθούν την αγορά, να χαζέψουν τις βιτρίνες, να πιουν έναν πολύτιμο καφέ.

Ακόμα όμως και η μία λωρίδα κυκλοφορίας που έχει απομείνει είναι και αυτή λειψή. Εκεί που οδηγείς, βλέπεις ξαφνικά τα οχήματα να σταματούν για «ένα λεπτό, ρε αδερφέ, δεν βλέπεις τι γίνεται;» και κόσμο να κατεβαίνει μεταφέροντας προμήθειες για τα παρακείμενα καταστήματα. Ξαφνικά αισθάνεται ότι είσαι εμπόδιο σε αυτήν τη μοναδική, κομμένη, λωρίδα κυκλοφορίας που σου έχει απομείνει. Δεν έχεις καν κουράγιο να στραφείς κατά κάποιου.

Και κατά ποιου να στραφείς; Πού να βρεις το δίκιο σου; Ποιον να εγκαλέσεις; Το κράτος; Τον Δήμο; Τους συμπολίτες σου; Μπορείς μόνο να πετάξεις για να δεις από ψηλά αυτήν την ιλαροτραγωδία. Αλλά κι αυτό διαρκεί δευτερόλεπτα. Μετά επιστρέφεις στην ακινησία.

Θυμάμαι στην Αγγλία, στις μεγάλες πόλεις της Αγγλίας, τις ώρες αιχμής, που και εκεί υπήρχε μποτιλιάρισμα, την προορισμένη λωρίδα κυκλοφορίας για τα νοσοκομειακά ή τα οχήματα της αστυνομίας να παραμένει ανέγγιχτη.

Μία φορά, είχε τύχει να δω ένα νοσοκομειακό να έρχεται αντίθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας, με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να προστατέψει τον ασθενή. Ξένη εικόνα.

Εδώ, ακόμα και τα οχήματα της αστυνομίας περνούν πλέον δίπλα στα διπλοπαρκαρισμένα οχήματα υπομονετικά, αγόγγυστα, φυσιολογικά. Δεν προσποιούνται καν πως δεν βλέπουν τι γίνεται. Το θεωρούν φυσιολογικό.

Αν το κράτος και η τροχαία ή και ο Δήμος δεν μπορούν, τότε μας απομένει να αυτοδιαχειριστούμε. Ας το κάνουμε με αξιοπρέπεια. Είναι μια μορφή αλληλεγγύης. Χρειάζεται τις εποχές αυτές.