Οι καιροί αλλάζουν

Ένα παιδί θα ζήσει!

Θα ήταν ντροπή για την Ελλάδα ως χώρα να πάρει αυτό το φέρετρο στις πλάτες της. 

Θα ήταν ντροπή για τους Έλληνες και δεν θα τους εξέφραζε κατά πλειοψηφία.

Μετρήσαμε στην υπόθεση του Ρωμανού, ξεκάθαρα στο τέλος, λίγες ώρες πριν το τέλος, εκεί που πλέον τέθηκε ως διακύβευμα η επιβίωση του, τους φίλους του Ανθρώπου στην Ελλάδα. 

Δεν είναι θέμα κομμάτων. Δεν είναι θέμα ιδεολογιών. Δεν είναι θέμα ιδεοληψιών. Ή δεν θα έπρεπε να είναι. 

Όλα τα κόμματα στο τέλος, την Τρίτη το βράδυ, κατέθεσαν τροπολογίες για να καμφθεί η επικίνδυνη για την χώρα ακροδεξιά αντίληψη ότι το κράτος τάχα δεν κάμπτεται και η δημοκρατία δεν εκβιάζεται. 

Μια κυβέρνηση που κουρελιάσει όλα αυτά τα χρόνια κάθε ικμάδα αξιοκρατίας, κάθε ίχνος σεβασμού στη νομιμότητα και έχει στραγγαλίσει όλους τους πυλώνες του καταρρακωμένου δημοκρατικού πολιτεύματος, από την νομοθετική μέχρι την εκτελεστική εξουσία, απομονώθηκε. Η Χρυσή Αυγή μόνο έμεινε στο τέλος να στηρίζει ηθικά τον Αθανασίου στην Βουλή.

Κανείς από τους κυβερνώντες δεν μπορούσε να διανοηθεί πως κάποιος μπορεί όχι μόνο να διακινδυνεύσει αλλά και να θυσιάζει την ζωή του για ένα δικαίωμα. Δεν μπορούσαν να το εννοήσουν ως ενδεχόμενο. Πως μπορεί κάποιος να διακινδυνεύει πράγματα έξω από τα φράγκα και την εξουσία; Και μάλιστα την ίδια την ζωή του; 

Μπλόφα θα κάνει. Μερικοί έλεγαν ότι είναι και τρελός. Ο Ρωμανός πέθαινε και αυτοί νόμιζαν ότι μπλόφαρε. Μικρότητα με άκρως συντηρητική νοοτροπία. Και η δεσποτική αλαζονεία της εξουσίας. Εμείς είμαστε ο νόμος και το κράτος. Δεν υποχωρούμε. Δεν μπορούσαν όμως να σηκώσουν το φέρετρο, το παιδί δεν μπλόφαρε και ο κόσμος φώναξε. Βγήκε στους δρόμους. Συμπαραστάθηκε. Κατά δεκάδες χιλιάδες. 

Μετρήσαμε λοιπόν τους φίλους του Ανθρώπου σε όλη αυτήν την πορεία αλλά και στο τέλος. 

Εκεί μεταξύ άλλων είδαμε και την εκπληκτική ανακοίνωση του υπευθύνου για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων του Ποταμιού. Την παραθέτω με ντροπή στο κείμενο για όσους δεν την έχουν διαβάσει. Επίθεση του Ποταμιού στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τις άδειες κρατουμένων.  Ή Ο ΣΥΡΙΖΑ καταργεί την φυλακή.

Η ανακοίνωση δείχνει ένα συντηρητικό και όχι μεταρρυθμιστικό μόρφωμα το οποίο εκπαιδεύει τους ψηφοφόρους τους σε εμφυλιακές πρακτικές. Έχουμε ένα παιδί που πεθαίνει και αυτοί ασκούν κριτική στον Συριζα... Δεν υπάρχει καμία θέση στο κείμενο που να μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα και μάλλον το πρόβλημα αγνοείται για εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων. Ουδείς ασχολείται με την ανθρώπινη ζωή. Δεν είναι τώρα ώρα για κομματική κριτική είναι η ανθρώπινη ζωή που πρέπει να προστατευτεί τώρα. Και δεν προστατεύεται με μισάνθρωπα και ανέξοδα τιτιβίσματα. 

Φαντάζομαι λοιπόν ότι από αύριο θα ξεχωρίζουμε τους φίλους του Ποταμιού βάσει του ύφους της ανακοίνωσης ότι θα κυκλοφορούν ανάμεσα μας με αλεξίσφαιρα γιλέκα, τεθωρακισμένα οχήματα και κράνη καθότι ο Ρωμανός μπορεί να πάρει καμία εκπαιδευτική άδεια. Οι φίλοι, από την άλλη του κυβερνώντος κόμματος θα έχουν ένα ακόμα φόβο να αντιμετωπίσουν μαζί με τον τρόμο που σκορπίζουν οι αερομεταφερόμενες ταξιαρχίες των ιπτάμενων αναρχικών στις ζωές τους. 

Και όμως η Ελλάδα μόλις έγινε καλύτερη! 

Ένα παιδί θα ζήσει, θα σπουδάσει και θα έχει την ευκαιρία να χαμογελάσει και εμείς μαζί του όταν πάρει το πτυχίο του. Γιατί ένα σχολείο κλείνει μια φυλακή. Αυτό είχε ειπωθεί από την εποχή της Αναγέννησης. 

Πάνω από όλα όμως ένα παιδί θα ζήσει! Οι υγιείς Έλληνες χαίρονται. Κάποιοι, αρκετοί, πολλοί, ενταγμένοι και ανένταχτοι πάλεψαν, πίεσαν, προσπάθησαν ο καθένας με τον τρόπο του. Μόνο στους δρόμους συμπαραστάθηκε σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Η δημοκρατία μπορεί να μας φέρει κοντά τουλάχιστον στα ανθρώπινα. Οι εξαιρέσεις ας μείνουν εξαιρέσεις. 

Σταχυολογώ λοιπόν ορισμένες ωραίες αναρτήσεις φίλων από σχόλια τους εντός του φατσοβιβλίου. 

Ο Νίκος ο Σαραντάκος έγραψε: ''Μεγάλη νίκη, πρώτα και κύρια του Νίκου Ρωμανού, έπειτα των δικών του ανθρώπων και τέλος του πολύμορφου κινήματος αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε και ανάγκασε τη μέχρι πρότινος αδιάλλακτη κυβέρνηση να υποχωρήσει. Μεγάλη ήττα ορισμένων που ζητούσαν να υπογράψει δήλωση ο Ρωμανός ή που ανέλυαν όσα φοβερά θα πάθαινε το σωφρονιστικό σύστημα αν ικανοποιούνταν τα αιτήματά του''.

Ο Κώστας ο Μαρματάκης: "Δεν νικά ΚΑΝΕΙΣ μόνος του...Έτσι και τώρα: Νίκησαν ΟΛΟΙ όσοι βοήθησαν, νοιάστηκαν, δάκρυσαν, πορεύτηκαν, μίλησαν, έγραψαν, έτρεξαν, πήραν πρωτοβουλίες, κινηματικοί, θεσμικοί, απλοί πολίτες, ενταγμένοι κι ανένταχτοι...Και πρώτα απ΄ όλα και πάνω απ όλους ο ίδιος ο Νίκος. Ας το χουμε στο μυαλό μας την ώρα της χαράς. Κι ας προσέχουμε γιατί δε δικαιούται ΚΑΝΕΙΣ να δείχνει ασέβεια σ όλο αυτόν τον κόσμο''.

Aς χαρούμε λοιπόν. 10/12 είναι η παγκόσμια ημέρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Αυτοί που την τίμησαν μπορούν να την χαίρονται ιδιαιτέρως στην Ελλάδα!

Όσον αφορά τον ίδιο τον πρωταγωνιστή, το παιδί και τον άνθρωπο που θα συνεχίσει την ζωή και όταν την ξεχάσουμε. Έγραψε ιστορία, είναι ο πρώτος απεργός πείνας που άντεξε 31 ημέρες στην Ελλάδα, έφτασε σχεδόν στο τέλος και δικαιώθηκε σε κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι άξιζε. Οι προκλήσεις είναι μπροστά του και θα τις ευκαιρίες να τις εκμεταλλευτεί για να δικαιώσει και τον εαυτό του και όλους όσους πίστεψαν και πιστεύουν στον Άνθρωπο. 

 Όσον αφορά την δημοκρατία στη χώρα μας. Αυτή ψήλωσε λίγο! Διεκδίκησε και πέτυχε τουλάχιστον να μην είναι εκδικητική και μισάνθρωπη. Είναι ένα καλό βήμα. Οι καιροί αλλάζουν!