Η Ελλάδα απείχε πάντοτε από το πρότυπο της δυτικής δημοκρατίας στο ζήτημα διαχωρισμού Εκκλησίας - Κράτους. Ο θεσμοθετημένος διαχωρισμός του εθνικού κράτους με την οργανωμένη θρησκεία δεν απαντάται βέβαια μόνο στη Δύση αλλά στην Ανατολή, όπως λόγου χάρη στην Τουρκία από το 1925. Όχι στην χώρα μας.
Το Ελληνικό κράτος έχει πτωχεύσει δύο φορές στο παρελθόν. Η εκκλησία ποτέ. Είχε άλλωστε και χρήματα και ακίνητη περιουσία πριν την σύσταση του κράτους. Ανακατευόταν με τα ζητήματα της Πολιτείας. Πάντοτε αναδείκνυε πολιτικούς, βουλευτές, δημάρχους ή τοπικούς άρχοντες διοχετεύοντας ψήφους και ενισχύοντας την οικονομική και πολιτική επιρροή της.
Με τα χρόνια απέκτησε τεράστια περιουσία. Κινητή και ακίνητη. Συγκρίνεται με αυτή του κράτους. Η ακίνητη δηλαδή γιατί οικονομικά είναι πολύ πιο ισχυρή από το κράτος. Στην πιο πρόσφατη έρευνα που διενήργησε η διακομματική επιτροπή της Βουλής, το 2013, αναδείχτηκε πως το κράτος μπορεί να κερδίσει πάνω από 3 δις ευρώ (!) από την φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας. Η μελέτη βέβαια έμεινε στα ράφια.
Η έκταση της εκκλησιαστικής γης εκτιμάται περίπου σε 1.700.000 στρέμματα. Η ίδια η εκκλησία όταν προσέφυγε στα δικαστήρια ενάντια στο νόμο Τρίτση, που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αποτιμούσε την αξία της σε περισσότερα από 22 δισεκατομμύρια ευρώ (8 τρισεκατομμύρια δραχμές)!
Η Εκκλησία τα νομικά της πρόσωπα και τα περίπου 2500 μοναστήρια κατέχουν επίσης μετοχές σε τράπεζες, δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις, περίπου 1000 κτήρια με γραφεία, καταστήματα και εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία πολυτελών κλινών σε τουριστικές τοποθεσίες, μισθωμένα βενζινάδικα σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.
Η Εκκλησία τα νομικά της πρόσωπα και τα περίπου 2500 μοναστήρια κατέχουν επίσης μετοχές σε τράπεζες, δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις, περίπου 1000 κτήρια με γραφεία, καταστήματα και εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία πολυτελών κλινών σε τουριστικές τοποθεσίες, μισθωμένα βενζινάδικα σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.
Παρολαυτά στην Ελλάδα το κράτος επιβαρύνεται και με τη μισθοδοσία των κληρικών. Ο σημερινός Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας κ. Κουράκης απεκάλυπτε το 2013 ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία) οι λειτουργοί των θρησκευμάτων δεν μισθοδοτούνται από το κράτος.
Αντιθέτως έχει επιβληθεί ο λεγόμενος "εκκλησιαστικός φόρος", που τον καταβάλλουν οι δεδηλωμένοι πιστοί κάθε θρησκείας και τον οποίο αποδίδει το κράτος στις αντίστοιχες Εκκλησίες καλύπτοντας εξ ολοκλήρου τα έξοδα τους.
Αντιθέτως έχει επιβληθεί ο λεγόμενος "εκκλησιαστικός φόρος", που τον καταβάλλουν οι δεδηλωμένοι πιστοί κάθε θρησκείας και τον οποίο αποδίδει το κράτος στις αντίστοιχες Εκκλησίες καλύπτοντας εξ ολοκλήρου τα έξοδα τους.
Ο κ. Παπαδημούλης το 2011 στη Βουλή (τότε που η κοινωνία διαμαρτυρόταν για την άρνηση της Εκκλησίας να πληρώσει ακόμα και το λεγόμενο χαράτσι) αποκάλυψε μέρος του σπιράλ των νομοθετικών χαριστικών διατάξεων για την Εκκλησία.
Αποκάλυψε ότι από το 1945 που υπήρχε νόμος που επέβαλλε στο κράτος να αναλαμβάνει τη μισθοδοσία των κληρικών που κοστίζει στον προϋπολογισμό 220.000.000 ευρώ η Εκκλησία είχε συμφωνήσει να δίνει στο κράτος το 25% των ακαθάριστων εσόδων της από τους ναούς.
Το ποσοστό αυτό όμως με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το νόμο 3220/2004 έγινε μηδέν τοις εκατό! Ακολούθως, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το νόμο 3295 εκμηδένισε και την υποχρέωση της Εκκλησίας να δίνει φόρο 10% στα εισοδήματα από τις εμπορικές μισθώσεις γαιών και υποδομών.
Οι προκλητικές φοροαπαλλαγές της Εκκλησίας συνεχίστηκαν όμως και τα χρόνια της κρίσης.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2010 αναίρεσε την υποχρέωση να καταβάλλεται ΦΠΑ σε όσους ανεγείρουν νέες υποδομές για τις περιπτώσεις των ακινήτων που εγείρονται για εμπορική δραστηριότητα της Εκκλησίας. Με το νόμο μάλιστα 2459/2007 απαλλάχθηκαν από το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας η Εκκλησία, οι ναοί και τα μοναστήρια.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2010 αναίρεσε την υποχρέωση να καταβάλλεται ΦΠΑ σε όσους ανεγείρουν νέες υποδομές για τις περιπτώσεις των ακινήτων που εγείρονται για εμπορική δραστηριότητα της Εκκλησίας. Με το νόμο μάλιστα 2459/2007 απαλλάχθηκαν από το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας η Εκκλησία, οι ναοί και τα μοναστήρια.
Η φοροαποφυγή της Εκκλησίας γίνεται νόμιμα λοιπόν. Και με πιέσεις προς την πολιτεία οι εκπρόσωποι της οποίας πάντοτε υποχωρούν έναντι της εκκλησίας για ευνόητους λόγους. Αλλά υπάρχει και παράνομη φοροδιαφυγή ακαθορίστου ύψους με διάφορους τρόπους.
O Μητροπολίτης Αμβρόσιος στην εγκύκλιο της 20ης/4/2004 αποκάλυψε ένα μόνο από τα τρικ της εκκλησιαστικής φοροδιαφυγής. Δηλώστε, έλεγε στους ιερείς, από το 100% των ακαθαρίστων εσόδων των Εκκλησιών, τα 10% ως τακτικά έσοδα και τα 90% ως έσοδα από δωρεές.
Τι επιτυγχάνονταν έτσι; Το κράτος αδυνατούσε να φορολογήσει το 90% των δηλούμενων εσόδων των Εκκλησιών. Με τις δωρεές βέβαια εξομοιώνονται και τα δηλωθέντα εισοδήματα από τα παγκάρια το ποσό των οποίων αδυνατεί να ελέγξει το ΣΔΟΕ. Όσον αφορά τις χρηματικές δωρεές στις Μητροπόλεις και στις Μονές, αυτές, δια νόμου βέβαια, δεν καταχωρούνται καν στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
Οι εκκλησιαστικές αυτές πρακτικές φοροδιαφυγής ακολουθούνται κατά κόρον από την Εκκλησία που αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να φορολογηθεί. Ακόμα και με τους μειωμένους συντελεστές που επιχαίρει.
Τι μπορούμε να κάνει λοιπόν το κράτος με την Εκκλησία προς όφελος της χειμαζόμενης κοινωνίας αφού ουτε να την φορολογήσει μπορεί ενώ πληρώνει και το κόστος λειτουργίας της;
Η λύση είναι απλή βέβαια. Το κράτος πρέπει να διαχωριστεί από την εκκλησία. Η τελευταία οφείλει να αυτοδιαχειριστεί όπως συμβαίνει σε όλα τα κοσμικά κράτη. Υπάρχει η δυνατότητα επιβολής εκκλησιαστικού φόρου που θα βαρύνει τους πιστούς αν και η Εκκλησία στην Ελλάδα δεν τον έχει καν ανάγκη. Αρκεί να αξιοποιήσει την τεράστια περιουσία της στην χώρα.
Ο άλλος τρόπος είναι ο δύσκολος τρόπος. Αν το κράτος συνεχίζει να συντηρεί την Εκκλησία θα πρέπει να την ελέγξει και να την φορολογήσει αποτελεσματικά.
Ο άλλος τρόπος είναι ο δύσκολος τρόπος. Αν το κράτος συνεχίζει να συντηρεί την Εκκλησία θα πρέπει να την ελέγξει και να την φορολογήσει αποτελεσματικά.
Εδώ όμως υπάρχει πρόβλημα. Η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας της εκκλησίας περιπλέκεται σε ένα σπιράλ χιλιάδων νομικών προσώπων που ελέγχονται από την Εκκλησία. Μόνον οι Μονές είναι 2.500 στην Ελλάδα.
Πως μπορεί να επιτευχθεί όμως, έστω σε αυτές τις συνθήκες, η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας; Με το κτηματολόγιο. Όμως η Ελλάδα είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει ακόμα ολοκληρωμένο κτηματολόγιο. Παράξενο. Γιατί;
Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ αποκάλυψε ότι ο μακαρίτης Χριστόδουλος της εξομολογήθηκε ότι για λόγους συμφερόντων της Εκκλησίας δεν θα υπάρξει ποτέ ολοκληρωμένο κτηματολόγιο στην Ελλάδα! Μιλάμε για συμφέροντα δισεκατομμυρίων ευρώ. Συνωμοσία; Ας μείνουμε στα γεγονότα. Μέχρι σήμερα ο Χριστόδουλος δικαιώνεται απόλυτα.
Γιατί όμως να μην θέλει η Εκκλησία κτηματολόγιο; Για λόγους οικονομικούς αλλά και για λόγους ηθικούς.
Κατ' αρχήν, με το Κτηματολόγιο θα ξεκαθαριστεί και θα οροθετηθεί το μέγεθος της ακίνητης περιουσίας της. Μιλάμε για 1.7 εκατομμύρια περίπου στρέμματα γης.
Έπειτα θα πρέπει να βρεθούν οι νόμιμοι τίτλοι κτήσης της Εκκλησίας για την περιουσίας της. Έτσι όμως θα αποκαλυφθούν πολλά σχετικά με τους τρόπους που απέκτησε η Εκκλησία από το Βυζάντιο μέχρι και την εποχή της Τουρκοκρατίας την ακίνητη περιουσία της.
Βαθμηδόν θα οδηγηθούμε στη σχέση της Εκκλησίας με τα κατά καιρούς απολυταρχικά καθεστώτα της περιφέρειας αλλά και την κεντρική οθωμανική διοίκηση. Τα φιρμάνια δηλαδή, τα χρυσόβουλα, τις δωρεές, τις εισπράξεις φόρων, την «φεουδαρχική κοινοκτημοσύνη» που κέρδιζε για αιώνες η Εκκλησία.
Δεν είναι απορίας άξιο για ποιους λόγους ο Σουλτάνος δώριζε στην χριστιανική Εκκλησία γαίες με φιρμάνια; Δεν ταιριάζει με το μύθο του κρυφού σχολειού για παράδειγμα ...
Δεν είναι απορίας άξιο για ποιους λόγους ο Σουλτάνος δώριζε στην χριστιανική Εκκλησία γαίες με φιρμάνια; Δεν ταιριάζει με το μύθο του κρυφού σχολειού για παράδειγμα ...
Ας αφήσουμε όμως το αμαρτωλό παρελθόν, αν και κάποτε πρέπει να διαλύσουμε τους μύθους στη χώρα μας και αναζητήσουμε τις αλήθειες. Στη χειμαζόμενη Ελλάδα σήμερα, η Εκκλησία πρέπει να αναγκαστεί να μετέχει στην κρίση. Το πρόβλημα δεν ξεπερνιέται. Οι φωνές διαμαρτυρίας αυξάνονται και στην κοινωνία και στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος που ανέκαθεν πρέσβευε τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους.
Στους χαλεπούς αυτούς καιρούς για τα δημόσια έσοδα μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος επέλεξε προχθές, ενδεχομένως και υπό την πίεση των διαμαρτυριών για την πολυδάπανη μεταφορά του Αγίου Φωτός πάλι με κρατικές δαπάνες, με 16 πτήσεις και τρία αποκλειστικά αεροπλάνα μάλιστα (!), να δηλώσει ότι είναι έτοιμος να προχωρήσει μαζί με το κράτος στην αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας για την αποπληρωμή του χρέους.
Προφανώς υπήρχε παρασκήνιο. Ο Αρχιεπίσκοπος έχει καλές σχέσεις με τον Πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας ισορρόπησε με το δημόσιο αίσθημα ως Πρωθυπουργός της χώρας σε σχέση με τα θρησκευτική του στάση και το παρελθόν αλλά γνωρίζει ότι πρέπει να βρει και να επιβάλλει λύσεις.
Είναι άλλωστε ένας νέος πολιτικός που οφείλει να κάνει τις τομές και τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες έχει ανάγκη και η χώρα. Άλλως πρέπει να βρει χρήματα για να εξυπηρετηθεί το χρέος και να υπάρξει κοινωνική πολιτική. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις για την υποστήριξη του δημοσίου συμφέροντος και την ανακούφιση όλων των Ελλήνων.
Προφανώς υπήρχε παρασκήνιο. Ο Αρχιεπίσκοπος έχει καλές σχέσεις με τον Πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας ισορρόπησε με το δημόσιο αίσθημα ως Πρωθυπουργός της χώρας σε σχέση με τα θρησκευτική του στάση και το παρελθόν αλλά γνωρίζει ότι πρέπει να βρει και να επιβάλλει λύσεις.
Είναι άλλωστε ένας νέος πολιτικός που οφείλει να κάνει τις τομές και τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες έχει ανάγκη και η χώρα. Άλλως πρέπει να βρει χρήματα για να εξυπηρετηθεί το χρέος και να υπάρξει κοινωνική πολιτική. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις για την υποστήριξη του δημοσίου συμφέροντος και την ανακούφιση όλων των Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου