Τι θα γίνει στο τέλος ;

Ζούμε σε ένα θλιβερό και σκοτεινό κόσμο έγραψε πρόσφατα ο πρώην Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ , Τιμ Γκάιτνερ. Και κανείς δεν αμφιβάλλει γι αυτό. 

Αυτά τα οποία παίζονται και διακυβεύονται τα τελευταία 24ωρα γύρω από το ελληνικό ζήτημα μας υπερβαίνουν κατά πολύ. Ως πολίτες, ως κράτος και ως έθνος. Και όταν λέμε κατά πολύ εννοούμε ότι ούτε καν μπορούμε να τα σκεφτούμε. 

Εκατοντάδες μαχών και επικοινωνιών μεταξύ διαφορετικών εμπλεκομένων με διαφορετικά συμφέροντα, σε διάφορα γραφεία, μεταξύ Πρωθυπουργών, υπερτραπεζιτών, πολιτικών και διαφόρων ισχυρών παραγόντων, επωνύμων και μη, χιαστί τηλεφωνήματα, σχέδια και εναλλακτικές που περιστρέφονται σε μία δίνη αναζητώντας διέξοδο και λύση. 

Είμαστε μια τυφλόμυγα που παλεύει να απειλήσει ότι θα τσιμπήσει τα θηρία μέσα από την ανισορροπία που μπορεί να προκαλέσει για να κερδίσει κάτι αξιοπρεπές και βιώσιμο. Ας έχουμε πάντως επίγνωση της δυναμικής μας και των δεδομένων. Μύγα είμαστε.  

Αυτό που μας αναλογεί είναι να στηρίξουμε την κυβέρνηση και ιδίως τον Αλέξη Τσίπρα που έχει την πλήρη εικόνα, το βάρος και την ευθύνη των πρωτοβουλιών. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έκανε ή ότι δεν κάνει λάθη, γι αυτό και πρέπει και επιβάλλεται να ασκείται κριτική, αλλά συνολικά θα κριθεί στο τέλος. Μέχρι τώρα είναι αυτός που σηκώνει ακόμα το βάρος χωρίς ουσιαστικές εναλλακτικές για την υγιή Ελλάδα. 

Υπ' αυτήν την έννοια η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος μπορεί να αποδειχτεί μια πετυχημένη κίνηση ελιγμού για να μεταφέρει το πολιτικό βάρος και να εκβιάσει μία βιώσιμη λύση.

Το αν θα υπάρξει δημοψήφισμα θα το καθορίσουν οι εξελίξεις. 

Ανακοινώθηκε ότι οι τράπεζες θα κλείσουν για μία εβδομάδα. Ο κόσμος ανησυχεί. Αυτό είναι δυσάρεστο. Δεν χρειάζεται να εξηγήσει κανείς τους λόγους. Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί. Και πρέπει να διευθετηθεί. Συνδέεται με το πρόγραμμα και αυτό συνδέεται με μία βιώσιμη συμφωνία. Δεν αποχωρίζονται.

Όταν ξεπεραστεί πάντως το πρόβλημα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν θεσμικά κάποια ζητήματα και επί της ουσίας για την λειτουργία του ουσιαστικού καρτέλ των ελάχιστων τραπεζών της χώρας. 

Ούτως ή άλλως εδώ και χρόνια οι τράπεζες έχουν σταματήσει να προσφέρουν οτιδήποτε στην κοινωνία. Βάρος είναι. Έχουμε ήδη πληρώσει κατά 39 δις. περίπου την ανακεφαλαιοποίησή τους, ενώ ο λογαριασμός για το κόστος μετακύλισης των κόκκινων δανείων δεν έχει έρθει ακόμα. Και θα είναι μεγαλύτερος. 

Αυτό που πρέπει να ενδιαφέρει την κοινωνία και το κράτος είναι να υπάρξει ένα σοβαρό τραπεζικό σύστημα στη χώρα. Είναι βασικός κανόνας για την ομαλή ροή του χρήματος και για την στήριξη της υγιούς οικονομίας και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για να αντέξουν στον ανταγωνισμό και να υπάρχουν επιχειρήσεις βιώσιμες με θέσεις εργασίας.  

Η δημιουργία υγιούς τραπεζικού συστήματος στη χώρα και η είσοδος νέων παικτών στο σύστημα έχει περιοριστεί αν όχι σκόπιμα τουλάχιστον νομικοτεχνικά. Για παράδειγμα ο νόμος για τις αλλαγές για τα ελάχιστα αποθεματικά των τραπεζών αυξήθηκε κατακόρυφα στο ελάχιστο ποσό των 18.000.000,00 ευρώ από την εποχή του πρώην τραπεζίτη και υπηρεσιακού Πρωθυπουργού ενώ ο μέσος Ευρωπαϊκός όρος περίπου στα 2.000.000,00 ευρώ. 

Το βασικό, γενικώς, είναι να αλλάξει η πολιτική με μία καλύτερη συμφωνία, ένα καλύτερο πρόγραμμα το οποίο ελπίζουμε να υπάρξει. Ακολούθως όσον αφορά την ουσιαστική διακυβέρνηση της χώρας απαιτούνται πολλές μεταρρυθμίσεις που δεν μπορεί ούτε και πρόκειται να γίνουν από τους ίδιους σκελετούς ή τα πολιτικά φαντάσματα που μας κληροδότησαν τις παθογένειες. 

Μπορεί ο Τσίπρας να τις πετύχει; Δεν ξέρουμε. Θα δούμε. Εδώ δεν ξέρουμε αν θα αντέξει. Αλλά σίγουρα είναι ο μοναδικός που μπορεί να τις επιχειρήσει. Γι αυτό και θα τον στηρίξουμε.

Αναμένουμε τις διεθνείς καραμπόλες λοιπόν για να δούμε αν θα αντέξει. Γίνεται πραγματικά χαμός. Το παιχνίδι είναι κυνικό και ανελέητο. 

Κάπου βέβαια μέσα σε όλα αυτά, για πρώτη φορά, κουνήσαμε και εμείς το δάχτυλο μας. Και το πιέζουμε. Μπορεί και αδέξια. Θα φανεί. 

Μέχρι που μπορεί να φτάσει το δάχτυλο μας ;

Θα δούμε. Ίσως και εντός της εβδομάδας.

Μπορεί και να μας λιώσουν, μπορεί και να τα χάσουμε όλα, μπορεί στο τέλος να είμαστε απλά ακόμα ζωντανοί ή ακόμα και να έχουμε μία βιώσιμη λύση. 

Έλλην εστί όστις μετέρχεται της ελληνικής παιδείας

Υπερψηφίσθηκε επί της αρχής το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ιθαγένεια. Υπέρ του νομοσχεδίου ψήφισε και ο Κώστας Ζουράρις διαφοροποιούμενος από τους Ανεξάρτητους Έλληνες.

Υπέρ ψήφισαν ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Το νομοσχέδιο καταψήφισαν Ν.Δ., Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητοι Έλληνες, ενώ το ΚΚΕ δήλωσε παρών.

Στην ονομαστική ψηφοφορία που προκάλεσε η Ν.Δ. συμμετείχαν 267 Βουλευτές και ψήφισαν: 172 ναι, 91 κατά, 4 παρών.

Με αφορμή το πολύ σημαντικό αυτό νομοσχέδιο που συνδέεται και με την οικονομία και τον πολιτισμό της χώρας, και την καταψήφιση του από τους ΑΝΕΛ μπορούμε να επισημάνουμε ότι έχουμε δει πάντως πολλές φορές τον ηγέτη των ΑΝΕΛ και στρατάρχη να ενοχλείται όταν στην Βουλή αποκαλούν το κόμμα του, πολλοί οικονομικoί ποινικοί πράγματι, ακροδεξιό

Αναρωτιέμαι όμως. Τι έχει να πει άραγε σήμερα που οι βουλευτές του συμπορεύτηκαν στο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια μαζί με την ΧΑ και την άκρα δεξιά του Σαμαρά ;

Tι έχει να πει για τον βουλευτή του που μας θύμισε τα συνθήματα των ΟΥΚ (μέγας πολεμιστής και αυτός και μάχιμος) 

΄Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι ποτέ΄΄.

Ως Ελληνάρας που είναι ο Χαϊκάλης και του οποίου το dna φαντάζομαι προέρχεται προφανώς απευθείας από τον Περικλή και τον Σωκράτη, δεν ξέρει ότι οι αρχαίοι πρόγονοι του έλεγαν αυτό ακριβώς που κύρωσε και το νομοσχέδιο ;

Ότι δηλαδή Έλλην εστί όστις μετέρχεται της ελληνικής παιδείας ;

Μπράβο στο Ποτάμι, μπράβο στο ΠΑΣΟΚ και στον κ. Ζουράρι που αποδεικνύει την ουσία της ελληνικότητας και ότι μέσα στα κόμματα δεν είναι όλοι ίδιοι. Ως Έλληνες.

(Για το ΚΚΕ δεν αξίζει ούτε λέξη).

Συγχαρητήρια στην Τασία Χριστοδουλοπούλου και αρμόδια Υπουργό! Αυτό το νομοσχέδιο θα λύσει πολλά προβλήματα και στην οικονομία, και στο δημογραφικό και ιδίως σε ζητήματα πολιτισμού αυτούς τους χαλεπούς καιρούς!

Χαιρόμαστε. Ως Έλληνες πάντα. 

Στον λάκκο των λεόντων

Η επαναφορά του ΔΝΤ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, μετά από μία σιωπή αρκετών ημερών, συνοδεύεται με ένα πακέτο μέτρων το οποίο είναι κατάμαυρο, αδιέξοδο και εκδικητικό. 

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να συζητήσει τις αντιπροτάσεις του ΔΝΤ για το συνταξιοδοτικό, ένα θέμα στο οποίο η κυβέρνηση δεν παρουσίασε ρεαλιστικές λύσεις αρχικά και συντήρησε απαράδεκτες ανισότητες τις οποίες διόρθωσε εν μέρει στην πορεία, αν οι θέσεις του ΔΝΤ δεν συνοδεύονταν από την καταφανή προστασία των ισχυρών και ιδίως από την εκδικητική διάθεση απέναντι στην γεωργική και νησιωτική Ελλάδα και από την επιπλέον επιβάρυνση όλων των Ελλήνων μαζί με την κατάργηση των δημοσίων δαπανών. 

Δεν μπορεί να αποθεώνονται όλα τα υφεσιακά μέτρα κατά του κοινωνικού κράτους, της γεωργίας, της νησιωτικής Ελλάδας και της επιχειρηματικότητας και αυτό να θεωρείται πρόταση για να λυθεί το αδιέξοδο. 

Το μαχαίρι στις επιδοτήσεις για το πετρέλαιο στους αγρότες και η περικοπή στο μισό του επιδόματος για πετρέλαιο θέρμανσης συνιστά κατακόρυφη αύξηση του κόστους της γεωργικής παραγωγής και ισχυρό χτύπημα στην μοναδική παραγωγική τάξη στην Ελλάδα που σήμερα μπορεί να παράξει πλούτο και να εξάγει ή να αντισταθμίσει το κόστος των εισαγωγών. 

Σημαίνει επίσης ότι τα εισαγόμενα γεωργικά προϊόντα θα είναι πιο φτηνά από τα εγχώρια αφού αντίστοιχες προστατευτικές διατάξεις υπάρχουν σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Εν κατακλείδι συνιστά καίριο χτύπημα στην ελληνική γεωργία και την εσωτερική αγορά. 

H αφαίρεση των φοροαπαλλαγών στους μόνιμους κατοίκους της νησιωτικής Ελλάδας που πληρώνουν τα πάντα πιο ακριβά στη ζωή τους ένεκα του κόστους της διακομιδής των προϊόντων και των αγαθών με ναύλους και ζουν μια σκληρή πραγματικότητα εφόρου ζωής είναι κοινωνικά και οικονομικά άδικη. Όχι ότι το ΔΝΤ έχει θέμα με τις αδικίες αλλά το θέμα είναι η διόρθωση τους και όχι η συντήρηση τους. 

Η κατάργηση του ΕΚΑΣ συνιστά το τελευταίο δίχτυ προστασίας των αδυνάτων και των εξαθλιωμένων. Είναι υποκριτικό να μιλάμε για Ευρωπαϊκές αρχές ή για προτάσεις εξόδου από την κρίση που είναι και ανθρωπιστική όταν οι πλέον αδύνατοι αφήνονται να εξαλειφθούν σε ένα αβέβαιο και σκοτεινό περιβάλλον που δεν ξέρουμε ακόμα που οδηγεί. Το ΔΝΤ δεν νομιμοποιείται να χρησιμοποιεί τον όρο ''αλληλεγγύη'' όταν υιοθετεί παρόμοιες προτάσεις. 

Η κυβέρνηση επιχείρηση να αναδιανείμει τα βάρη προσθέτοντας στις επιχειρήσεις που έχουν καθαρό κέρδος άνω των 500.000,00 ευρώ ετησίως μία εισφορά περί το 12% για το 2015. Είναι δικαίωμα της να αναδιανείμει τα βάρη. Την κρίση μέχρι σήμερα την πλήρωσαν οι αδύνατοι. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα να αλλάξει αυτό; 

Tο ΔΝΤ κακώς επεμβαίνει και ζητά να αρθεί το μέτρο χωρίς ισοδύναμο ενώ κάκιστα διατηρεί την φιλοσοφία των οριζόντιων μέτρων που κατεξοχήν αυξάνουν τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες σε μία χώρα ή σε ένα σύστημα. Αν θέλουμε να γίνουμε τριτοκοσμικοί ας το επιλέξουμε οι ίδιοι. 

Επίσης με την παρέμβαση του ΔΝΤ αφαιρείται η φορολογία e-gaming -VLTs (φρουτάκια) και τα έσοδα από τις άδειες 4G και 5G κάτι που συνδέεται προφανέστατα με λόμπυ συμφερόντων τα οποία ασφαλώς και έχει δικαίωμα να περιορίσει η χώρα μας και για να μοιράσει τα βάρη και για να κερδίσει την κοινωνική συνοχή. 

Για το τέλος αφήνουμε την προκαταβολή φόρου 100% σε όλα τα νομικά πρόσωπα ώστε να μην θεωρεί κανείς ότι επιδιώκεται η προστασία της επιχειρηματικότητας. 

Οι προτάσεις είναι απαράδεκτες, δεν διαιωνίζουν αλλά χειροτερεύουν τον φαύλο κύκλο και το σπιράλ θανάτου γύρω από το οποίο δένεται η ελληνική οικονομία, και ορθώς η κυβέρνηση αρνείται αυτό το πράγμα που παρουσιάζεται ως πρόταση για την ελληνική οικονομία. 

Δεδομένου ότι το εθνικό νόμισμα σε αυτήν την φάση δεν είναι λύση, όπως αποδέχεται ακόμα και το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, ενώ οι προτάσεις των θεσμών όχι απλά δεν δείχνουν ούτε ίχνος αλληλεγγύης προς την χώρα αν και έχουν και αυτοί την ευθύνη τους για την σημερινή κατάντια αλλά επιπλέον ενισχύουν το μείγμα της πολιτικής που οδηγεί στην οικονομική της εξαθλίωση, το μόνο σίγουρο είναι ότι ζούμε έναν εφιάλτη που δεν θα τελειώσει εύκολα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει ότι έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη, έκανε λάθος στη ρητορική του απέναντι στο τέλος των μνημονίων που είναι μια οικονομική κυρίως πραγματικότητα, εσφαλμένα θεώρησε ότι οι δανειστές θα δείξουν αλληλεγγύη και θα αποφασίσουν να μετέχουν στην λύση του προβλήματος και όχι στην διαιώνιση του, αλλά δεν είναι ώρα για κατηγορίες.

Χρειάζεται ενότητα και ψυχραιμία. Ο Αλέξης και η ελληνική αντιπροσωπεία στην οποία μετέχουν και άνθρωποι όπως ο Δραγασάκης και ο Τσακαλώτος παλεύουν για όλους μας. Από εμάς χρειάζονται στήριξη γιατί παλεύουν με τα θηρία. 

Ποιος κερδίζει από τον διχασμό ;

Δεν ξέρω ποιος λαμπρός εγκέφαλος σκέφτηκε ότι η αντιδιαδήλωση-απάντηση στην αντιδιαδήλωση απάντηση της διαδήλωσης ίσως να κανονίσει επιτέλους τα πράγματα αφού θα δείξουμε ότι είμαστε περισσότεροι. 

Μάλλον δεν υπολόγισε όμως ότι αν υπάρξει αντιδιαδήλωση στην αντιδιαδήλωση της αντιδιαδηλωσης της διαδήλωσης, όπως έχει προγραμματιστεί, θα δημιουργηθούν αμφιβολίες για το ποιος κερδίζει. Στις εντυπώσεις και στις εικόνες βέβαια μόνον. 

Βέβαια ίσως σκέφτηκε ότι σε μία τέτοια περίπτωση μπορούμε και πάλι να αντιδιαδηλώσουμε απαντητικά στην αντιδιαδήλωση της αντιδιαδήλωσης της αντιδιαδηλωτικής διαδήλωσης προκαλώντας βέβαια την αντιδιαδήλωση-απάντηση στην αντιδιαδήλωση της αντιδιαδήλωσης της αντιδιαδηλωτικής διαδήλωσης.

Τελειώνει ποτέ αυτό το γαϊτανάκι;

Και ποιους εξυπηρετεί; Ας το σκεφτούμε λίγο καλύτερα. 

Όταν η χώρα διχάζεται η κυβέρνηση αποδυναμώνεται. Αντίθετες λογικές μπορεί να είναι κομματικές αλλά δεν μπορεί να αφορούν μία κυβέρνηση. Η κυβέρνηση οφείλει να ενώσει τον κόσμο ιδίως σε δύσκολες συγκυρίες.

Για να ξεπεράσουμε την δύσκολη πραγματικότητα και την δύσκολη συμφωνία, ώστε κάποτε να ξεφύγουμε από τα νύχια αυτής της οικονομικής πραγματικότητας, η κυβέρνηση πρέπει να ενώσει τον κόσμο, να εργαστεί επί της ουσίας, να μεταρρυθμίσει και να σπάσει τα συμφέροντα.

Τα μεγάλα και τα μικρά , τα διάφορα και κάθε λογής, ακόμα και τα πελατειακά που βρίσκονται κάθετα και οριζόντια σφιχτά διαπλεκόμενα σε κάθε δραστηριότητα της οικονομικής και της δημόσιας ζωής.  

Η κοινωνική συνοχή είναι απαράβατος όρος για μια πετυχημένη διακυβέρνηση. Και μια πετυχημένη διακυβέρνηση εξυπηρετεί αναγκαστικά τα συμφέροντα των πολλών. 

Το παιχνίδι των διαδηλώσεων και των αντιδιαδηλώσεων είναι λάθος και μπορεί να έχει επικίνδυνα επακόλουθα. 

Γιατί να διχαστούν οι Έλληνες; 

Οι ίδιες οι δημοσκοπήσεις άλλωστε δείχνουν ότι το 80% των Ελλήνων εύχεται τα ίδια πράγματα. Κι όμως, βρίσκονται διεσπαρμένοι ως διαδηλωτές σε αντίθετες διαδηλώσεις. 

Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε είναι η απόδειξη της σύνθεσης. Δημιουργήθηκε και γεννήθηκε επειδή κατάφερε να συνθέσει σκληρές αντιθέσεις. Αυτή είναι η δύναμη του και η μοναδικότητα του. Ας δούμε που έφτασε αλλά και τι πρέπει να κάνει παραπέρα. 

Και αν ακόμα οι θέσεις μας υποχωρήσουν στην σημερινή συγκυρία, και θα υποχωρήσουν αφού δεν έχουμε την δύναμη να επιβληθούμε χωρίς συμμάχους απέναντι σε όλους, ο κόσμος όμως θα συγχωρέσει μια σκληρή συμφωνία, δίνοντας πίστωση χρόνου και παρέχοντας εμπιστοσύνη. 

Είδε την μάχη, την εκτίμησε και αναμένει την διακυβέρνηση. Από αυτήν θα κρίνει. Και εκεί θα κριθεί και η ίδια η κυβέρνηση. 

Ας μην ψάχνουμε λοιπόν όσα μας χωρίζουν από τους ανθρώπους που κατεβαίνουν σε συγκεντρώσεις που καπελώνονται από πολιτικούς ιδίως της δεξιάς, είτε διαφόρων φανατικών που τρυπώνουν μέσα στον κόσμο όταν τους δίνουμε αιτίες και τους παρέχουμε τις ευκαιρίες. 

Ούτε να αντιπαρατάξουμε άλλο κόσμο απέναντι τους. Τους καθιστούμε σύμβολα έτσι και τους δίνουμε λόγο εκεί που πάνε να ξεχαστούν και να ξεπεραστούν. Και για τον κόσμο άλλωστε είναι κουραστικό να μισεί. Λύσεις περιμένει ο κόσμος. Ακόμα και σε αυτό το πλαίσιο που ξέρει ότι θα είναι δύσκολο.

Είναι πολύ εύκολο να διχάσουμε τον κόσμο σε συνθήκες πόλωσης. 

Ποιος όμως θα κερδίσει από αυτό σύντροφε Αλέξη;

Πόσο άντεξε ο Σαμαράς που δίχαζε; 

Ο Πρωθυπουργός των Ελλήνων είναι ο Πρωθυπουργός των Ελλήνων. 

Και οι Έλληνες, κατά 99%, έχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ τους. Ακόμα και αυτοί που βρίσκονται στις διαφορετικές εκδηλώσεις. 

Ποτέ δεν βρέθηκε αυτός που μπορεί να τους αποδείξει ότι υπάρχει ο άνθρωπος που μπορεί να τους ενώσει στη βάση των κοινών συμφερόντων τους.

Ας φανταστούμε όμως πόση δύναμη απορρέει από αυτό! Για όποιον το πετύχει και για την χώρα. 

Εκεί είναι το στοίχημα και όχι στην πόλωση ή στον διχασμό. 

Ο τελευταίος εξυπηρετεί συμφέροντα άλλων. 

Η αριστερά που θέλουμε

Εδώ φαίνεται ότι δημιουργείται μια παρεξήγηση. Σοβαρή.

Με κάθε σεβασμό σε όλους όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά αν και εννοείται ότι η ψήφος όλων έχει την ίδια αξία, άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα του 3-4% ήταν, όμως κάποιοι στηρίζαμε την αριστερά γι αυτά που φέρεται ότι πρέσβευε από τότε που ασκούσαμε το δικαίωμα της ψήφου μας.

Διαφοροποιούμασταν επειδή είχαμε το δικαίωμα να θεωρούμε εαυτούς ριζοσπάστες αφού προτείναμε κάποια πράγματα που μας διαφοροποιούσαν από τους θεοκρατικούς συρφετούς και τις πελατειακές νοοτροπίες του εθνικιστικού κράτους.

Ο διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους ήταν ένα από τα στοιχεία που διαφοροποιούσαν την ριζοσπαστική αριστερά από το υπόλοιπο σινάφι. Η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος στο οποίο οι ιερείς είναι κρατικοί υπάλληλοι. Όχι μόνο στη Δύση αλλά ούτε και στην Τουρκία δεν ισχύει αυτό. 

Το φαγοπότι των ΜΚΟ και η θρησκευτική εξουσία που αναδείκνυε πολιτικούς όπως ο Μπαλτάκος, ο Πολύδωρας, ο Νικολόπουλος, ο Ψωμιάδης και άλλους πολλούς, ήταν εναντίον της αισθητικής και της λογικής μας. 

Γιατί βλέπαμε τους κινδύνους του να ρέπουμε στον Οθωμανισμό, στο ραγιαδισμό, στον ωμό βιασμό της ιστορίας με τους μύθους των κρυφών σχολειών και σε όλα αυτά τα παραμύθια που διαμορφώνουν την πολιτική και πολιτισμική αισθητική ενός έθνους 

Πιστεύαμε σε ένα κράτος δικαίου και μία φιλελεύθερη δημοκρατία με τις αρχές του σοσιαλισμού, της κοινωνικής και της οικονομικής δικαιοσύνης που δεν μπορεί να ακκίζεται με το Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, τους εξορκισμούς και τα φαντάσματα. 

Επίσης, χωρίς να σημαίνει ότι δεν ήμασταν πατριώτες (αυτή η λέξη λανθασμένα φιλοξενεί από τον Παπαδόπουλο μέχρι τον Χριστόδουλο με την αμύθητη περιουσία του και τις άλλες χρηματοδοτούμενες εκκλησιαστικο-θρησκευτικές απάτες με τα κρατικά κονδύλια) δεν ήμασταν γενικά fans των σωμάτων ασφαλείας ή του στρατού. 

Ενώ πατριωτισμός είναι να αγαπάς την πατρίδα σου, εθνικισμός είναι να μισείς τις πατρίδες των άλλων. Αν και δεν είναι θέμα προσωπικό, ο υπογράφων υπηρέτησε ως δόκιμος επειδή αγαπά την πατρίδα του.

Η αισθητική μας διέφερε από την ΥΕΝΕΔ, από τα γυμνάσια του στρατού που έδειχνε η κρατική τηλεόραση επί χούντας για να τονώσει το εθνικιστικό αίσθημα, από τα ΟΥΚ που τραγουδούσαν ότι θα πάρουμε την Πόλη ή τα Ευζωνάκια, από τα βασανιστήρια στα υπόγεια της ΕΣΑ ακόμα και σε εκείνους τους ομοίους τους που αρνήθηκαν να χτυπήσουνε συνέλληνα.

Είμασταν, και είμαστε δηλαδή, τουλάχιστον κάποιοι παραμένουμε, μακριά από όλα αυτά. 

Μακριά από τις γραφικότητες του λαϊκού εθνικισμού που συνήθως φουντώνει σε περιόδους φτώχειας και καταπίεσης για να χρυσώσει το χάπι στα ποίμνια και στο λαουτζίκο που τον σπρώχνει στο να ελπίζει μόνο στα θαύματα ή να καμαρώνει για τον στρατό που υποτίθεται ότι τον προστατεύει από τους φαντασιακούς εχθρούς. 

Δεν είμασταν και δεν είμαστε λάτρεις των αγημάτων, των ευχελαίων και της εθνικιστικής αποκριάς. 

Συγγνώμη αλλά εδώ πρώτη φορά αριστερά, έχουμε προλάβει σε 4 μήνες μόλις σύντροφοι και αφήνω το σύνθετο ζήτημα της διαπραγμάτευσης και της οικονομίας :

Nα προσκυνούν βουλευτές και Υπουργοί περιφερόμενα λείψανα Αγίων σε διάφορες πόλεις, ιερές παντόφλες και λοιπά ιερά κειμήλια κρατική δαπάνη

Να δοξάζουμε τα Άγια Φώτα κρατική δαπάνη που μεταφέρονται με αποκλειστικές πτήσεις σε διάφορες πόλεις και νησιά για να φωτίσουν τα ποίμνια

Να βάζουμε Ευζώνους να χορεύουν αλαμ τουρλουμ στις επετείους σε εθνικές παρελάσεις δίπλα σε κοντοσούβλια και αρνάκια 

Και τώρα βλέπουμε ότι ζητείται ιερέας για την Ελληνική Αστυνομία την οποία απόφαση υπογράφει και ο κ. Μπαλτάς, 

και ότι μετά την συνάντηση του κ. Τσακνή με τον Στρατάρχη και γυμνασμένο Υπουργό Εθνικής Άμυνας που περιφέρεται με τα χιτώνια φορεμένα εν είδη polo μπλουζάκια, ότι αποφασίστηκε να προβάλλεται στην ΕΡΤ εκπομπή για τις Ενοπλες Δυνάμεις! 

Εκπομπή για τις ένοπλες δυνάμεις;! 

Τι έγινε εδώ; 

Tι γίνεται εδώ σύντροφοι; 

Πρώτη φορά αριστερά; 

Επί ΥΕΝΕΔ έδειχναν στρατιωτικά γυμνάσια στην τηλεόραση για να τονώσουν το εθνικό φρόνημα όταν έκαναν φάλαγγα στους αριστερούς στα μπουντρούμια δίπλα στην Μπουμπουλίνας ή όταν ξεπουλούσαν την Κύπρο με το εθνικό φρόνημα ψηλά! 

Η αριστερά δεν είναι μισαλλόδοξη, είναι πρωτίστως ανθρωπιστική, τίμια και ειλικρινής. Δεν μπαίνει σε θιάσους, δεν δίνει παραστάσεις, δεν χαρίζεται. 

Δεν ψηφίσαμε αριστερά για να γίνουμε η χαρά των παπάδων, των ακροδεξιών, για να εξαφανίσουμε το ΛΑΟΣ και να πλαγιοκοπήσουμε τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. 

Έχετε καταλάβει τι γίνεται; 

Και αν ναι, γίνεται σκόπιμα;  

Αν ισχύει αυτό, τότε ας αφήσουμε την αριστερά και ας μιλήσουμε ανοιχτά για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή εθνικής ενότητας. 

Ο εθνολαϊκισμός όμως που χωρεί; 

Θα την πέσουμε στο Άγιο Πνεύμα και τον στρατό που θα εγγυάται τα σύνορα μας, μαζί με το 7% του ΑΕΠ στις αμυντικές δαπάνες για να συνεχιστεί το πάρτι και με την εκκλησία που δεν θα μετέχει ποτέ στην κρίση;

Γιατί αυτά ξέρετε πάνε μαζί. Είναι το υπόβαθρο για να συνεχίζονται τα ίδια.

Οι εκπομπές με τα στρατιωτικά γυμνάσια και το υψηλό εθνικιστικό φρόνημα συνοδεύονται με τη διατήρηση του 7% του ΑΕΠ σε πολεμικά παιχνίδια και το κατιτίς γύρω από αυτά τα δισεκατομμύρια. 

Η εκκλησία θα πληρώσει ποτέ; Ή μόνο θα μας ευλογεί με τα συσσίτια που προσφέρουν οι πολίτες και χρηματοδοτεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση με 17 εκατομμύρια το χρόνο;  

Και εν πάση περιπτώσει ποιο μοντέλο θα περάσουμε στα Ελληνόπουλα; 

Ότι θα εγγυάται την φτώχεια μας η Θεοτόκος και ο στρατός; 

Σοβαρά τώρα; 

Αυτό είναι ριζοσπαστική αριστερά; 

Γιατί το ζορίζουμε πολύ αριστερά το τιμόνι σύντροφοι και μετά τις 180 μοίρες πάει δεξιά. 

Ή καταντά αστείο, αν όχι θλιβερό. 

Οι σύντροφοι στα Υπουργεία ή στη Βουλή θα μιλήσουν; 

Γιατί αυτά έχουν κλιμάκωση και βλέπουμε ότι συνεχίζονται. 

Μπορούμε να το ρίξουμε στα αγήματα, τις παρελάσεις, τα ευχέλαια και τις ευλογίες για να διασκεδάσουμε την φτώχεια μας. 

Ούτε ο Θεός θα μας βοηθήσει, ούτε η Θεία Χάρη, ούτε ο στρατός.

Να είστε σίγουροι! 

Η πολιτισμική υπανάπτυξη άλλωστε συνοδεύει και την οικονομική φτώχεια. 

Πάνε μαζί.  Ή δεν το έχουμε καταλάβει τόσα χρόνια; 

Αντί γι αυτά μπορούμε να φτιάξουμε το κράτος και την οικονομία, ακόμα και μέσα στα μνημόνια αν έχουμε σωστές προτεραιότητες και σχέδιο, για να βγούμε κάποτε από αυτά. 

Πάρτε το αλλιώς λοιπόν. 

Δεν θα βγει σε καλό.

Η αριστερά που θέλουμε είναι η αριστερά της προόδου, της κοινωνικής ισότητας και της ευημερίας, η αριστερά που πρεσβεύει ο Τσίπρας.

Αυτή την αριστερά ψηφίσαμε και αυτήν οφείλετε να μας δώσετε.

Όλα τα άλλα είναι κάλπικα.

Δεν θα αντέξουν. 

Συνταξιοδοτικό: Kόκκινες γραμμές, διέξοδοι και αδιέξοδα

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις είναι η επίλυση του συνταξιοδοτικού. (Greek Pension Mess shows there's no way easy out of impass) Είναι μακράν το δυσκολότερο πρόβλημα που έχει να επιλύσει η χώρα. Συνδέεται με το μέλλον των επόμενων γενεών και με τη βιωσιμότητα της τύχης της χώρας σήμερα.

Η Ελλάδα μέχρι σήμερα κατέβαλε το 9% του ΑΕΠ της σε συντάξεις (το ΔΝΤ θεωρεί ότι το ποσοστό είναι 10%). Ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι περίπου 2.5%. Η Γερμανία που είναι ένα εύρωστο οικονομικά κράτος καταβάλλει το 3% του ΑΕΠ της σε συντάξεις. (ΔΝΤ v. Eλλάδα: Η αλήθεια για τις συντάξεις)

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας το 2013 υπάρχουν 2.704.295 συνταξιούχοι, οι οποίοι παίρνουν κάθε μήνα 2,3 δισ. ευρώ σε συντάξεις. Από αυτούς οι 756.447, δηλαδή το 28%, είναι κάτω των 65 ετών. 

Το χειρότερο όμως είναι το γεγονός ότι αυτό το 28% που περιλαμβάνει συνταξιούχους από 39 (!) μέχρι 64 ετών χωρίς ειδικότερα στοιχεία για την ηλικιακή διαστρωμάτωση, παίρνει 754 εκατομμύρια τον μήνα, που αντιπροσωπεύουν το 32,7% των μηνιαίων συντάξεων. Δηλαδή το κράτος πληρώνει κάτι περισσότερο από 9 δισεκατομμύρια τον χρόνο για πρόωρες συντάξεις, περίπου 1 δισ. κάθε μήνα!  

Tα νούμερα αυτά έχουν αυξήθηκαν από το 2013 και αυξάνονται σήμερα ακόμα περισσότερο με τις πρόωρες συντάξεις που θεμελιώνονται. Σε απόλυτα νούμερα η χώρα χρειάζεται περίπου 27 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για την καταβολή των συντάξεων. Πρέπει να αναλογιστούμε με σοβαρότητα τα νούμερα. 

Το 10% του ΑΕΠ μας καταβάλλεται σε συντάξεις. Αυτό δεν το δανειζόμαστε. Το δάνειο χρηματοδοτεί τα χρέη. Αυτό το καλύπτουμε εμείς. Όλοι μας. Το να μην θιγούν όμως τα θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα είναι κόκκινη γραμμή μας. Και δημιουργεί θέματα...

Ο Ρέντσι ανέφερε πως η Ιταλία δεν έχει καμία διάθεση να δανείσει την Ελλάδα για να συνεχίσει να υποστηρίζει ένα πιο πλουσιοπάροχο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα από ότι διαθέτει η ίδια. Πολλοί λένε το ίδιο με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Καμία χώρα δεν καταβάλλει το 10% του ΑΕΠ της σε συντάξεις.

Το ΣτΕ μάλιστα πήγε ακόμα παραπέρα. Έκρινε πρόσφατα αντισυνταγματικές τις περικοπές των συντάξεων από το 2012. Επιβάλλει να επιστρέψουμε στο προηγούμενο καθεστώς των 1.500 και των 2.000 ευρώ μηνιαίων συντάξεων συμπεριλαμβανομένων των πρόωρων και των εφάπαξ των 70.000 ευρώ. Κουβέιτ!

Σε κάθε περίπτωση πιο ακριβώς είναι άραγε το όραμα μας ακόμα και αν έβγαιναν τα νούμερα; Να γίνουμε ένα έθνος συνταξιούχων;

Να εργάζονται οι 25αρηδες για να στηρίζουν τους 50αρηδες που θα γυρνούν στα καφενεία σε μία χώρα με ανθρωπιστική κρίση παίρνοντας ενάμιση χιλιάρικο το μήνα; 

Πως θα αποκαταστήσουμε τα 400 ευρώ των χαμηλών συντάξεων, του παππού και της γιαγιάς μας, όταν προσθέτουμε και άλλα δημόσια βάρη στις πρόωρες συντάξεις που κοστίζουν ήδη 9 δισ. ετησίως, για κάθε χρόνο, όλα τα επόμενα χρόνια;

Χρωστάει κάτι η γενιά μου, η γενιά των 40αρηδων στους σημερινούς 55αρηδες και πρέπει να τους πληρώνουμε από τώρα και για καμιά 20 χρόνια; Δεν μας εξηγήθηκε αυτό. Και από πότε έγινε κόκκινη γραμμή της αριστεράς η θυσία των 30αρηδων για τους πρόωρους συνταξιούχους; 

Το χρήμα δημιουργείται από την παραγωγική οικονομία. Από την γεωργία, την κτηνοτροφία, την μεταποίηση, από ότι παράγεται στη χώρα με κάποια προστιθέμενη αξία. Από τις εξαγωγικές εταιρείες σε όλους τους κλάδους, το εμπόριο και βέβαια από τον τουρισμό. 

Ο δικηγόρος, ο ιατρός, ο εστιάτορας, ο μηχανικός και πολλά ελεύθερα επαγγέλματα δεν δημιουργούν πλούτο. Παρέχουν βέβαια αναγκαίες υπηρεσίες σε μία οικονομία και λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές του χρήματος που κυκλοφορεί αλλά δεν δημιουργούν πλούτο.

Οι δε κρατήσεις στο δημόσιο είναι πλασματικές (1 δισεκατομμύριο ετήσια αμοιβή δημοσίου υπαλλήλου με 1 δισεκατομμύριο κρατήσεις σημαίνει 0 ευρώ για τον υπάλληλο αλλά και για το κράτος στα ταμεία του)

Τα 27 δισ. ετησίως λοιπόν για τις καταβαλλόμενες συντάξεις περιλαμβανομένων των πρόωρων πρέπει να δημιουργηθούν από την παραγωγική οικονομία. Μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την πραγματική οικονομία δεδομένου ότι τα ταμεία καταληστεύθηκαν και δεν έχουν πλέον πόρους;

Όχι. 

Για να καταβάλλεται μία σύνταξη ενός πλήρως συνταξιοδοτούμενου πρέπει να προσφέρονται κρατήσεις ισόποσες τριών και τεσσάρων εργαζόμενων από την πραγματική οικονομία.

Πόσοι έχουν τέτοιους μισθούς ή σταθερά εισοδήματα σήμερα;

Για έναν πρόωρα συνταξιοδοτούμενο χρειαζόμαστε τις κρατήσεις δύο εργαζομένων των 500 ευρώ.

Και το επίδομα ανεργίας θέλει τις κρατήσεις ακόμα ενός εργαζόμενου.

Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Δεν γίνεται ένας να καλύπτει τα έξοδα τριών και τεσσάρων ανθρώπων.

Και επειδή δεν βγαίνουν ξεκινούν τα ισοδύναμα των φόρων. Τα οποία διαχέονται σε όλους ανεξαιρέτως. ΕΝΦΙΑ, έκτακτη αλληλεγγύη, κατακόρυφη αύξηση του ΦΠΑ σε όλα τα βασικά είδη. Ακόμα και στους ανέργους! 

Στα μακαρόνια, στο γάλα, στο ρύζι, στην τυρόπιτα, στον τουρισμό που έπρεπε να έχει το μικρότερο ΦΠΑ ώστε να προσελκύσει τους πολίτες όλους του κόσμου να επισκεφθούν την χώρα μας δεδομένης της απίστευτης ομορφιάς.

Με ΦΠΑ όμως ενισχυμένο στον τουρισμό που μπορεί να αγγίξει και το 23% όπως διαβάζουμε, όταν τα άλλα κράτη έχουν 9% στον ίδιο τομέα και οδηγούν σε δραματική απώλεια του ανταγωνιστικού μας πλεονεκτήματος.

Είναι κοινωνική πολιτική αυτό; Ή προσφέρει αναπτυξιακή διέξοδο;

Να εργαστούμε και να προσφέρουμε από το υστέρημα μας για τις συντάξεις των παππούδων και των γιαγιάδων μας, ναι! Να προσφέρουμε σε αυτούς την ελάχιστη αξιοπρέπεια που δικαιούνται στα γεράματα τους.

Να εργαζόμαστε όμως για τους πρόωρους συνταξιούχους όχι. Να θυσιάσουμε τη νέα γενιά για να πληρώνονται πρόωρα αυτοί που ανήκουν ιδίως στα ''ευγενή'' ταμεία, και ανεξαρτήτως υπαγωγής ταμείων, αυτοί οι οποίοι ακόμα μπορούν να προσφέρουν, είναι ακόμα νέοι, και πρέπει να εισφέρουν στην κρίση, όχι.

Ούτε αριστερό είναι, ούτε λογικό. Φαύλο είναι. Και θυμίζει ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο σύστημα δηλαδή που υπηρέτησε με ζήλο και η Νέα Δημοκρατία.

Να μπουν εισοδηματικά κριτήρια.  Να σώσουμε τους νέους, να τονώσουμε την παραγωγή, να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας.

Όσοι λαμβάνουν μηνιαίως από διάφορες πηγές εισοδήματα άνω των 1500 ευρώ, ίσως και λιγότερα σήμερα, μπορούν να είναι ευτυχείς. Δεν χρειάζεται να κάνουν δυστυχείς τους υπόλοιπους.

Αυτοί οι οποίοι έχουν πλούτο, και αυτό ελέγχεται και διαπιστώνεται (Ε9, τραπεζικές καταθέσεις) δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιβαρύνονται από τις εισφορές μιας νέας γενιάς που παλεύει για να επιβιώσει και είναι στα όρια της απόγνωσης.

Ούτε γίνεται να ξεπουλάμε λιμάνια και αεροδρόμια για να καλύπτουμε το κόστος 27 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως.

Να ελεγχθεί το τι έχουν πραγματικά καταβάλλει αυτοί που συνταξιοδοτούνται στο κράτος και όχι πλασματικά. Σε όλες τις συντάξεις και στις πρόωρες, πολλαπλές και υψηλές.

Όσοι θέλουν, αν και αυτάρκεις οικονομικά να συνταξιοδοτηθούν σήμερα πρόωρα οπωσδήποτε, ας λάβουν τα χρήματα της σύνταξης στα 65 τους. Να επιβαρύνουμε τότε τα ταμεία και τους νέους, όπως ισχύει σε κράτη όπως η Γερμανία ή η Αμερική.

Η ριζοσπαστική αριστερά οφείλει να βρει λύσεις. Ακόμα και σε αυτό το πλαίσιο. Ας τολμήσει να κάνει την διαφορά και ας δώσει ένα τέρμα στις φαυλότητες και τα αδιέξοδα. Χρειαζόμαστε χρήματα που πρέπει να κατευθυνθούν στοχευμένα στην πραγματική οικονομία για να δημιουργήσουν πλούτο.

Έτσι καταπολεμείται η κρίση. Όχι σε συντάξεις 55αρηδων που θα αφαιμάξουν τους νέους.

Λέμε ότι θα αναδιανείμουμε τα βάρη. Οι λίγοι και οι πιο ισχυροί για τους πολλούς και τους πιο αδυνάτους. Όχι το αντίστροφο.

Δικαιοσύνη. Κοινωνική και οικονομική.

Τολμήστε. 

Με γραβάτα

Η σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι μία υπόθεση που δεν αφορά μόνο τρισ. αλλά και άλλα πολλά. Υπερβαίνει βέβαια όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Γερμανία και την ΕΕ.

Πίσω από τις λέξεις και τις επίσημες διαρροές ή ανακοινώσεις, η μία μεγάλη δύναμη που οφείλει να προστατέψει την ισορροπία, υποβάθμισε ταυτόχρονα την μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα, δύο μεγάλες ευρωπαϊκές και την ελληνική οικονομία.

Φανέρωσε μέσα σε λίγες ώρες ότι μετά από μήνες ενός κυνικού πολιτικού παιχνιδιού το χρονικό σημείο για την συμφωνία είχε φτάσει πλέον στο παρά 1.

Ο Τσίπρας άντεξε μέχρι το τέλος παρά τις υστερίες και τις μικρότητες πολλών στο εσωτερικό, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, που απλά φλυαρούσαν ακατάσχετα. Θα δρέψει βέβαια τους καρπούς του τα επόμενα χρόνια.

Η συμφωνία δεν θα είναι με ρόδα και θα έχει πολλά αγκάθια για τον απελπιστικά αδύνατο. Η χώρα όμως στέκεται και κερδίζει τον χρόνο για τις μεγάλες μάχες που είναι μπροστά της.

Η συμφωνία ήταν η μόνη λύση αλλά είναι η αρχή. Ασφαλώς και η συνέχεια θα είναι δύσκολη αλλά και ενδιαφέρουσα. 

Κι ο Αλέξης θα φορέσει -μάλλον- γραβάτα!