Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ασκεί τις εξουσίες του στο όνομα όλων των Ευρωπαίων πολιτών. Εγγυάται την πραγμάτωση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Ο ρόλος του έχει αναβαθμιστεί νομοθετικά όπου συναποφασίζει πλέον για τα περισσότερα θέματα μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Στις αρμοδιότητες του είναι και η έκδοση ψηφισμάτων για θέματα εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης. Για την κατάσταση στην Βενεζουέλα έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και έχει εκδώσει 4 ψηφίσματα τα τελευταία 4 χρόνια.
Η βασική ανησυχία εντοπίζεται στην αμφισβήτηση της νομιμότητας του Προέδρου της χώρας, με ζητούμενο την διενέργεια ελεύθερων εκλογών και εγγυητές διεθνείς οργανισμούς.
Πρόσφατα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε μέσω ψηφίσματος της Ολομέλειας του, να αναγνωρίσει ως νόμιμο προσωρινό Πρόεδρο της Βενεζουέλας τον Χουάν Γκουαϊδό.
Έναν πολιτικό που αυτο-ανακηρύχτηκε Πρόεδρος χωρίς διαδικασίες με διπλωματική πίεση των ΗΠΑ. Το ίδιο το Κοινοβούλιο αναγνώρισε στο ψήφισμα του ότι ο Χουάν Γκουαϊδό εκλέχτηκε από την εθνοσυνέλευση της χώρας.
Η παραδοχή αυτή όμως είναι αμφιλεγόμενη.
Υπάρχουν κράτη όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία που τον αναγνωρίζουν ως συνομιλητή και μεταβατικό Πρόεδρο της χώρας τον Γκουαϊδό, αλλά και κράτη που αντιτίθενται στη νομιμοποίηση του όπως η Κίνα, το Ιράν, η Τουρκία.
Και εντός της Ευρώπης βέβαια και του Κοινοβουλίου εκφράστηκαν διαφορετικές προσεγγίσεις για την αποδοχή του.
Το ερώτημα είναι θεσμικό και πολιτικά υπαρξιακό για την Ευρώπη.
Ποια είναι τα Ευρωπαϊκά κριτήρια και οι Ευρωπαϊκοί κανόνες για τη διεθνή νομιμότητα;
Μπορεί να αναγνωρίζει η Ε.Ε. ως Προέδρους κρατών αυτόκλητους ηγέτες;
Μπορεί η Ευρώπη να ασκήσει αποτελεσματική εξωτερική πολιτική, έχοντας αντίθετες φωνές στο εσωτερικό της, κάθετα και οριζόντια, μεταξύ κρατών και πολιτών;
Το ερώτημα υπερβαίνει τον Μαδούρο, τον Γκουαϊδό, και την Βενεζουέλα και κάθε ονοματολογία.
Αφορά μόνο την Ευρώπη και τον τρόπο που θα ασκεί, αν μπορεί, εξωτερική πολιτική.
Στις αρμοδιότητες του είναι και η έκδοση ψηφισμάτων για θέματα εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης. Για την κατάσταση στην Βενεζουέλα έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και έχει εκδώσει 4 ψηφίσματα τα τελευταία 4 χρόνια.
Η βασική ανησυχία εντοπίζεται στην αμφισβήτηση της νομιμότητας του Προέδρου της χώρας, με ζητούμενο την διενέργεια ελεύθερων εκλογών και εγγυητές διεθνείς οργανισμούς.
Πρόσφατα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε μέσω ψηφίσματος της Ολομέλειας του, να αναγνωρίσει ως νόμιμο προσωρινό Πρόεδρο της Βενεζουέλας τον Χουάν Γκουαϊδό.
Έναν πολιτικό που αυτο-ανακηρύχτηκε Πρόεδρος χωρίς διαδικασίες με διπλωματική πίεση των ΗΠΑ. Το ίδιο το Κοινοβούλιο αναγνώρισε στο ψήφισμα του ότι ο Χουάν Γκουαϊδό εκλέχτηκε από την εθνοσυνέλευση της χώρας.
Η παραδοχή αυτή όμως είναι αμφιλεγόμενη.
Υπάρχουν κράτη όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία που τον αναγνωρίζουν ως συνομιλητή και μεταβατικό Πρόεδρο της χώρας τον Γκουαϊδό, αλλά και κράτη που αντιτίθενται στη νομιμοποίηση του όπως η Κίνα, το Ιράν, η Τουρκία.
Και εντός της Ευρώπης βέβαια και του Κοινοβουλίου εκφράστηκαν διαφορετικές προσεγγίσεις για την αποδοχή του.
Το ερώτημα είναι θεσμικό και πολιτικά υπαρξιακό για την Ευρώπη.
Ποια είναι τα Ευρωπαϊκά κριτήρια και οι Ευρωπαϊκοί κανόνες για τη διεθνή νομιμότητα;
Μπορεί να αναγνωρίζει η Ε.Ε. ως Προέδρους κρατών αυτόκλητους ηγέτες;
Μπορεί η Ευρώπη να ασκήσει αποτελεσματική εξωτερική πολιτική, έχοντας αντίθετες φωνές στο εσωτερικό της, κάθετα και οριζόντια, μεταξύ κρατών και πολιτών;
Το ερώτημα υπερβαίνει τον Μαδούρο, τον Γκουαϊδό, και την Βενεζουέλα και κάθε ονοματολογία.
Αφορά μόνο την Ευρώπη και τον τρόπο που θα ασκεί, αν μπορεί, εξωτερική πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου