Η μομφή που παραμένει

Τα αποτελέσματα της πρότασης μομφής θα καταχωριστούν στα συρτάρια της Βουλής. Όσον αφορά τους τύπους και τα νούμερα οι βουλευτές που στήριξαν με την εμπιστοσύνη τους την κυβερνητική πολιτική επιτυγχάνουν πλειοψηφία.

Στην πραγματικότητα είναι απομονωμένοι όχι μόνο από τα περισσότερα κόμματα αλλά κυρίως από την κοινωνία. Η εμπιστοσύνη των βουλευτών όμως δεν δείχνει να σχετίζεται με το κυβερνητικό έργο. Περισσότερο μοιάζει σαν μια κυρωτική συμφωνία της κοινής απόφασης για την συννομή της εξουσίας. Αυτός ο βαθύς δεσμός ενός συστήματος που θεωρεί τον εαυτό του αναγκασμένο και ιστορικά προορισμένο να κυβερνά την χώρα δεν διαταράσσεται.

Ο Πρωθυπουργός πάντως με δυσαρεστημένο ύφος αναγκάστηκε μετά από 15 μήνες να ξαναπεράσει το κατώφλι της Βουλής. Οι τελευταίες εμφανίσεις του Πρωθυπουργού μας ήταν σε τηλεοράσεις, μέσω επίσημων και σπουδαίων διαγγελμάτων για την δοκιμαστική μείωση του Φ.Π.Α. στα είδη εστίασης ή σε "ανατρεπτικές'' συνεντεύξεις με τις οποίες υποσχόταν wi fi ως ανακούφιση στα προβλήματα της κοινωνίας.

Η εμφάνιση του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μετά από ενάμιση χρόνο είναι απολύτως ενδεικτική της ποιότητας της δημοκρατίας και του ρόλου της Boυλής. Το Κοινοβούλιο αντιμετωπίζεται ως μία περιττή συνθήκη και αγγαρεία. Οι Υπουργοί δεν απαντούν ούτε στις επερωτήσεις. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από Ευρωπαϊκά και διεθνή fora, σε κλειστά consortia, ανακοινώνονται και θεσμοθετούνται. 

Η μομφή κατά της κυβέρνησης ακούστηκε όμως πριν λίγες ημέρες και εκεί. Οι εκπρόσωποι της τρόικα για το ελληνικό πρόγραμμα κατέθεσαν ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν εφαρμόζονται διότι η Ελληνική κυβέρνηση προστατεύει συμφέροντα και επιχειρηματίες. Η προστατευόμενη ελληνική διαπλοκή αναγνωρίζεται πλέον ως λειτουργικό στοιχείο της πολιτείας που δεν της επιτρέπει να εξελιχθεί. Δεν είναι καν η πρώτη φορά που την μέμφεται η Τρόικα.

Στο εσωτερικό, η πρόταση μομφής είχε κατεξοχήν πολιτικό χαρακτήρα.
Εξηγήθηκε στην βάση της φανερής δυσαρμονίας της ακολουθούμενης πολιτικής σε σχέση με τις ανάγκες της κοινωνίας. Σαν κίνηση τακτικής η αξιωματική αντιπολίτευση επέβαλε στον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς να εμφανιστούν στην Βουλή και να λογοδοτήσουν για την τραγική κατάσταση της οικονομίας.
Για τα νέα οριζόντια μέτρα, για την ανεργία που καλπάζει έχοντας ξεπεράσει τους δείκτες ακόμα και του μεγάλου Κραχ στην Αμερική το 1929, για τα ελλείμματα του προϋπολογισμού που συνεπάγονται επιπλέον φόρους ή ισοδύναμα μέτρα τα οποία προστίθενται στην ύφεση και στον φαύλο κύκλο ενός αδιεξόδου με φόντο τις ζωές μας. Ζητήματα προστασίας της δημοκρατίας τίθενται επίσης. 

Στο φορτισμένο ζήτημα της ΕΡΤ φάνηκε κυρίως ότι η πολιτική που ακολουθείται εντείνει τις εντυπώσεις αδικίας και προκαλεί αντιδράσεις. Η νέα Δημόσια Τηλεόραση που αντικατέστησε την αμαρτωλή ΕΡΤ φαίνεται να κοστίζει περισσότερο από την προκάτοχο της (Το κόστος λειτουργίας της ΔΤ) αν και έγινε για να αποφευχθούν οι σπατάλες, ενώ η στελέχωση του προσωπικού της έγινε με αφανείς σχεδόν διαδικασίες των οποίων όχι μόνον η ηθική αλλά και η νομιμότητα αμφισβητείται ανοιχτά. Την ίδια στιγμή οι καουμπόικες ταινίες που πρόβαλε η ίδια η ΔΤ κατά την συζήτηση της πρότασης μομφής δεν συγκινούν πολλούς ενώ πείθουν ακόμα λιγότερους για το όλο εγχείρημα. 

Η πρόταση μομφής αναγκαστικά αναζητούσε πειστικές πολιτικές απαντήσεις για την ακολουθούμενη πολιτική στο σύνολο της. Για την σχέση της κυβέρνησης με την κοινωνία. Για την κατάσταση με τους πιστωτές μας, τα θέματα που μένουν ανοιχτά και τα οποία η κυβέρνηση παρακολουθεί αυτοπαγιδευμένη και πλέον ένοχη. Η πρόταση μομφής όμως δεν έλαβε ουσιαστικές απαντήσεις.

Ίσως γι αυτό επικοινωνιακά προσφέρθηκε η εικόνα μιας τίμιας μάχης της κυβέρνησης απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση και την Τρόικα

Στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης βέβαια οι δηλώσεις του Τόμσεν πριν ελάχιστα 24ωρα, είχαν ξεκαθαρίσει το πεδίο. Με τρόπο απόλυτα απλό. 

«Να μην λέει ψέματα η κυβέρνηση στον κόσμο ότι δεν θα πάρει νέα μέτρα γιατί θα πάρει». 

Η «διαπραγμάτευση» θα συνεχιστεί λοιπόν στα ταμπλόιντ των ηρωικά μαχόμενων ελληνικών μέσων. Από τους ίδιους λίγο πολύ ιδιοκτήτες που πριν λίγες ημέρες απέκτησαν και νέα παράταση στην εξόφληση των οφειλομένων τους έναντι του Ελληνικού Δημοσίου ταυτόχρονα με την απόκτηση των ψηφιακών συχνοτήτων. 

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση δεν δείχνει καμία ευγένεια ακόμα και στους αυτοαπασχολούμενους του Ο.Α.Ε.Ε. που αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες επειδή δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος της ασφάλισης τους και προσέρχονται ως κατηγορούμενοι στα ποινικά δικαστήρια για να τιμωρηθούν κιόλας.

Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν υπάρχει ψόγος.

Η μομφή απλώνεται επί της ουσίας σε όλο τον κόσμο. Ανεξαρτήτως χρωμάτων.
Τρέφεται από την πραγματικότητα.

Φωλιάζει σε εκατομμύρια βουβά βλέμματα που κοιτούν ανήσυχα τριγύρω. 

Δεν αποκρυσταλλώνεται στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς. 

Δεν ικανοποιείται από μία σύμμεικτα ξύλινη γλώσσα με το μπλαζέ αλαζονικό ύφος της εξουσίας.
Διεγείρεται από αυτή.

Η μομφή παραμένει.
Τρέφεται από την πραγματικότητα.
Πολλαπλασιάζεται χέρι χέρι με τους αυξανόμενους νεόπτωχους.
Αντικατοπτρίζεται στα αυξανόμενα αδιέξοδα της κοινωνίας που λυγίζει σταθερά αποδεχόμενη πάντα να υποχωρήσει ένα σκαλί παρακάτω.

Πόσο πιο κάτω;