Η χαμένη μας γενιά

H χαμένη γενιά των Ελλήνων, των νέων Ελλήνων, συναντιέται πλέον στους σταθμούς των λεωφορείων, των τρένων και των αεροδρομίων στο δρόμο της φυγής. Η Ελλάδα πλέον μένει γι αυτούς ως μια χώρα που μπορούν να επισκέπτονται για λίγο και με άδεια από τον εργοδότη τους. Και όμως είναι η πατρίδα τους. 

Η μεγαλύτερη πληγή της χώρας είναι στην ουσία η συνειδητή απώλεια του ανθρώπινου δυναμικού της και ιδίως των νέων. Αυτός είναι ο πλούτος της χώρας και χάνεται. Το προϊόν της παραγωγικής τους εργασίας όπως και η δυναμική τους προστίθεται στο Α.Ε.Π. άλλων κρατών ενώ είναι αβέβαια αν και πότε θα επιστρέψουν μόνιμα στη χώρα. Την ίδια στιγμή, από αυτούς που έχουν απομείνει στην Ελλάδα σύμφωνα με τις στατιστικές, ένας στους τέσσερις είναι πλέον αναγκαστικά έτοιμος προς μετανάστευση για να επιβιώσει. (Έτοιμοι να μεταναστεύσουν ένας στους τέσσερις Έλληνες)

Αυτό που ονομάζεται κράτος δείχνει όχι μόνο ανίκανο αλλά και άβουλο να αλλάξει οτιδήποτε, ακόμα και την απώλεια του ίδιου ανθρώπινου δυναμικού της χώρας. Ευθύνεται όμως. Ακόμα και αν το αθωώσουμε ηθικά από κάθε τι που αφορά το παρελθόν, πολλοί από αυτούς που φεύγουν αντιπροσωπεύουν ακριβώς τον ανθρώπινο πλούτο στον οποίο θα έπρεπε να στηριχτεί η χώρα για το μέλλον.

Την ίδια στιγμή μέσα στην οικονομική και ηθική ένδεια που βιώνουμε ακούμε και επισήμως γύρω μας να σκάνε διάφορες ιστορίες για μίζες δεκάδων εκατομμυρίων των οποίων το μέτρημα έχουν χάσει ακόμα και οι ίδιοι αυτοί που τις καρπώθηκαν, οι οποίοι βέβαια είναι οι μικρομεσαίοι παίκτες. Σε μια Ελλάδα που φτωχοποιείται τάχιστα και βιαίως κάποιοι δηλώνουν με ευκολία απολογούμενοι στους ανακριτές ότι δεν θυμούνται ακριβώς πόσα εκατομμύρια έχουν πάρει, ενώ άλλοι καταθέτουν με ευκολία μισό εκατομμύριο ως εγγύηση για να παραμείνουν ελεύθεροι.

Την ''κάθαρση" όμως προσφέρει το ίδιο σύστημα απλά για να μετριάσει τις αντιδράσεις του κόσμου. Ακόμα και αυτές οι ιστορίες είναι σχεδιασμένες επί της ουσίας να λειτουργήσουν εκτονωτικά για το λαϊκό αίσθημα και επί εκ του αποτελέσματος εικονικές.
Ο Υπουργός Υγείας μας άλλωστε με τη συνήθη αμετροέπεια και θρασύτητα του σε μία από τις πολύωρες μάχες που δίνει καθημερινά στο twitter για την σωτηρία της χώρας, το ομολόγησε εμμέσως πλην σαφώς.

Οδήγησαν στην δικαιοσύνη τους μικρομεσαίους παίχτες, κάποιους γερασμένους ανθρώπους που έχουν χάσει και το μέτρημα ή τα 25χιλιαρα του Τομπούρογλου. Το εκπληκτικό είναι ότι αυτοί που έχουν οδηγηθεί μέχρι σήμερα στη δικαιοσύνη όπως ο Κάντας στις υποθέσεις των εξοπλισμών, δεν είχαν καν δικαίωμα υπογραφής και αποφασιστικής αρμοδιότητας. Αυτοί που είχαν, εισηγούνταν και αποφάσιζαν πόσα έχουν στην άκρη; Και πόσα προκύπτουν αν τα αθροίσουμε; Τα χοντρά και τα ψιλά. Η διαπλοκή δεν είναι παρά μόνο μπλεγμένες ιστορίες μεταξύ γνωστών και παρεών. Η ευθύνη όμως είναι ατομική και μετρήσιμη και όχι βέβαια συλλογική.

Αυτά που κρύβονται στις 10000 offshore που αρνείται πεισματικά να ελέγξει ο κ. Στουρνάρας (εκτός και αν θεωρήσουμε ότι ο αριθμός των 36 που ήλεγξε δεν αποτελεί προπέτασμα καπνού) πόσα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια είναι; Γιατί αρνείται ακόμα πεισματικά το Υπουργείο Οικονομικών να ελέγξει τα εμβάσματα του εξωτερικού που είναι διαθέσιμα στην Τράπεζα της Ελλάδας εδώ και χρόνια;

Αν βέβαια ήλεγχε πραγματικά ο κ. Στουρνάρας θα σταματούσε να παριστάνει τον Υπουργό ή να εκτελεί προγράμματα συμβουλευτικών υπηρεσιών επίσης εκατομμυρίων ευρώ μέσω της συζύγου του που πληρώνουμε ακόμα στα πλαίσια της εθνικής σωτηρίας.(Οικογένεια Στουρνάρα Ε.Π.Ε.)

Ωστόσο ακόμα και από αυτές τις ιστοριούλες από τα 25χιλιαρα του Τομπούρογλου, που εκβίασε την Intraway μια συμβουλευτική εταιρεία που έχει λάβει εκατομμύρια ευρώ από το ίδιο το κράτος αλλά και διάφορους δημόσιους φορείς ή Ό.Τ.Α. μέσω προγραμμάτων (ακόμα και για την καταπολέμηση της παιδικής παχυσαρκίας που κοστολογήθηκε 3 εκατομμύρια ευρώ) από τις διάφορες βίλες των Λιάπηδων που επιδοτούνταν από το Ε.Σ.Π.Α. μέσα από Περιφερειάρχες που σήμερα είναι βουλευτές, από όλα αυτά τα αμέτρητα εκατομμύρια των μικρών-μεσαίων παικτών, άλλα νόμιμα, άλλα νομιμοφανή, άλλα παράνομα, η ουσία είναι ότι από όλα αυτά δεν θα εισρεύσει ούτε λεπτό στα ταμεία του κράτους. Μηδέν εις το πηλίκο. Αυτό μετρά. Η πραγματική ανακούφιση και όχι το θέαμα που προσφέρεται στην κοινωνία. 

Συμβολικά, από τη λίστα Λαγκάρντ, μετά από τόσα χρόνια δημοσιότητας, εξεταστικών, κ.τ.λ. δεν έχει φθάσει ακόμα στα ταμεία του κράτους ούτε ευρώ. Από εκείνα τα μαύρα τα εκατομμύρια που είχαν αφήσει ως ρέστα μόνο μια μικρή ομάδα ανθρώπων σε μια τράπεζα μόνο για λίγο καιρό και που τελικώς κακώς τους σβήναν από τις λίστες αφού ούτως ή άλλως ήταν και είναι απόλυτα προστατευμένοι. Μεταξύ αυτών και η σύζυγος του κ. Υπουργού Υγείας μας που κατά τα άλλα συμμετείχε στην προανάκριση για την λίστα Λαγκάρντ (Σχετιζόμενα πρόσωπα με τον Άδωνι στη λίστα Λαγκάρντ)

Η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία εδώ και χρόνια μάζεψαν συνολικά από την ίδια λίστα περί τα 11 δισεκατομμύρια, τα οποία και συνεισέφεραν στα ταμεία του κράτους απαλλάσσοντας ισόποσα τους πολίτες τους από τα σχετικά βάρη. Σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη ο έλεγχος περατώθηκε τα μαύρα χρήματα φορολογήθηκαν και επέστρεψαν στα ταμεία του κράτους (Πώς αξιοποίησαν τα άλλα κράτη τη λίστα Λαγκαρντ). Αυτό μετρά για τους πολίτες. Να έρθουν πίσω τα κλεμμένα. Όχι τα τηλεπαράθυρα ή οι διώξεις. Αυτό είναι σόου.

Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι στην Ευρώπη τα φάγανε και εκεί όλοι μαζί όπως εδώ, κατά τους οπαδούς της θεωρίας του Πάγκαλου. Η σκόπιμη δημιουργία των τύψεων και της συλλογικής ευθύνης, ακόμα και αν δεχθούμε ότι όλοι είμαστε κλέφτες, μιζαδόροι και άτιμοι, προπαγανδίστηκε επιτυχώς διαλύοντας κάθε αίσθηση του μέτρου στο τι έφαγε, τι πλήρωσε ο καθένας μας αλλά και τι εξακολουθεί να πληρώνει στην μεγάλη μπίζνα που στήθηκε γύρω μας και πήρε τον τίτλο "σωτηρία της πατρίδος''. Ο ανήμπορος λαός πείστηκε και ηθικά, γιατί βέβαια νομικά εξαναγκάζεται, ότι πρέπει να πληρώσει και ότι η ιστορική αναγκαιότητα έκρινε ότι έφτασε η ώρα να μεταναστεύσουν και τα παιδιά του. 

Μόνο που η νέα γενιά, αυτή που μεταναστεύει και δεν ανήκει στην ασφυκτική κλίκα των κομματικών γραφείων που διορίζει ο Άδωνις ως διοικητές Νοσοκομείων (πετυχημένος Υπουργός όπως ακούγεται από πολλούς) δεν έφαγε τίποτα. Ούτε καν μασούλησε. Απλά εξοντώνεται.

Αυτά τα παιδιά με τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά, που διανύουν την πλέον παραγωγική τους ηλικία και αποχωρούν από τη χώρα μας δείχνουν ότι το φως στο βάθος του τούνελ ολοένα και απομακρύνεται, ολοένα και μικραίνει. Στην Ελλάδα αυξάνεται ο μέσος όρος του γηρασμένου πληθυσμού μας και των υπόλοιπων παγιδευμένων. 

Ο πολιτικός χρόνος που διανύουμε είναι νεκρός χρόνος για τη χώρα. Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να κυοφορήσει απολύτως τίποτα το θετικό και σε κανένα επίπεδο. Ο καρκίνος όμως τρώει ακόμα βαθιά την μήτρα της χώρας και πλέον σκοτώνει και τα νεανικά της κύτταρα.

Ο χρόνος που διανύουμε είναι νεκρός. Θα αρχίσει να μετρά αντίστροφα όταν οι επιστροφές γίνουν περισσότερες από τις αναχωρήσεις και τα μάτια θα κοιτούν από το έδαφος και όχι από ψηλά, αυτό που ονομάζουμε πατρίδα.