Προσωπικά την θεωρώ μία από τις ομορφότερες και συγκλονιστικότερες φωτογραφίες που έχω δει. Είναι του Γιάννη Μπεχράκη για το Reuters. Φωτογραφίζει το έπος της μετανάστευσης και την πατρική αγάπη.
Ο Σύριος πρόσφυγας που περπατά μόνος μέσα στη βροχή, χιλιόμετρα, προς τα Μακεδονικά σύνορα, αφού πέρασε θάλασσες και έμεινε ζωντανός μέσα στον πόλεμο, προσπαθεί να δώσει κουράγιο στο παιδάκι του.
Μητέρα δεν υπάρχει. Θα χάθηκε κάπου στην πορεία σε κάποιο υγρό ή στέρεο τάφο. Σπίτι δεν υπάρχει. Περιουσία και πατρίδα χαμένες επίσης.
Όλα στο 0. Μένει η αγκαλιά και η γονεϊκή αγάπη στο δρόμο προς το μεγάλο άγνωστο.
Σήμερα που όλοι ποστάρουμε τις εικόνες από τα ωραία παιδιά στα σχολεία μας, ας αναλογιστούμε πώς θα ήταν να είμασταν στη θέση του Σύριου αυτού πρόσφυγα. Μόνον έτσι μπορούμε για λίγα δευτερόλεπτα ίσως να την προσεγγίσουμε, έστω από την ασφάλεια του αστικού μας πολιτισμού.
Αναφορά στην εικόνα από το Business Insider.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου