Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Ούτε ένας άστεγος

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση στα πλαίσια της οποίας οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν μόνιμη στέγη αποτελούν ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί: Για λόγους ανθρωπιστικούς, για την κοινωνική συνοχή και για την οικονομία.

Το παράδειγμα του Καναδά που είναι κράτος πρόνοιας και διαρκώς εξελίσσει μεθόδους για την ενσωμάτωση των κοινωνικά αδυνάτων στην επικράτεια του μπορεί να χρησιμέψει. 

Ο Καναδάς χτυπήθηκε βέβαια από την κρίση και συρρίκνωσε τις κοινωνικές παροχές που προσέφερε στους κοινωνικά αδύνατους πολίτες του από το 2009, με αποτέλεσμα την σταδιακή αύξηση των αστέγων. 

Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα το κράτος μελέτησε τα στοιχεία για το κόστος των αστέγων προς την Πολιτεία (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σίτιση, συσσίτια κλπ). 

Κατέληξε ότι η εξασφάλιση στέγης που μπορεί να κοστίζει από 10 έως 20 χιλιάδες δολλάρια ανά άνθρωπο είναι οικονομικά πιο συμφέρουσα από ότι η διατήρηση των αστέγων στο ίδιο καθεστώς. 

Ειδικότερα μετρήθηκε ότι το κόστος ενός μακροχρόνια άστεγου είναι περίπου 100.000 δολλάρια ανά άτομο ενώ όσο περνούν τα χρόνια η παραμονή του αστέγου στην ίδια κατάσταση καθιστά σχεδόν αδύνατη την ενσωμάτωση του στον παραγωγικό ιστό. 

Αντιθέτως, όταν υπάρχει στέγαση τα άτομα δεν περιθωριοποιούνται, δεν ιδρυματοποιούνται και αποτελούν ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας. 

Από το 2009 οι αρχές της πόλης Μέντισιν Χατ, που βρίσκεται στην Αλμπέρτα του Καναδά, βρήκαν μια λύση για τον άστεγο πληθυσμό. 

Υιοθετήθηκε το σχέδιο «Housing First» που θεωρείται επαναστατικό. Εξασφαλίζει την προσφορά σπιτιών στους άστεγους κατά τέτοιο τρόπο ώστε το ακίνητο να μπορεί να ανήκει τελικά στο άτομο που το πληρώνει σταδιακά. 

«Αν θέλετε ένα σπίτι, τότε αφήστε τα ναρκωτικά και φροντίστε τα προβλήματα υγείας σας» 

«Αν είστε εθισμένοι στα ναρκωτικά, θα είναι τρομερά δύσκολο να ξεφύγετε από αυτά, αν κοιμάστε κάτω από ένα παγκάκι στο πάρκο» είναι ορισμένα από τα συνθήματα προπαγάνδισης του σχεδίου. 

Οι αρχές της πόλης άρχισαν να χτίζουν καινούργια σπίτια για τους άστεγους το 2009. Πάνω από 1000 άνθρωποι έφυγαν από τους δρόμους και βρήκαν μόνιμη κατοικία. 

Επί των τεχνικών ζητημάτων του σχεδίου.

· Οι κατοικίες προσφέρονται από την Πολιτεία-Δήμο στους αστέγους με μια μορφή δανείου το οποίο όταν αποπληρώνεται προσφέρει την κυριότητα του ακινήτου στον άστεγο. Τα σπιτάκια κοστίζουν περίπου 15.000,00 μεσοσταθμικά. 

Αξίζει να αναλογιστούμε τα νούμερα. 1000 άστεγοι βρίσκουν μόνιμα στέγη με κόστος περίπου 1.500.000,00 ευρώ.

Σε αυτό το νούμερο βέβαια πρέπει να υπολογιστεί η μεγαλύτερη οικονομία του κράτους από δαπάνες που αποφεύγει ένεκα της στέγασης του ατόμου και της υγιεινής διαβίωσης του, ενώ η ενσωμάτωση του σημαίνει και προστιθέμενη αξία για το κράτος. 

· Οι κατοικίες είναι μικρά οικήματα σε οικίσκους που διαμορφώνονται εντός του ιστού της πόλης γι αυτό τον σκοπό. 

· Μία άλλη λύση θα ήταν η παραγγελία κοντέινερ ως έτοιμα σπίτια. 

Έχει μετρηθεί ότι το κόστος απευθείας παραγγελίας ενός κοντέινερ-οικίας είναι μικρότερο από το κόστος διαμόρφωσης ενός υφιστάμενου κοντέινερ σε οικία. Συμφέρει δηλαδή να ζητήσεις απευθείας καινούργιο κοντέινερ-οικία από κάποιον κατασκευαστή. 

Αν η παραγγελία γίνει με προγραμματισμό και όχι με κατεπείγουσες διαδικασίες, υπάρχουν εταιρείες στην Κίνα που μπορούν να καλύψουν την ανάγκη με κόστος από 10 έως 20.000,00 δολλάρια (συμπεριλαμβανομένου του κέρδους τους). 

· Η εξόφληση του στεγαστικού δανείου προς τον Δήμο είναι μακροχρόνια. 

Ο άνθρωπος που πλέον δεν είναι άστεγος καλείται να δώσει ένα ποσό της τάξης των 1.000,00 δολαρίων ετησίως που καλύπτει όλα τα κόστη διαβίωσης του στο σπίτι του, δηλαδή ρεύμα, νερό, τηλεφωνία με ίντερνετ. 

· Αυτονόητο είναι ότι τα ποσά μπορεί να διαφοροποιούνται ανάλογα της αξίας του ακινήτου και της πολιτικής βούλησης. 

Σχετικά με την εξόφληση της οικίας. 

· Στον Καναδά υπάρχουν αποτελεσματικά γραφεία ευρέως εργασίας και δημόσια. Ο άστεγος δεν αποβάλλεται από το σπίτι αν δεν αποπληρώσει το μίσθωμα-τίμημα ετησίως, παρά μόνο αν δεν παρουσιάσει μηνιαίως 3 προσφορές από εργοδότες από τους οποίους αρνήθηκε εργασία. Οι προσφορές απευθύνονται στο γραφείο ευρέσεως εργασίας που επιλέγει βάσει των προσόντων και των χαρακτηριστικών του κάθε άστεγου. 

· Στην Ελλάδα, η εξόφληση θα μπορούσε να γίνεται και με την παροχή κοινωφελούς εργασίας όπως ήδη υπάρχει πρόβλεψη από τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την παροχή κοινωφελούς εργασίας για όσους αδυνατούν να συμμορφωθούν οικονομικά με μία ποινή ως εναλλακτικού τρόπου έκτισης της. 

· Ειδικότερα μπορεί να μετριέται το κόστος της παροχής κοινωφελούς εργασίας που θα προσφέρεται στον Δήμο ως απόσβεση έναντι της οφειλής. 

· Θα μπορούσε μάλιστα να προσφέρονται voucher για κάποιο τμήμα της παροχής κοινωφελούς εργασίας, ώστε παράλληλα με την εξόφληση του ακινήτου οι άστεγοι να έχουν τη δυνατότητα να αποκτούν προϊόντα για σίτιση και κατανάλωση από κοινωνικά παντοπωλεία. 

· Θα μπορούσε να προβλεφθεί ότι Χ ώρες κοινωφελούς εργασίας μηνιαίως ισοδυναμούν με το μηνιαίο μίσθωμα που ταυτόχρονα συνιστά και απόσβεση της αξίας του ακινήτου ενώ συμπληρωματικές θα μπορούσαν να προσφέρουν επιπλέον voucher. 

Η αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων είναι ένα σημαντικό ζήτημα σε μία χώρα που αντιμετωπίζει ανθρωπιστική κρίση. 

Τα νούμερα δείχνουν ότι η εξασφάλιση και η προσφορά στέγης από την Πολιτεία λύνει το πρόβλημα και για τους ανθρώπους και για το κράτος. Παράλληλα, το κόστος είναι απόλυτα διαχειρίσιμο με τον κατάλληλο προγραμματισμό. 

Η Πολιτεία εξασφαλίζει πόρους που θα χάνονταν στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ιδίων ανθρώπων και στη σίτιση τους επιλύοντας όμως το πραγματικό πρόβλημα που είναι η ενσωμάτωση των αστέγων στον πραγματικό κόσμο. 

Η προσφορά στέγης είναι το αποφασιστικό βήμα για την ενσωμάτωση τους ενώ η προστιθέμενη αξία που δημιουργείται στην κοινωνία όταν οι άστεγοι εντάσσονται στον παραγωγικό ιστό είναι ένα επιπλέον κίνητρο για όλους.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να σχεδιάσουμε ένα πεωτοπόρο πρόγραμμα που ταιριάζει και στο χαρακτήρα της αριστεράς, στο ανωτέρο πλαίσιο και σε συνεργασία με τους Δήμους της χώρας. 

''Ούτε Ένας Άστεγος''. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου