Οι διάλογοι Τομσεν-Βελκουλέσκου που απεκάλυψε το Wikileaks αποδεικνύουν το αυτονόητο αν και για κάποιους συνομωσιολογικό.
Τα προγράμματα εξυγίανσης είναι οικονομικά εργαλεία που σχεδιάζονται βάσει των πολιτικών σκοπιμοτήτων των εμπλεκομένων που πολλές φορές ειναι και αντικρουόμενες.
Δεν υπάρχει κάποια αποδεκτή οικονομικά στρατηγική για το βέλτιστο πρόγραμμα.
Υπάρχουν συμφέροντα που συγκρούονται και τα οποία για να επιβληθούν μετέρχονται και ωμές στρατηγικές για την άσκηση ''πίεσης''. Οικονομικής και πολιτικής. Ο Τόμσεν επαναφέρει χαρακτηριστικά εκ νέου την επαναφορά της πίεσης για οικονομική χρεοκοπία της Ελλάδας ώστε να επιτύχει το ΔΝΤ τους στόχους του στο ελληνικό ζήτημα.
Οι οικονομικοί όροι του ελληνικού προγράμματος θα αλλάξουν όταν μεταβληθούν οι πολιτικοί συσχετισμοί ιδίως στην Ευρώπη.
Μέσα από τους διαλόγους μπορούμε πάντως να κρατήσουμε κάποια συμπεράσματα.
- Το ΔΝΤ δεν έχει ακόμα αποφασίσει ακόμα, λόγω διαφωνιών στο εσωτερικό του, ποια ακριβώς στάση θα κρατήσει απέναντι στην Ελλάδα.
Ο Τόμσεν αναφέρει χαρακτηριστικά ότι αυτό που τον ανησυχεί είναι ότι προσέρχονται στις διαπραγματεύσεις με τους υπόλοιπους θεσμούς χωρίς ακόμα να έχουν αποφασίσει στο ΔΝΤ ποια στάση θα κρατήσουν.
Επιβεβαιώνεται λοιπόν αυτό που αναφέρει εδώ και μήνες η ελληνική κυβέρνηση. Ότι το ΔΝΤ καθυστερεί την αξιολόγηση του προγράμματος και την επίσημη έναρξη των συζητήσεων για την τύχη του ελληνικού χρέους.
- Το ΔΝΤ βρίσκεται σε μία θέση όπου αμφιβάλλει αν θα μετέχει στο πρόγραμμα και στη χρηματοδότηση του, αν και διαφαίνεται πολιτικά η βούληση του να μετέχει.
- Το ζήτημα της τύχης της ελάφρυνσης του χρέους ως αποτέλεσμα όλων των διαπραγματεύσεων και των διπλωματικών επαφών ή και μαχών που έχει λάβει χώρα εδώ και 1 χρόνο βρίσκεται στο τραπέζι.
- Οι πιέσεις που ασκεί η ελληνική πλευρά για την τύχη του υιοθετώντας την τακτική ότι αφού ελήφθησαν τα συμφωνημένα μέτρα και το χρέος δεν μειώνεται πρέπει να αναδομηθεί, έχουν διπλωματική βάση.
Που βρισκόμαστε σήμερα μετά και το διάβημα διαμαρτυρίας της ελληνικής κυβέρνησης στους Ευρωπαίους εταίρους σε σχέση με τη διαρροή και όσα αποκαλύπτονται εξ αυτής ;
- Οι διαφωνίες μεταξύ των θεσμών για την τύχη του ελληνικού προγράμματος και του ελληνικού χρέους υφίστανται ακόμα.
- Δεδομένης της εκπεφρασμένης βούλησης της Γερμανικής πλευράς να συνεχίσει να μετέχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, η Ελλάδα καλείται να ισορροπήσει δημιουργικά μεταξύ των αντιθέσεων των θεσμών.
- Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να προτείνει μια δέσμη μέτρων και επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος που μπορεί να αντέξει η ελληνική οικονομία, με σαφές όμως αντάλλαγμα την ελάφρυνση του χρέους. Το ζήτημα συζητείται διπλωματικά αλλά όλοι επιχειρούν να το αποφύγουν.
Τι δίνουμε και τι παίρνουμε, τι μπορούμε να θυσιάσουμε, τι μπορούμε να κερδίσουμε.
Έχει σαφώς διανυθεί μια μεγάλη απόσταση για την ευνοϊκή τύχη της ρύθμισης του χρέους σε σχέση με το παρελθόν αλλά το ζήτημα παραμένει ανοιχτό, πολυεπίπεδο και δύσκολο.
Για την επιτυχή διευθέτηση του η ελληνική πλευρά θα πρέπει να επιμείνει στην τακτική της, με την συνεχή πίεση της κοινής γνώμης που υπολογίζεται, προσφέροντας προσεχτικά κάποια ακόμα ρεαλιστικά ανταλλάγματα για την αναδόμηση του χρέους.
Οι διπλωματικές επαφές για την υποστήριξη των αιτημάτων της θα πρέπει να ενταθούν με τους συμμάχους που διαθέτει πλέον στα Ευρωπαϊκά fora σε επίπεδο κρατών (Γαλλία) αλλά και προσώπων που εκφράζουν θεσμούς (Σουλτς-Ευρωπαϊκο Κοινοβούλιο, Γιουνκερ-Ευρωπαϊκή Επιτροπή) δοθέντος ότι το ΔΝΤ συμφωνεί σε ελάφρυνση του χρέους.
Αν διαμορφωθεί ένα θετικό πολυεπίπεδο θετικό πλαίσιο η Γερμανική πλευρά θα αναγκαστεί να ισορροπήσει συναινετικά για την τύχη του ελληνικού ζητήματος, λαμβάνοντας υπόψιν και την διαμόρφωση της κοινής γνώμης στο εσωτερικό της.
Ο Απρίλης θα γεννήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου