Κάθε 4 χρόνια η επικεφαλής υπηρεσία των Αμερικάνικων Υπηρεσιών Πληροφοριών δημοσιεύει μια έκθεση για τις προβλέψεις της για τα μεγάλα ζητήματα που θα απασχολήσουν την ανθρωπότητα τα επόμενα 20 χρόνια. Πριν λίγα 24ωρα δημοσιεύθηκε η τελευταία έκθεση.
Η έκθεση είναι δημόσια για να κατευθύνει τις αρχές σε προβληματισμό και σε δράση. Για την κατανόηση της αναλυτικής έκθεσης (250 σελίδων) έχει σημασία να εξηγηθεί ότι οι αμερικάνοι δεν καταγράφουν και δεν προβλέπουν τα ευνοϊκά σενάρια, δεν γράφουν για το τι τους εξυπηρετεί ή το τι θα ήθελαν να συμβεί, ούτε καν υποδεινύουν λύσεις.
Απλά προβλέπουν και μάλιστα καταγράφουν και αρνητικά για την επιρροή της ίδιας της χώρας τους. Για παράδειγμα στην ανάλυση τους προβλέπουν ότι η αμερικάνικη οικονομία θα επιβραδύνει ή ότι η σφαίρα επιρροής της Αμερικής μπορεί να μειωθεί ενόψει ενδεχόμενου συνασπισμού Ρωσίας, Κίνα και Ιράν που θα επιδιώξουν να αυξήσουν την περιφερειακή τους επιρροή εκτοπίζοντας την αντίστοιχη αμερικάνικη.
Ακολουθεί 2σελιδη περίληψη για τα MegaTrends όπως ακριβώς τα καταγράφει η ίδια η προϊστάμενη αρχή δηλαδή το American Intelligence Council. Είναι ένα έγγραφο που αξίζει να διαβαστεί από όλους ακόμα και από αυτούς που συμμετέχουν στη διαμόρφωση policies.
H ανάλυση θίγει κομβικά ζητήματα όπως την περαιτέρω εξέλιξη της τεχνολογίας και τις συνέπειες της στα αναπτυσσόμενα και στα ανεπτυγμένα κράτη καταγράφοντας αρνητικές προοπτικές για τα αδύνατα κράτη και αύξηση των ανισοτήτων, την εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομίας για την οποία καταγράφει ύφεση με τα αδύνατα κράτη να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερους κινδύνους, την επιρροή των θρησκειών έναντι των κρατών που θεωρείται ότι θα αυξηθεί σημειώνοντας ακόμα ότι οι θρησκείες θα γίνουν και πιο authoritative σε σχέση με τις κυβερνήσεις.
Καταγράφεται ακόμα το περιορισμένο πλαίσιο governing από τις ίδιες τις εθνικές κυβερνήσεις που θα αντιμετωπίζουν οργανωμένα πολυεθνικά συμφέροντα αλλά και πιέσεις στο εσωτερικό τους από τον κόσμο να αποκαταστήσουν την ευημερία, την φύση των παγκόσμιων συγκρούσεων που θα αλλάξει, την ενδυνάμωση του λαϊκισμού και των ακραίων τάσεων που θα οδηγήσει στον εθνικισμό, ενώ δίνουν έμφαση στην κλιματική αλλαγή και τις αρνητικές της συνέπειες για την ανθρωπότητα που θεωρείται ότι σύντομα θα έχει συνέπειες αλλάζοντας τα οικονομικά δεδομένα οικουμενικά.
Τα 7 βασικά σημεία που εντοπίζονται ως τα μεγάλα ζητήματα και το σενάριο εξέλιξης τους είναι τα ακόλουθα.
The rich are aging, the poor are
not.
Working-age populations are
shrinking in wealthy countries, China, and Russia but growing in developing,
poorer countries, particularly in Africa and South Asia, increasing economic,
employment, urbanization, and welfare pressures and spurring migration. Training
and continuing education will be crucial in developed and developing countries
alike.
The global economy is shifting.
Weak economic growth will persist
in the near term. Major economies will confront shrinking workforces and
diminishing productivity gains while recovering from the 2008-09 financial
crisis with high debt, weak demand, and doubts about globalization. China will
attempt to shift to a consumer-driven economy from its longstanding export and
investment focus. Lower growth will threaten poverty reduction in developing
countries.
Technology is accelerating progress
but causing discontinuities.
Rapid technological advancements
will increase the pace of change and create new opportunities but will
aggravate divisions between winners and losers. Automation and artificial
intelligence threaten to change industries faster than economies can adjust,
potentially displacing workers and limiting the usual route for poor countries
to develop. Biotechnologies such as genome editing will revolutionize medicine
and other fields, while sharpening moral differences.
Ideas and Identities are driving a
wave of exclusion.
Growing global connectivity amid
weak growth will increase tensions within and between societies. Populism will
increase on the right and the left, threatening liberalism. Some leaders will
use nationalism to shore up control. Religious influence will be increasingly
consequential and more authoritative than many governments. Nearly all
countries will see economic forces boost women’s status and leadership roles,
but backlash also will occur.
Governing is getting harder.
Publics will demand governments
deliver security and prosperity, but flat revenues, distrust, polarization, and
a growing list of emerging issues will hamper government performance. Technology
will expand the range of players who can block or circumvent political action.
Managing global issues will become harder as actors multiply—to include NGOs,
corporations, and empowered individuals—resulting in more ad hoc, fewer
encompassing efforts.
The nature of conflict is changing.
The risk of conflict will
increase due to diverging interests among major powers, an expanding terror
threat, continued instability in weak states, and the spread of lethal,
disruptive technologies. Disrupting societies will become more common, with
long-range precision weapons, cyber, and robotic systems to target
infrastructure from afar, and more accessible technology to create weapons of
mass destruction.
Climate change, environment, and
health issues will demand attention.
A range of global hazards pose
imminent and longer-term threats that will require collective action to
address—even as cooperation becomes harder. More extreme weather, water and
soil stress, and food insecurity will disrupt societies. Sea-level rise, ocean
acidification, glacial melt, and pollution will change living patterns.
Tensions over climate change will grow. Increased travel and poor health
infrastructure will make infectious diseases harder to manage.
The Bottomline
These trends will converge at an
unprecedented pace to make governing and cooperation harder and to change the
nature of power—fundamentally altering the global landscape. Economic,
technological and security trends, especially, will expand the number of
states, organizations, and individuals able to act in consequential ways.
Within states, political order
will remain elusive and tensions high until societies and governments
renegotiate their expectations of one another. Between states, the post-Cold
War, unipolar moment has passed and the post-1945 rules based international
order may be fading too.
Some major powers and regional
aggressors will seek to assert interests through force but will find results
fleeting as they discover traditional, material forms of power less able to secure
and sustain outcomes in a context of proliferating veto players.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου