Η Σμύρνη και η Πάτρα

Στη Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών, την Πέμπτη στις 20/12/2012, 90 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, εγκαινιάστηκε η έκθεση «Η Σμύρνη των Ελλήνων». Το υλικό που εκτέθηκε προήλθε από τις συλλογές της Ένωσης Σμυρναίων. Περιελάμβανε αντίγραφα εφημερίδων, περιοδικών, φωτογραφιών και άλλων κειμηλίων, που διασώθηκαν από την καταστροφή της Σμύρνης το 1922. Η έκθεση πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής των Ελλήνων, παρουσιάστηκε δε εμπλουτισμένη στη Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών.

Η Σμύρνη, «η χαριεστάτην πόλιν» των αρχαίων, με όλους τους ανθρώπους της που έζησαν ευτυχισμένα εκεί κατά τον 19ο και 20ο αιώνα , κληροδότησε στη χώρα, τους ξεριζωμένους Έλληνες της Μικράς Ασίας. Μολονότι βρέθηκαν πρόσφυγες στη μητέρα πατρίδα, αν και αντιμετωπίστηκαν τουλάχιστον με καχυποψία, κατάφεραν παρόλαυτά να αναζωογονήσουν τα ελληνικά αστικά κέντρα με την εργατικότητα, την εντιμότητα, την δημιουργία της εμπορικής πιάτσας και του παζαριού που έφεραν από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου, μαζί με την καλλιέργεια νέων προϊόντων που πλούτισαν και την ελληνική ύπαιθρο. 

Χρωστάμε στη Σμύρνη και στους πρόσφυγες. Γέννησε και τον Γεώργιο Σεφέρη η Σμύρνη. Ενέπνευσε και το ποίημα του νομπελίστα ποιητή, την ομολογία του άπατρι, του πρόσφυγα, του Σμυρνιού στην Ελλάδα. 

Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. 

Έτυχε να 'ναι τα χρόνια δίσεχτα· 

πολέμοι χαλασμοί ξενιτεμοί·

κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά

κάποτε δεν τα βρίσκει· 

το κυνήγι ήταν καλό στα χρόνια μου, 

πήραν πολλούς τα σκάγια·

οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνουνται στα καταφύγια. 

Υπάρχει ολόκληρη προσφυγική συνοικία στην Πάτρα. Πόσοι κάτοικοι της πήγαν άραγε στην έκθεση; Πόσοι Πατρινοί επίσης; Πόσα νέα παιδιά; Στο κέντρο της πόλης ήταν η έκθεση για έναν μήνα. Δωρεάν. Στην παλαιότερη δημόσια πινακοθήκη της Ελλάδος. Εγώ είδα πάντως, μια άδεια έκθεση , ένα Σαββατο μεσημέρι. 

Ξεχνούμε ότι είμαστε μια χώρα δεμένη με την προσφυγιά. Άλλοτε δεχόμαστε πρόσφυγες, άλλοτε προσφέρουμε πρόσφυγες, όπως τελευταία συμβαίνει. Και οι μετανάστες ζούνε τριγύρω μας και αυτοί χαμένοι. Στιγμές αυτογνωσίας μας λείπουν. Δίνουν μέτρο στην κοινωνική και οικονομική αταξία που βιώνουμε. Δεν θα ξεπεράσουμε την κρίση, αν δεν ξεπεράσουμε τα αξιακά προβλήματα μας. Για να το καταφέρουμε αυτό, πρέπει να ξέρουμε ποιοι είμαστε. Η έκθεση ήταν ωραία!

Ο Γ.Σεφέρης φωτογραφιζόμενος στην τοποθεσία που βρισκόταν το σπίτι του στη Σμύρνη, το 1950,κατά την πρώτη του επίσκεψη στις χαμένες πατρίδες. Η απώλεια της μητρικής γης τον συντρόφεψε και στην ποίηση του. Το σπίτι του, δεν είναι αυτό που φαίνεται στην εικόνα βέβαια. Το ξέρει και ο ίδιος. Το σπίτι του, κάηκε στη μεγάλη πυρκαγιά της καταστροφής, το 1922.

Η απόφαση του ΣτΕ και ο νόμος Ραγκούση για την ελληνική ιθαγένεια (σχόλιο)

Ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας , ιδίως σε περιόδους κρίσης και ανέχειας, είναι η φυσική απόληξη ενός πνευματικά υποσιτισμένου έθνους, το οποίο αρνείται να κοιταχτεί στον καθρέπτη και θεωρεί ότι για τα δεινά του φταίνε οι μετανάστες.

Τους μετανάστες τους οποίους ασμένως εκμεταλλευόταν βέβαια σε περιόδους μη κρίσης και ακόμα και τώρα, για φθηνή εργατική δύναμη ή οι κακοί ξένοι, που βέβαια πράγματι κοιτούν το συμφέρον τους, ουδεμία ευθύνη όμως φέρουν για τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα δανεικά.

Σε σχέση όμως με τη νέα γενναία απόφαση του ΣτΕ, που απαγορεύει ουσιαστικά την ιθαγένεια ακόμα και σε παιδιά που γεννήθηκαν εδώ και ήδη πηγαίνουν στα σχολεία μας, θα περίμενε βέβαια κανείς , η Δικαιοσύνη να μην γίνεται θεσμικό όργανο του φασισμού και έρμαιο του. Γίνεται όμως γιατί εξουσιάζεται και διοικείται από ανθρώπους που ποτε μάλλον δεν έχουν διαβάσει Παπανούτσο, Σολωμό και εν γένει από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν την ελληνική ιστορία και παράδοση.

Ο ελληνισμός ήταν πάντα ανοιχτός, έκανε εμπόριο, γνωριζόταν με ξένους πολιτισμούς και τους αφομοίωνε, αφού βέβαια είχε παλαιότερα πολιτισμική υπεροχή και μπορούσε να επιβληθεί. Έλλην εστί όστις μετέρχεται της ελληνικής παιδείας, ας μη το ξεχνούμε.

Για τους φτωχούς στο πνεύμα έλ-ληνες ας παρατεθεί η ομιλία του Ομπάμα στην ορκωμοσία του. Αξίζει να διαβαστεί. Φανερώνει γιατί πάντα θα συρρικνωνόμαστε ως έθνος, και θα καθιστάμεθα ολοένα και λιγότεροι και πιο άμυαλοι ενώ άλλα κράτη θα προοδεύουν και θα γίνονται πιο ισχυρά.

Τα μεγάλα έθνη, αυτά της Αγγλίας, της Αμερικής, της Γερμανίας ακόμα, στηρίχθηκαν στην αφομοίωση του ξένου στοιχείου στην κοινωνία τους που τα βοήθησε να μεγαλώσουν. Τους δέχθηκαν, τους έβαλαν κανόνες, και τους έκαναν να νιώθουν ισότιμοι κάτω απο τη σκέπη του συντάγματος τους.

Και απέκτησαν έτσι ισχύ, μεγάλωσαν, είχαν πολλά εργατικά χέρια, πολλούς επιστήμονες, ακόμα και Ρώσσους στους οποιους απλόχερα έδωσα υπηκοότητα μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ. για να αναπτυχθούν μέσω της τεχνογνωσίας τους , ακόμα περισσότερο. Αλλιώς η Αμερική σήμερα θα ήταν καουμπόηδες και ινδιάνοι.

Εδώ η μοίρα μας είναι βέβαια είναι γνωστή. Με το ποσοστό γεννήσεων το μικρότερο στην Ευρώπη, θα συρρικνωθούμε ακόμα περισσότερο για να διατηρήσουμε το αρχαιοελληνικό μας κάλλος, το πρότυπο του άριου που εκφράζει ο μαυριδερός Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης, άνθρωποι και ψηφοφόροι γεμάτοι μίσος που θα μας γυρίσουν ακόμα πιο πίσω.

Κρίμα για την ελληνική δικαιοσύνη. Και γιατί κύριοι δικαστές που διαρρέετε και την απόφαση μήνες πριν εκδοθεί. Για να τα έχετε καλά με ποιόν άραγε και γιατί;

Αυτό που αγνοείτε είναι ότι αργότερα αυτή η νοοτροπία του φόβου και του φασισμού που καλλιεργείται και στην οποία παίζετε το παιχνίδι της κυβέρνησης, θα γυρίσει εναντίον σας. Γιατί όλοι ζούμε σε αυτή τη χώρα.

Διαβάστε όμως τι λέει ο διοικητής του ισχυρότερου κράτους στη γη, έγχρωμος βέβαια, τον οποίο οι Αμερικάνοι εξέλεξαν ως κυβερνήτη τους.

Ο λόγος του Μπαράκ Ομπάμα μετά την επανεκλογή του
«Είμαστε μεγαλύτεροι από το άθροισμα των ατομικών φιλοδοξιών»

Και μια άλλη πτυχή του ζητήματος, που επικεντρώνεται στη διάσταση της νομοθετικής με την δικαστική εξουσία στην Ελλάδα, στο άρθρο του Lifo.

Ποιος δικαιούται να είναι Έλληνας, τελικά;

Πόσο "επαναστατική" είναι η Χρυσή Αυγή;

Αρχική δημοσίευση patranews,4/11/2012

Ας ξεκινήσουμε με μια ιστορία από τα παλιά πριν έρθουμε στο παρόν. Η πρώτη επιχείρηση της νεοσυσταθείσας το 1981 Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (πρώην ΚΥΠ) από τον Ανδρέα Παπανδρέου είχε την κωδική ονομασία «προβιά» και αφορούσε τον εντοπισμό και την απομάκρυνση φίλων της χούντας από θέσεις κλειδιά μέσα στο κράτος. Ο τότε πρωθυπουργός ξεκαθάριζε το πολιτικό περιβάλλον στο εσωτερικό της χώρας για να μην έχει δυσάρεστες εκπλήξεις και για να έχει ασφάλεια στα θεμέλια της αστικής δημοκρατίας. Η επιχείρηση εξετελέσθη ήταν άλλωστε κυρίως γραφειοκρατική. Η ΕΥΠ όμως κράτησε κάποιους ήσσονος σημασίας εθνικιστές τους οποίους και προσεταιρίστηκε για να λειτουργούν εξισορροπητικά σε φαινόμενα αύξησης της ισχύος της άκρας αριστεράς και για να πληροφορείται την δράση της τελευταίας. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ε.Σ.Σ.Δ. ήταν τότε ακόμα ισχυρή. Έτσι, η Ε.Υ.Π., αφού απομάκρυνε τους επικίνδυνους εθνικιστές χρηματοδότησε και στρατολόγησε κάποιους ακίνδυνους ομόσταβλους τους και ως πληροφοριοδότες της με σκοπό να πληροφορείται τι γίνεται στο εσωτερικό των άκρων και για να διαφυλλάσσει την ασφάλεια της δημοκρατίας. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος ήταν από τους νέους και ακίνδυνους φασίστες τους οποίους οι Υπηρεσίες Ασφαλείας γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί τους.

   Ας περάσουμε τώρα στο παρόν. Αυτές τις ημέρες η συγκυβερνητική ισορροπία και σταθερότητα δοκιμάζεται στα όρια της. Η ανάγκη ψήφισης των μέτρων απειλεί την ίδια την ύπαρξη της κυβέρνησης. Αυτόν τον καιρό θα περίμενε κανείς ότι ένα φιλολαϊκό εθνικιστικό κόμμα που καταγγέλει την αστική δημοκρατία και τους απατεώνες της βουλής, που θα ψηφίσουν τα άδικα μέτρα οικονομικού αφανισμού της κοινωνίας, θα έκανε ευθεία επίθεση στο κοινοβουλευτικό σύστημα. Οι στόχοι είναι πλέον πολύ ευάλωτοι και εύκολοι. Το Πασοκ φυλλοροεί, η συγκυβερνώσα αριστερά ταλανίζεται ενώ η σταλινική πειθαρχία υπέρ της ψήφισης των μέτρων στο κυβερνών κόμμα δοκιμάζεται σκληρά καταγράφοντας απώλειες. Δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία στην πολιτική για να θανατώσεις τον αντίπαλο σου. Είναι πλέον διασπασμένος, χωρίς άμυνα και ενώπιον αμέτρητων δεινών είτε υπερψηφιστούν είτε καταψηφιστούν τα μέτρα. Ο καταγγελτικός λόγος της Χρυσής Αυγής θα έπρεπε να στάζει αίμα αυτές τις μέρες. Η Χρυσή Αυγή για να κεφαλοποιήσει την εκλογική της άνοδο θα έπρεπε να εξαπολύει μύδρους κατά της αντιλαϊκής πολιτικής. Το πολιτικό της όφελος θα ήταν δεδομένο. Αντ’ αυτών  μόνο κούφιες ανακοινώσεις και μεμονωμένα περιστατικά βίας. Ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος διασφαλίζει την ισορροπία του συγκυβερνητικού σχηματισμού. Απευθυνόμενος στο κοινό του πριν τον εορτασμό της 28^η Οκτωβρίου διατάσσει ηρεμία. Διατάσσει στους στρατιώτες του αυτοσυγκράτηση. Που είναι το μεγάλο ΌΧΙ της Χρυσής Αυγής και του Νίκου Μιχαλολιάκου κατά των μέτρων που επίκεινται να σαρώσουν την κοινωνία; Ησυχία…

Λιστα Λαγκαρντ : Εντός των πυλών είναι ο εχθρός!

Αρχική δημοσίευση patranews , 21/10/2012

Στην τύχη της διαχείρισης της λίστας Φαλτσιάνι[i] που παρεδόθη το Δεκέμβριο του 2010 από την κ. Λαγκάρντ Υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας τοτε στον ομότιμο της κ. Παπακωνσταντίνου δοκιμάζεται και εν τέλει καταρρέει η αξιοπιστία του συγκυβερνητικού μορφώματος. Μαζί και οι όποιες ελπίδες μας να δημιουργήσουμε ένα κράτος και μια κοινωνία απηλλαγμένη από τη διαφθορά που μας ρήμαξε. Τα παρανόμως αποκτηθέντα χρήματα 1991 ελλήνων φοροφυγάδων βρίσκονται στη λίστα αυτή ανα ονόματα, ποσά και τράπεζες. Πολύ βολική πραγματικότητα ως κράτος για να μαζέψεις πολλά χρήματα ιδίως όταν τα έχεις άμεση και απόλυτη ανάγκη. Κάνοντας χρήση της λίστας η Γαλλία,η Ισπανία και η Ιταλία συγκέντρωσαν μέσα σε ένα χρόνο περίπου 10 δισεκατομμύρια ευρώ επιβάλλοντας το φόρο επί των μη δηλωθέντων εισοδημάτων των δικαιούχων της λίστας. Σκεφθείτε ότι στην Ελλάδα η περικοπή των συντάξεων και των μισθών , οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, η νέα φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών που θα οδηγήσει στον αφανισμό και την όποια εναπομείνασα ιδιωτική πρωτοβουλία, όλα αυτά τα μέτρα λαμβάνονται για να εξοικονομηθούν στον προυπολογισμό μας πολλά λιγότερα εκατομμύρια ευρώ ώστε να πάρουμε την επόμενη δόση. Αμφιβάλλει κανείς ότι οι αποταμιεύσεις του μαύρου χρήματος στην πολυδιεφθαρμένη Ελλάδα θα είναι εντυπωσιακές; Όπως και τα κέρδη του δημοσίου με ταυτόχρονη και ισόποση ανακούφιση της κοινωνίας. Στην πτωχευμένη Ελλάδα όμως κουμάντο δεν κάνει η Τρόικα όπως σε πολλούς αρέσει να φωνάζουν για να δαιμονοποιούν ως εχθρούς τρίτα μέρη. Στην Ελλάδα κουμάντο κάνει η ίδια φαυλοκρατική επιχειρηματική και πολιτική μας ελιτ που κατασπάραξε το κράτος επι 30 χρόνια, το οικειοποιήθηκε, άδειασε τα ταμεία του, πλούτισε τα δικά του και μέσα σε μια συνομωσία σιωπής και ομερτα αρνείται να έλθει ενώπιον των ευθυνών της. Η πολιτική ελιτ ταυτιζόμενη εν μέρει με την καθεστωτική αυτή φαυλοκρατία και καλύπτοντας τους εργολάβους της, τους επιχειρηματίες της, τους δικηγόρους της, τους συμβολαιογράφους της και τους επιχειρηματίες της με τους οποίους έκανε business πασχίζει με αστεία νομιμοφανή επιχειρήματα να σκεπάσει τη λίστα. Συσκέψεις επί συσκέψεων, διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων για να βρεθούν 2 ή 3 δις. ή τα ισοδύναμα τους με πλήρη εξόντωση του υγιούς κοινωνικού ιστού όταν περισσότερα δις. μας περιμένουν σε μια τράπεζα για να κατασχεθούν ως προιόν εγκληματικής ενέργειας και φοροδιαφυγής. Όμως όχι. Στην Ελλάδα η διαφθορά είναι τόσο ισχυρή και διαπλεκόμενη που κανείς τελικά από τους θεσμικά εμπλεκόμενους διαχειριστές της λίστας δηλαδή 3 Υπουργούς ικονομικών (Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Στουρνάρας) 2 Προιστάμενους Σ.Δ.Ο.Ε. (Καπελλέρης, Χιώτης) και η ίδια η Ε.Υ.Π. δεν ακουμπούν τη λίστα και τα πρόσωπα που προστατεύονται μέσα σε αυτά.

    Στην Ελλάδα το ζήτημα θα είχε ξεχαστεί. Για 18 μήνες το ζήτημα αγνοείται. Επίσημη ενέργεια από το κράτος καμία. Το θέμα φέρνει στο φως ο τύπος. Ξεκινά τότε η χαλύβδινη άμυνα της καθεστηκυίας φαυλοκρατίας να μην προδώσει τον εαυτό της.

Η συνέχιση της παράνομης απεργίας των δικαστών και η κατάργηση της δικαιοσύνης ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία

Αρχική δημοσίευση patranews, 25/9/2012

Ο Άλαν Γκρίνσπαν υπήρξε ο μακροβιότερος και κατά πολλούς ο πιο επιτυχημένος πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των Η.Π.Α. του ισχυρότερου δηλαδή ρυθμιστή της ροής του χρήματος στην παγκόσμια οικονομία. Ήσκησε τα καθήκοντα του για μια 20ετία από την εποχή του Νίξον μέχρι του Κλίντον, εγγυώμενος την επιτυχία του αμερικανικού οικονομικού θαύματος. Στο βιβλίο του, «Η εποχή των αναταράξεων», εξηγεί μεταξύ άλλων γιατί κατά τη γνώμη του ο σημαντικότερος παράγοντας επιτυχίας των Η.Π.Α. στην εγκαθίδρυση της παγκόσμιας κυριαρχίας είναι η πίστη και η αφοσίωση στο Αμερικάνικο Σύνταγμα! Εξηγεί δηλαδή πως η πίστη στη νομιμότητα και την πιστή εφαρμογή του νόμου εμπεδώθηκε ως αίσθημα στην Αμερική και αποτέλεσε το θεμέλιο της επιτυχίας των Η.Π.Α. ως συντεταγμένου κράτους. Πράγματι η πεποίθηση μιας κοινωνίας ότι υπάρχει ισονομία και πραγματική εφαρμογή του νόμου έναντι όλων δημιουργεί την αίσθηση της δικαιοσύνης και της ασφάλειας. Κανείς δεν αδικείται, κανείς δεν ευνοείται, όλοι ελέγχονται και όλοι γονατίζουν έναντι του νόμου. Πρωθυπουργοί, υπουργοί, διασημότητες ή μεγιστάνες δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα από τον απλό πολίτη. Οιοσδήποτε αδικείται γνωρίζει ότι μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη, η οποία γρήγορα και αμερόληπτα θα εκδώσει μια δίκαια απόφαση, ανεξαρτήτως της κοινωνικής, οικονομικής ή πολιτικής θέσης των διαδίκων. Έτσι η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία ελέγχονται ενώ ο απλός πολίτης αισθάνεται ασφαλής ότι αδικίες εναντίον του θα αποκατασταθούν με δίκαιο τρόπο.

   Αναρωτιόμουν αυτές τις ημέρες, μετά την ανακοίνωση των νέων, συνεχόμενων δικαστικών απεργιακών κινητοποιήσεων (μέχρι και τις 20 Οκτωβρίου) τι θα σκεπτόταν ο Γκρίνσπαν και οιοσδήποτε μέσος συνετός άνθρωπος για την τύχη ενός κράτους στο οποίο οι δικαστές παραβιάζουν ευθέως, επισήμως και απροκάλυπτα το Σύνταγμα. Υποθέτω θα σκεπτόταν ότι αυτό το κράτος είναι τριτοκοσμικό. Ότι λίγη τύχη έχει να έχει ευοίωνο μέλλον ένα κράτος στο οποίο η δικαιοσύνη αυτοκαταργείται. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει;

   Οι δικαστές απεργούν. Ως κλάδος. Ως συντεχνία. Η Δικαιοσύνη παύει να λειτουργεί. Οι δικαστές απαιτούν την μη περικοπή των μισθών τους και κλείνουν τις δικαστικές αίθουσες ως μέσο πίεσης. Φυσικά η περικοπή μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και εν γένει η πτώση στα εισοδήματα όλων των επαγγελματικών τάξεων στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι δραματική. Οι δικαστές όμως θεωρούν λογικό ότι η κρίση πρέπει να χτυπήσει όλους εκτός από αυτούς.

   -Ας περικοπούν για τους όλους τους υπόλοιπους οι μισθοί αλλά όχι και για εμάς λένε. Αλλιώς καταργούμε τη δικαιοσύνη. Την κλείνουμε. Παύει να λειτουργεί. Λες και η Δικαιοσύνη υπάρχει για να τροφοδοτεί μόνο τους γενναιότατους και αυτοκαθοριζόμενους μέσω του Μισθοδικείου μισθούς τους. Το έρημο το Σύνταγμα διατυπώνει ρητώς στο άρθρο 23 παρ.2: «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ».

Μια νέα Ελλάδα σε μία νέα Ευρώπη. Γίνεται; (Εκλογές Ιουνίου 2012)

αρχική ανάρτηση Αιέν Αριστεύειν , 13/5/2012

To ερέθισμα για τις επόμενες σειρές μου προσεφέρθη από τις εικόνες που μετέδιδε χθες 12/5/2012 η El Pais από την κατάμεστη από κόσμο Μαδρίτη σε μία ακόμη τεράστια και ειρηνική συγκέντρωση που συντάραξε την ισπανική πρωτεύουσα κατά των μέτρων της λιτότητας που εφαρμόζονται στη χώρα. Οι έλληνες βέβαια πρέπει να θυμούνται ότι οι Ισπανοί δανείζονται με 6.5 % από την Ε.Κ.Τ. και μας δανείζουν με 3.5%. Σιωπηλά και ουσιαστικά, αλληλέγγυα και μεγαλόψυχα χωρίς τυμπανοκρουσίες. Κανένα ελληνικό κανάλι δεν μετέδωσε εικόνες από τη Μαδρίτη βέβαια. Ευτυχώς υπάρχει το internet και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε ως μόνη πραγματικότητα αυτή του Baroso, του Σόιμπλε ή του Πρετεντέρη. Οι εκλογές στην Ισπανία πλησιάζουν... Στη Γαλλία προσπέρασαν ήδη. Οι Γάλλοι αποδοκίμασαν την ταύτιση της χώρας τους με το γερμανικό άξονα και την πολιτική που προωθούσαν από κοινού Μέρκελ και Σαρκοζί. Ανέδειξαν τον Ολάντ και ζητούν από αυτόν να εξισορροπήσει τις σκληρές πολιτικές λιτότητας. Ο Ολάντ θα πρέπει να εξεύρει τον ηγετικό αλλά και εξισορροπητικό ρόλο που παραδοσιακά κατείχε η Γαλλία μεταξύ του νότου και του βορρά στο ευρωπαικό μόρφωμα.

   Στο σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων χωρών της Ευρώπης επίσης οι πολίτες αποδοκιμάζουν ανοιχτά πλέον τις πολιτικές σκληρής λιτότητας. Στην Ολλανδία στα exit poll καταγράφουν και αναδεικνύουν ως πρώτη εκλογική δύναμη τους ευρωσκεπτικιστές που στρέφονται κατά της λιτότητας των μνημονιακών πολιτικών λίγους μήνες πριν την εκλογική αναμέτρηση. Στην Αγγλία το κίνημα Occupy την ίδια ημέρα που οι ισπανοί κατέκλυζαν τη Μαδρίτη πρωτοστάτησε και αυτό στο Λονδίνο σε δυναμικές πρωτοβουλίες διεκδικώντας την δικαιότερη ανακατανομή του πλούτου. Τα μέλη του συγκρούστηκαν πάλι με τη βρετανική αστυνομία. Για όσους έχουν ζήσει στην Αγγλία το γεγονός μιας δημόσιας διαδήλωσης που αμφισβητεί στους δρόμους το κράτος και την άκρως φιλελεύθερη πολιτική του στη μήτρα του καπιταλισμού είναι ένα γεγονός σπάνιο, συμβολικό και δηλωτικό των ημερών! Στην Ελλάδα παρά την αγωνιώδη προσπάθεια των καθιερωμένων μέσων ενημέρωσης να υποστηρίξουν ως αναγκαία τη μνημονιακή πολιτική, τα παραδοσιακά κόμματα του δικομματισμού αυτά που δημιούργησαν και εισήγαγαν τις δανειακές συμβάσεις συνετρίβησαν σε ιστορικά χαμηλά. Η Ρουμανία επίσης αντιτάχθηκε σφόδρα στην εφαρμογή σκληρών μνημονιακών πολιτικών.

    Συμπέρασμα. Στην κατακερματισμένη Ευρώπη που ακόμα αναζητά το ρόλο της και τον προσδιορισμό της αναδεικνύεται σαφώς μια πραγματικότητα δημοκρατικής αμφισβήτησης των σκληρών μέσων λιτότητας που ακολουθούνται από τις κυβερνήσεις. Οι ευρωπαίοι πολίτες αναζητούν και αναδεικνύουν στην εξουσία πολιτικούς ή κόμματα που προσφέρουν ελπίδα ότι το αξιακό και οικονομικά ελιτίστικο σύστημα που επιβάλλεται σε επίπεδο πολιτικής από τις Βρυξέλες θα ανατραπεί. Η Ευρώπη όπως και να προσδιορίζεται ό,τι και να σημαίνει δεν μπορεί να εκφράζεται δια του κ. Baroso και του κ. Ρομπέι ενός ανθρώπου που είναι τελείως άγνωστος προς τους παρακολουθούντες τα ευρωπαικά τεκταινόμενα στο παρελθόν. Οι ευρωπαίοι πολίτες όσο και αν διαφέρουν μεταξύ τους ανήκοντες σε χώρες με διαφορετικές κουλτούρες και οικονομίες συναντιούνται ωστόσο στη βούληση τους να εναντιωθούν στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται συστημικά.

Τα παιδιά στις πλατείες

25/6/2011 αρχική δημοσίευση στο αιεν αριστεύειν

        Ο Σαλβαντόρ Αλιέντε βλέποντας τα άρματα μάχης του Πινοτσέτ να περικυκλώνουν το Προεδρικό μέγαρο και έχοντας μόνο ελάχιστους ελαφριά οπλισμένους στρατιώτες στο πλευρό του απήθυνε το τελευταίο ραδιοφωνικό διάγγελμα στο λαό του που διακόπηκε από τις κανονιές των τανκς και το θάνατο του.

 «Έχουν την ισχύ να μας υποτάξουν αλλά δεν μπορούν να σταματήσουν τις κοινωνικές διαδικασίες με εγκλήματα και με επίδειξη δύναμης. Είμαι βέβαιος ότι ο σπόρος της έντιμης συνείδησης που φυτέψαμε σε εκατοντάδες χιλιάδες χιλιανούς πολίτες δεν είναι δυνατόν να ξεριζωθεί. Η ιστορία είναι με το μέρος μας και την γράφει ο λαός». Αποδείχτηκε σωστός!

     Αναρωτιέμαι αν σήμερα στην Ελλάδα ο ελληνισμός έχει το σπόρο της εντιμότητας και της μαγκιάς στο αίμα του, για να χρησιμοποιήσω όρους εθνικιστικούς, ώστε να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. Αναρωτιέμαι αν ο ελληνισμός και αν οι έλληνες σήμερα μπορούν να ορθώσουν το ηθικό , κοινωνικό και πολιτικό ανάστημα τους στη λαίλαπα των προβλημάτων που τους μαστίζουν. Αναρωτιέμαι αν μπορεί ο ελληνισμός με την αυτοπεποίθηση που διακρίνει έναν έντιμο και θαραλλέο λαό να σπάσει τις αλυσίδες των οικονομικών του δεσμών και να αντιπροτείνει στα πανίσχυρα πολυεθνικά εταιρικά λόμπυ που είναι έτοιμα να δυεισδύσουν σε όλους τους νευραλγικούς τομείς της οικονομίας, ένα πολιτικό και οικονομικό μοντέλο που θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα των καιρών με αξιοπρέπεια.

   Φοβούμαι ειλικρινά πως όχι. Όποιος έχει διαφορετική άποψη θα πρέπει να υποδείξει έναν πολιτικό, κομματικό ή κοινωνικό σχηματισμό στη χώρα μας που με ξεκάθαρες προτάσεις και ιδεολογία, που προτείνει κάτι ορισμένο και διαφορετικό από αυτά που έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα. Τα παιδιά και τα κινήματα στις πλατείες δεν έχουν σχήμα και λόγο. Τούτο ουδόλως μειώνει τη σημασία της συμμετοχής και της κινητοποίησης τους και τα σημαινόμενα της αλλά η εποχή της άμεσης δημοκρατίας έχει παρέλθει οριστικά και αν δεν διαμορφωθεί κάτι συγκεκριμένο τότε το όλο εγχείρημα θα εκφυλιστεί και θα λειτουργήσει απλά σαν μια βαλβίδα εκτόνωσης του λαικού θυμού που από μόνος του δεν μπορεί να διαμορφώσει καταστάσεις. Τα συστήματα αλλάζουν συστημικά και όχι με συνθήματα ούτε με πορείες. Από αυτά έχει χορτάσει η χώρα μας, ο ελληνισμός «ο ευκολόπιστος και πάντα προδομένος».

    Μπορεί ένας εξασθενημένος από υγεία και ευρωστία οργανισμός να αντιδράσει με σθένος σε εξωγενείς ιούς που του επιτίθενται; Όχι. Έχουμε αντισώματα υγιή και σθεναρά να κάμψουμε ισχυρές πιέσεις από πανίσχυρα κορπορατικά λόμπυ και κυβερνήσεις; Όχι. Παρακολουθούμε την ίδια ποιότητας κακής τηλεόραση με τους αμερικάνους που κοροιδεύουμε, τρώμε το ίδιο σάπιο κρέας στα Μακ Ντόλνατς, παρακολουθούμε και εμείς ΜΤV, χειρότερης ποιότητας τσόντες με μαύρους (δεν αναφέρομαι ρατσιστικά) και παρακολουθούμε κάθε ημέρα στις ειδήσεις τον δείκτη του Dow Jones που δεν ξέρουμε όμως ούτε πώς να τον «διαβάσουμε» ούτε βέβαια μπορούμε να τον διαμορφώσουμε. Δεν έχουμε ταυτότητα, χάσαμε τον αυτοπροσδιορισμό και τον προσανατολισμό μας. Είμαστε καχέκτυπα και ερμαφρόδιτα μάλιστα. Δεν έχουμε ούτε ρωμιοσύνη, ούτε αρχαίο κάλλος, ούτε μυστήριο, ούτε οιαδήποτε μορφής αυθεντικότητας πια. Τα πρωταθλήματα μας είναι και αυτά στημένα μόνο που εδώ τα «στήνουμε» χωρίς γούστο και με παχύσαρκους και αμόρφωτους παράγοντες. Στο ποδόσφαιρο, στον συνδικαλισμό, στην πολιτική. Δεν έχουμε dna γι αυτό και ο οργανισμός μας είναι ευάλωτος στις επιρροές και στις επεμβάσεις ιδίως όταν αυτές είναι οργανωμένες και συστημικές.

     «Τα παιδιά στην πλατεία είναι η μόνη μας ελπίδα» αλλά δεν ξέρουν τι και πώς να το διεκδικήσουν. Πελαγοδρομούν. Θα τους ξεπεράσουν οι περιστάσεις αν δεν ορθώσουν ανάστημα απέναντι σε αυτές. Θα μείνουν πίσω αν δεν ξεκαθαρίσουν τι θέλουν και πως μπορούν να το πετύχουν. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ξέρουν ποιοι είναι σήμερα και ποιοι θέλουν να είναι αύριο. Υπάρχει μια οργή σαν αέρας που φυσά αλλάζοντας κατευθύνσεις συνεχώς. Υπάρχει αγανάκτηση που εκτονώνεται αλλά δεν σχηματοποιείται. Υπάρχει αντίδραση χωρίς δράση. Και ίσως υπάρχει ένα σύστημα που ρυθμίζει τις πιέσεις και τους παλμούς του κινήματος , που το αφήνει να ανασαίνει όσο δεν αυτοκαθορίζεται και όσο δεν το απειλεί. Είναι δεδομένο ότι ένα σύστημα ισχυρό όταν απειλείται μπορεί να ελλίσεται , να παραχωρεί και να υποχωρεί και να επανέρχεται δριμύτερο όταν και όπως πρέπει κατά το δοκούν και τα συμφέροντα του.

     Τα παιδιά στις πλατείες πρέπει λοιπόν να διαμορφώσουν λόγο. Πρέπει να έχουν αιτήματα. Και ο λόγος τους πρέπει να έχει εκφραστές. Αλλίως θα προσπεράσει και αυτούς και όλους μας η ιστορία τουλάχιστον προς το παρόν με άγνωστες όμως και για το μέλλον συνέπειες. Τα παιδιά στις πλατείες πρέπει να αρθρώσουν αντί-λογο, άρα πρέπει να έχουν λόγο. Και ο λόγος τους πρέπει να είναι ειλικρινής, ποιοτικός και γνήσιος. Επομένως πρέπει να είναι ελληνικός αφού δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να εκφραστούν καλύτερα διαφορετικά παρά στη γλώσσα τους.

    Τι σημαίνει όμως σήμερα ελληνικός λόγος για τα παιδιά στις πλατείες και ποια γνωρίσματα έχει αυτήν την εποχή; Εδώ είναι το πρόβλημα.