Ούτε με τους απατεώνες ούτε με τους δολοφόνους

Σε περιόδους κρίσης ο κόσμος έχει ανάγκη να είναι ενωμένος. Οι δυσκολίες δεν δοκιμάζουν μόνο την οικονομία. Δοκιμάζουν και τις σχέσεις μεταξύ κράτους και κοινωνίας αλλά και τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους. Μπορούμε βέβαια να ζούμε φτωχικά αλλά αγαπημένα. Έχουμε ζήσει έτσι στην Ελλάδα στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.

    Η κυβέρνηση είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας. Πρέπει να θέσει τους πολιτικούς και οικονομικούς στόχους, να εμπνεύσει και να σφυρηλατήσει την ενότητα ενώνοντας την κοινωνία προς την εξυπηρέτηση του κοινού καλού αναλαμβάνοντας βέβαια και την ευθύνη για το οικονομικό πρόγραμμα που ακολουθεί και την εν γένει διαχείριση των προβλημάτων. Όμως ακόμα και αν αποτυγχάνει να δώσεις λύσεις και οι σχέσεις μεταξύ κράτους και κοινωνίας δοκιμάζονται, η κυβέρνηση μονίμως πρέπει να εργάζεται για την ενότητα της κοινωνίας. Γιατί εκπροσωπεί το κράτος και πρέπει να εργάζεται για το συμφέρον της κοινωνίας που μόνο ενωμένη μπορεί να ξεπεράσει την ηθική, θεσμική και οικονομική κρίση που βιώνει.

    Ανώτατος άρχων της κυβέρνησης είναι ο Πρωθυπουργός. Είναι ο μαέστρος. Αυτός έχει την ευθύνη του έργου της και την συντονίζει. Η κυβέρνηση εκφράζεται δια θεσμικών οργάνων και δη δια του κυβερνητικού της εκπροσώπου. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός εκφράζεται δια των συμβούλων του. Οι τελευταίοι δεν εκφράζουν τις προσωπικές τους απόψεις όταν μιλούν δημοσίως αλλά επικοινωνούν τις πολιτικές σκέψεις και απόψεις του Πρωθυπουργού. Αναπόδραστα εκφράζουν και την πολιτική του αισθητική αφού δεν επιλέγονται τυχαία μεταξύ εκατομμυρίων συμπολιτών μας.

    Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος έχουν αποτύχει στο έργο τους. Μετά από 3 χρόνια εξοντωτικής λιτότητας έχουν καταφέρει να αυξήσουν το δημόσιο χρέος καταστρέφοντας ταυτόχρονα όλες τις παραγωγικές και υγιείς δυνάμεις της χώρας. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρωζώνη σε ανεργία, μετανάστευση των νέων της και εξαφάνιση των εισοδημάτων και των μισθών των Ελλήνων. Η αύξηση του δημόσιου χρέους επί του ΑΕΠ μετά από 3 χρόνια εξοντωτικής λιτότητας πέτυχε μόνο την εξαφάνιση των δομών του κράτους πρόνοιας που σήμερα είναι περισσότερο απαραίτητοι από ποτέ ενώ συνδυάστηκε με μια ληστρική φοροεισπρακτική καταιγίδα που έχει γονατίσει όλα τα κοινωνικά στρώματα και τον υγιή ιδιωτικό τομέα. Μέσα στην κρίση διεσώθη μόνο η φαυλοκρατική διαπλεκόμενη πολιτική και επιχειρηματική ελίτ στην οποία που κυβερνά την χώρα και στην οποία παραδοσιακά ανήκουν και τα περισσότερα στελέχη των συγκυβερνώντων κομμάτων. Τα πράγματα οδηγούνται σταθερά από το χειρότερο στον εφιάλτη χωρίς ουδεμία σοβαρή μεταρρύθμιση να έχει επιτευχθεί. 

     Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός μας δεν έχουν αποτύχει μόνο επειδή απέτυχαν να διαχειριστούν τα προβλήματα. Ιδίως απέτυχαν επειδή διαίρεσαν την κοινωνία. Και δυστυχώς αυτό έγινε σκόπιμα. Για επιτευχθεί αρχικά η κατάληψη της εξουσίας και να διασφαλιστεί μετά η παραμονή  σε αυτή που πλέον λειτουργεί σαν αυτιστικός και παθιασμένος αυτοσκοπός. Ο σκοπός όμως δεν επιτρέπεται να αγιάζει τα μέσα.

    Πρωτίστως προπαγανδίστηκε συστημικά και συστηματικά εδώ και χρόνια η θεωρία των δύο άκρων.
Προπαγανδίστηκε για να διαιρέσει και να δημιουργήσει αντιπαλότητα για λόγους καθαρά ψηφοθηρικούς. Ηταν προκατασκευασμένη και δόλια. Στα πλαίσια αυτής στυγνοί εγκληματίες που δεν διστάζουν να σφάξουν και να μαχαιρώσουν εξομοιώθηκαν με την αξιωματική αντιπολίτευση. Μαχαιροβγάλτες, μπράβοι και κήρυκες του μίσους κατά των ανθρώπων που πουλούσαν προστασία σε αλλοδαπούς και Έλληνες και εξορμούσαν τις νύχτες με παραλλαγές και στιλέτα ομνυόμενοι στους Θεούς των Ελλήνων και τον ναζισμό εξομοιώθηκαν με την αξιωματική αντιπολίτευση που βαπτίστηκε ξαφνικά ως το άλλο άκρο. Τα εγκληματικά τάγματα εφόδου που έβγαιναν παγανιά τις νύχτες ψάχνοντας με στιλέτα αφισοκολλητές αριστερών σχημάτων εκπαίδευαν οι ίδιοι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Όλος αυτός ο εγκληματικός υπόκοσμος και συρφετός εξομοιώθηκε με την αξιωματική αντιπολίτευση μέσα από τον καταιγισμό σοβαροφανών αναλύσεων από τηλεοράσεις, από τις επικοινωνιακές ναυαρχίδες καναλιών, εφημερίδων, δημοσιογράφων και έγκριτων αναλυτών που μετά βέβαια διορίστηκαν στην νέα Κρατική τηλεόραση.

     Γιατί η κυβέρνηση που ανέκαθεν γνώριζε ότι δεν υπήρχαν δύο άκρα προπαγάνδιζε τη θεωρία του μίσους προσφέροντας λίπασμα στη διαίρεση της κοινωνίας;

    Επειδή είχε συμφέρον να συσπειρώσει τους υποστηρικτές της και όχι την κοινωνία. Για λόγους πολιτκάντικους η κοινωνία διαιρέθηκε. Και για να αποφευχθεί η κριτική που θα παρουσίαζε αποσυσπειρωτικές τάσεις στους υποστηρικτές της. Με τη θεωρία των δύο άκρων ο πολιτικός λόγος και η πολιτική ζωή προσανατολίστηκαν σε κάτι ανέξοδο. Αν δεν ασχολούμασταν με τις επικίνδυνες φαντασιακές θεωρίες των δύο άκρων θα ασκούσαμε κριτική για κάθε ένα από  τα 17 σημεία τα οποία υποσχέθηκε η κυβέρνηση ότι θα υλοποιήσει, Ποιος όμως τα θυμάται αυτά; Ποιος μιλά για αυτά; Ποιος έχει συμφέρον να μιλά ακόμα για τα δύο άκρα αποπροσανατολίζοντας την κοινωνία;

     Πριν ακόμα στεγνώσει το αίμα του Παύλο Φύσσα σε μία κρίσιμη περίοδο που θα ακολοθούσαν οι συλλήψεις εγκληματιών της Χρυσής Αυγής ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού και μιλώντας προφανώς εξ ονόματος του ή με την ιδιότητα του, μίλησε πάλι για τα δύο άκρα αν και αποδοκιμάστηκε και από μερίδα Υπουργών και στελεχών του κόμματος του. Ο κ. Λαζαρίδης όμως δεν μιλούσε τυχαία. Ο ίδιος πάντως 3 χρόνια πριν, με την ίδια ιδιότητα που έχει σήμερα δηλαδή σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά, είχε δηλώσει ότι οι πολιτικοί που «έχουν μεγάλο στόμα πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν ευθύνη για τους προπηλακισμούς που δέχονται» και πως «ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα αν δεν σοβαρευτούν κάποιοι». Είχε επίσης δηλώσει για τον πολιτικό ακτιβισμό ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με επιθέσεις» και πως δεν είναι άκρο.

    Τι άλλαξε λοιπόν;  Ανακάλυψε κάτι νέο ή απλά όταν τα έλεγε αυτά, ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τότε δεν μπορούσαν να υπάρχουν δύο άκρα;

   Ο έτερος σύμβουλος του Πρωθυπουργού Φαήλος Κρανιδιώτης λίγες ημέρες πριν μας είπε ότι «φυλά τις σφαίρες του για τον κοινό εχθρό, το σκυλολόι του ΣΥΡΙΖΑ».

    Πώς επιτρέπεται σε μια δημοκρατία να μην έχει ήδη επέμβει Εισαγγελέας για αυτές τις δηλώσεις τυφλού μίσους που φανερά διχάζουν μια ρημαγμένη κοινωνία ώστε να ανακαλύπτει εχθρούς; Σε μία περίοδο που δοκιμάζονται τα πάντα και συμπολίτες μας είναι στα οικονομικά όρια της φτώχειας και των ψυχολογικών τους αντοχών αυτός είναι ο λόγος των συμβούλων του Πρωθυπουργού; 

    Την ίδια στιγμή πάντως τα φοροεισπρακτικά μέτρα άμεσων και έμμεσων φόρων για το 2014 που αφορούν 44 δισεκατομμύρια ευρώ και βεβαιώθηκαν από την Τρόικα πριν λίγα 24ωρα ως αναγκαία να εισπραχθούν και τα οποία η κοινωνία θα αναγκαστεί με κάθε τρόπο να πληρώσει δεν είναι αντικείμενο πολιτικής συζήτησης. Ακόμα δεν έχουμε μιλήσει για το τι είναι η κρίση, για ποιους ισχύει η κρίση, ποιοι πληρώνουν και για να σώζονται ποιοι. 

    Ο κυβερνητικός μας εκπρόσωπος όμως έσπευσε πάλι και εκφράζοντας θεσμικά την κυβέρνηση δήλωσε ανερυθρίαστα πριν λίγα 24ωρα ότι "ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο συνήγορος της Χρυσής Αυγής'' παραποιώντας μάλιστα τα λόγια του Προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πλαίσιο πλέον της ποινικά κολάσιμης πράξης της συκοφαντικής δυσφήμισης.

    Όλες αυτές οι εγγαστρίμυθες φωνές του Αντώνη Σαμαρά και ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης όμως δεν μιλούν τυχαία. Μιλούν εκπροσωπώντας το κράτος και την κυβέρνηση. Και μιλούν διχάζοντας την κοινωνία. 

    Ακούμε ακόμα για μίσος και δεν μιλάμε για πολιτική. Kαι δεν μιλάμε για τα θέματα που αφορούν την κοινωνία, την ισότητα συμμετοχής του καθενός στην κρίση για την κοινή διάσωση, την φορολογική και κοινωνικά ισότητα που ουδέποτε έλαβε χώρα και θα δημιουργούσε αρραγές κοινωνικό μέτωπο απέναντι στην κρίση. Δεν μιλάμε βέβαια για τις offshore που ξεπλένουν ακόμα χρήμα δισεκατομμυρίων ευρώ, για τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ του Ερυθρού Σταυρού που καταλήγουν στους πολιτικούς που είμαστε ταγμένοι να σιτίζουμε με κάθε τρόπο, για τα κορίτσια του Σίμου που διορίζονται στην ΕΡΤ, για τις φθηνές μαντινάδες που αφιερώνονται στον Πρωθυπουργό και κοστολογούνται 50000 ευρώ, για τον πελάτη του δικηγόρου Φαήλου και λαθρέμπορα πετρελαίου που αποκτά μονοπωλιακές κρατικές εταιρείες που αναγκαστικά είμαστε υποχρεωμένοι να στηρίζουμε τα επόμενα χρόνια. Δεν μιλάμε για το πώς θα ελέγξει το κράτος τα πολλά δεκάδες δισεκατομμύρια με τα οποία η κοινωνία τροφοδότησε τις τράπεζες που χάθηκαν σαν έπεα πτερόεντα, για να σωθεί αλήθεια ποιος και με ποιους όρους ακριβώς. Γιατί δεν μιλάμε για τα ουσιώδη και για το δείχνουν οι πράξεις των διοικούντων γύρω μας που ευαγγελίζονται τον εκσυγχρονισμό; 

       Kαι γιατί μας μιλούν για μίσος όλοι αυτοί οι κύριοι; Ενότητα χρειάζεται, όχι μίσος. Συστράτευση.     Η κυβέρνηση δεν επιτρέπεται να διχάζει την κοινωνία. Ούτε πρέπει να κατασκευάζονται διλήμματα.

    Ούτε και είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε πολιτικά σε ένα καθεστώς τεχνητής μισαλλοδοξίας     και θυμού. Εκπέμπεται πλέον με έναν τρόπο παράδοξο το νέο δίλημμα από την κυβέρνηση : 

   «Με εμάς αλλιώς υπάρχουν μόνο δολοφόνοι και ακραίοι».

    Ευχαριστούμε κύριοι. Δεν θα πάρουμε.

    Ούτε με τους απατεώνες και τους κλέφτες, ούτε με τους δολοφόνους.