(Μετά την συγγραφή του κειμένου και με αφορμή το γεγονός η ΔΗΜΑΡ απομόνωσε τις δηλώσεις του κοινοβουλευτικού της εκπροσώπου χαρακτηρίζοντας τις προσωπικές και πήρε αποστάσεις και από τις δύο υποψηφιότητες στον β΄ γύρο)
Μετά την ανακοίνωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΔΗΜΑΡ ότι «πρέπει όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις του Πειραιά να στηρίξουν την υποψηφιότητα του Γιάννη Μώραλη στον δεύτερο γύρο των εκλογών» η ΔΗΜΑΡ πλέον απουσιάζει από τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου.
Μετά την ανακοίνωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΔΗΜΑΡ ότι «πρέπει όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις του Πειραιά να στηρίξουν την υποψηφιότητα του Γιάννη Μώραλη στον δεύτερο γύρο των εκλογών» η ΔΗΜΑΡ πλέον απουσιάζει από τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου.
Ανήκει πλέον στα κόμματα που δεν διστάζουν να συνεργάζονται με τραμπούκους, μπράβους, φαύλους και δυνάμεις που αγοράζουν τον κόσμο και την δημοκρατία με τα λεφτά τους και με τσαμπουκά. Ανήκει στα κόμματα του μπερλουσκουνικού χουλιγκανισμού για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση του Νίκου Ξυδάκη. Είναι ντροπή όχι για την ΔΗΜΑΡ αλλά για τον κόσμο της.
Η ηγετική παρέα της ΔΗΜΑΡ λίγο μπερδεύτηκε με τις κόκκινες γραμμές και τα παρών. Έχασαν τα όρια. Ξέχασαν την έννοια της δημοκρατίας, της αριστεράς που καπηλεύονται στα αρχικά τους, ιδίως δε την έννοια της αξιοπρέπειας. Δεν πουλιούνται και αγοράζονται όλα κύριοι.
Οι όποιες πολιτικές επιλογές στο παρελθόν αυτού του κίβδηλου μορφώματος που αυτοαποκαλείται δημοκρατικό και αριστερό μπορούν να συζητηθούν πολιτικά.Τα email που έστελναν από τη ΔΗΜΑΡ όταν ίσχυε το 3-2-1, πριν να τους αδειάσει ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς, για να διορίζονται στις ΔΕΚΟ είναι μια πρακτική δηκτική για την αριστερά της σαμπάνιας. Αλλά αυτό μπορεί να συζητηθεί.
"Όλοι φάγαμε και τρώνε στην κυβέρνηση αφού "σώζουν την χώρα, εμείς στην απέξω θα μείνουμε'' ήταν ο λογικός αντίλογος των στελεχών αυτού του αρριβίστικου κόμματος που βέβαια προπαγάνδιζε την συμμετοχή του στην κυβέρνηση για την σταθερότητα της χώρας. Γύρω τους φτωχοποιούνταν η Ελλάδα και αυτοί βολεύονταν μαζί με όσους κατηγορούσαν στο παρελθόν ως φαύλους. Αλλά είπαμε, εντάξει. Ας πούμε ότι η τιμιότητα δεν είναι το μόνο πολιτικό κριτήριο. Ποικίλλουν άλλωστε τα ανεκτά όρια σε αυτό.
Το ξέπλυμα του Βενιζέλου στην περίπτωση των τρανταχτών σκανδάλων στο Σκαραμαγκά με την κοινοβουλευτική στήριξη της ΔΗΜΑΡ στην Ελληνική Βουλή ακολούθησε ως κακός οιωνός. Μπορεί να συζητηθεί πολιτικά ως μια επιλογή στήριξης στην κυβέρνηση που ''μάχεται για την σωτηρία της χώρας''. Στην ίδια μπανιέρα όμως όταν ξεπλένεται ένας βούρκος, το χρώμα είναι άσχημο και η δυσωδία ενοχλητική. Ας ξεπλύνει ο Σαμαράς τον Βενιζέλο. Η Δημοκρατία και η αριστερά τι σχέση μπορεί να έχει με αυτό; Αλλά εντάξει, για την κυβερνητική σταθερότητα ας πούμε.
Το χάρισμα των ψηφιακών αδειών στην διαπλεκόμενη φαυλοκρατία των ιδιοκτητών των μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα που ξερνούν ανελέητα τόσα χρόνια μιαν επαίσχυντη προπαγάνδα υπέρ των πολιτικών αφεντικών τους αφού τους χαρίζουν και τα χρέη έγινε πάλι με την υποστήριξη της ΔΗΜΑΡ; Είναι αριστερή πρακτική να χαρίζουμε τα χρέη στους μεγαλοκαναλάρχες και το μονοπώλιο των ψηφιακών αδειών για να ελέγχεται η ενημέρωση;
Η ΔΗΜΑΡ δεν έχει αντιληφθεί άραγε ότι η χώρα μας είναι 99η στην ελευθερία του τύπου παγκοσμίως οπότε είπε να βάλει κι ένα χεράκι για να πέσουμε πιο χαμηλά και να υπερκεράσουμε τα αφρικανικά κράτη με τα οποία ανταγωνιζόμαστε προς τα χείρω; Αλλά εντάξει, ας πούμε ότι ο Πρετεντέρης εκφράζει μια αισθητική. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και κάτω απ' το τραπέζι ποιος ξέρει τι γίνεται όταν χαρίζονται ψηφιακές άδειες παρά το νόμο στην ίδια διαπλεκόμενη παρέα.
Έτσι δεν είναι; Ή όχι; Στην επίσημη σελίδα της ΔΗΜΑΡ πάντως απουσίαζε τότε οιαδήποτε αναφορά στο γεγονός. Ακόμα απουσιάζει.
Όλα αυτά όμως ωχριούν μπροστά στην στήριξη του Μαρινάκη στον Πειραιά. Υπάρχουν όρια τα οποία η ΔΗΜΑΡ ξεπέρασε. Και αφορούν την δημοκρατία.
Αν αυτοί οι κύριοι παλεύουν για όσα παίρνουν κάτω απ' το τραπέζι σε κάθε ευκαιρία ώστε να μεγενθύνουν τις καταθέσεις τους είναι δικαίωμα τους να αγωνίζονται για την τσέπη τους.
Αν αυτοί οι κύριοι θεωρούν ότι οιΔδήμοι και οι Περιφέρειες μπορούν να αγοράζονται πλέον απευθείας από τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες έχουν κάθε δικαίωμα να μετέχουν στο παζάρι.
Αν αυτοί οι κύριοι θεωρούν ότι η πρακτική του να πληρώνεις τα ψώνια των φτωχοποιημένων δημοτών στο κεντρικό σουπερμάρκετ της πόλης για να ψηφίζεσαι είναι μια πρακτική αποδεκτή για το ήθος και την δημοκρατία που αντιπροσωπεύουν έχουν κάθε δικαίωμα να την υποστηρίζουν. Μπορεί άλλωστε και κάποιοι από αυτούς να είχαν μακαρόνια ή αναψυκτικά στο καλάθι τους στο ίδιο σουπερμάρκετ. Πόσο πάει η ψήφος;
Αυτοί οι κύριοι ας κάνουν ότι νομίζουν πλέον γενικώς. Ο δημοκρατικός και αριστερός κόσμος όμως δεν έχει καμία δουλειά με αυτά. Κακώς τον ξεγέλασαν και τον ξεφτίλισαν. Ούτε με τους μπράβους, ούτε με τους no politica Χρυσαυγίτες, ούτε με τους φουσκωτούς, ούτε με τα παζάρια κάτω απ' τα τραπέζια για πόλεις, λιμάνια και οτιδήποτε. Υπάρχουν όρια. Τα ξεπεράσατε.
Ο κόσμος της ΔΗΜΑΡ ξεγελάστηκε κατά έναν τρόπο επαίσχυντο και θρασύ από αυτήν την πολιτική παρέα. Είναι κόσμος δημοκρατικός και αξιοπρεπής. Ας σκεφτεί τι θέλει από την Ελλάδα. Έχει επιλογές.
Αφήνω για το τέλος ένα παράδειγμα φωτεινό και αυτονόητο για την ΔΗΜΑΡ. Όταν έχεις να επιλέξεις μεταξύ της φαυλοκρατίας και του μπερλουσκονικού χουλιγκανισμού δεν θέλει πολλή σκέψη.
Αντέχουμε τόση δημοκρατία όση μπορούμε να στηρίξουμε. Το ξεχάσατε. Κρίμα. Θα σας βοηθήσει ο κόσμος να το θυμηθείτε. Έτσι γίνεται στις δημοκρατίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου