Η απάντηση στο Ισλαμικό κράτος

Το Ισλαμικό κράτος έχει τα χαρακτηριστικά ενός πολύμορφου λαϊκού κινήματος που τρέφεται από την αποτυχία και την διαφθορά των εγκατεστημένων κυβερνήσεων στον αραβικό κόσμο.

Ενισχύεται σταθερά επίσης από την φτώχεια που πλήττει ιδίως τις χώρες χωρίς σταθερή κυβέρνηση στην περιοχή (Ιράκ, Συρία, Λίβανο).

Παράλληλα έχει συμμάχους και κράτη που του προσφέρουν διευκολύνσεις ή και ασυλία στην ευρύτερη περιοχή όπως στην Τουρκία ή την Ιορδανία. 

Το μόρφωμα αυτό δημιουργήθηκε από το Δυτικό κόσμο μετά τον πόλεμο του κόλπου για να ενώσει τον αραβικό πληθυσμό κόσμο κατά του Σαντάμ Χουσεϊν όταν ο τελευταίος θεωρείτο ο βασικός εχθρός της Δύσης.

Είναι αμφίβολο αν αντιμετωπίζεται στρατιωτικά. Χρειάζεται μάλλον ενιαίο και επεξεργασμένο σχέδιο μη στρατιωτικό αλλά πολιτικό. 

Οι βομβαρδισμοί μπορεί να πλήξουν εγκαταστάσεις του αλλά δεν μπορούν να το περιορίσουν ουσιαστικά. Δρα διακρατικά και υπερεθνικά με αυτόνομους πυρήνες και στα Αραβικά κράτη και στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ, δηλαδή τουλάχιστον σε 3 ηπείρους. 

Παράλληλα διαθέτει ισχυρό λαϊκό έρεισμα.

Αυτό καταργεί τη δυνατότητα επίγειας στρατιωτικής επέμβασης εναντίον του. Αυτή η πρακτική είναι αδύνατη όταν ο αντίπαλος έχει ικανότητα διείσδυσης σε πολλαπλά κράτη και περιοχές, με τον κόσμο να είναι πρόθυμος να συνεργαστεί και να βοηθήσει.

Στρατιωτική επέμβαση εναντίον του εξάλλου θα ενισχύσει το μίσος, τους μάρτυρες και τον εξτρεμισμό θα τροφοτήσει  δηλαδή τις αιτίες που οδηγούν τον αραβικό κόσμο σε αυτό. 

Το σημαντικό στοιχείο όμως για την κατανόηση του ΙΚ είναι ότι πλέον έχει οικονομική δύναμη, τράπεζες ελεγχόμενες, ικανότητα του εμπορεύεσθαι και μπορεί να θρέφει δεκάδες χιλιάδες εξαθλιωμένο κόσμο σε πολλά κράτη στις αραβικές χώρες.

Για να περιοριστεί αυτό το μόρφωμα θα πρέπει ο Αραβικος κόσμος να αντιληφθεί ότι τα πλεονεκτήματα μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι περισσότερα από ένα καθεστώς φεουδαρχικού φονταμελιστικού κράτους είτε στρατιωτικών κοσμικών δικτατοριών όπως του Άσαντ, του Χουσεϊν, του Καντάφι. 

Το όπλο είναι λοιπόν ο πολιτισμός και η εγκαθίδρυση άλλων μοντέλων στον αραβικό κόσμο που μπορούν να αυξήσουν την οικονομική ευρωστία και την πολιτική ελευθερία.

Χρειάζεται και χρήμα όμως που θα διοχετευτεί στοχευμένα στον κόσμο όπου αυτό είναι δυνατό όπως π.χ. στην Αίγυπτο ή στην Τυνησία.

Η ενίσχυση του βιοτικού επιπέδου θα περιορίσει τους ΄΄μάρτυρες΄΄ που θα αποφασίσουν να αφοσιωθούν σε ένα αδιέξοδο. Η ομαλότητα στην οικονομική δραστηριότητα και οι ευοίωνες προοπτικές στις ζωές των ανθρώπων θα τους απομακρύνουν από τον εξτρεμισμό. 

Η Δύση θα πρέπει να ενισχύσει οικονομικά τις αραβικές χώρες στις οποίες η φτώχεια εξαπλώνεται αφού η φτώχεια είναι σύμμαχος του εξτρεμισμού.

Παράλληλα, η Ευρώπη στο εσωτερικό της, δεν θα πρέπει να περιορίσει τον μουσουλμανικό κόσμο, οικονομικά και κοινωνικά, αφού αυτό θα επιφέρει αντίστροφα αποτελέσματα. Ο έλεγχος πρέπει να είναι διακριτικός και αποτελεσματικός όταν απειλείται η δημόσια ασφάλεια.

Το μόρφωμα του Ισλαμικού κράτους μπορεί να περιοριστεί μόνο από τον κόσμο του Ισλάμ. Η διείσδυση του στον κόσμο είναι το τεράστιο πλεονέκτημα του αλλά και η αδυναμία του.

Το ΙΚ αναπλήρωσε ένα κενό που δημιουργήθηκε στο Ισλάμ μετά την πτώση καθεστώτων. Το έκανε μεθοδικά και σε βάθος χρόνου. Μεθοδικά και σε βάθος χρόνου θα πρέπει να μετατραπούν οι συνθήκες που ευνόησαν την γέννηση του.

Ο πολιτισμός, οι υγιείς δημοκρατίες, η οικονομική ομαλότητα και η πολιτική ελευθερία στον κόσμο που βιώνει τα αδιέξοδα και στρέφεται στο ΙΚ για να επιβιώσει είναι η απάντηση.