Συμφωνία του Παρισιού: O κίνδυνος και η λύση

Το Δεκέμβριο του περασμένου έτους, στο Παρίσι, 195 κράτη απεδέχθησαν την πρώτη οικουμενική συμφωνία για την κλιματική αλλαγή. 

H συμφωνία χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τις συμβαλλόμενες χώρες, διεθνείς οργανισμούς όπως ο Ο.Η.Ε., η Ε.Ε. και από διεθνείς οργανώσεις προστασίας του περιβάλλοντος. 

Τα βασικότερα σημεία της Συμφωνίας: 

• Να μειώσουν, μακροπρόθεσμα, την παγκόσμια θερμοκρασία στους 2°C, στα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής 

• Να περιορίσουν, μεσοπρόθεσμα, την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 1.5°C 

Τα συμβαλλόμενα κράτη κατέθεσαν εθνικά σχέδια για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής. Συμφώνησαν μάλιστα κάθε 5 χρόνια να συναντιώνται ανταλλάσσοντας πρακτικές και προγραμματίζοντας κοινές δράσεις για την επίτευξη των στόχων. 

Τα ανεπτυγμένα κράτη δεσμεύτηκαν να παρέχουν τεχνογνωσία στα αναπτυσσόμενα κράτη ώστε να μην βασίσουν την ανάπτυξη τους σε εχθρικές περιβαλλοντικά τεχνολογίες. 

Ο περιορισμός των ρύπων του θερμοκηπίου προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή και σύμπραξη των Περιφερειακών κυβερνήσεων εντός κάθε κράτους όπως αναγνώρισε η Συμφωνία, ενθαρρύνοντας παρόμοιες πρωτοβουλίες. 

Αν και τα εθνικά σχέδια για την κλιματική αλλαγή βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση, δεν μπορούν παρόλαυτα να ικανοποιήσουν τους στόχους της Συμφωνίας. 

H ανάλυση του Ο.Η.Ε. αναδεικνύει ότι ακόμα και αν όλα τα κράτη εφαρμόσουν τέλεια τα μέτρα και τις πολιτικές που υποσχέθηκαν, ο στόχος του περιορισμού της θερμοκρασίας κατά 2°C ειναι πρακτικά ανέφικτος. 

Για την επίτευξη του στόχου απαιτείται να μειωθεί η παγκόσμια εκπομπή των ρύπων του θερμοκηπίου στην ποσότητα των 1000GT ετησίως. Η τέλεια εφαρμογή των μέτρων που τα κράτη υπέβαλαν δείχνει ότι μέσα σε μόλις 7 χρόνια ο στόχος θα έχει ήδη εγκαταληφθεί. 

Impossible to meet PARIS CONVENTION targets even if all states adopt what promised

Για να περιοριστεί πραγματικά η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας ως αποτέλεσμα των παραγομένων ρύπων του θερμοκηπίου, πρέπει να υιοθετηθούν τεχνολογίες αρνητικές ως προς τις εκπομπές CO2.

Σε κάθε άλλη περίπτωση ακόμα και αν όλα τα κράτη υιοθετήσουν ότι υποσχέθηκαν, η αύξηση της θερμοκρασίας δεν θα περιοριστεί αρκετά ώστε να αποτρέψει την άνοδο της κατά περισσότερους από 2°C, σύντομα μάλιστα. 

 Predictions for CO2 emissions GT based on slope 1992-2002

Στο Παρίσι έλειπε η ουσιαστική αμοιβαιότητα μεταξύ των συμβαλλόμενων κρατών, καθένα το οποίο υπέβαλε σχέδια και έθεσε στόχους σύμφωνα με τα ιδιαίτερα κριτήρια του.

Η επίτευξη ενός οικουμενικού στόχου όμως απαιτεί την ουσιαστική συνεννόηση και συνεργασία όλων των κρατών.

Η εφαρμογή κοινών πρακτικών και δράσεων αυξάνουν την εμπιστοσύνη και την δέσμευση των μερών γύρω από τον κοινό στόχο. 

Η αξιολόγηση, η συγκριτική μελέτη και η προώθηση των πιο καθαρών μορφών ενέργειας ως προς τις εκπομπές CO2 είναι τεχνικά η μόνη λύση για την πραγματική αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. 

Οι πιο φιλικές τεχνολογίες στην εκπομπή CO2 που πρέπει να υποκαταστήσουν τις πιο βεβαρυμένες πηγές του άνθρακα και του φυσικού αερίου είναι, κατά σειρά: 

  · η πυρηνική ενέργεια, 

  · η υδροηλεκτρική, 

  · η αιολική, 

  · η ενέργεια από βιομάζα και 

  · η ηλιακή ενέργεια (φωτοβολταϊκά). 

Όλες οι μορφές ενέργειας πάντως είναι carbon positive και σε αυτήν την κλίμακα από τις λιγότερο προς τις περισσότερο. 

Η μοναδική carbon negative μορφή ενέργειας είναι η παραγωγή ηλεκτρισμού από βιομάζα με διαχωρισμό και αποθήκευση του εκπεμπόμενου άνθρακα (biomass + carbon capture and storage). 

Ακόμα και αν καταργούσαμε λοιπόν την βαριά βιομηχανία, το πετρέλαιο, τα αυτοκίνητα μας, το φυσικό αέριο και συγκροτούσαμε ένα οικουμενικό δίκτυο ενέργειας από ΑΠΕ, και πάλι, η παραγωγή ενέργειας από βιομάζα με την αιχμαλωσία του άνθρακα θα ήταν η μόνη λύση για την κλιματική αλλαγή και την επίτευξη της συμφωνίας του Παρισιού. 

Tα οφέλη άλλωστε της παραγωγής πράσινης ενέργειας απο βιομάζα με αποθήκευση του άνθρακα όχι μόνο για το περιβάλλον αλλά και τη γεωργία καθώς και την κοινωνική οικονομία.