Ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης με αφορμή δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου, σύμφωνα με τις οποίες είναι έτοιμος να δώσει την άδεια για κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού κράτους στην Ελλάδα, υποστήριξε στη Βουλή:
«Ο κ. Παρασκευόπουλος είναι υπουργός 45 μέρες και τις τελευταίες δύο μέρες έχει δώσει τέσσερις συνεντεύξεις μόνο και μόνο για να δηλώσει ότι ετοιμάζεται να δημεύσει τη γερμανική περιουσία στην Αθήνα. Δεν μπορώ να γνωρίζω πώς ένας γερμανοτραφής νομικός, όπως είναι ο κ. Παρασκευόπουλος, αποφάσισε να φορέσει φουστανέλα και να ενταχθεί στην ομάδα Καμμένου, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Θα μου επιτρέψετε να σας πω και κάτι πιο σκληρό. Διαρρέουν από το υπουργείο Δικαιοσύνης ότι σκέφτονται να κατασχέσουν το Ινστιτούτο Γκαίτε. Φαντάζομαι ότι ο κ. Παρασκευόπουλος γνωρίζει τι είναι το ινστιτούτο Γκαίτε και τι έχει προσφέρει, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Αυτές οι δηλώσεις, όπως και οι διαρροές, είναι ντροπή και θα βρει χειροκροτητές μόνο μέσα στους φασίστες και όχι στον ελληνικό λαό».
Για να είμαι ειλικρινής σοκαρίστηκα με τη δήλωση. Όπως και πολλοί. Ας προσπεράσουμε το γνωστό φιλελεύθερο λαϊκισμό με το ινστιτούτο Γκαίτε, το οποίο άλλωστε δεν κατάσχεται και άλλων φτηνών κλισέ. Ουδείς μίλησε για κανένα πνευματικό ινστιτούτο.
Η διεκδίκηση ενός ανθρωπιστικού δικαιώματος που συνδέεται με τις αποζημιώσεις εκτελεσθέντων θυμάτων ή του αναγκαστικού δανείου που υποχρεώθηκε να συνάψει η ρημαγμένη χώρα μας στο Γερμανικό κράτος την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν χωράει φτηνά επικοινωνιακά δημοσιογραφικά κλισέ επιλεγμένα για να διεγείρουν το μίσος.
Μπορει βέβαια να υπάρχουν διαφωνίες ως προς την τακτική της κίνησης πολιτικά αν και στο Κοινοβούλιο υπήρχε ομοφωνία. Σε κάθε περίπτωση όμως οι δηλώσεις είναι προκλητικές.
Θα έπρεπε ως αρχηγός κόμματος, ο Σταύρος, να βουτά λίγο τη γλώσσα στο μυαλό του πριν να μιλά και να εκτίθεται, συρρικνώνοντας ακόμα περισσότερο ένα χώρο ο οποίος έχει βέβαια στεγάσει κάθε καρυδιάς καρύδι και κάθε λογής πολιτευτών τύπου Ψαριανού, Λυκούδη, Τατσόπουλου και διάφορων άλλων ταξιδευτών που αλλάζουν κόμματα σαν τα πετσετάκια για να διατηρήσουν το 10χιλιαρο μηνιαίως. Ή άλλων που αποκαλούσαν τον κόσμο τρολ της δραχμής πριν λίγο καιρό.
Αλλά ας πούμε ότι οι σχετικές επιλογές του Σταύρου αποτελούν πολιτικό του δικαίωμα στην προσπάθεια του να τα αλλάξει όλα χωρίς να γκρεμίσει τίποτα (με τον Λυκούδη, τον Ψαριανό, τον Τατσοπουλο και τα καλλιτεχνικά τους ψευδώνυμα στο facebook βλ. Λουκά Σιδηρόπουλο).
Να δούμε όμως λίγο τη δήλωση.
Η διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων είναι ζήτημα φουστανέλας Σταύρο Θεοδωράκη;
Και ποιους ακριβώς αποκαλείς φασίστες;
Ωπα.
Εδώ υπάρχει θέμα.
Και εντάξει οι προασπιστές της γερμανικής κυβέρνησης, του γερμανικού κράτους και των ναζί προφανώς αφού δυσαρεστούνται από την έγερση ενός δικαιώματος που αφορά τις αποζημιώσεις των ζώντων συγγενών των θυμάτων από μαζικές σφαγές όπως στο Δίστομο για το οποίο ο Άρειος Πάγος έχει αναγνωρίσει το δικαίωμα εκτέλεσης κατά του Γερμανικού δημοσίου.
Η φουστανέλα όμως τι φταίει φίλε Σταύρο να χρησιμοποιείται με τόση αλαζονεία ως ένδειξη πολιτικής μωρίας;
Θα έπρεπε να διαβάσει, ο Σταύρος, λίγο ιστορία αφού χρησιμοποιεί ως εκφραστής ενός κόμματος στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τη χρήση της λέξης και την ιστορία της φουστανέλας.
H φουστανέλα θεωρείται εθνικό ένδυμα. Κατά πολλούς μάλιστα η φουστανέλα προέρχεται από τον αρχαιοελληνικό χιτώνα. Δεν υπάρχει κάποιος επικοινωνιολόγος εκεί στο Ποτάμι να το πει;
Τόσοι σπουδασμένοι βρίσκονται. Καθηγητάδες με πτυχία.
Η φουστανέλα είναι επίσης ένδυμα ευρύτερο του ελληνισμού. Είναι βαλκάνιο. Και είναι και ποιμενικό. Είναι τίμιο ένδυμα αυτή η λευκή αυτή φούστα με υφάσματα που δένονται μεταξύ τους και σουρώνονται στη μέση. Την φορούσαν ποιμένες γιατί προσέφερε ελευθερία στις κινήσεις τους. Βοσκοί. Κλέφτες αργότερα και αρματωλοί.
Ακόμα πιο σύγχρονα την φορούσαν οι τσολιάδες, η εμπροσθοφυλακή των Ελλήνων πολεμιστών, μέχρι και την εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής. Σήμερα την φορούν οι τσολιάδες που φυλουν, συμβολικά έστω, το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Η φουστανέλα δεν φταίει σε τίποτα να γίνεται αντικείμενο χλευασμού για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Η φουστανέλα έχει τραγουδηθεί στο δημοτικό μας τραγούδι. Είναι μέρος της ελληνικής ιστορίας. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι Έλληνας πολιτικός αρχηγός κόμματος, δεν έχει διαβάσει την δημοτική μας παράδοση. Ούτε βέβαια ότι την σνομπάρει και την αναθεματίζει.
Η φουστανέλα και κάποιοι συμβολισμοί χρήζουν περισσότερου σεβασμού, ιδιαιτέρως από αρχηγούς κομμάτων που αναγκαστικά αντιπροσωπεύουν στο δημόσιο λόγο τους και όσους τους ψήφισαν.
Ο ίδιος ο Σταύρος οφείλει να μιλά όχι ως Σταύρακας αλλά ως αρχηγός κόμματος.
Χρειάζεται λιγότερη έπαρση και αλαζονεία ακόμα και από αυτόν που δήλωνε ότι με 5% και 6% πηγαίνεις σπίτι σου ή ότι προσωπικά ο ίδιος μπορεί να σώσει την Ελλάδα.
Όσον αφορά το Ιντιτούτο Γκαίτε ουδείς μίλησε γι αυτό. Ούτε ο Υπουργός Δικαιοσύνης του οποίου το ήθος και η σοβαρότητα πέρα από την επιστημονική του επάρκεια προφανώς δεν θα του επιτρέψουν να ασχοληθεί με τις δηλώσεις.
Οι φασίστες όμως που διαβάσαμε, ποιοι είναι;
Ποιους αποκαλεί φασίστες ο Σταύρος;
Όσους διαφωνούν μαζί του;
Γιατί ένα από τα γνωστά γνωρίσματα του φασισμού είναι η αποστέρηση της άλλης άποψης.
Ή αλλιώς η εκμηδένιση της.
Και δεν γίνεται να εκμηδενίσουμε ούτε τη λαϊκή μας παράδοση, για την οποία έχουν γράψει πολλοί σοβαροί άνθρωποι στη χώρα, με το δεόντα σεβασμό απέναντι στα γνήσια λαϊκά και εθνογραφικά μας χαρακτηριστικά, ούτε να την απαξιώνουμε, ούτε να την φτύνουμε πολιτικά, ούτε βέβαια να αποκαλούμε φασίστες όσους διαφωνούν μαζί μας.
Aς βρεθεί λοιπόν κάποιο άλλο κλισέ που να μην προσβάλλει την λαϊκή μας παράδοση ούτε και την ιστορία μας. Χρειάζεται λίγο σεβασμός σε κάποια σύμβολα και στην ιστορία μας από νεόκοπους αυτοχαρακτηριζόμενους ''ηγέτες''.
Βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο ο Σταύρος να φωνάζει ώστε δεδομένης της πλήρους απουσίας οιασδήποτε αντιπολίτευσης, να εμφανιστεί στο τέλος ως αναπληρωτής της.
Αυτό βέβαια, αν ισχύει ως τακτική, είναι λίγο ατυχής για έναν ''εκσυγχρονιστή''.
Επίσης δεν θα αποδώσει. Η ΧΑ θα αυξήσει πιθανότητα τη διαφορά της με το Ποτάμι αν ακολουθηθεί αυτή η πρακτική. Είναι το πεδίο της.
Τι ακριβώς συναγωνίζεται ο Σταύρος και προς τα που οδεύει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου