Πώς η ελιά μπορεί να αυξήσει τον εθνικό μας πλούτο κατά μισό δισεκατομμύριο ετησίως

Κύριες χώρες παραγωγής ελιάς και ελαιόλαδου (πηγή FAOSTAT)

Θέση	Χώρα	Παραγωγή (σε τόνους)	Καλλιεργήσιμη περιοχή (σε εκτάρια)	Απόδοση (q/εκτάριο)
01	Ισπανία	7.820.060	2.330.400	29.781
02	Ιταλία	3.182.204	1.144.420	27.806
03	Ελλάδα	2.000.000	850.000	23.529
04	Τουρκία	1.750.000	798.493	21.916
	Συνολική Παγκόσμια παραγωγή	19.845.300	9.634.576	20.598

Η συνολική ωφέλεια γύρω από την εκμετάλλευση της ελιάς, της εθνικής μας καλλιέργειας, μπορεί να αυξήσει το ΑΕΠ της χώρας κατά 0.1% ή να πολλαπλασιάσει τον εθνικό μας πλούτο κατά 600 εκατομμύρια ετησίως.

Aυτό μπορεί να γίνει με την τυποποίηση (branding) του ελαιόλαδου, την οργάνωση της καλλιέργειας και την εκμετάλλευση της βιομάζας από τα παραπροϊόντα του ελαιόδεντρου.

Η Ελλάδα είναι η τρίτη χώρα στην παραγωγή ελαιολάδου διεθνώς. Η πρώτη στην παραγωγή εξαιρετικά παρθένου ελαιόλαδου. Τυποποιούμε όμως και εκμεταλλευόμαστε μόνο το 4% από το ελαιόλαδο που παράγουμε.

Το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο που παράγουμε αγοράζεται χύμα από την Ιταλία. Κατόπιν αναμειγνύεται με τοπικό ελαιόλαδο και πωλείται ως ιταλικό προϊόν.

Υπάρχει η ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε την υπεραξία του 96% του εθνικού προϊόντος μας διαθέτοντας το τυποποιημένο.

Τα έσοδα θα υπερβούν το μισό δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως σε σχέση με τα 300 εκατομμύρια που κερδίζουμε σήμερα ως χώρα. 

Το νέο πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης ενισχύει μέχρι και με 500.000 ευρώ την τυποποίηση (branding) του ελαιολάδου για κάθε δικαιούχο. Η επιδότηση καλύπτει το σημαντικότερο μέρος του εξοπλισμού. 

Ο συνεταιρισμός των παραγωγών λόγω του κατακερματισμένου ελληνικού αγροτικού κλήρου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος.

Είναι όμως βέβαιο ότι η ζήτηση του ελληνικού ελαιολάδου είναι υπερπολλαπλάσια της παραγωγής του. 

Τα 140 εκατομμύρια ελαιόδεντρα της χώρας μας δεν θα προσφέρουν όμως τον μέγιστο πλούτο, αν δεν αξιοποιηθούν σε όλα τα προϊόντα ή παραπροϊόντα τους. 

Το ετήσιο κλάδεμα κάθε ώριμου ελαιόδεντρου αποφέρει περίπου 25 κιλά ξυλείας.

140.000.000 δέντρα Χ 25 κιλά ετησίως = 3.500.000 τόνοι ξυλώδους βιομάζας ανά έτος.

Η ωφέλεια της βιομάζας προσδιορίζεται κατά περίπου 50 ευρώ τον τόνο.

Άλλως, αν εκμεταλλευόμασταν σε απόλυτη μεγέθη την βιομάζα από τα κλαδέματα, η οικονομική ωφέλεια θα προσδιοριζόταν στο ποσό των 175 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως.

Ένας άλλος τρόπος άλλωστε εκμετάλλευσης της ξυλώδους βιομάζας της ελιάς είναι η μετατροπή της σε πράσινο ηλεκτρισμό. Αν και οι 3.500.000 τόνοι ξυλώδους βιομάζας μετατρέπονταν σε ενέργεια θα δημιουργούσαν περίπου 350MW πράσινου ηλεκτρισμού ετησίως.

Από περιβαλλοντική σκοπιά πάντως ακόμα πιο επιτακτική είναι η ανάγκη διαχείρισης των ελαιουργικών αποβλήτων (κατσίγαρου) των 3.000 τριφασικών ελαιοτριβείων της χώρας. Ο περιορισμένος εξοπλισμός των ελληνικών ελαιοτριβείων δεν επιτρέπει την επεξεργασία του κατσίγαρου που απελευθερώνεται στο οικοσύστημα.

Το εξαιρετικά επιβαλές για το περιβάλλον γεωργικό απόβλητο όμως μπορεί να μετατραπεί σε βιομάζα. Η ποσότητα των 1.800.000 περίπου ετήσιων τόνων κατσίγαρου μπορούν να δημιουργήσουν ωφέλεια περίπου 90.000.000 ευρώ ετησίως.

Αν άλλωστε μετατρέπονταν εξολοκλήρου σε ηλεκτρισμό θα προσέφερε 180MW πράσινης ενέργειας με ιδιαίτερος μάλιστα όφελος για το περιβάλλον.

Ένα ακόμα παραπροϊόν εκμετάλλευσης από το ελαιόδεντρο εξάλλου είναι και ο πυρήνας του κάθε καρπού. Το πυρηνόξυλο αποτελεί το 50% της ελιάς που αφού διαχωριστεί από την ψίχα της, μπορεί να λειτουργήσει ως εξαιρετική βιομάζα ή ανανεώσιμη πηγή ενέργειας.

Βάσει της αναλογίας παραγωγής ελαιόλαδου ανά ελαιόκαρπο (1:4) και παραγωγής πηρυνόξυλου ανά ελαιόκαρπο (1:5) μπορούμε να υπολογίσουμε την ωφέλεια από τους 500.000 χιλιάδες παραγόμενους τόνους πηρυνόξυλου σε 25.000.000 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. 

Άλλως προς την δημιουργία επιπλέον 50ΜW πράσινης ενέργειας.

Κατά την καύση άλλωστε και μετατροπή του πηρυνόξυλου σε ενέργεια δημιουργείται ένα είδος στάχτης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εδαφοβελτιωτικό (biochar) αυξάνοντας την προστιθέμενη αξία του πυρηνόξυλου. 

Τέλος, ο σωστός σχεδιασμός στη φύτευση των ελαιόδεντρων μπορεί να αυξήσει τον αριθμό των φυτών ανά στρέμμα, πολλαπλασιάζοντας την ποσότητα του παραγόμενου ελαιόλαδου και των παραπροϊόντων του κατά περίπου 20% άλλως κατά επιπλέον 100 εκατομμύρια ετησίως. 

Η συνολική ωφέλεια μπορεί να αυξηθεί ακόμα περισσότερα αν μεταξύ των ελαιόδεντρων καλλιεργηθούν φυτά, ακόμα και μελίσσια που μπορούν να μεγιστοποιήσουν το αγροτικό προϊόν σε κάθε φυτώριο. 

Τα οικονομικά της ελιάς σχετίζονται με τον βιώσιμο εθνικό πλούτο της χώρας.

Η τυποποίηση του ελαιολάδου, η οργάνωση της καλλιέργειας του ελαιόδεντρου και η εκμετάλλευση της βιομάζας από τα παραπροϊόντα του μπορούν να αυξήσουν το Α.Ε.Π. της χώρας κατά 600 εκατομμύρια άλλως κατά 0.1% ετησίως και με τρόπο αειφόρο.