Στα χρόνια της κρίσης, στα πλαίσια της «σωτηρίας» του έθνους και της χώρας, ιδρύθηκε το 2011 το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου. Ο όρος «αξιοποίηση» διευκρινίζεται στο νόμο (3896/2011). Σκοπός του ταμείου είναι η αξιοποίηση της ιδιωτικής κρατικής περιουσίας καθώς και των δημόσιων επιχειρήσεων.
Σύμφωνα με το νόμο το ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ λειτουργεί ρητώς με καθεστώς ιδιωτικής οικονομίας, εκπροσωπείται δε από ένα πενταμελές διοικητικό συμβούλιο το οποίο εποπτεύεται από τον εκάστοτε Υπουργό Οικονομικών. Οι συμβάσεις ή συμφωνίες που συνάπτει συνομολογούνται σύμφωνα με τους όρους ανοικτής αγοράς ενώ, σύμφωνα με το νόμο πάντα, στο ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις που διέπουν τις εταιρείες που ανήκουν άμεσα ή έμμεσα στο Δημόσιο. Ουσιαστικά το ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ είναι ανέλεγκτο.
Σύμφωνα με το νόμο, στην ιδιωτική δημόσια περιουσία που παραχωρείται στο ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ για αξιοποίηση περιλαμβάνεται ότι δεν ανήκει στην αμιγώς Δημόσια περιουσία δηλαδή δάση, λατομεία, μεταλλεία, Αλυκές, Ιαματικές Πηγές, Ιχθυοτροφεία και Ιχθυόσκαλες, οι Λιμνοθάλασσες, αδέσποτα κτήματα κ.ο.κ. Η αμιγώς δημόσια περιουσία, η οποία σύμφωνα με το νόμο δεν μπορεί να εκχωρηθεί στο ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ αποτελείται από τα εκτός συναλλαγής Δημόσια Κοινόχρηστα Κτήματα που ορίζονται στο νόμο και ιδίως στον Αστικό Κώδικα ("τα ελευθέρως και αενάως ρέοντα ύδατα, οι οδοί, οι πλατείες, οι αιγιαλοί, οι λιμένες και όρμοι, αι όχθαι πλευσίμων ποταμών, αι μεγάλαι λίμναι και αι όχθαι αυτών") και από τα εκτός συναλλαγής Δημόσια Κτήματα που εξυπηρετούν δημόσιους, δημοτικούς ή κοινοτικούς σκοπούς (στέγαση δημοσίων υπηρεσιών, στρατώνες, στάδια, σχολεία, βιβλιοθήκες κ.λ.π.) και τα οποία επίσης τυγχάνουν εκτός συναλλαγής.
Σύμφωνα με το ίδιο το ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ πάντως, που είναι ανέλεγκτο, έχουν εκχωρηθεί σε αυτό προς «εκμετάλλευση» ο ΟΣΕ (Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος), ο Διαχειριστής Σιδηροδρόμου (ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε.), Σιδηροδρομικοί Σταθμοί, ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, τα Τοπικά Αεροδρόμια, αεροσκάφη τύπου Airbus 340 – 300, η Εγνατία Οδός, η εταιρεία εκμετάλλευσης μεγάλων αυτοκινητοδρόμων) η Εταιρεία Ύδρευσης κι Αποχέτευσης Πρωτεύουσας (ΕΥΔΑΠ Α.Ε.) και Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ Α.Ε.), 12 λιμάνια ως εταιρείες περιορισμένης ευθύνης, άλλα μικρά λιμάνια και μαρίνες, η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ), το ίδιο το δίκτυο της ηλεκτρικής ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ) που πρόσφατα μάλιστα πουλήθηκε, οι Άδειες Κινητής Τηλεφωνίας (Φάσμα Συχνοτήτων (900-1800 MHZ) ενώ ο κατάλογος διευρύνεται συνεχώς.
Παρατηρείται λοιπόν ότι στο ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ. έχει παραχωρηθεί προς «εκμετάλλευση» και δημόσια περιουσία όπως αεροδρόμια, Οργανισμοί Λιμένος, οδοί του εθνικού δικτύου, οι Δ.Ε.Υ. ΑΠ., το ίδιο το δίκτυο της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας κ.α. που σύμφωνα με το νόμο και τα άρθρα 966 και 967 του ΑΚ δεν μπορούν να απολέσουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους. Το ανέλεγκτο ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ. όμως διατείνεται ότι οι πωλήσεις και οι συμβάσεις εκμετάλλευσης δεν αναφέρονται στην ίδια την ύπαρξη της δημόσιας περιουσίας και των εκτός συναλλαγής πραγμάτων και αγαθών αλλά στις εταιρείες που εκμεταλλεύονται αυτά επομένως οι απαγορεύσεις δεν ισχύουν για τις συμβάσεις που συνάπτει. Εναλλακτικά το ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ. προβάλλει ότι μια 99χρονη μίσθωση δεν συνιστά εκχώρηση δημόσιας περιουσίας.
Όλα αυτά βέβαια είναι σοφίσματα και προσχήματα. Είναι άλλωστε αδύνατο να φανταστεί κανείς λιμάνι ή αεροδρόμιο χωρίς εγκαταστάσεις ή τον ΔΕΣΜΗΕ χωρίς το ίδιο το δίκτυο της ηλεκτρικής ενέργειας. Στο πολυνομοσχέδιο άλλωστε ρητώς εκχωρούνται στο ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ. και λιμάνια ή αιγιαλοί προς αξιοποίηση. Πάνω από όλα όμως ο ίδιος ο νόμος στην έννοια του δημόσιου κτήματος ή του δημόσιου αγαθού περιλαμβάνει όχι μόνο εκτάσεις αλλά και ασώματα αγαθά καθώς και τα παρακολουθήματα αυτών. Ότι δηλαδή είναι απαραίτητο για να γίνει χρήση του δημοσίου κτήματος ή ενός ασώματου δημόσιου αγαθού και βέβαια και τις υπηρεσίες-επιχειρήσεις βέβαια που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία ή την απόλαυση τους.
Αυτά ορίζει ο νόμος, το Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. όμως ουσιαστικά δεν ελέγχεται θεσμικά. Οπότε μπορεί να αποφασίζει ότι το δίκτυο μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας δεν χρειάζεται να είναι δημόσιο, γεγονός που δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη ή ότι οι επιχειρήσεις που διαχειρίζονται τα ύδατα πρέπει να είναι ιδιωτικές. Η πρακτική των ιδιωτικοποιήσεων πάντως βασικών δημοσίων αγαθών αμφισβητείται πλέον στην Ευρώπη. Ακόμα και η Γαλλία επέστρεψε την εκμετάλλευση των δικτύων ύδρευσης από τους ιδιώτες που τα είχε παραχωρήσει στους Ο.Τ.Α.
Εμείς όμως προπαγανδίζουμε υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων υποκρύπτοντας ότι δεν αποτελούν εργαλείο εξόδου της χώρας απ' την κρίση αλλά το αποτέλεσμα της επιρροής των διαπλεκόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων μιας ολιγαρχίας με τους πολιτική μας νομενκλατούρα. Χαρακτηριστικά, η ιδιωτικοποίηση του κρατικού μονοπωλίου του Ο.Π.Α.Π. και του τζόγου στην Ελλάδα παραχωρήθηκε σκανδαλωδώς σε μια οικογένεια στην οποία το Σ.Δ.Ο.Ε. έχει καταλογίσει πρόστιμα για λαθρεμπόριο πετρελαίου ενώ προηγουμένως το ίδιο το ελληνικό δημόσιο έκανε ότι μπορούσε για να αθωώσει τον γιο Μελισσανίδη στη δίκη (οι δικηγόροι του δημοσίου αρρώσταιναν συνεχώς και για χρόνια στις δίκες που αναβάλλονταν μέχρι να παραγραφεί το αδίκημα).
Αυτή η φτωχοποιημένη Ελλάδα όμως είναι ταυτόχρονα και η χώρα της πραγματικής ευκαιρίας για κάποιους... Διαμοιράζεται τώρα η λεία της στα μεγάλα συμφέροντα στην τελευταία πράξη του δράματος μιας διαπλεκόμενης φαυλοκρατίας που ακόμα μας κυβερνά. Το τίμημα που επιλέγεται για την παράνομη ούτως ή άλλως απώλεια της δημόσιας περιουσίας θεωρείται μάλιστα πολλές φορές προσβλητικό για το δημόσιο συμφέρον. Αυτό συμβαίνει σαφέστατα στην περίπτωση του Ελληνικού ή και του Αστέρα της Βουλιαγμένης σε μικρότερη κλίμακα καθώς και σε άλλα παραδείγματα. Μεταξύ κολλητών γίνονται παράνομες συμβάσεις με περιουσία που είναι εκτός συναλλαγής και ανήκει στην κοινωνία.
Η κοινωνία όμως έχει το πρωταρχικό και αναφαίρετο δικαίωμα να ελέγχει την δημόσια περιουσία ή την αποτίμηση της, όταν αυτή αποφασίζεται να ιδιωτικοποιηθεί, αφού με έξοδα του κόσμου συντηρείται και συντηρείτο απ' αρχής του ελληνικού κράτους. Τα δημόσια πράγματα άλλωστε και τα δημόσια αγαθά δεν είναι κρατικά, παραμένουν ανεκχώρητα και εκτός συναλλαγής ενώ βέβαια πρέπει να αξιοποιούνται κοινωνικά και όχι να διατίθενται σε κλειστές παρέες προς πλιατσικολόγημα. Η δημοκρατία περιμένει ακόμα την αποκατάσταση της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου