Συμφωνία αλα Γιουνκερ ;

Όπως φαίνεται η πρόταση Γιουνκερ είναι αυτή που θα τεθεί προς έγκριση για να υπογραφεί ως συμφωνία ώστε να κλείσει το ελληνικό ζήτημα. Καλό είναι βέβαια να αναλογιζόμαστε ότι η συμφωνία, αν υπάρξει, θα πρέπει να κυρωθεί από τα κοινοβούλια όλων των χωρών προεξέχοντως βέβαια του Ελληνικού.

Η ΕΕ και το ΔΝΤ θα αντιδράσουν, αλλά λίγο πολύ αυτό είναι αναμενόμενο και ίσως είναι και για λόγους εσωτερικής, δικής τους, κατανάλωσης. Εδώ και μήνες φαινόταν ότι ο διαμεσολαβητής υπέρ της ελληνικής πλευράς στο διεθνές πλαίσιο και στους θεσμούς θα ήταν ο Γιούνκερ μέσω της Κομισιόν που θέλουν για δικούς τους λόγους να τιθασεύσουν την Γερμανία ώστε να μην είναι οι ίδιοι τελείως διακοσμητικοί.

Ενόψει των αναγκών χρηματοδότησης της χώρας, όχι βέβαια για άλλες ανάγκες πέραν της πληρωμής των διεθνών οφειλών της που είναι 11.4 δισ. μέχρι τέλος Αυγούστου συμπεριλαμβανομένων 2 δισ. τον Ιούνη, είμαστε πλέον στα παρά 1. Στο παρά 1 βρίσκεται και η διεθνής εικόνα για την οικονομία της χώρας σε σχέση με την αξιοπιστία της ή όχι.

Στο παρά 5 είμασταν στην προηγούμενη δόση πριν λίγες ημέρες προς το ΔΝΤ που καλύφθηκε με αλχημείες όλων των πλευρών ενόψει όλων των διαφορετικών προσεγγίσεων και των θέσεων της ελληνικής πλευράς. 

Δεν υπάρχει όμως πλέον άλλος χρόνος ενώ και τα έσοδα της χώρας είναι εξουθενωμένα μετά την πληρωμή 4 δισ. τους προηγούμενους μήνες για τοκοχρεολύσια χωρίς χρηματοδότηση. Πιστωτικό γεγονός δεν θέλει κανείς οπότε το ζήτημα πρέπει να λήξει. 

Ο καθένας μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο ευχαριστημένος ή δυσαρεστημένος αναλόγως του τι περίμενε και που είχε τοποθετήσει τον πήχη σε σχέση με τη συμφωνία. Η Ελλάδα πάντως καταφέρνει να στρίψει το τιμόνι στο πλαίσιο του εφικτού. 

Στο κείμενο μάλιστα αποτυπώνονται σε ειδικό κεφάλαιο οι ενστάσεις του ΔΝΤ, όπως δημοσιεύει το Βήμα που περιληπτικά περιγράφονται ως εξής:

-η πρόταση που γίνεται από την ΕΕ είναι πολύ διαφορετική από το τρέχον πρόγραμμα (μνημόνιο). Πρόκειται για ένα καινούριο οδικό χάρτη, με πολύ λίγες λεπτομέρειες για μέτρα και πολιτικές που χρειάζονται καινούριες μελέτες. Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι «οπισθοβαρής» δηλαδή μεταφέρεται στο μέλλον.

Αν αυτό ισχύει έχουμε νέα δεδομένα καθώς το ΔΝΤ σταματά να χρηματοδοτεί τη χώρα και η ευθύνη μεταφέρεται στο EFSF και την ΕΕ. 

Η συμφωνία είναι καλή ή όχι; 

Το ζήτημα βέβαια ξεπερνά τις απόψεις του καθενός αφού το προτεινόμενο πακέτο μέτρων, που λίγο πολύ αυτό θα είναι γιατί σέβεται και την ελληνική πλευρά που κέρδισε με πολύ κόπο το δικαίωμα να αλλάξει κάποια δεδομένα, ζητείται βέβαια να ψηφιστεί και από την ελληνική Βουλή άμεσα, ώστε να επιτραπεί η χρηματοδότηση της χώρας. 

Θα περάσει η κυβέρνηση την συμφωνία στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και την κοινοβουλευτική ομάδα; Δεδομένης της πλήρης απουσίας κάθε σοβαρού αντιλόγου ή αντιπολίτευσης από όλα τα άλλα κόμματα δεν υπάρχει άλλο ερώτημα. 

Η κυβερνώσα πλειοψηφία αποτελείται από ανθρώπους με ποικίλες πολιτικές απόψεις και κοσμοθεωρίες. Δεν υπήρχε και δεν μπορούσε να υπάρχει στο ΣΥΡΙΖΑ ένα ναι ή ένα όχι εκ των προτέρων σε ένα τέτοιο ερώτημα. 

Το ναι ή το όχι απέναντι στη συμφωνία, έχει να κάνει με το περιεχόμενο της συμφωνίας. Αν αυτό είναι λίγο πολύ, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζει και τον κόσμο του, θα πρέπει να τοποθετηθεί. Σύντομα θα πρέπει να το κάνει πρώτα σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής και μετά σε επίπεδο Πολιτικής Γραμματείας που θα καθορίσει και την Κοινοβουλευτική του ομάδα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι βέβαια Προεδρικό κόμμα και αυτό είναι κάτι καινούργιο στην ελληνική πραγματικότητα. Ενστάσεις και εντάσεις θα υπάρχουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη συμφωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκε για να αλλάξει κάποια πράγματα. Δεν εκλέχτηκε όμως για να αναποδογυρίσει τελείως το τραπέζι και εκτός πλαισίου σε αχαρτογράφητα νερά. 

Το πάλεψε όσο μπορούσε, οπωσδήποτε σκληρά, έκανε κάποια λάθη ίσως στις προσεγγίσεις του και στην τακτική του, αλλά κατάφερε να δώσει και αυτός ένα στίγμα για να διαφοροποιηθούν κάποια πράγματα προς το καλύτερο για τη χώρα (εκλογίκευση στόχων πλεονασμάτων, σταθερότητα μισθών και συντάξεων, απαγόρευση απολύσεων που είχαν προγραμματιστεί και άλλα), κάτι που κερδίζεται με αίμα και με κόπο σε ένα διεθνές πλαίσιο το οποίο δεν αλλάζει εύκολα τους στόχους και τις πολιτικές του. 

Προσωπικά, βλέποντας το πλαίσιο το οποίο διαμορφωνόταν λίγο λίγο τις τελευταίες εβδομάδες, με το ΔΝΤ και την ΕΕ να έχουν σταθερά διαφορετικές προσεγγίσεις και την Ελλάδα να πιέζει μέσω της Κομισιόν (αφανώς ιδίως), πιστεύω ότι αν η τελική συμφωνία βασίζεται στην πρόταση Γιουνκερ, έστω και με κάποιες διαφορές ήσσονος σημασίας στην εξέλιξη της, θα περάσει από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. 

Είναι μια ρεαλιστικά καλή εκδοχή για την Ελλάδα για να κλείσει το ζήτημα και να προχωρήσει η χώρα. Μένει για την κυβέρνηση βέβαια να αλλάξει τα πράγματα στο εσωτερικό της χώρας που είναι και ήταν για πολλούς το πραγματικό ζητούμενο, δύσκολο και ενδιαφέρον. 

Σε κάθε περίπτωση ο πολιτικός χρόνος είναι πλέον πυκνότατος. Το ζήτημα θα πρέπει να λήξει τις επόμενες ημέρες αλλιώς οδεύουμε προς ρήξη, που όμως δύσκολα μπορεί να προκύψει από το κείμενο της πρότασης Γιούνκερ ιδίως για την Ελλάδα.

Ίδωμεν και αναμένουμε λοιπόν.