Δρόμοι παιδιών της μεγάλης μητέρας του Πόντου

Ημέρα γενοκτονίας των Ποντίων η 19η Μαΐου. Αυτού του υπέροχου και πονεμένου λαού, με τις περισσότερες λέξεις για το ''αγαπημένε μου'' ή ''αγάπη μου''. Τα λόγια της αγάπης από τους παππούδες και τις γιαγιάδες του Πόντου στα εγγόνια τους στην Ελλάδα: γιαβρουμ, τζιεριμ, λελευοσε, και άλλες της αγάπης λέξεις.

Οι Πόντιοι έχουν πολλές εκφράσεις και πλούσιο λεξιλόγιο για την αγάπη γιατί πόνεσαν πολύ ως ράτσα. Δεν ήταν μόνο η ανείπωτη καταστροφή. Όχι μόνο στο Πόντο αλλά και σε άλλα μέρη όπως στο Νότο της Ρωσίας το 1935-1937. Κι εκεί τα ίδια. Η ιστορία τους είναι ιστορία πολέμων, διωγμών και θανάτων. 

Πριν την καταστροφή πολεμούσαν ως αντάρτες τους Νεότουρκους. Καμία βοήθεια από την Ελλάδα. Ήρθαν ως τουρκόσποροι στην Ελλάδα που τους αντιμετώπισε εχθρικά και υποτιμητικά παρότι τη θεωρούσαν τη μεγάλη πατρίδα που ονειρεύονταν κάποτε να επισκεφτούν υπό άλλες συνθήκες.

Άνθρωποι νοικοκύρηδες, με πλούτο και ισχυρές κοινότητες που είχαν δημιουργήσει στις πόλεις που ζούσαν συντηρώντας τον Ελληνισμό. 700000 ψυχές στις αρχές του 20 αιώνα σε όλες τις περιοχές της Μικρασίας και βορειότερα.

Πετάχτηκαν, όσοι επιβίωσαν, σε τέντες αφού τους έπλεναν πρώτα  μαζικά για να τους καθαρίσουν στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Ελάχιστα πράγματα μέχρι η Πολιτεία, χρόνια μετά, να πάρει κάποια στοιχειώδη μέριμνα. 

Σε πλίθινα σπίτια με λάσπη και πηλό ξανάρχρισαν να χτίζουν σιγά σιγά μετρώντας κάθε οικογένεια τις τρομαχτικές απώλειες της σφαγής. Έχτισαν από το 0. 

Οι Πόντιοι είναι ευλογημένη ράτσα. Αναζωογόνησαν τη χώρα. Τροφοδότησαν ή συστηματοποίησαν καλλιέργειες προϊόντων όπως του καπνού και του βαμβακιού, έφτιαξαν πολλές βιοτεχνίες, ανέπτυξαν την αγορά, το εμπόριο και το παζάρι στα μέρη που εγκαταστάθηκαν.

Παραθέτω ορισμένους ανθρώπους ποντιακής καταγωγής που διακρίθηκαν στην Ελλάδα και όπου έζησαν στον κόσμο, διασκορπισμένοι. Αξίζει να ψάξετε τις ιστορίες τους. Τα ονόματα συγκράτησα από εκδήλωση του Φάρου Ποντίων Πατρών σε εκδήλωση που έκανε πρόσφατα (26/4) στο πανεπιστήμιο της Πάτρας ενόψει της επετείου της γενοκτονίας. 

Η Σόνια-Σοφία Στεφανίδου (Οδησσός) ήταν η πρώτη Ελληνίδα κομάντο-αλεξιπτωτίστρια του ελληνικού στρατού στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιχείρησε με τις επίλεκτες δυνάμεις των Βρετανών σε μάχες κατά των Ναζί στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα με τον ελληνικό στρατό στις μάχες της Κρήτης, της Φλώρινας. 

Ο Στέλιος Λογγινίδης πήρε 5 παγκόσμιους τίτλους σε πολεμικές τέχνες κυρίως στυλ Muay Thai, Kickboxing, Full contact. To 1996 ήταν ο πρώτος δυτικός που κατέκτησε το Muay Thai μέσα στην Ταυλάνδη (το εθνικό της σπορ) και βραβεύτηκε από το βασιλιά. Εκπαιδευτής για κάποιο καιρό και του Ζαμπίδη. 

Ο Μιχάλης Λαζαρίδης είναι ο κατασκευαστής του Blackberry και άλλων καινοτόμων τεχνολογικών προϊόντων. Ζει στον Καναδά. Η εταιρεία του σήμερα έχει τζίρο πάνω από 20 δισ. δολάρια. Ονειρεύεται να φτιάξει ένα πανεπιστήμιο στον Καναδά. 

Ο Θεόδωρος Γιουρτσίχιν είναι ο πρώτος ποντιακής καταγωγής κοσμοναύτης. Βόλταρε στο διάστημα ως διοικητής του Σογιούν το 2010. Είχε τιμηθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ.Στεφανόπουλο. 

Προσθέτω και τα ονόματα του Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου από τους διασημότερους ζωγράφους της δεκαετίας του 60 στο Παρίσι, θεωρείται μεταξύ των καλύτερων 20 ζωγράφων του αιώνα, 

και του Ιωάννη Αβραμίδη διάσημου γλύπτη που έζησε στην Αυστρία, την εκπροσώπησε σε διάφορες μπιενάλε, πήρε κρατικά βραβεία, αναγνωρίστηκε από τον Τζιακομέτι ως ο κορυφαίος γλύπτης της Αυστρίας. 

Δρόμοι παιδιών της μεγάλης μητέρας του Πόντου.

(Η φωτογραφία είναι από σύντομα χορευτικά-διαλείμματα  κατά τη διάρκεια της εξιστόρησης της ιστορίας των προηγούμενων προσώπων)