Το Mάτριξ και ο Σνόουντεν

H έννοια του ήρωα έρχεται από την καρδιά της μυθολογίας και της αρχαιότητας. Από τότε που η ανακάλυψη της γραφής επέτρεψε την καταγραφή των μύθων. Ο ήρωας είναι το αρχέτυπο του ανθρώπου που με θάρρος και αυταπάρνηση προβαίνει σε ασυνήθιστες και παράτολμες ενέργειες για να υπηρετήσει κάτι το ευγενές. Στον μύθο, οι ιδιότητες του ήρωα απέχουν από το μέσο όρο. 

“Heroes are ordinary people who do extraordinary things in extraordinary circumstances’’. Η πιο εξανθρωπισμένη ίσως εκδοχή για τον ορισμό του ήρωα ανήκει στον Ναύαρχο των Η.Π.Α. στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, William Hasley. Ο άνθρωπος είναι εν δυνάμει ηρωικός και μεταβάλλεται σε ήρωα όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Υπ' αυτή την έννοια όλοι είμαστε εν δυνάμει ήρωες αλλά για κανέναν μας δεν είναι σίγουρο αν θα πράξει ποτέ κάτι το ηρωικό.

Η ιστορία του Έντουαντ Σνόουντεν όμως αγγίζει διαφορετικά τις χορδές του ηρωισμού. 

Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι ηρωικό σε απολύτως φυσιολογικές συνθήκες. Κάτι παράνομο, αποδοκιμαστέο από την έννομη τάξη αλλά αγαθοεργές για όλη την ανθρωπότητα.

Ο Έντουαρντ Σνόουντεν είναι ένας κατάσκοπος, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε ή να ακούμε. Δεν στρέφεται όμως με τις πράξεις του, υπέρ ή κατά κανενός κράτους. Δεν εξυπηρετεί καμία σημαία. Δεν έχει ως σημείο αναφοράς τα κράτη. Απευθύνεται στους πολίτες, στοχεύοντας τις κυβερνήσεις. 

Το χαρισματικό παιδί της CIA στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αποκάλυψε τον Ιούνιο μέσω του Wikileaks, τον τρόπο λειτουργίας του απόρρητου συστήματος PRISM, βάσει του οποίου οι Η.Π.Α. και η Βρετανία υποκλέπτουν άπαντα τα διατηλεφωνικά και διαδικτυακά μας δεδομένα. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Αμερική και την Αγγλία, σε όλη την Ευρώπη αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. To πρόγραμμα Tempora σχεδιάστηκε για παρακολουθήσεις data 600 διαφορετικών εκατομμυρίων ανθρώπων ημερησίως (BBC: Leaks that exposed US spy programme).

Λαμβάνοντας υπ' όψιν την εξέλιξη αλλά και την εξάπλωση της τεχνολογίας στον πλανήτη ποιος αισθάνεται ότι δεν τον αφορά;

Πλέον οι πολίτες παρακολουθούνται μέσα από τα σπίτια τους, από τις συσκευές της ψηφιακής τεχνολογίας, το ίντερνετ, την τηλεφωνία, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Εύκολα, με μικρό κόστος και με αυτοματοποιημένες διαδικασίες. Η τεχνολογία εξελίσσεται ως τον πιο πετυχημένο δούρειο ίππο κατά της ίδιας της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Οι πληροφορίες μας και τα προσωπικά μας δεδομένα είναι εκτεθειμένα στο διαδίκτυο. Ενδιαφέρουν τις κυβερνήσεις, αλλά ενδιαφέρουν και τις αγορές. Ο τζίρος των πωλήσεων μέσω διαδικτύου στις Η.Π.Α. το 2013 εκτιμάται στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Είναι αυτονόητο ότι πολλές εταιρείες θα ενδιαφέρονταν να γνωρίζουν τις καταναλωτικές τάσεις και προτιμήσεις στο διαδίκτυο για να διαμορφώσουν κατάλληλα πακέτα διαφημίσεων, καλάθια αγορών κ.ο.κ. Όλα αυτά περνάνε μέσα από τα προσωπικά μας δεδομένα. 

"'Ήθελα να ξέρει ο κόσμος τι συμβαίνει στο όνομα του και εναντίον του'' είπε ο Σνόουντεν για τις αποκαλύψεις του. Κυνηγήθηκε βέβαια και θα κυνηγηθεί μέχρι τέλους από την CIA, την NSA, την MI6 και τους συμμάχους του. Η Ρωσία, για προφανείς λόγους, του παρείχε προσωρινό άσυλο. 

"Ξέρω ότι δεν θα δω το σπίτι μου ποτέ ξανά. Δεν είμαι όμως ήρωας επειδή έκανα αυτό που έπρεπε''. 

Edward Snowden: the whistleblower behind the NSA surveillance revelation

Ο Σνόουντεν μας μίλησε για τον αθέατο κοινό εχθρό που δεν ενσαρκώνεται και μπορεί να μας παρακολουθεί παντοιοτρόπως. Από κάθε διατηλεφωνική ή διαδικτυακή μας επικοινωνία, αν κριθεί απαραίτητο. Από το κινητό μας τηλέφωνο, το email, το facebook, τις επιλογές μας στις μηχανές αναζήτησης του ίντερνετ.

Ο Σαμαράς ακκίζεται με τον φασισμό

Δεν ξέρω πως είναι δυνατόν να ξεπεράσουμε το γεγονός. Η εκπαιδευτικός του Κολεγίου Αθηνών που ασκώντας τα καθήκοντα της επέπληξε και ανακάλεσε στην τάξη τον γιο του Πρωθυπουργού που αντέγραφε, απολύθηκε στυγνά και με προσχηματικές διαδικασίες (Απολύθηκε η καθηγήτρια που έπιασε το γιο του Σαμαρά να αντιγράφει). Την απόλυση επέβαλε το ίδιο το Κολέγιο Αθηνών, Πρόεδρος του οποίου είναι ο αδερφός του Πρωθυπουργού. Η διοικητική αρχή του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης επικύρωσε τη νομιμότητα της απόλυσης. 

Το ίδιο το Κ.Υ.Σ.Δ.Ε. αναγκάστηκε να συνεδριάσει για να εξετάσει το ζήτημα της καταγγελίας της εκπαιδευτικού, πειθαρχώντας σε δικαστική απόφαση και δη την υπ’ αριθ. 1932/2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, αφού παρά το νόμο δεν δεχόταν προηγουμένως ούτε καν να συγκροτηθεί σε σώμα για να ασκήσει τα εποπτικά καθήκοντα του. Και όταν το έκανε, μας είπε ότι ζούμε σε μια βασιλευόμενη δημοκρατία στην οποία ο βασιλιάς είναι υπεράνω των θεσμών. 

Δεν μπορώ να θυμηθώ ποτέ άλλοτε μια τόσο χυδαία καταπάτηση κάθε έννοιας στοιχειώδους δικαιοσύνης και αξιοκρατίας σε μια δημοκρατική χώρα από έναν Πρωθυπουργό. Εξίσου προσβλητική είναι και η σκόπιμη αποσιώπηση του γεγονότος από τα διαπλεκόμενα έγκριτα μέσα που έχοντας εξασφαλίσει πιστώσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, αν και ήδη χρωστούν πολλαπλάσια, συνεχίζουν να υπηρετούν τον προστάτη τους στο απυρόβλητο. 

Ο κ. Σαμαράς βέβαια έχει κάθε δικαίωμα να επιλέξει ως πατέρας τον τρόπο που θα αναθρέψει τον γιο του. Αυτό είναι προσωπικό του ζήτημα. Οικογενειακό ζήτημα επίσης είναι και η στάση του ίδιου του γιου του Πρωθυπουργού που μαθαίνει να συμπεριφέρεται στους δασκάλους του σχολείου του σαν να είναι υποτακτικοί του. 

Η εκδικητική όμως απόλυση ενός εκπαιδευτικού και δη στον ιδιωτικό τομέα, που κάνοντας σωστά την δουλειά του μετά από 21 χρόνια εργασίας μένει στο δρόμο, επειδή χάλασε το χατίρι του παρανομούντος γιου του Πρωθυπουργού που αντέγραφε είναι αδιανόητη. Ο Σαμαράς πλέον ακκίζεται φανερά και χωρίς ντροπή με τον φασισμό. 

Ακόμα και ο ίδιος ο Στάλιν όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στην αυτοβιογραφία του από τον Μοντεφιόρε (Η αυλή του κόκκινου Τσάρου, εκδόσεις Ποταμός) έδωσε συγχαρητήρια στον εκπαιδευτικό που τιμώρησε τον γιο του σεβόμενος την εκπαιδευτική διαδικασία. 

Ο Σαμαράς όμως είναι ένας ανόητος φασίστας. 

Στην τελική ευθεία

Στην ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή για τον προϋπολογισμό του 2014 εκφράστηκε για πρώτη φορά με καθαρότητα αλλά και αποφασιστικότητα το πλαίσιο της πολιτικής που πρέπει να ακολουθηθεί από την επόμενη κυβέρνηση. Οι θέσεις που εκφράστηκαν άγγιξαν για πρώτη φορά εναργώς την καρδιά των προβλημάτων. 

Θίχτηκαν ζητήματα taboo όπως το τεράστιο ζήτημα του δημόσιου έλεγχου των τραπεζών. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε μεγάλη οικονομική κρίση οι τράπεζες οφείλουν να εποπτεύονται από το κράτος. Έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί εξάλλου από χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων και με δισεκατομμύρια ευρώ που αφαιρέθηκαν από την πραγματική οικονομία. 

Στο διεθνές περιβάλλον ακούγονται τα ίδια λόγια και ασκούνται παρόμοιες πρακτικές. «Δεν ήταν τα κράτη που προκάλεσαν την κρίση, αλλά ο χρηματοπιστωτικός τομέας», ανέφερε ο κ. Σόιμπλε προ ελαχίστων ημερών εκφράζοντας την πεποίθηση του ότι η ρύθμιση του τραπεζικού τομέα δεν πρέπει να χαλαρώσει «αν και η δημιουργικότητα των τραπεζών προκειμένου να ξεγλιστρήσουν από τους κανόνες εξακολουθεί να είναι μεγάλη». (Σόιμπλε: Τα κράτη πληρώνουν τις τράπεζες)

Στην Αμερική ο κανόνας του ανέλεγκτου των τραπεζών αλλάζει με την εφαρμογή του δόγματος Βόλκερ προς προστασία των φορολογουμένων-καταθετών και όλης της κοινωνίας. Ο κανόνας που πρότεινε ο πρώην πρόεδρος της Federal Reserve είχε στόχο να αποτρέψει τις τράπεζες που δέχονται ομοσπονδιακά ασφαλισμένες καταθέσεις από το να εμπλέκονται σε επικίνδυνες χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και επενδύσεις σε παράγωγα με τα χρήματα των καταθετών τους (Οι ΗΠΑ ετοιμάζονται για τον κανόνα Βόλκερ)

Αποδείχτηκε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο ότι οι τράπεζες που λειτουργούν σαν επενδυτικά fora και επενδύουν σε χρηματοπιστωτικά παράγωγα αναζητώντας γρήγορο πλουτισμό, μακριά από τις καθιερωμένες πρακτικές αποτελούν μείζον κίνδυνο για την οικονομά. Οι τράπεζες ελέγχουν την τύχη αλλά και την ροή του χρήματος των καταθετών και των φορολογουμένων Ελλήνων πολιτών, διαχειρίζονται τμήμα του εθνικού πλούτου και η λειτουργία τους είναι ζήτημα εθνικό. 

Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ακούγεται και είναι επαναστατική αλλά πάνω από όλα είναι επιβεβλημένη και θα αποτελέσει μια μεταρρύθμιση που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα. Η εγκατάλειψη της λειτουργίας των τραπεζών χωρίς κανένα έλεγχο στις ίδιες τραπεζικές ελίτ που τις πτώχευσαν, είναι πολύ επικίνδυνη υπόθεση όπως φάνηκε στην Κύπρο ή στην Ιρλανδία.

Οι αλήθειες που δεν λέμε πια

Η είδηση μιας αυτοκτονίας ή του θανάτου συνανθρώπων μας από αναθυμιάσεις στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν πλέον δεν προξενεί εντύπωση. Καταγράφεται μόνον στο διαδίκτυο. Εκεί μόνο μπορεί να διαβάσει κανείς για παράδειγμα πως ένα ζευγάρι ηλικιωμένων πέθανε μπροστά από το τζάκι του τα ξημερώματα από αναθυμιάσεις. 

Οι ειδήσεις καταχωρούνται για λίγη ώρα στον ηλεκτρονικό τύπο και μετά χάνονται στην άβυσσο των τρισεκατομμυρίων digits που ταξιδεύουν στον αχανή κυβερνοχώρο. Δεν αφήνουν το στίγμα τους. Αντιμετωπίζονται ως κάτι αναμενόμενο. Η αυτοκτονία του 77χρονου Δημήτρη Χριστούλη στο Σύνταγμα στις 4/42012 είχε αντιμετωπιστεί ως κάποιο γεγονός άξιο αναφοράς. Οι επόμενοι παρόμοιοι θάνατοι δεν φάνηκε να προξενούν εντύπωση. Όμως επαναλαμβάνονται. 

Οι αποκαρδιωτικές συνέπειες του οικονομικού αδιεξόδου και της πολιτικής που απαρέγκλιτα ακολουθείται για την ικανοποίηση κάποιων στόχων που ουδέποτε εκπληρώνονται είναι σαν ένα κυνήγι μαγισσών που σωρεύει θλίψη και απογοήτευση στην κοινωνία. Οι πιο αδύνατοι ψυχικά δεν μπορούν να διαχειριστούν τις καταστάσεις και τα αδιέξοδα καταλήγοντας στην αυτοχειρία.

Τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης βέβαια δεν λερώνουν την λάμψη τους από τέτοια γεγονότα. Τα τελευταία 24ωρα υπερίσχυσαν οι εικόνες και οι εμβριθείς αναλύσεις από τις άνευ σημασίας δηλώσεις του Πρωθυπουργού μας σε στημένες συνεντεύξεις τύπου στην Γερμανία. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης βέβαια. Οι νεκροί ανήκουν στις οικογένειες τους και οι προσωπικές τους στιγμές δεν αφορούν τον κοινό βίο. Είναι αναμενόμενο επίσης να καλύπτεται η συνέντευξη τύπου δύο Πρωθυπουργών, ακόμα και όταν οι κοινότυπες δηλώσεις τους έχουν γραφτεί ημέρες πριν.

Όμως η επίσημη πολιτική ατζένα λίγο τελικά μας αφορά. Οι συνέπειες της πολιτικής που ακολουθείται δεν κρίνεται από τις δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων αλλά από τις καθημερινές ιστορίες της ζώσας κοινωνίας. Εκεί εντοπίζονται τα αδιέξοδα και τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν και τα οποία όλο και αυξάνονται και με αυτά πρέπει να ασχοληθούμε. 

Πίσω από τους θανάτους που αποσιωπούμε και σιωπηλά πληθαίνουν, κρύβονται ιστορίες που ζωγραφίζουν το πρόσωπο της πολιτικής που εφαρμόζεται και των επιλογών που ακολουθούνται. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης επιβλήθηκε για να εξισωθεί η φορολογία του με το πετρέλαιο κίνησης. Εξηγήθηκε ότι δεν έπρεπε να υπάρχουν αποκλίσεις σε ομοειδή προϊόντα που νοθεύουν την αγνότητα του ανταγωνισμού. Η κυβέρνηση δεν μπορούσε ούτε να διαπραγματευτεί ή να καθορίσει την τιμή του. Τι κατάλαβε όμως κανείς πέρα από το ότι δεν φθάνουν τα χρήματα του ούτε για να ζεσταθεί;

Πρέπει λοιπόν να επανακαθορίσουμε την αυτονομία μας στην χάραξη και της διαμόρφωση της εθνικής πολιτικής. Οι δείκτες που μετρούν τις επιτυχίες των προγραμμάτων χρειάζεται να αποκτήσουν διαφορετική στόχευση ώστε να αποκατασταθεί η κοινωνική συναίνεση.

Η μομφή που παραμένει

Τα αποτελέσματα της πρότασης μομφής θα καταχωριστούν στα συρτάρια της Βουλής. Όσον αφορά τους τύπους και τα νούμερα οι βουλευτές που στήριξαν με την εμπιστοσύνη τους την κυβερνητική πολιτική επιτυγχάνουν πλειοψηφία.

Στην πραγματικότητα είναι απομονωμένοι όχι μόνο από τα περισσότερα κόμματα αλλά κυρίως από την κοινωνία. Η εμπιστοσύνη των βουλευτών όμως δεν δείχνει να σχετίζεται με το κυβερνητικό έργο. Περισσότερο μοιάζει σαν μια κυρωτική συμφωνία της κοινής απόφασης για την συννομή της εξουσίας. Αυτός ο βαθύς δεσμός ενός συστήματος που θεωρεί τον εαυτό του αναγκασμένο και ιστορικά προορισμένο να κυβερνά την χώρα δεν διαταράσσεται.

Ο Πρωθυπουργός πάντως με δυσαρεστημένο ύφος αναγκάστηκε μετά από 15 μήνες να ξαναπεράσει το κατώφλι της Βουλής. Οι τελευταίες εμφανίσεις του Πρωθυπουργού μας ήταν σε τηλεοράσεις, μέσω επίσημων και σπουδαίων διαγγελμάτων για την δοκιμαστική μείωση του Φ.Π.Α. στα είδη εστίασης ή σε "ανατρεπτικές'' συνεντεύξεις με τις οποίες υποσχόταν wi fi ως ανακούφιση στα προβλήματα της κοινωνίας.

Η εμφάνιση του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μετά από ενάμιση χρόνο είναι απολύτως ενδεικτική της ποιότητας της δημοκρατίας και του ρόλου της Boυλής. Το Κοινοβούλιο αντιμετωπίζεται ως μία περιττή συνθήκη και αγγαρεία. Οι Υπουργοί δεν απαντούν ούτε στις επερωτήσεις. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από Ευρωπαϊκά και διεθνή fora, σε κλειστά consortia, ανακοινώνονται και θεσμοθετούνται. 

Η μομφή κατά της κυβέρνησης ακούστηκε όμως πριν λίγες ημέρες και εκεί. Οι εκπρόσωποι της τρόικα για το ελληνικό πρόγραμμα κατέθεσαν ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν εφαρμόζονται διότι η Ελληνική κυβέρνηση προστατεύει συμφέροντα και επιχειρηματίες. Η προστατευόμενη ελληνική διαπλοκή αναγνωρίζεται πλέον ως λειτουργικό στοιχείο της πολιτείας που δεν της επιτρέπει να εξελιχθεί. Δεν είναι καν η πρώτη φορά που την μέμφεται η Τρόικα.

Στο εσωτερικό, η πρόταση μομφής είχε κατεξοχήν πολιτικό χαρακτήρα.
Εξηγήθηκε στην βάση της φανερής δυσαρμονίας της ακολουθούμενης πολιτικής σε σχέση με τις ανάγκες της κοινωνίας. Σαν κίνηση τακτικής η αξιωματική αντιπολίτευση επέβαλε στον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς να εμφανιστούν στην Βουλή και να λογοδοτήσουν για την τραγική κατάσταση της οικονομίας.

Εσύ τι ψώνισες αυτή την Κυριακή ;

Τις Κυριακές τα μαγαζιά ας μένουν ανοιχτά. 

Να μας θυμίζουν ότι ο ύψιστος προορισμός μας είναι να εξυψωθούμε ως τέλειοι καταναλωτές. 

Πολίτες που καταναλώνουν ότι τους σερβίρουν γενικώς. 

Nα ζούμε τον μύθο της ευδαιμονίας μας ως τάχα πλούσια κοινωνία.

Τις Κυριακές τα μαγαζιά ας μένουν ανοιχτά. 

Θα δίνουμε ραντεβού στα αυθαίρετα δομημένα mall. Δεν χρειάζεται να κάνουμε περιπάτους, να συναντιόμαστε σε σπίτια, να συζητούμε για θέματα δύσκολα ή άλλα που μας απασχολούν. 

Δεν χρειάζεται καν να βρισκόμαστε προς το κοινωνικότερο σε καφετέριες ή καφενεία. 

Θα βρισκόμαστε έξω από τα πολυκαταστήματα. Θα βλέπουμε ποιοι έχουν τις μεγαλύτερες και περισσότερες σακούλες με φανταχτερά δώρα και φιόγκους.

- Εσύ τι αγόρασες αυτήν την Κυριακή; 

- A! Εγώ αγόρασα ένα όμορφο καπέλο που δεν προλάβαινα καμία άλλη ώρα και ημέρα ποτέ να αγοράσω! 

Ευτυχία!
Ευδαιμονία!
Μια κοινωνία ισορροπημένη λες και ευημερούσα στην οποία τα αγαθά και το χρήμα κινείται εν αφθονία. Δεν προλαβαίνουμε να εισπράττουμε φαίνεται για να καταναλώνουμε. Λες και αν ακόμα μπορούσαμε θα έπρεπε να είναι ο σκοπός. 

Επιχειρηματίες, εργαζόμενοι, πολίτες-καταναλωτές ας συμφωνήσουν. 

Να ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας ώστε όχι μόνο οι κανόνες αλλά και η νοοτροπία της αγοράς να κυριαρχήσουν παντού. Και στις ζωές μας.

Να ψωνίζουμε και τις Κυριακές!

Να ψωνίζουμε χωρίς άγχος και φραγμούς. Να χτίσουμε ελεύθερα την καταναλωτική μας συνείδηση. 

Αυτή που μας οδήγησε και στο χρηματιστήριο, στα δομημένα παράγωγα που νομίζαμε ότι χειριζόμασταν για το εύκολο χρήμα, στον εύκολο τραπεζικό κάποτε δανεισμό με υποθήκη για να νομίζουμε ότι αποκτούμε κάτι που κάποτε πιστεύαμε ότι θα ξεπληρώσουμε. 

Να ψωνίζουμε και τις Κυριακές! 

Στα μεγάλα παζάρια των αγορών ας διαλαλήσουμε ότι είμαστε γενναίοι. Θα προχωρήσουμε μπροστά!

Πήραμε όλα τα μέτρα για τις στρεβλώσεις της αγοράς που είχαμε ως χώρα. Ενισχύσαμε τους μικρομεσαίους. Ελέγξαμε τα ολιγοπώλια, χτυπήσαμε τα μονοπώλια, δημιουργήσαμε ευνοϊκούς και υγιείς κανόνες για την λειτουργία της αγοράς, σμικρύναμε την γραφειοκρατία για την λειτουργία των επιχειρήσεων, προσφέραμε ανεκτή φορολογία, σταθερό επενδυτικό περιβάλλον, πρόσβαση σε τραπεζική χρηματοδότηση και τώρα μας έμενε να εξοντώσουμε τον εχθρό της στρέβλωσης.
Τις αργίες.
Εντάξει τώρα. Όλα καλά. 

Δεν είμαστε μια φτωχοποιημένη κοινωνία σε μια χώρα που βυθίζεται. 

Δεν είμαστε πλέον οι πιο δυστυχείς πολίτες στην Ευρωζώνη, μετά την Πορτογαλία, σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε. 

Δεν μας πειράζει η ανέχεια που εξαπλώνεται.
Ότι έξω απ’ τα σουπερμάρκετ βλέπουμε γνωστούς μας να ζητούν τρόφιμα και όχι λεφτά.

Ότι χιλιάδες παιδιά σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό και την ΕΛΜΕ λιποθυμούν στα σχολεία όπως την εποχή της πείνας.

Δεν μας πειράζει που τα νέα παιδιά που τέλειωσαν το Πανεπιστήμιο μετά τα σχολεία μεταναστεύουν σωρηδόν αφήνοντας πίσω μία γερασμένη κοινωνία. 

Ούτε ότι πολλοί δεν μπορούν να κοιμηθούν τα βράδια αφού δεν ξέρουν αν τα τελευταία τους χρήματα θα τα δώσουν στο χαράτσι της Δ.Ε.Η. , στους νέους φόρους κινητών και ακινήτων, στις ασφαλιστικές τους εισφορές ή στο σουπερμάρκετ για τα απαραίτητα. 

Μας ενδιαφέρει αν θα μπορούμε να ψωνίζουμε και τις Κυριακές! 

Ο υπέρτατος αυτοσαρκασμός μιας κοινωνίας παραπαίουσας.
Φθηνό και πτωχευμένο glamour. 

Αντί να κοιταχτούμε στον καθρέφτη ακόμα κρύβουμε τα προβλήματα κάτω απ’ το φθαρμένο μας χαλί. Βλέπουμε νεράιδες αντί για κουρελούδες στο μαγικό μας καθρεπτάκι. 

Προσποιούμαστε μάλιστα ότι εκσυγχρονιζόμαστε την ίδια στιγμή που καταργούμε και την πιο βασική εργασιακή συνθήκη που κατακτήθηκε πριν από έναν αιώνα. Την μία ημέρα της υποχρεωτικής εβδομαδιαίας αργίας. Ως αναγκαία ημέρα ξεκούρασης. Ως ημέρα για τον εαυτό μας, για την οικογένεια, για την παρέα, για τα χόμπυ μας, ακόμα και τα πάθη μας. 

Ας είναι λοιπόν όλες οι μέρες ίδιες. 

Ο πλούτος μας να μην μετριέται πια σύμφωνα με τον ελεύθερο χρόνο μας. 

Θα φοράμε όλοι, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, επιχειρηματίες, πολίτες – καταναλωτές, το χαμόγελο μας ανάμεσα στις προθήκες των καταστημάτων τις Κυριακές. Θα βρισκόμαστε εκεί.

Το χειμωνιάτικο ζεστό φως του Νοέμβρη θα μας ξυπνά ευχάριστα τα πρωινά. Ο ζωοδότης ήλιος θα μας καλωσορίζει από ψηλά. 

- Εσύ φίλε , τι θα αγοράσεις αυτήν την Κυριακή;

Ας μιλήσουμε για ενότητα

     Η Ελλάδα οπισθοδρομεί καθημερινά στενάζοντας υπό το βάρος μιας αδιέξοδης πολιτικής. Ένα γερασμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα συνυφασμένο με τα ίδια τα αδιέξοδα που δημιούργησε και τις στρεβλώσεις που έχτισε όλα αυτά τα χρόνια δεν μπόρεσε βέβαια να λύσει κανένα από τα δομικά προβλήματα της οικονομίας. 

Μετά από 5 χρόνια εξοντωτικής λιτότητας, το δημόσιο χρέος με λόγο 120% έναντι του ΑΕΠ το 2009, έφτασε στο 175% το 2013. Αυξήθηκε δηλαδή παρά τις εξοντωτικές θυσίες κατά 317 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτά τα νούμερα δεν χαρίζονται. Όπως ανέφερε κοφτά πρόσφατα ο Όλι Ρεν θα είμαστε σε επιτήρηση όσο οφείλουμε. Δηλαδή καμιά 50 χρόνια με τις αισιόδοξες προβλέψεις. Στο τελευταίο 12μηνο προς το παρόν η ύφεση μειώνει το ΑΕΠ κατά 8 δισ. ευρώ, η ανεργία έχει χτυπήσει πλέον περίπου 2 εκατομμύρια συμπολίτες μας υπερβαίνοντας το 30%, η ανεργία στους νέους έχει αυξηθεί κατά 175% σε σύγκριση με τις προμνημονιακές εποχές. Οι νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν αφήνοντας πίσω τους μια γερασμένη χώρα και ψαλιδίζοντας τις λιγοστές ελπίδες ανάτασης για το μέλλον. 

Ο κόσμος που παραμένει στην Ελλάδα βιώνει τον αργό οικονομικό θάνατο. Σταθερή μείωση των εξαγωγών, σταθερή μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, σταθερή μείωση του τζίρου της λιανικής, αύξηση των επαγγελματιών που αδυνατούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές και τους φόρους, έκρηξη των ανασφάλιστων που επαπειλούνται και με ποινικές κυρώσεις για την πραγματική τους οικονομική αδυναμία. 

Πίσω από τα νούμερα όμως κρύβονται άνθρωποι και πραγματικές ιστορίες. Η κοινωνία φτωχοποιείται βίαια. Οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί της ΔΕΗ διπλασιάστηκαν, 170.000 συνδέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων διεκόπησαν, οι πλειστηριασμοί αυξάνονται κατά χιλιάδες αναμένοντας την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη ενώ οι δομές του κράτους πρόνοιας που θα μπορούσαν να απαλύνουν την ζοφερή εικόνα συρρικνώνονται. Θα έλεγε κανείς ότι η κοινωνία αφέθηκε στην τύχη της αν μια ανελέητη φοροεπίθεση δεν κάνει τα πράγματα χειρότερα αφαιμάζοντας πλέον κάθε ικμάδα διαθέσιμου κεφαλαίου που θα μπορούσε να τονώσει την κατανάλωση ή να διατεθεί επενδυτικά. Δεν υπάρχει φως. 

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να πουλήσει πλέον κανέναν μύθο. Ούτε καν αυτό της αναγκαίας λύσης που διασφάλισε την επιζήμια για την κοινωνία παραμονή της στην εξουσία. Δεν υπήρξε ούτε μία μεταρρύθμιση στα δομικά προβλήματα της χώρας, δεν απαλείφτηκαν οι στρεβλώσεις για να μην δυσαρεστηθούν συντεχνίες και ομάδες ψηφοφόρων, οι ξένοι επενδυτές αποσύρθηκαν, οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται σε εγχώριες μαφίες, το πελατειακό κράτος συνέχισε να μοιράζει σε κλειστά γραφεία κοινοτικά κονδύλια, προγράμματα Ε.Σ.Π.Α., διορισμούς διοικητών νοσοκομείων, Δ.Ε.Κ.Ο. κ.ο.κ. Οι παθογένειες της φθοράς και της διαφθοράς έμειναν ανέγγιχτες ενώ οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες στην φτωχοποιημένη Ελλάδα γιγαντώνονται. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των συστημικών media να δημιουργήσουν μια εικονική πραγματικότητα ο κόσμος πλέον έχει αποσύρει τις ελπίδες του. Αναζητά διέξοδο ή τιμωρία. 

Η ανάδυση του νεοφιλελεύθερου αυταρχισμού μέσα από τον κρατικό αυταρχισμό (αναπαραγωγή από Ενθέματα Αυγής)

Στα Ενθέματα της Αυγής αυτήν την εβδομάδα η Μ. Φραγκάκη περιέγραψε τον νεοφιλελεύθερο αυταρχισμό που διαδέχθηκε τον κρατικό αυταρχισμό ως το μεγαλύτερο εχθρό της δημοκρατίας. Ξαναδιαβάζοντας το έργο του Πουλαντζά η Μ.Φραγκάκη επιχειρεί την εννοιολογική μετάβαση του αυταρχικού κρατισμού στο νεοφιλελεύθερο αυταρχισμό που κυριαρχεί εσχάτως στις δυτικές δημοκρατίες και κοινωνίες εξηγώντας τα γνωρίσματα του και τον τρόπο που επιβάλλεται θεσμικά και λειτουργικά. 

Τα ακόλουθα αποσπάσματα είναι από το άρθρο της. 

''Πρόκειται για νέα φάση του νεοφιλελευθερισμού, που αναδύεται μέσα από την κρίση. Στην περίπτωση της Ελλάδας, ο «αυταρχικός νεοφιλελευθερισμός» εκφράζεται στο επίπεδο των σχέσεων του κράτους α) με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, β) με τους πιστωτές της, ήτοι τους ευρωπαίους εταίρους, γ) με τους εγχώριους, πολιτικούς εκφραστές των κυρίαρχων τάξεων. Επιπλέον, επιβεβαιώνεται η πρόβλεψη του Πουλαντζά ότι σε συνθήκες κρίσης εμφανίζονται «σκόρπια στοιχεία ολοκληρωτισμού», που διαρθρώνονται σε παρακρατικό μηχανισμό.

Οι ευρωπαϊκές ελίτ αντιμετώπισαν την ελληνική κρίση ως «πιστωτές» κι όχι ως εταίροι. Έτσι, απαίτησαν την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μέτρων, στη βάση της νομιμοποιητικής αφήγησης της «δημοσιονομικής σπατάλης». Η οικονομική κατάρρευση και κοινωνική ένδεια που προέκυψαν θεωρούνται ως αναγκαίο τίμημα για την «οικονομική προσαρμογή» της χώρας μας στο επιθετικό νεοφιλελεύθερο πρότυπο, όπως διαμορφώνεται σε συνέχεια της κρίσης.

Οι εγχώριες ελίτ, τέλος, ευθυγραμμίστηκαν πλήρως προς τις υποδείξεις του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και της ηγετικής ομάδας της Ε.Ε., λαμβάνοντας καταναγκαστικά μέτρα, ιδιαίτερα στην αγορά εργασίας, τα οποία κατοχύρωσαν με νομοθετικές και άλλες θεσμικές ρυθμίσεις. Ο «αυταρχικός νεοφιλελευθερισμός» των πολιτικών εκφραστών των κυρίαρχων τάξεων, εξάλλου, εκφράζεται και μέσα από τα δακρυγόνα εναντίον των διαδηλωτών, αλλά και τους παρακρατικούς μηχανισμούς, που ενίσχυσαν φαινόμενα όπως η Χρυσή Αυγή.

Ο «αυταρχικός νεοφιλελευθερισμός» οδηγεί σε κρίση της δημοκρατίας. Η διέξοδος βρίσκεται στην κατοχύρωσης και διεύρυνση της δημοκρατίας''.

O κρυμμένος καμβάς της πόλης

Για την στήλη ανταποκριτών του Protagon "Εδώ Πάτρα''. 

Ο Οκτώβριος είναι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού. Τα τελευταία μπάνια με τα χρώματα της ίριδας στην θάλασσα, τα ρόδια που ωριμάζουν ο χειμωνιάτικος βασιλικός π' ανθίζει δίπλα στον καλοκαιρινό που μαραίνεται θυμίζοντας μας ότι έρχεται το φθινόπωρο. 

   Για την Πάτρα ο Οκτώβριος είναι και ο μήνας κατά τον οποίο οι φοιτητές ανακαταλαμβάνουν την πόλη και τα στέκια της μετά τις καλοκαιρινές διακοπές.  

     Η Πάτρα οφείλει πολλά στο Πανεπιστήμιο της. Το Πανεπιστήμιο τροφοδοτεί σταθερά την πόλη με νέους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται εδώ αυξάνοντας την δυναμική της τοπικής κοινωνίας, το επιστημονικό της δυναμικό και διαρκώς ανανεώνουν τον μέσο όρο ηλικίας και την φρεσκάδα της. Η λειτουργία του Πανεπιστημίου εγκαινιάστηκε στις 30 Νοεμβρίου 1966, ημέρα εορτής του Αγίου Ανδρέου, προστάτη της πόλεως των Πατρών. Ο Άγιος Ανδρέας, στο σταυρό σε σχήμα Χ, αποτελεί το έμβλημα του Ιδρύματος.

   Αξιόλογοι ακαδημαϊκοί καθηγητές έχουν επικουρήσει τις Πρυτανικές Αρχές του Ιδρύματος. Το Πανεπιστήμιο που στέκει φρουρός στο δυτικό άκρο της πόλης φιλοξενεί πλέον σχεδόν όλες τις σχολές της θετικής κατεύθυνσης αλλά και τις περισσότερες εκ της θεωρητικής. Στην επίσημη ιστοσελίδα του διαβάζω ότι στους αρχικούς στόχους της ίδρυσης του συγκαταλέγεται η μείωση της εξόδου των Ελλήνων φοιτητών στο εξωτερικό αλλά και η διευκόλυνση της επανόδου στη χώρα Ελλήνων επιστημόνων και καθηγητών που σταδιοδρομούν σε Πανεπιστήμια της αλλοδαπής. Η κρίση σε αναγκάζει να δεις ότι η οικονομία καθορίζει τελικά και την επίτευξη ακαδημαϊκών στόχων. 

   Στο παρελθόν πάντως το Πανεπιστήμιο της Πάτρας εμπλουτίστηκε με σημαντικό επιστημονικό δυναμικό ιδίως όταν στις αρχές του ΄80 προσεφέρθησαν κίνητρα σε Έλληνες ακαδημαϊκούς που ζούσαν στην αλληδαπή ώστε να επιστρέψουν στην χώρα και να αναλάβουν σχετικά καθήκοντα. Τότε ακόμα και περιοχές όπως το Ρίο ή το Κάτω Καστρίτσι απέκτησαν δόμηση και ζωή. Οι μόνιμοι κάτοικοι τους αυξήθηκαν ενώ οι κοινωνικές συναναστροφές δημιούργησαν και τις συνθήκες για να αναπτυχθεί μία μικρή αγορά που επεκτάθηκε.

   Το Πανεπιστήμιο βέβαια συνεχίζει να προσφέρει το έργο του.

Ούτε με τους απατεώνες ούτε με τους δολοφόνους

Σε περιόδους κρίσης ο κόσμος έχει ανάγκη να είναι ενωμένος. Οι δυσκολίες δεν δοκιμάζουν μόνο την οικονομία. Δοκιμάζουν και τις σχέσεις μεταξύ κράτους και κοινωνίας αλλά και τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους. Μπορούμε βέβαια να ζούμε φτωχικά αλλά αγαπημένα. Έχουμε ζήσει έτσι στην Ελλάδα στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.

    Η κυβέρνηση είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας. Πρέπει να θέσει τους πολιτικούς και οικονομικούς στόχους, να εμπνεύσει και να σφυρηλατήσει την ενότητα ενώνοντας την κοινωνία προς την εξυπηρέτηση του κοινού καλού αναλαμβάνοντας βέβαια και την ευθύνη για το οικονομικό πρόγραμμα που ακολουθεί και την εν γένει διαχείριση των προβλημάτων. Όμως ακόμα και αν αποτυγχάνει να δώσεις λύσεις και οι σχέσεις μεταξύ κράτους και κοινωνίας δοκιμάζονται, η κυβέρνηση μονίμως πρέπει να εργάζεται για την ενότητα της κοινωνίας. Γιατί εκπροσωπεί το κράτος και πρέπει να εργάζεται για το συμφέρον της κοινωνίας που μόνο ενωμένη μπορεί να ξεπεράσει την ηθική, θεσμική και οικονομική κρίση που βιώνει.

    Ανώτατος άρχων της κυβέρνησης είναι ο Πρωθυπουργός. Είναι ο μαέστρος. Αυτός έχει την ευθύνη του έργου της και την συντονίζει. Η κυβέρνηση εκφράζεται δια θεσμικών οργάνων και δη δια του κυβερνητικού της εκπροσώπου. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός εκφράζεται δια των συμβούλων του. Οι τελευταίοι δεν εκφράζουν τις προσωπικές τους απόψεις όταν μιλούν δημοσίως αλλά επικοινωνούν τις πολιτικές σκέψεις και απόψεις του Πρωθυπουργού. Αναπόδραστα εκφράζουν και την πολιτική του αισθητική αφού δεν επιλέγονται τυχαία μεταξύ εκατομμυρίων συμπολιτών μας.

    Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος έχουν αποτύχει στο έργο τους. Μετά από 3 χρόνια εξοντωτικής λιτότητας έχουν καταφέρει να αυξήσουν το δημόσιο χρέος καταστρέφοντας ταυτόχρονα όλες τις παραγωγικές και υγιείς δυνάμεις της χώρας. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρωζώνη σε ανεργία, μετανάστευση των νέων της και εξαφάνιση των εισοδημάτων και των μισθών των Ελλήνων. Η αύξηση του δημόσιου χρέους επί του ΑΕΠ μετά από 3 χρόνια εξοντωτικής λιτότητας πέτυχε μόνο την εξαφάνιση των δομών του κράτους πρόνοιας που σήμερα είναι περισσότερο απαραίτητοι από ποτέ ενώ συνδυάστηκε με μια ληστρική φοροεισπρακτική καταιγίδα που έχει γονατίσει όλα τα κοινωνικά στρώματα και τον υγιή ιδιωτικό τομέα. Μέσα στην κρίση διεσώθη μόνο η φαυλοκρατική διαπλεκόμενη πολιτική και επιχειρηματική ελίτ στην οποία που κυβερνά την χώρα και στην οποία παραδοσιακά ανήκουν και τα περισσότερα στελέχη των συγκυβερνώντων κομμάτων. Τα πράγματα οδηγούνται σταθερά από το χειρότερο στον εφιάλτη χωρίς ουδεμία σοβαρή μεταρρύθμιση να έχει επιτευχθεί. 

     Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός μας δεν έχουν αποτύχει μόνο επειδή απέτυχαν να διαχειριστούν τα προβλήματα. Ιδίως απέτυχαν επειδή διαίρεσαν την κοινωνία. Και δυστυχώς αυτό έγινε σκόπιμα. Για επιτευχθεί αρχικά η κατάληψη της εξουσίας και να διασφαλιστεί μετά η παραμονή  σε αυτή που πλέον λειτουργεί σαν αυτιστικός και παθιασμένος αυτοσκοπός. Ο σκοπός όμως δεν επιτρέπεται να αγιάζει τα μέσα.

    Πρωτίστως προπαγανδίστηκε συστημικά και συστηματικά εδώ και χρόνια η θεωρία των δύο άκρων.

Για τις συλλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής

Το αδυσώπητο ερώτημα είναι το εξής: Αν είχαν εδώ και τόσους μήνες τόσα πολλά στοιχεία για σύσταση εγκληματικής συμμορίας τι περίμεναν ; 

Και επειδή ακούμε ιστορίες για αρκούδες, ακούστε τη (σχετικά απλή, αλλά πλήρη) εξήγηση: Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν καθαρά ότι σε λίγους μήνες η ΧΑ θα ήταν δεύτερο κόμμα (και η ΝΔ τρίτο, άρα στις λάσπες). Παράλληλα, η ΕΕ έστειλε το μήνυμα ότι η ΧΑ πρέπει να βγει από τη μέση, γιατί αυτή είναι η πρακτική σε όλη την Ευρώπη. Ε, δεξιός είναι ο Σαμαράς - δεν είναι χαζός... 

Αυτά ήταν τα κίνητρα. Η ετερογονία των σκοπών όμως το έφερε έτσι ώστε να πραγματοποιείται αυτό που και για εμάς (τους εκτός κομματικών υπολογισμών πολίτες) ΕΠΡΕΠΕ να γίνει.

Μέχρι και 7 ημέρες πριν και για παραπάνω από 1 χρόνο σταθερά πολλά στελέχη της κυβέρνησης έκαναν κανονικά εκλογικά ανοίγματα και προτάσεις συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή. 

Η επίσημη, συστηματική και συστημική προπαγάνδα μιλούσε για δύο άκρα 

Τώρα που ξαφνικά ανακαλύφθηκε η Αμερική, θα τεθεί γλυκά γλυκά και τεχνηέντως το δίλημμα. 

Εμφύλιος ή Σαμαράς και Μνημόνιο; 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι η απάντηση. 

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. 

Εφαρμογή των νόμων όχι κατά το δοκούν. Όχι κατά πως και ποτε βολεύει την κάθε κυβέρνηση. 

Νομιμότητα σημαίνει οικονομική, φορολογική και κοινωνική δικαιοσύνη, 

Σημαίνει να μην γίνει η χώρα μια αποικία χρέους με μια ελιτ να πλουτίζει ακόμα περισσότερο μέσα από τις σάρκες μας φωνάζοντας μας από τα κανάλια και προς αποτροπή του εμφυλίου

"μείνετε ήσυχοι, μείνετε στα σπίτια σας χωρίς να φωνάζετε γιατί θα συλληφθείτε ''

Η νομιμότητα και το Σύνταγμα δεν μπορεί να εφαρμόζονται κατά το δοκούν ούτε να υπακούουν στους εκάστοτε πολιτικούς συσχετισμούς. 

Οι λόγοι που γέννησαν τη Χρυσή Αυγή παραμένουν.

Σεπτεμβριανή κυκλοφοριακή συμφόρεση

Δημοσιευμένο στο protagon Εδώ Πάτρα, Χρήστου Λαδά - Παρκάρετε ελεύθερα, τζάμπα είναι

Το καλοκαίρι δεν έφυγε. Όμως ο Σεπτέμβρης ήρθε. Μαζί με την άχαρη συνήθεια της επιστροφής στην εργασία. Για όσους δεν πήγαν διακοπές ή δεν ξεκουράστηκαν πραγματικά, δηλαδή για πολλούς, αυτός ο Σεπτέμβρης τους βρίσκει με λιγότερες αντοχές.

Από τις πρώτες ημέρες του Σεπτέμβρη φάνηκε αμέσως ένα νέο πρόβλημα που θα προστεθεί στην ούτως ή άλλως δύσκολη καθημερινότητά μας. Ο ξαφνικός θεσμικός θάνατος της δημοτικής αστυνομίας συνδυασμένος με την παντελή έλλειψη τροχονόμων ή και αστυνομίας με σχετικά καθήκοντα στους δρόμους, δείχνει τον χαρακτήρα που θα έχει πλέον η πόλη στις κεντρικές της οδικές αρτηρίες: δηλαδή το -κυκλοφοριακό- χάος.

Οι κεντρικές οδικές αρτηρίες της πόλης δεν ήταν ούτως ή άλλως σχεδιασμένες να φιλοξενούν τον σημερινό όγκο οχημάτων. Η έλλειψη επαρκών χώρων στάθμευσης πέριξ του κέντρου δε λειτούργησε εκτονωτικά στο διογκούμενο εδώ και χρόνια πρόβλημα. Η ορθή πεζοδρόμηση της Ρήγα Φεραίου επέτεινε το πρόβλημα αφού δεν σχεδιάστηκαν τρόποι απορρόφησης της διέλευσης και της στάθμευσης οχημάτων πέριξ του κέντρου.

Ασφαλώς, στην ούτως ή άλλως κατάργηση θεσμών που χειροτερεύει τα πράγματα όσον αφορά τον έλεγχο της οδικής παραβατικότητας, θα πρέπει να εκτιμηθεί και η έλλειψη κυκλοφοριακής συνείδησης πολλών συμπολιτών μας. Η έλλειψη σεβασμού στον συνάνθρωπο, στον συμπολίτη, στον πεζό, στους ποδηλάτες.

Η οδός Κορίνθου κι η οδός Μαιζώνος φιλοξενούσαν δύο λωρίδες κυκλοφορίας και μια λωρίδα για θέσεις νόμιμης στάθμευσης. Η παρουσία της δημοτικής αστυνομίας, την οποία μέχρι πρότινος πολλοί αντιμετωπίζαμε ως ένα περιττό βάρος, προάσπιζε επιτυχώς φαινόμενα κατάχρησης διπλοπαρκαρισμάτων και εξασφάλιζε μια κυκλοφοριακή ευνομία. Ήλεγχε και τα εισιτήρια των σταθμευμένων αυτοκινήτων σε σχέση με τον χρόνο στάθμευσης που είχαν «αγοράσει», καταβάλλοντας το σχετικό αντίτιμο στον δήμο Πατρέων.

Η οδός Κορίνθου κι η οδός Μαιζώνος, πλέον φιλοξενούν μία λωρίδα κυκλοφορίας. Εννοείται ότι ουδείς καταβάλλει κανένα αντίτιμο στον δήμο Πατρέων αφού τα παρκόμετρα καταργήθηκαν εν τοις πράγμασι. Έλεγχος δεν υπάρχει.

Εννοείται ότι τα διπλοπαρκαρισμένα, παρανόμως σταθμευμένα αυτοκίνητα, δεν χρησιμοποιούν καν αλάρμ ώστε να έχεις έστω την ψευδαίσθηση ότι βρίσκονται παροδικά εκεί για κάποια έκτακτη ανάγκη. Οι οδηγοί παρκάρουν κανονικά βγαίνοντας χαλαροί και χαμογελαστοί από το αυτοκίνητο, κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου και έλλειψης σεβασμού, για να επισκεφθούν την αγορά, να χαζέψουν τις βιτρίνες, να πιουν έναν πολύτιμο καφέ.

Ακόμα όμως και η μία λωρίδα κυκλοφορίας που έχει απομείνει είναι και αυτή λειψή. Εκεί που οδηγείς, βλέπεις ξαφνικά τα οχήματα να σταματούν για «ένα λεπτό, ρε αδερφέ, δεν βλέπεις τι γίνεται;» και κόσμο να κατεβαίνει μεταφέροντας προμήθειες για τα παρακείμενα καταστήματα. Ξαφνικά αισθάνεται ότι είσαι εμπόδιο σε αυτήν τη μοναδική, κομμένη, λωρίδα κυκλοφορίας που σου έχει απομείνει. Δεν έχεις καν κουράγιο να στραφείς κατά κάποιου.

Και κατά ποιου να στραφείς; Πού να βρεις το δίκιο σου; Ποιον να εγκαλέσεις; Το κράτος; Τον Δήμο; Τους συμπολίτες σου; Μπορείς μόνο να πετάξεις για να δεις από ψηλά αυτήν την ιλαροτραγωδία. Αλλά κι αυτό διαρκεί δευτερόλεπτα. Μετά επιστρέφεις στην ακινησία.

Θυμάμαι στην Αγγλία, στις μεγάλες πόλεις της Αγγλίας, τις ώρες αιχμής, που και εκεί υπήρχε μποτιλιάρισμα, την προορισμένη λωρίδα κυκλοφορίας για τα νοσοκομειακά ή τα οχήματα της αστυνομίας να παραμένει ανέγγιχτη.

Μία φορά, είχε τύχει να δω ένα νοσοκομειακό να έρχεται αντίθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας, με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να προστατέψει τον ασθενή. Ξένη εικόνα.

Εδώ, ακόμα και τα οχήματα της αστυνομίας περνούν πλέον δίπλα στα διπλοπαρκαρισμένα οχήματα υπομονετικά, αγόγγυστα, φυσιολογικά. Δεν προσποιούνται καν πως δεν βλέπουν τι γίνεται. Το θεωρούν φυσιολογικό.

Αν το κράτος και η τροχαία ή και ο Δήμος δεν μπορούν, τότε μας απομένει να αυτοδιαχειριστούμε. Ας το κάνουμε με αξιοπρέπεια. Είναι μια μορφή αλληλεγγύης. Χρειάζεται τις εποχές αυτές.

Πώς θα φέρουμε πίσω τα κλεμμένα

Η αποκατάσταση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα, συνεπάγεται τη δίκαιη φορολόγηση όλων των Ελλήνων πολιτών, όπως ορίζει το Σύνταγμα: ανάλογα με την δυνατότητα του καθενός να συνεισφέρει στα δημόσια βάρη. 

Τα τεράστια ποσά του παράνομου πλούτου που αποκτήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, κρύβονται σε τράπεζες κρατών φορολογικών παραδείσων εκτός Ελλάδος. Αυτά αφορούν ιδίως μίζες και προϊόν άλλων έκνομων δραστηριοτήτων όπως και τα τεράστια ποσά της φοροδιαφυγής

Τα ποσά αυτά αποκτήθηκαν από επίορκους, στο Υπουργείο Υγείας λόγου χάρη για υπογραφή υπερτιμολογημένων συμβάσεων εξοπλισμού ή προμηθειών των νοσοκομείων, στο Υπουργείο Άμυνας για εξοπλισμούς, για προγράμματα που ουδέποτε υλοποιήθηκαν ή για έργα που εκτελέστηκαν σε μακέτες μόνο, ή διαφημιστικές καμπάνιες που πληρώθηκαν χωρίς ποτέ να εκτελεσθούν!

Τα ποσά αυτά δεν κυνηγήθηκαν από τις φορολογικές αρχές της χώρας, δεν φορολογήθηκαν και δεν τροφοδότησαν τα δημόσια ταμεία. Από την άλλη το κράτος ακολουθεί μια εξοντωτική φορολογική πολιτική που σαρώνει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, καταστρέφοντας κάθε παραγωγική δραστηριότητα αλλά και κάθε ελπίδα ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας. (Πώς κρύβουν τα κλεμμένα http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1859779)

Έπρεπε ήδη να έχουν ακολουθηθεί οι νόμιμες ενέργειες από το κράτος, ώστε να ελεγχθεί η ακίνητη περιουσία των οff-shore, να φορολογηθεί, αλλά και να ελεγχθεί δικαστικά η προέλευσή του προς αποκατάσταση της νομιμότητας αλλά και της φορολογικής ισότητας.

Εντός της επικράτειας υπάρχουν πάνω από 6500 οff-shore εταιρείες που κατέχουν ακίνητη περιουσία! Τις εταιρείες αυτές μπορούν να ελέγξουν σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία οι αρχές, αφού εύκολα εντοπίζονται τα ακίνητα που βρίσκονται στο όνομα τέτοιων εταιριών. Τα ακίνητα αυτά δηλώνονται σύμφωνα με τη νομοθεσία στα κρατικά έγγραφα, στα υποθηκοφυλακεία, στα κατά τόπους κτηματολόγια, στις εφορίες, στη ΔΕΗ, κλπ. Το κράτος τις γνωρίζει. Το Υπουργείο Οικονομικών έχει στη διάθεση του εδώ και χρόνια τα στοιχεία.

Πρόσφατα αποφάσισε να ξεκινήσει τον έλεγχο. Πόσες από αυτές τις 6500 off-shore έχουν ελεγχθεί; Ο κ. Στουρνάρας μας το είπε: 35…

Ελέγχονται δε και άλλες 300. Δηλαδή ο έλεγχος έχει ολοκληρωθεί για το 0.5% των off-shore ενώ αισίως, μετά από χρόνια, όταν θα ελεγχθούν κάποτε και οι άλλες 300, ο έλεγχος θα αγγίξει το 5%. (βλέπε «Οι λαγοί των off shore και οι χελώνες του Στουρνάρα» http://www.avgi.gr/article/828217/oi-lagoi-ton-off-shore-kai-oi-xelones-tou-stournara).

Όμως, ο όγκος του πραγματικά παράνομου και μηδέποτε φορολογημένου πλούτου των ελληνικών συμφερόντων offshore εταιρειών, δεν βρίσκεται καν σε αυτές τις 6500 υπεράκτιες εταιρείες που απέκτησαν ακίνητα στην Ελλάδα: οι εταιρείες αυτές αποτελούν απλά τη μύτη της μύτης του παγόβουνου.

Ο πραγματικός πλούτος των ελληνικών συμφερόντων off-shore εταιρειών, που αποκτήθηκε κυρίως παράνομα, δεν επενδύθηκε σε ακίνητα στην Ελληνική επικράτεια. Επενδύθηκε σε κότερα με ξένη σημαία, σε χρηματοοικονομικές επενδύσεις στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, σε μετοχές σε εταιρείες εισηγμένες στο χρηματιστήριο στην Ελλάδα ή και μη εισηγμένες, σε ακίνητα στο Λονδίνο και στο Μαϊάμι, και σε πολλούς άλλους προορισμούς που δεν φαντάζεται καν ο κακόμοιρος και φορολογικά εξαθλιωμένος Έλληνας πολίτης.

Το πραγματικά παράνομο και μηδέποτε φορολογημένο χρήμα ελληνικών συμφερόντων off-shore εταιρειών, πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, βρίσκεται εκεί! Νομιμοποιείται σε επενδύσεις ή αγορές και εντός της χώρας μας κατά τα ανωτέρω! (βλ. και http://www.sofokleousin.gr/archives/140264.html)

Εκεί βρίσκεται λοιπόν o πλούτος και όχι στα συρτάρια, ούτε στα σεντούκια που δηλώνει ο κ. Στουρνάρας από όπου πρέπει να βρεθεί για να επιστραφεί στις τράπεζες. Εκεί βρίσκονται φραγκοδίφραγκα. Λες και είμαστε υποχρεωμένοι οι Έλληνες πολίτες να έχουμε τα χρήματά μας στις τράπεζες. Λες και όταν δεν το κάνουμε, είμαστε παράνομοι!

Η κοινωνία σχεδόν στέγνωσε, αφαιμάχθηκε. Δεν υπάρχει άλλο λίπος. Έχει μείνει το σαρκίο. Κάποιοι παριστάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν. Το γιατί κανείς μας δεν μπορεί να το υποθέσει.

Το κράτος μας, κυνηγά τον παράνομο και μηδέποτε φορολογημένο πλούτο ή όχι;

Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Όχι!

Πώς κρύβουν τα κλεμμένα μέσω των offshore

Δημοσιευμένο στο capital   Με άποψη, Χ.Λαδάς - Πώς κρύβουν τα κλεμμένα

Όλοι τον ξέρουμε.

Ζει σε ένα διεφθαρμένο κράτος. Σε μια πολιτεία που κυκλοφορεί πολύ χρήμα, μαύρο χρήμα, σε καλές εποχές. 

Δεν είναι κοινός θνητός. Είναι πέριξ του συστήματος. Δεν είναι τόσο δύσκολο να συμβεί αυτό. Πολλές φορές συμβαίνει και τυχαία. Μια – δύο γνωριμίες, αγάπη για το χρήμα ή την εξουσία, συμπαρομαρτούντα τις περισσότερες φορές, φιλοδοξία. 

Όλοι τον ξέρουμε. Είναι πολιτικός. Σύμβουλος επιχειρήσεων. Χρηματιστής. Επιχειρηματίας. Είναι λαμόγιο και ήρθε η ώρα του να κονομήσει. 

Μέσα από προγράμματα που αποσπά χωρίς να πληροί τις προϋποθέσεις, μέσα από μίζες, μέσα από παράτυπα bonus για να βολέψει κόσμο ή να του χορηγήσει ένα συγχρηματοδοτούμενο προγραμματάκι, μέσα από λαθρεμπόριο, μέσα από ένα σωρό έκνομες δραστηριότητες. Θα ακολουθήσει τους κανόνες του παιχνιδιού. 

Ξεκινά. Αγωνία στην αρχή μέχρι να βγει το project. Τηλέφωνα, ραντεβού, δημόσιες σχέσεις, επισκέψεις σε πολιτικά γραφεία, τραπεζώματα. Η «δουλειά» τελειώνει. Επιτυχώς. 

Φθάνει η ώρα της ανταμοιβής. Το χρήμα πέφτει. Την πρώτη φορά θα το εισπράξει μετρητοίς. Ήδη όμως ανήκει στο μικρόκοσμο ενός συστήματος. Άνθρωπος τους κι αυτός. Ακκίζεται στα πέριξ μιας ελιτ. Δεν είναι ο μανάβης, ο μπακάλης, ο απλός εργαζόμενος, ο κοινός ελεύθερος επαγγελματίας, ο ιατρός, ο δικηγόρος, ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας. Πουλά αέρα, ταχτοποιεί δουλειές και μεσολαβεί, μπορεί και να έχει δικαίωμα υπογραφής ως πολιτικός σε πολλές περιπτώσεις ή ακόμα και τη μαγική στρογγυλή σφραγίδα του κράτους.

Η "δουλειά" μεγαλώνει. Θα εισπράξει κι άλλες πολλές φορές. Πολλαπλάσια ποσά. Δεν γίνεται να εισπράττει πλέον μετρητοίς. Ούτε όμως και να εμφανίζει χρήμα έκνομο. Πώς θα το δικαιολογήσει; Ο κόσμος μπορεί να υποψιάζεται, μερικοί μπορεί να ξέρουν, αλλά αποδείξεις δεν χρειάζονται να υπάρχουν. Αν είναι πολιτικός έχει και εχθρούς. Ιδίως στο ίδιο το κόμμα του. Θέλει λοιπόν να κρύψει το χρήμα. Να χαίρεται τον παράνομο πλούτο του με ασφάλεια. Ψάχνει τη λύση. 

Ο μικρόκοσμος στον οποίο ανήκει, του την υποδεικνύει. Λίγο πολύ, όλοι όσοι βρέθηκαν κάποτε στην ίδια θέση, έχουν κάνει το ίδιο. Υπάρχει ασφαλής τρόπος. Διαφυλλάττει πρωτίστως την ανωνυμία. 

Τα χρήματα ταξιδεύουν σε τράπεζες εκτός Ελλάδος, σε κράτη που αποτελούν φορολογικούς παραδείσους. Τα κρατίδια των φορολογικών παραδείσων, εκτάσεως πολλές φορές όσο ένα μικρό ελληνικό νησί, δεν χρειάζεται να θέλξουν με υψηλά επιτόκια τους πελάτες τους. Προσφέρουν τη διασφάλιση της ανωνυμίας. Και βέβαια μικρή φορολόγηση. 

Υπάρχουν πολλά τέτοια κρατίδια. Σε νησιά κάπου χαμένα μέσα σε ωκεανούς, σε μέρη μακρινά κι ονειρεμένα. Cayman Islands! Ποιος ξέρει που βρίσκονται; Βασικός προορισμός του παράνομου πλούτου. Βρετανικοί Παρθένοι Νήσοι. Παναμάς. Πιο κοντά μας, Σαν Μαρίνο, Λουξεμβούργο, Λιχτενστάιν, Κύπρος, Μονακό, Μάλτα, πολλά πρόθυμα τα καταφύγια του βρώμικου χρήματος. 

Η διαδικασία για να φθάσει και να κρυφτεί το χρήμα; Απλή:

 Δικηγορικά γραφεία ή σύμβουλοι επιχειρήσεων αναλαμβάνουν τις διαδικασίες.

Τα ψηφαλάκια

Oι εγγαστρίμυθες φωνές του Σαμαρά, ο Λαζαρίδης, ο Φαήλος, ο Άδωνις, και αυτοπροσώπως ο Βενιζέλος , πριν καν στεγνώσει το αίμα του παιδιού, καλούν τους ψηφοφόρους της άλλης όχθης να ενταχθούν πάλι στην πρώτη τους οικογένεια. 

Μέσα σε δύο 24ωρα έγιναν τόσες πολλές επιθέσεις στη Χρυσή Αυγή και θεσμικές αλλά και στα μίντια, όσες δεν είχαν γίνει σε 3 χρόνια. Και δεν είναι τυχαίο. Είναι απλά ψηφοθηρικό. Γι αυτό και συντονισμένο. 

Η γραμμή είναι υποκριτική. Ο Σαμαράς λέει δημοσίως για την καταδίκη της εγκληματικής συμμορίας και από πίσω οι εγγαστρίμυθες φωνές του μιλάνε για τα δύο άκρα. Λένε, με άλλα λόγια στον κόσμο που φεύγει τρομάζοντας από τη Χρυσή Αυγή, ελάτε πάλι σε εμάς. Ελάτε πάλι μαζί μας. Ελάτε με το νόμο και μακριά από τα άκρα. 

Στο μεταξύ η μισή αστυνομία στηρίζει Χρυσή Αυγή και οι φωτογραφίες του νεκρού ταξιδεύουν σα σουβενίρ από τους μπάτσους που την πουλάνε στον αγαπημένο τους μιντιάρχη. 

Να γυρίσουν στο μαντρί οι ψηφοφόροι. Οικονομικά εξαθλιωμένα αλλά χωρίς διαμαρτυρίες, όντας φυτά μες στη δυστυχία τους, γιατί αλλιώς θα υπάρξει αίμα τους λένε. 

Ο Ζούλας μίλησε ξεκάθαρα, ο Μπάμπης επίσης, αφήνω και δύο άρθρα, ένεκα τιμής, στον μεγάλο Χωμενίδη.

Στο πρώτο πριν ελάχιστες ημέρες μας λέει ότι θα ανέχεται τους δύο φίλους του που ανήκουν στα δύο άκρα της Χρυσής Αυγής και του Σύριζα βέβαια, επειδή θέλει να υπερασπίζει το δικαίωμα τους να ανήκουν στα άκρα. Θα κουνά τη γαλανόλευκη σημαία όσο τους ακούει αλλά θα τους ακούει. 

Στο προχθεσινό του, λίγες ημέρες μετά, μεταμορφώνεται σε αγανακτισμένο που δεν μπορεί πλέον να ανέχεται τη Χρυσή Αυγή. Να τεθεί εκτός νόμου αύριο κιόλας λέει ερμηνεύοντας και το Σύνταγμα. 

-Ελάτε πίσω λέει. 

 Τα ψηφαλάκια ... 

Η γαλανόλευκη του Χωμενίδη

Να τεθεί εκτός νόμου αύριο κιόλας η Χρυσή Αυγή

Οι μπάτσοι πουλάνε φωτογραφίες

Οι βαθύτατες προσωπικές φωτογραφίες του ξεκοιλιασμένου νεκρού Παύλου Φύσσα, με την αγωνία του θανάτου στο πρόσωπο του λίγο πριν ξεψυχήσει, ταξιδεύουν σαν σουβενίρ στις προθήκες των περιπτέρων. 

Μια μέρα πριν, ακουγόταν θυμωμένη στην τηλεόραση η μητέρα του παιδιού, να αρνείται να μιλήσει στην Αστυνομία αφού -όπως έλεγε- τι δουλειά θα μπορούσε να έχει με αυτήν.

Τα λόγια αυτά εκφράζουν την πλήρη καταρράκωση του αισθήματος ενός πολίτη απέναντι σε οτιδήποτε αφορά τους θεσμούς. Και το ίδιο το κράτος. 

Λόγια θυμωμένης μάνας που θρηνούσε θα μπορούσε να πει κανείς. 

Όμως είχε δίκιο. 

Όχι επειδή αν η αστυνομία είχε πράξει το αυτονόητο ο γιος της θα ήταν ζωντανός. 

Ούτε καν επειδή η μισή ΕΛΑΣ ανήκει στη Χρυσή Αυγή που σκότωσε το γιο της άρα υπάρχει σχέση, όπως άλλωστε φάνηκε και από δηλώσεις Χρυσαυγιτών και για το αστυνομικό τμήμα. 

Η μητέρα είχε δίκιο επειδή είδε το γιο της να πεθαίνει για πρώτη φορά στις εφημερίδες.

Και εκτός βέβαια από παράνομο είναι πολύ βίαιο από τους αστυνομικούς να πουλούν αυτήν τη φωτογραφία.

Όποιος ξέρει τον τρόπο που διενεργείται μια ανάκριση , ξέρει πολύ καλά, ότι μόνον η αστυνομία και συγκεκριμένα πρόσωπα αυτής, έχουν πρόσβαση στο ανακριτικό υλικό.

Οι μπάτσοι λοιπόν σίγουρα πουλούν τις φωτογραφίες που δείχνουν έναν άνθρωποι να πεθαίνει. Επειδή ψηφίζουν και οι ίδιοι κατά 50% επειδή μέρος του πολιτισμού τους είναι και η "Ζούγκλα'' που δημοσίευσε την εικόνα. Συνεργάτες και συνοδοιπόροι.

Αυτοί οι μπάτσοι δεν αισθάνονται ντροπή. 

Απλά τα παίρνουν.

Μια εικόνα χίλιες λέξεις!

Ενα lear Jet για τον Σταυρίδη!

Το ΣΔΟΕ διαπιστώνει λαθρεμπορία 6.328.200 λίτρων ναυτιλιακών καυσίμων πλαστογραφία μετά χρήσεως σε βαθμό κακουργήματος σε πλοίο της εταιρείας του Μελισσανίδη και καταλογίζει το ποσό των 2.218.721,06 ευρώ από δασμοδιαφυγή. Ο Μελισσανίδης προσλαμβάνει νομικoύς συμβούλους, συνεργάζεται νομικά και τον κολλητό και σύμβουλο του Σαμαρά Φαήλο Κρανιδιώτη.

Το δικαστήριο αναβάλλεται γιατί δεν παρίσταται η πολιτική αγωγή δηλαδή ο δικηγόρος του δημοσίου. Το δικαστήριο αναβάλλεται για δεύτερη φορά επειδή ο δικηγόρος (ο συγκεκριμένος που χειρίζεται την υπόθεση για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου) είναι άρρωστος... Το δικαστήριο αναβάλλεται για τρίτη φορά για τον ίδιο λόγο. Το δικαστήριο αναβάλλεται για τέταρτη φορά για τον ίδιο λόγο. Το δικαστήριο αναβάλλεται για πέμπτη φορά για τον ίδιο λόγο.

 Παραγράφηκε το αδίκημα της λαθρεμπορίας. Παρασκευή 24 - 05 - 2013 γίνεται το δικαστήριο μόνο για το αδίκημα της πλαστογραφίας μετά χρήσεως σε βαθμό κακουργήματος ούτε τώρα παρίσταται εκπρόσωπος του δημοσίου ως πολιτική αγωγή. Το δικαστήριο έχει κατακλυστεί από φουσκωτούς, απειλούνται οι μάρτυρες κατηγορίας. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες φορές είναι απόντα τα κανάλια οι εφημερίδες οι δημοσιογράφοι.

Ο πρόεδρος δεν πείθεται ούτε από το μάρτυρα κατηγορίας διευθυντή του τελωνείου ούτε από τον εισαγγελέα που ζήτησε τη καταδίκη των κατηγορουμένων, τους απαλλάσσει και από τη κατηγορία της πλαστογραφίας.η δικαιοσύνη απεδόθη.

Ο Σαμαράς δίνει τον ΟΠΑΠ στο Μελισσανίδη. Οι λεπτομέρειες της ‘συναλλαγής’ ρυθμίζονται προφανώς με ψαράκι στην όμορφη Κεφαλονιά όπου συνταξιδεύουν με το ιδιωτικό jet του Μελισσανίδη αυτός και ο Σταυρίδης. Ο Στουρνάρας όλος χαμόγελα σφιχταγκαλιάζεται με αυτόν που έχει ζημιώσει το ελληνικό δημόσιο κατά 2 εκατομμύρια μόνο από έναν έλεγχο.

Παράλληλα ο Μελισσανίδης παίρνει δωράκι και 25 εκατομμύριο από το ΕΣΠΑ για το γήπεδο της ΑΕΚ. Φυσικά τα 2.218.721,06 ευρώ δεν έχουν πληρωθεί ούτε θα τα απαιτήσει το δημόσιο. Ο Στουρνάρας ξέρει από ποιους θα τα πάρει και υπέρ ποιών. Αυτό ήταν και είναι η Ελλάδα. Και διατηρώ το ακλόνητο δικαίωμα να πιστεύω ότι και εντός μνημονίων που ούτως ή άλλως είναι αναποφευκτα, οποιοδήποτε κομμα της αριστεράς (χωρις να συνυπολογίζω το αυτιστικό ΚΚΕ) θα τα πήγαινε καλύτερα. Ακόμα και συγκριτικά.

Παρακολούθηση χωρίς φραγμούς

Οι αποκαλύψεις του Έ. Σνόουντεν στην υπόθεση NSA προκαλούν τριγμούς στις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με νέα στοιχεία, οι μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής έχουν πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα χρηστών του ίντερνετ παγκοσμίως. Παράλληλα η NSA παρακολουθεί και φίλιες κυβερνήσεις συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της Γερμανίας και της Καγκελαρίας.

Ζούμε πλέον σε μία παγκόσμια κοινότητα η οποία ομογενοποιείται ως προς τα οικονομικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά που υιοθετεί η Δύση. Το ίντερνετ λειτουργεί ως δούρειος ίππος ελέγχου της διακινούμενης πληροφορίας μέσω φιλτρων και εξελιγμένων συστημάτων τεχνολογικής παρακολούθησης ενώ τα social media χρησιμοποιούνται και για την χειραγώγηση πολλές φορές των μαζών μέσω επικοινωνιολόγων και συμβούλων ειδικών που αποφασίζουν στα κατεστημένα μέσα πως θα διοχετεύσουν και θα φιλτράρουν μία είδηση, ένα γεγονός, μια πληροφορία κατά τρόπο που να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τους.

Η παγκοσμιοποίηση θα έπρεπε να συνεργεί στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών, την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων στα πολιτισμένα κράτη για να εργαστούν, να προοδέψουν, να ευημερήσουν στα πλαίσια κανόνων δικαίου και αυτονόητου σεβασμού των ατομικών τους ελευθεριών. Η παγκοσμιοποίηση όμως και η εξέλιξη της τεχνολογίας αποδεικνύονται τελικά ότι εγκυμονούν κινδύνους για την χειραγώγηση και τον έλεγχο των ανθρώπων.

Είναι υψίστης και τρομαχτικής σημασίας το γεγονός ότι η ΝSA παρακολουθεί ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους παγκόσμιους χρήστες με την ανοχή ή την συνεργασία μάλιστα ενίοτε και άλλων κυβερνήσεων. Η Δύση η οποία προπαγάνδισε την ηθική υπεροχή της στην υπεράσπιση των ιδεών και του αυτοκαθορισμού όφειλε να υπερασπίζεται την ελευθερία ως στοιχείο αυτοκαθορισμού της και όχι να περιορίζει αυτή ένεκα της προστασίας της δημόσιας τάξης σε σημείο που να αναιρεί τις βασικές της αρχές της.

Ο Σνόουντεν επίσης θα μπορούσε να έχει διαφορετική μεταχείριση από ότι να θεωρείται ένας προδότης της εθνικής ασφάλειας των Η.Π.Α και εχθρός όλων των δυτικών κρατών. Ουδεμία δυτική χώρα προσέφερε άσυλο στον Σνόουντεν αν και ο ίδιος δεν έβλαψε καμία κυβέρνηση παρά μόνο αποκάλυψε -μεταξύ άλλων- γεγονότα και πληροφορίες που αφορούν την ελευθερία των χρηστών του ιντερνετ παγκοσμίως. Τελικώς ο Σνόουντεν βρήκε καταφύγιο στην οικογένεια της KGB. Η οποία βέβαια με τη σειρά της θα εκμεταλλευτεί την τεχνογνωσία του Σνόουντεν για τα δικά της παιχνίδια.

Κι όμως το επίπεδο του πολιτισμού μας χαρακτηρίζεται και από το πόση ελευθερία μπορούμε να αντέξουμε και να διαχειριστούμε. 

Άρθρο της Duetche Welle για τις παρακολουθήσεις των Γερμανών πολιτών από την NSA

Μια ματιά στην Κύπρο

Πολλά τα συμπεράσματα από όσα συνέβησαν στην Κύπρο. Δεν αφορούν μόνο την Κύπρο ή την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, την Ρωσία, την Αμερική. Λίγος χρόνος χρειάζεται ώστε να φανούν οι τάσεις και να σκεφθεί κανείς ψύχραιμα, αξιοποιώντας τα γεγονότα και τα δεδομένα. 

 

Η βίαιη επιβολή του κουρέματος στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου περίπου σε ποσοστό 40%, ήταν μια ενέργεια στοχευμένη και προαποφασισμένη από μια βορειοκρατούμενη Ευρώπη υπό την ηγεμονία της Γερμανίας η οποία δεν έβλεπε με καλό μάτι την εμβάθυνση των σχέσεων ρώσικου χρήματος σε τραπεζικό παράδεισο εκτός του ελέγχου της. 

Ο τραπεζικός παράδεισος της Κύπρου ήταν βέβαια στοχοποιημένος από το 2007 σύμφωνα με δηλώσεις ανωτάτων στελεχών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας όταν και είχε διαπιστωθεί μεγάλη εισροή καταθέσεων.προς το νησί. Η γεωπολιτική σπουδαιότητα της θέσης του νησιού και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων δημιούργησαν περαιτέρω κίνητρα. 

Η Κύπρος κατάφερε να προστατέψει τις τραπεζικές καταθέσεις μέχρι και 100.000,00 ευρώ που ήταν και η πλειονότητα των καταθετών αλλά το ποσοστό κουρέματος στο 40% άνω του ποσού αυτού διώχνει τους μεγάλους καταθέτες και ούτως ή άλλως καθιστά αναξιόπιστο το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου που ήταν ο αιματοδότης της οικονομίας. Πλέον η Κύπρος πρέπει να δημιουργήσει πάλι από το μηδέν , μετά τον Αττίλα, δεμένη στο ευρώ και σε καθεστώς βαθιάς ύφεσης.

Το δημοσιονομικό πρόβλημα της Κύπρου ήταν μικρό και ελεγχόμενο , 7 δισ. περίπου, το άθροισμα λίγο πολύ της έκθεσης στακ κουρεμένα ομόλογα του ελληνικό δημοσίου , 4 δισ. περίπου, ενώ το ατύχημα στον σταθμό ενέργειας της Κύπρου κόστισε περίπου 3δισ. στην κυπριακή οικονομία. Όμως και πάλι τα νούμερα αυτά ήταν μικρά για να δικαιολογήσουν ό,τι έγινε. 

Εκεί που η Κύπρος βρέθηκε φανερά εκτεθειμένη και αδύνατη ήταν  στα σφάλματα των ίδιων των Κυπρίων τραπεζιτών που απώλεσαν , όπως όλες οι τράπεζες του κόσμου, τεράστια ποσά, δισεκατομμυρίων ευρώ, πραγματικά χρήματα καταθετών τους, σε χρηματοπιστωτικά παράγωγα και προϊόντα  Άλλως σε φούσκες. Τα χρήματα χάθηκαν. 

Το πραγματικό χρήμα που απέμεινε ήταν πολύ λιγότερο των πραγματικών χρημάτων που είχαν εμπιστευθεί οι καταθέτες τους στις κυπριακές τράπεζες, άλλως αποτελούσε απλή λογιστική καταγραφή. Το σύνολο του τραπεζικού τζίρου στην Κύπρο ήταν 7 φορές επάνω από το ποσό του Α.Ε.Π. και πλέον αποτελούσε μια απλή λογιστική καταγραφή χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα. Έτσι η Κύπρος κατέστη έρμαιο άλλων συμφερόντων που επιβλήθηκαν.

Η Τρόικα με την στάση της στην Κύπρο : Α) Έσπασε για πρώτη φορά το μοναδικό ταμπού που όλοι οι θιασώτες της φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής θεωρούν ανέγγιχτο και ιερό. Το απαραβίαστο των τραπεζικών καταθέσεων. Ακόμα και στην Αμερική η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που είχαν αδειάσει τα χρήματα των καταθετών τους επενδύοντας τα σε διάφορες χρηματοπιστωτικές φούσκες έγινε από το κράτος και κόστισε τρισεκατομμύρια δολάρια ώστε να μην πειραχτούν οι τραπεζικές καταθέσεις.

Το γερμανικό μοντέλο σπάει το ταμπού των τραπεζικών καταθέσεων. Οι καταθέτες ξαφνικά ευθύνονται για την πορεία της τράπεζας στην οποία εμπιστεύονται τα χρήματα τους και πρέπει να συμμετέχουν στις ζημίες της αν και ουδεμία δυνατότητα έχουν να επηρεάσουν την πολιτική της. 

Β) Έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι οι πολιτικές σκοπιμότητες και τα συμφέροντα επιβάλλονται στεγνά χωρίς ουδεμία τήρηση του πρωτογενούς Κοινοτικού Δικαίου και των Συνθηκών, χωρίς καν νομιμοποίηση από το Eurogroup. Χαρακτηριστικό ήταν ότι η τελική απόφαση ελήφθη στην συνάντηση μεταξύ Λαγκάρντ, Σόιμπλε, Μπαρόζο, Ρομπέι και Αναστασιάδη την Κυριακή βράδυ ενώ η Μέρκελ είχε διαμηνύσει από πριν ότι το Eurogroup δεν χρειάζεται να συνεδριάσει για την επικύρωση της συμφωνίας. 

Η Ευρώπη βέβαια δεν είναι μια αλληλέγγυα δύναμη. Είναι μια δύναμη στην οποία συναποφασίζουν το Δ.Ν.Τ. με τη Γερμανία ενώ οι άνθρωποι που εκπροσωπούν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όπως ο Μπαρόζο ή ο Ρομπέι είναι σκληροί διαπραγματευτές των συμφερόντων που εξυπηρετούν χωρίς αυτά να έχουν ουδεμία σχέση με ιδανικά όπως η αλληλεγγύη των λαών. 

  

Η πραγματική οικονομική κατάσταση των κυπριακών τραπεζών-Καζάκης Δημήτρης

Οι New York Times στην Αμερική χρησιμοποίησαν το παράδειγμα μιας αμερικάνικης εταιρείας της οποίας τα χρήματα παγώσαν στην Κύπρο αναμένοντας το ποσοστό απώλειας των εμπιστευμένων κερδών και κεφαλαίων τους στην Κύπρο.

This is not good for business είπαν στην Ευρώπη ευθέως και αυτό δεν αφορά τους πλούσιους Ρώσους ή τους συνταξιούχους ή τους μικροκαταθέτες. Καταρρέει η αξιοπιστία του μοντέλου στο οποίο στηρίζεται ο καπιταλισμός και λειτουργούν οι αγορές. 

It is not just about rich Russians and Cypriot retirees.

Ονειρεύομαι !

Ξύπνησα από το λήθαργο μου. Προφανώς κοιμόμουν χρόνια τώρα. Έμαθα ότι στη χώρα των λωτοφάγων άλλαξαν πολλά. Είπα , λοιπόν, να πληροφορηθώ από τα έγκριτα μέσα τι είχε γίνει. Διάβασα όλους τους επιφανείς αρθογράφους. Μανδραβέλη, Δοξιάδη, Ζούλα, Παπαδημητρίου, Κασσιμάτη, Καρακούση, Πρετεντέρη, Μαυρίδη, Στούπα. Έμαθα πως στη χώρα μέχρι πρότινος, είμασταν όλοι βολεμένοι, διορισμένοι, κηφήνες, απατεώνες, κλέφτες και πολλά άλλα που δεν τα χωρεί ο νους σου. Κάτι με έπιασε. Μα όλοι οι φίλοι μου ήταν όλα αυτά; Πήρα μερικούς να τους ρωτήσω. Ρε σεις τρωκτικά τι κάνατε τόσα χρόνια; Γιατί μας καταστρέφατε; Πολλοί όμως έλειπαν. Είχαν πάει λέει στο εξωτερικό για δουλειές. Άλλοι γιατροί, άλλοι επιστήμονες, οι γυναίκες σερβιτόροι ή και καθαρίστριες έφευγαν για να επιβιώσουν. Καλά νέα λέω, εδώ θα έμειναν οι τίμιοι. Τα λαμόγια ας πάνε να διαφθείρουν τα ξένα κράτη.

Το ηθικό μου αναπτερώθηκε ιδίως, όταν σύμφωνα με όλα τα έγκριτα αναγνώσματα και ακούσματα, πληροφορήθηκα ότι κάποιες συμμορίες της δραχμής, κάποιοι λαϊκιστές που ήθελαν την Ελλάδα να μπει στο περιθώριο νικήθηκαν στις εκλογές αν και έπαιζαν παράξενα παιχνίδια. Χάρηκα! Επιτέλους, θα ζήσω σκέφθηκα, σε ένα δίκαιο κράτος, με θεσμούς, με δικαιοσύνη, με αξιοκρατία. Αυτοί οι φθηνοί λαϊκιστές που έλεγαν ότι δεν υπάρχει σωτηρία με τον τρόπο που κυβερνιόμαστε , το έλεγαν εκ του πονηρού. Το διασταύρωσα από όλους τους επιφανείς και έγκριτους δημοσιογράφους. Αυτοί με πληροφόρησαν ότι αυτά τα κόμματα της συμμορίας της δραχμής ήταν τα ίδια που τόσα χρόνια κυβερνούσαν! Αυτοί φθαίνε για όλα. Μου φάνηκε λογικό. 

Άνοιξα την τηλεόραση να δω τα νέα πρόσωπα, τους νέους φορείς που διόρθωσαν τα κακώς κείμενα όλων των προηγουμένων ετών, που αναμφίβολα ήταν πολλά. Μα είδα τα ίδια πρόσωπα πάλι στην εξουσία. Λέω, δεν μπορεί, κάτι γίνεται, κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Ξαναδιάβασα πιο προσεχτικά. Μανδραβέλη, Δοξιάδη, Ζούλα, Παπαδημητρίου, Κασσιμάτη, Καρακούση, Πρετεντέρη, Μαυρίδη, Στούπα. Τελικώς το κατάλαβα. Δεν είταν αυτές ακριβώς οι συμμορίες της δραχμής που μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια αλλά οι πολιτικές τους. Τώρα οι πολιτικές άλλαξαν. Δηλαδή μας κυβερνούν οι ίδιοι που καταγγέλλουν ότι οι συμμορίες της δραχμής μας κυβερνούσαν από το παρασκήνιο. Τώρα πλέον δεν υπάρχει ευνοιοκρατία, δεν υπάρχει κομματικοποίηση του κράτους, δεν υπάρχει διαφθορά, δεν υπάρχουν χαριστικά εργολαβικά συμβόλαια σε κολλητούς, χαριστικά δάνεια, μαϊμού αναθέσεις υπερτιμολογημένων δημοσίων έργων. Αυτοί που πάντα ήταν στην εξουσία 30 χρόνια αλλά αναγκάζονταν να εφαρμόσουν πολιτικές που δεν ήθελαν, τώρα μπήκαν στον ίσιο δρόμο και έγιναν φορείς της δικαιοσύνης και της ανάπτυξης. Κυρίως της αξιοκρατίας.

Δεν μου φάνηκε λογικό. Ξαναδιάβασα λοιπόν τους έγκριτους μέχρι που πείστηκα. Οι κοινωνικά αλληλέγγυοι εταίροι μας, έχουν βαλθεί, λέει, να μας σώσουν. Η Ευρώπη είναι γνωστό ότι είναι διαχρονικά δίκαιη, ειρηνική δύναμη και σίγουρα ότι κάνει το κάνει για το καλό μας. Δεν ήξερε άλλωστε τόσα χρόνια τι γινόταν εδώ, δεν πουλούσε χρηματοοικονομικά προϊόντα , δάνεια και όπλα στην Ελλάδα, ενώ τρόμαξε κι αυτή από τις συμμορίες της δραχμής που απειλούν τη χώρα. Τότε  και αυτή κατάλαβε ότι αυτοί που ήταν τόσες δεκαετίες στην Ελλάδα υπεύθυνοι για την κατάσταση της ήταν τελικά αξιόπιστοι συνομιλητές και συνέχισε να συναλλάσσεται μαζί τους σε διάφορα μέτωπα ιδιωτικοποίησης του κράτους. Εκπόνησε βέβαια σκληρά αλλά δίκαια μέτρα, μέσω ειδικών και τεχνοκρατών και φιλελευθέρων για την αναγκαία σωτηρία μας, που αν δεν τα υιοθετούσαμε θα μας πτωχεύανε. Κάποιος λέει Γιούνκερ, παρότι ήταν αρχηγός του Eurogroup μέχρι πρότινος, είπε, πριν λίγες ημέρες, ότι στην Ελλάδα πηγαίναμε στα τυφλά και δεν πρέπει να εφαρμοστεί ξανά τέτοιο καταστροφικό σχέδιο. Υπέθεσα πως είναι και αυτός μέλος της συμμορίας της δραχμής και πως σίγουρα δεν έχει διαβάσει Μανδραβέλη, Δοξιάδη, Ζούλα, Παπαδημητρίου, Κασσιμάτη, Καρακούση, Πρετεντέρη, Μαυρίδη, Στούπα. 

Άρχισα να περπατώ. Κλειστά μαγαζιά ολούθε. Παντού «ενοικιάζεται» , «πωλείται». Μου θύμισε τα «ενοικιάζεται» , «πωλείται» του ελληνικού δημοσίου. Οπότε, λέω, δεν μπορεί καλό είναι αυτό. Κάπως έτσι πρέπει να ξεκινά η ανάπτυξη. Ο κόσμος όμως ήταν σκυθρωπός στους δρόμους. Είδα και κόσμο στα σκουπίδια. Όχι κλεφτά αλλά μέρα μεσημέρι να φλερτάρει με τους κάδους.

Ο "αμφιλεγόμενος'' Ούγκο Τσάβες

Ο Ούγκο Τσάβες ήταν οπωσδήποτε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα για όλη τη Δύση. Επικράτησε σε 4 εκλογικές αναμετρήσεις και σε 5 δημοψηφίσματα δημοκρατικά. Κρατικοποίησε την εκμετάλλευση του πετρελαίου της Βενεζουέλας. Αυτό είναι από μόνο του πολύ αμφιλεγόμενο και παρεξηγήσιμο.

 Το όριο της φτώχειας πριν τον Τσάβες στη Βενεζουέλα ήταν άνω του 30%. Επί Τσάβες έπεσε στο 7%. Δημιουργήθηκε εθνικό σύστημα υγείας και τελεφερίκ για να συνδέονται οι πάμπτωχοι κάτοικοι που έμεναν στις φαβέλες με τα αστικά κέντρα.

Ως «Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία», η κυβέρνηση του Τσάβες από το 1998 και μετά εφήρμοσε το πολιτικό της πρόγραμμα που περιλαμβάνει αναδιανομή της γης, προγράμματα στέγασης, μόρφωσης, περίθαλψης και παιδείας για τους φτωχούς. Με όση λατρεία βέβαια τον βλέπουν οι φτωχοί Βενεζουελάνοι, με άλλο τόσο σκεπτικισμό τον βλέπει η μεσαία και ανώτερη τάξη της χώρας, αλλά και η πετρελαϊκή ελίτ, η οποία τον κατηγορεί για λαϊκισμό, υποκρισία και δικτατορικές διαθέσεις.

Οπωσδήποτε λοιπόν θεωρείται αμφιλεγόμενος... Κάθε ηγέτης που εκλέγεται άλλωστε δημοκρατικά επί 14 συναπτά έτη είναι αμφιλεγόμενος. Ένας αμφιλεγόμενος δικτάτορας που αγαπούσε τα δημοψηφίσματα και εκλεγόταν πάντα δημοκρατικά. Αυτά για το πως ορίζονται οι έννοιες. Για τη χρήση των λέξεων και τη σκοπιμότητα τους. Κανείς δυτικός ηγέτης δεν συλληπήθηκε τον δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη της Βενεζουέλας. Ήταν αμφιλεγόμενος βέβαια. Δεν προώθησε τα συμφέροντα τους. 

Η Σμύρνη και η Πάτρα

Στη Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών, την Πέμπτη στις 20/12/2012, 90 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, εγκαινιάστηκε η έκθεση «Η Σμύρνη των Ελλήνων». Το υλικό που εκτέθηκε προήλθε από τις συλλογές της Ένωσης Σμυρναίων. Περιελάμβανε αντίγραφα εφημερίδων, περιοδικών, φωτογραφιών και άλλων κειμηλίων, που διασώθηκαν από την καταστροφή της Σμύρνης το 1922. Η έκθεση πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής των Ελλήνων, παρουσιάστηκε δε εμπλουτισμένη στη Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών.

Η Σμύρνη, «η χαριεστάτην πόλιν» των αρχαίων, με όλους τους ανθρώπους της που έζησαν ευτυχισμένα εκεί κατά τον 19ο και 20ο αιώνα , κληροδότησε στη χώρα, τους ξεριζωμένους Έλληνες της Μικράς Ασίας. Μολονότι βρέθηκαν πρόσφυγες στη μητέρα πατρίδα, αν και αντιμετωπίστηκαν τουλάχιστον με καχυποψία, κατάφεραν παρόλαυτά να αναζωογονήσουν τα ελληνικά αστικά κέντρα με την εργατικότητα, την εντιμότητα, την δημιουργία της εμπορικής πιάτσας και του παζαριού που έφεραν από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου, μαζί με την καλλιέργεια νέων προϊόντων που πλούτισαν και την ελληνική ύπαιθρο. 

Χρωστάμε στη Σμύρνη και στους πρόσφυγες. Γέννησε και τον Γεώργιο Σεφέρη η Σμύρνη. Ενέπνευσε και το ποίημα του νομπελίστα ποιητή, την ομολογία του άπατρι, του πρόσφυγα, του Σμυρνιού στην Ελλάδα. 

Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. 

Έτυχε να 'ναι τα χρόνια δίσεχτα· 

πολέμοι χαλασμοί ξενιτεμοί·

κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά

κάποτε δεν τα βρίσκει· 

το κυνήγι ήταν καλό στα χρόνια μου, 

πήραν πολλούς τα σκάγια·

οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνουνται στα καταφύγια. 

Υπάρχει ολόκληρη προσφυγική συνοικία στην Πάτρα. Πόσοι κάτοικοι της πήγαν άραγε στην έκθεση; Πόσοι Πατρινοί επίσης; Πόσα νέα παιδιά; Στο κέντρο της πόλης ήταν η έκθεση για έναν μήνα. Δωρεάν. Στην παλαιότερη δημόσια πινακοθήκη της Ελλάδος. Εγώ είδα πάντως, μια άδεια έκθεση , ένα Σαββατο μεσημέρι. 

Ξεχνούμε ότι είμαστε μια χώρα δεμένη με την προσφυγιά. Άλλοτε δεχόμαστε πρόσφυγες, άλλοτε προσφέρουμε πρόσφυγες, όπως τελευταία συμβαίνει. Και οι μετανάστες ζούνε τριγύρω μας και αυτοί χαμένοι. Στιγμές αυτογνωσίας μας λείπουν. Δίνουν μέτρο στην κοινωνική και οικονομική αταξία που βιώνουμε. Δεν θα ξεπεράσουμε την κρίση, αν δεν ξεπεράσουμε τα αξιακά προβλήματα μας. Για να το καταφέρουμε αυτό, πρέπει να ξέρουμε ποιοι είμαστε. Η έκθεση ήταν ωραία!

Ο Γ.Σεφέρης φωτογραφιζόμενος στην τοποθεσία που βρισκόταν το σπίτι του στη Σμύρνη, το 1950,κατά την πρώτη του επίσκεψη στις χαμένες πατρίδες. Η απώλεια της μητρικής γης τον συντρόφεψε και στην ποίηση του. Το σπίτι του, δεν είναι αυτό που φαίνεται στην εικόνα βέβαια. Το ξέρει και ο ίδιος. Το σπίτι του, κάηκε στη μεγάλη πυρκαγιά της καταστροφής, το 1922.

Η απόφαση του ΣτΕ και ο νόμος Ραγκούση για την ελληνική ιθαγένεια (σχόλιο)

Ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας , ιδίως σε περιόδους κρίσης και ανέχειας, είναι η φυσική απόληξη ενός πνευματικά υποσιτισμένου έθνους, το οποίο αρνείται να κοιταχτεί στον καθρέπτη και θεωρεί ότι για τα δεινά του φταίνε οι μετανάστες.

Τους μετανάστες τους οποίους ασμένως εκμεταλλευόταν βέβαια σε περιόδους μη κρίσης και ακόμα και τώρα, για φθηνή εργατική δύναμη ή οι κακοί ξένοι, που βέβαια πράγματι κοιτούν το συμφέρον τους, ουδεμία ευθύνη όμως φέρουν για τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα δανεικά.

Σε σχέση όμως με τη νέα γενναία απόφαση του ΣτΕ, που απαγορεύει ουσιαστικά την ιθαγένεια ακόμα και σε παιδιά που γεννήθηκαν εδώ και ήδη πηγαίνουν στα σχολεία μας, θα περίμενε βέβαια κανείς , η Δικαιοσύνη να μην γίνεται θεσμικό όργανο του φασισμού και έρμαιο του. Γίνεται όμως γιατί εξουσιάζεται και διοικείται από ανθρώπους που ποτε μάλλον δεν έχουν διαβάσει Παπανούτσο, Σολωμό και εν γένει από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν την ελληνική ιστορία και παράδοση.

Ο ελληνισμός ήταν πάντα ανοιχτός, έκανε εμπόριο, γνωριζόταν με ξένους πολιτισμούς και τους αφομοίωνε, αφού βέβαια είχε παλαιότερα πολιτισμική υπεροχή και μπορούσε να επιβληθεί. Έλλην εστί όστις μετέρχεται της ελληνικής παιδείας, ας μη το ξεχνούμε.

Για τους φτωχούς στο πνεύμα έλ-ληνες ας παρατεθεί η ομιλία του Ομπάμα στην ορκωμοσία του. Αξίζει να διαβαστεί. Φανερώνει γιατί πάντα θα συρρικνωνόμαστε ως έθνος, και θα καθιστάμεθα ολοένα και λιγότεροι και πιο άμυαλοι ενώ άλλα κράτη θα προοδεύουν και θα γίνονται πιο ισχυρά.

Τα μεγάλα έθνη, αυτά της Αγγλίας, της Αμερικής, της Γερμανίας ακόμα, στηρίχθηκαν στην αφομοίωση του ξένου στοιχείου στην κοινωνία τους που τα βοήθησε να μεγαλώσουν. Τους δέχθηκαν, τους έβαλαν κανόνες, και τους έκαναν να νιώθουν ισότιμοι κάτω απο τη σκέπη του συντάγματος τους.

Και απέκτησαν έτσι ισχύ, μεγάλωσαν, είχαν πολλά εργατικά χέρια, πολλούς επιστήμονες, ακόμα και Ρώσσους στους οποιους απλόχερα έδωσα υπηκοότητα μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ. για να αναπτυχθούν μέσω της τεχνογνωσίας τους , ακόμα περισσότερο. Αλλιώς η Αμερική σήμερα θα ήταν καουμπόηδες και ινδιάνοι.

Εδώ η μοίρα μας είναι βέβαια είναι γνωστή. Με το ποσοστό γεννήσεων το μικρότερο στην Ευρώπη, θα συρρικνωθούμε ακόμα περισσότερο για να διατηρήσουμε το αρχαιοελληνικό μας κάλλος, το πρότυπο του άριου που εκφράζει ο μαυριδερός Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης, άνθρωποι και ψηφοφόροι γεμάτοι μίσος που θα μας γυρίσουν ακόμα πιο πίσω.

Κρίμα για την ελληνική δικαιοσύνη. Και γιατί κύριοι δικαστές που διαρρέετε και την απόφαση μήνες πριν εκδοθεί. Για να τα έχετε καλά με ποιόν άραγε και γιατί;

Αυτό που αγνοείτε είναι ότι αργότερα αυτή η νοοτροπία του φόβου και του φασισμού που καλλιεργείται και στην οποία παίζετε το παιχνίδι της κυβέρνησης, θα γυρίσει εναντίον σας. Γιατί όλοι ζούμε σε αυτή τη χώρα.

Διαβάστε όμως τι λέει ο διοικητής του ισχυρότερου κράτους στη γη, έγχρωμος βέβαια, τον οποίο οι Αμερικάνοι εξέλεξαν ως κυβερνήτη τους.

Ο λόγος του Μπαράκ Ομπάμα μετά την επανεκλογή του
«Είμαστε μεγαλύτεροι από το άθροισμα των ατομικών φιλοδοξιών»

Και μια άλλη πτυχή του ζητήματος, που επικεντρώνεται στη διάσταση της νομοθετικής με την δικαστική εξουσία στην Ελλάδα, στο άρθρο του Lifo.

Ποιος δικαιούται να είναι Έλληνας, τελικά;

Πόσο "επαναστατική" είναι η Χρυσή Αυγή;

Αρχική δημοσίευση patranews,4/11/2012

Ας ξεκινήσουμε με μια ιστορία από τα παλιά πριν έρθουμε στο παρόν. Η πρώτη επιχείρηση της νεοσυσταθείσας το 1981 Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (πρώην ΚΥΠ) από τον Ανδρέα Παπανδρέου είχε την κωδική ονομασία «προβιά» και αφορούσε τον εντοπισμό και την απομάκρυνση φίλων της χούντας από θέσεις κλειδιά μέσα στο κράτος. Ο τότε πρωθυπουργός ξεκαθάριζε το πολιτικό περιβάλλον στο εσωτερικό της χώρας για να μην έχει δυσάρεστες εκπλήξεις και για να έχει ασφάλεια στα θεμέλια της αστικής δημοκρατίας. Η επιχείρηση εξετελέσθη ήταν άλλωστε κυρίως γραφειοκρατική. Η ΕΥΠ όμως κράτησε κάποιους ήσσονος σημασίας εθνικιστές τους οποίους και προσεταιρίστηκε για να λειτουργούν εξισορροπητικά σε φαινόμενα αύξησης της ισχύος της άκρας αριστεράς και για να πληροφορείται την δράση της τελευταίας. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ε.Σ.Σ.Δ. ήταν τότε ακόμα ισχυρή. Έτσι, η Ε.Υ.Π., αφού απομάκρυνε τους επικίνδυνους εθνικιστές χρηματοδότησε και στρατολόγησε κάποιους ακίνδυνους ομόσταβλους τους και ως πληροφοριοδότες της με σκοπό να πληροφορείται τι γίνεται στο εσωτερικό των άκρων και για να διαφυλλάσσει την ασφάλεια της δημοκρατίας. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος ήταν από τους νέους και ακίνδυνους φασίστες τους οποίους οι Υπηρεσίες Ασφαλείας γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί τους.

   Ας περάσουμε τώρα στο παρόν. Αυτές τις ημέρες η συγκυβερνητική ισορροπία και σταθερότητα δοκιμάζεται στα όρια της. Η ανάγκη ψήφισης των μέτρων απειλεί την ίδια την ύπαρξη της κυβέρνησης. Αυτόν τον καιρό θα περίμενε κανείς ότι ένα φιλολαϊκό εθνικιστικό κόμμα που καταγγέλει την αστική δημοκρατία και τους απατεώνες της βουλής, που θα ψηφίσουν τα άδικα μέτρα οικονομικού αφανισμού της κοινωνίας, θα έκανε ευθεία επίθεση στο κοινοβουλευτικό σύστημα. Οι στόχοι είναι πλέον πολύ ευάλωτοι και εύκολοι. Το Πασοκ φυλλοροεί, η συγκυβερνώσα αριστερά ταλανίζεται ενώ η σταλινική πειθαρχία υπέρ της ψήφισης των μέτρων στο κυβερνών κόμμα δοκιμάζεται σκληρά καταγράφοντας απώλειες. Δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία στην πολιτική για να θανατώσεις τον αντίπαλο σου. Είναι πλέον διασπασμένος, χωρίς άμυνα και ενώπιον αμέτρητων δεινών είτε υπερψηφιστούν είτε καταψηφιστούν τα μέτρα. Ο καταγγελτικός λόγος της Χρυσής Αυγής θα έπρεπε να στάζει αίμα αυτές τις μέρες. Η Χρυσή Αυγή για να κεφαλοποιήσει την εκλογική της άνοδο θα έπρεπε να εξαπολύει μύδρους κατά της αντιλαϊκής πολιτικής. Το πολιτικό της όφελος θα ήταν δεδομένο. Αντ’ αυτών  μόνο κούφιες ανακοινώσεις και μεμονωμένα περιστατικά βίας. Ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος διασφαλίζει την ισορροπία του συγκυβερνητικού σχηματισμού. Απευθυνόμενος στο κοινό του πριν τον εορτασμό της 28^η Οκτωβρίου διατάσσει ηρεμία. Διατάσσει στους στρατιώτες του αυτοσυγκράτηση. Που είναι το μεγάλο ΌΧΙ της Χρυσής Αυγής και του Νίκου Μιχαλολιάκου κατά των μέτρων που επίκεινται να σαρώσουν την κοινωνία; Ησυχία…

Λιστα Λαγκαρντ : Εντός των πυλών είναι ο εχθρός!

Αρχική δημοσίευση patranews , 21/10/2012

Στην τύχη της διαχείρισης της λίστας Φαλτσιάνι[i] που παρεδόθη το Δεκέμβριο του 2010 από την κ. Λαγκάρντ Υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας τοτε στον ομότιμο της κ. Παπακωνσταντίνου δοκιμάζεται και εν τέλει καταρρέει η αξιοπιστία του συγκυβερνητικού μορφώματος. Μαζί και οι όποιες ελπίδες μας να δημιουργήσουμε ένα κράτος και μια κοινωνία απηλλαγμένη από τη διαφθορά που μας ρήμαξε. Τα παρανόμως αποκτηθέντα χρήματα 1991 ελλήνων φοροφυγάδων βρίσκονται στη λίστα αυτή ανα ονόματα, ποσά και τράπεζες. Πολύ βολική πραγματικότητα ως κράτος για να μαζέψεις πολλά χρήματα ιδίως όταν τα έχεις άμεση και απόλυτη ανάγκη. Κάνοντας χρήση της λίστας η Γαλλία,η Ισπανία και η Ιταλία συγκέντρωσαν μέσα σε ένα χρόνο περίπου 10 δισεκατομμύρια ευρώ επιβάλλοντας το φόρο επί των μη δηλωθέντων εισοδημάτων των δικαιούχων της λίστας. Σκεφθείτε ότι στην Ελλάδα η περικοπή των συντάξεων και των μισθών , οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, η νέα φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών που θα οδηγήσει στον αφανισμό και την όποια εναπομείνασα ιδιωτική πρωτοβουλία, όλα αυτά τα μέτρα λαμβάνονται για να εξοικονομηθούν στον προυπολογισμό μας πολλά λιγότερα εκατομμύρια ευρώ ώστε να πάρουμε την επόμενη δόση. Αμφιβάλλει κανείς ότι οι αποταμιεύσεις του μαύρου χρήματος στην πολυδιεφθαρμένη Ελλάδα θα είναι εντυπωσιακές; Όπως και τα κέρδη του δημοσίου με ταυτόχρονη και ισόποση ανακούφιση της κοινωνίας. Στην πτωχευμένη Ελλάδα όμως κουμάντο δεν κάνει η Τρόικα όπως σε πολλούς αρέσει να φωνάζουν για να δαιμονοποιούν ως εχθρούς τρίτα μέρη. Στην Ελλάδα κουμάντο κάνει η ίδια φαυλοκρατική επιχειρηματική και πολιτική μας ελιτ που κατασπάραξε το κράτος επι 30 χρόνια, το οικειοποιήθηκε, άδειασε τα ταμεία του, πλούτισε τα δικά του και μέσα σε μια συνομωσία σιωπής και ομερτα αρνείται να έλθει ενώπιον των ευθυνών της. Η πολιτική ελιτ ταυτιζόμενη εν μέρει με την καθεστωτική αυτή φαυλοκρατία και καλύπτοντας τους εργολάβους της, τους επιχειρηματίες της, τους δικηγόρους της, τους συμβολαιογράφους της και τους επιχειρηματίες της με τους οποίους έκανε business πασχίζει με αστεία νομιμοφανή επιχειρήματα να σκεπάσει τη λίστα. Συσκέψεις επί συσκέψεων, διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων για να βρεθούν 2 ή 3 δις. ή τα ισοδύναμα τους με πλήρη εξόντωση του υγιούς κοινωνικού ιστού όταν περισσότερα δις. μας περιμένουν σε μια τράπεζα για να κατασχεθούν ως προιόν εγκληματικής ενέργειας και φοροδιαφυγής. Όμως όχι. Στην Ελλάδα η διαφθορά είναι τόσο ισχυρή και διαπλεκόμενη που κανείς τελικά από τους θεσμικά εμπλεκόμενους διαχειριστές της λίστας δηλαδή 3 Υπουργούς ικονομικών (Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Στουρνάρας) 2 Προιστάμενους Σ.Δ.Ο.Ε. (Καπελλέρης, Χιώτης) και η ίδια η Ε.Υ.Π. δεν ακουμπούν τη λίστα και τα πρόσωπα που προστατεύονται μέσα σε αυτά.

    Στην Ελλάδα το ζήτημα θα είχε ξεχαστεί. Για 18 μήνες το ζήτημα αγνοείται. Επίσημη ενέργεια από το κράτος καμία. Το θέμα φέρνει στο φως ο τύπος. Ξεκινά τότε η χαλύβδινη άμυνα της καθεστηκυίας φαυλοκρατίας να μην προδώσει τον εαυτό της.